Rënia e Babilonisë
1 Pastaj pashë një engjëll tjetër që po zbriste nga qielli. Ai kishte pushtet të madh dhe toka u ndriçua nga lavdia e tij. 2 Atëherë engjëlli thirri me zë të lartë:
«Ra, ra
Babilonia e madhe!
Ra e u bë banesë djajsh,
strofull e çdo shpirti të ndyrë,
shpendi të papastër
e bishe të fëlliqur e të urryer.
3 Me verën e zemërimit të kurvërisë së saj
u dehën gjithë kombet.
Mbretërit e tokës bënë kurvëri me të,
ndërsa tregtarët e tokës u pasuruan
me kamjen e saj të shfrenuar».
4 Pastaj dëgjova një zë tjetër nga qielli që tha:
«Populli im, dilni prej saj,
që të mos bëheni pjesëtarë të mëkateve të saj
e të mos merrni plagë
nga plagët e saj.
5 Se, mëkatet e saj arritën deri në qiell
dhe Perëndia i kujtoi padrejtësitë e saj.
6 Silluni me të siç u soll ajo me ju,
shpërblejani dyfish veprat,
ndërsa kupën që ju dha të pini,
mbushjani dy herë më shumë.
7 Jepini asaj po aq mundim e vajtim,
sa i dha lavdi e kamje vetes,
ajo që vazhdon të thotë në zemrën e vet:
“Unë rri ulur si mbretëreshë,
nuk jam vejushë,
nuk do të shoh kurrë vajtim me sy”.
8 Prandaj në një ditë të vetme do të mblidhen plagët e saj:
vdekja, vajtimi e zia e bukës.
Ajo do të digjet e tëra në zjarr,
se Zoti Perëndi që e gjykon është i fuqishëm.
9 Mbretërit e tokës, që bënë kurvëri me të dhe dëfryen me kamjen e saj, do ta qajnë e do të vajtojnë kur të shohin tymin e flakëve të saj. 10 Ata do t'i qëndrojnë larg nga frika e vuajtjeve të saj e do të thonë:
“Mjerë! Mjerë ti, o qytet i madh,
o qytet i fortë, Babiloni,
se brenda një ore të erdhi ndëshkimi!”.
11 Tregtarët e tokës do të qajnë e do të vajtojnë për të, sepse askush nuk ua blen më mallin, 12 mall prej ari e argjendi, gurë të çmuar e margaritarë, pëlhura liri e purpuri, mëndafshi e të kuqe, si dhe gjithfarë drurësh erëmirë e gjithfarë sendesh fildishi e druri shumë të çmuar, bronzi, hekuri e mermeri, 13 kanellë e parfume, temjane, mirrë e livandë, verë e vaj, majë mielli e grurë, gjedhë e dhen, kuaj e qerre, trupa e shpirtra njerëzish. 14 Ata do t'i thonë:
“Gjithë të mirat që dëshironte shpirti yt
ikën,
gjithë pasuritë e madhështitë
morën fund
e nuk do t'i gjesh më”.
15 Tregtarët që u pasuruan prej saj do të qëndrojnë larg nga frika e vuajtjeve të saj, do të qajnë e do të vajtojnë 16 duke thënë:
“Mjerë! Mjerë ti, o qytet i madh,
veshur me li të purpurt e të kuq,
zbukuruar me ar, gurë të çmuar e margaritarë,
17 se gjithë kjo pasuri u shkretua për një orë!”.
Të gjithë kapitenët e anijeve dhe udhëtarët, detarët dhe ata që punonin në lundrim qëndronin larg 18 e thërrisnin duke parë tymin e flakëve të saj: “Cili qytet ngjan me qytetin e madh?”. 19 Hidhnin dhe mbi kokë e thërrisnin, duke qarë e duke vajtuar:
“Mjerë!
Mjerë qyteti i madh,
me pasurinë e të cilit
të gjithë ata që kishin anije në det!
u pasuruan.
Mjerë, se u shkretua për një orë”.
20 Gëzohu për shkatërrimin e saj, o qiell!
Gëzohuni edhe ju të shenjtë,
apostuj e profetë,
se Perëndia e gjykoi
për të keqen që ju bëri».
21 Pastaj një engjëll i fuqishëm ngriti një gur të madh sa një gur mulliri, e hodhi në det e tha:
«Po kaq furishëm
do të hidhet tej
edhe Babilonia, qyteti i madh,
e nuk do të gjendet kurrë më.
22 Tingulli i harpave e i muzikantëve,
fyelltarëve e trumbetarëve,
nuk do të dëgjohet më te ti.
Asnjë mjeshtër,
i çfarëdo mjeshtërie,
nuk do të gjendet më aty
edhe zhurma e mullirit
nuk do të dëgjohet më kurrë.
23 Drita e pishtarit
nuk do të ndriçojë më
e nuk do të dëgjohet më
as zë dhëndri e as zë nuseje.
Tregtarët e tu
të mëdhenjtë e tokës ishin,
me magjinë tënde
u mashtruan të gjitha kombet.
24 Në ty u gjet gjak profetësh e të shenjtësh,
gjaku i të gjithë atyre që u vranë mbi tokë».
1 et post haec vidi alium angelum descendentem de caelo
habentem potestatem magnam
et terra inluminata est a gloria eius
2 et exclamavit in forti voce dicens
cecidit cecidit Babylon magna
et facta est habitatio daemoniorum
et custodia omnis spiritus inmundi
et custodia omnis volucris inmundae
3 quia de ira fornicationis eius biberunt omnes
gentes
et reges terrae cum illa fornicati sunt
et mercatores terrae de virtute deliciarum eius divites facti sunt
4 et audivi aliam vocem de caelo dicentem
exite de illa populus meus
ut ne participes sitis delictorum eius
et de plagis eius non accipiatis
5 quoniam pervenerunt peccata eius usque ad caelum
et recordatus est Deus iniquitatum eius
6 reddite illi sicut ipsa reddidit
et duplicate duplicia secundum opera eius
in poculo quo miscuit miscite illi duplum
7 quantum glorificavit se et in deliciis fuit
tantum date illi tormentum et luctum
quia in corde suo dicit
sedeo regina et vidua non sum et luctum non videbo
8 ideo in una die venient plagae eius
mors et luctus et fames et igni conburetur
quia fortis est Deus qui iudicavit illam
9 et flebunt et plangent se super illam reges terrae
qui cum illa fornicati sunt et in deliciis vixerunt
cum viderint fumum incendii eius
10 longe stantes propter timorem tormentorum eius
dicentes vae vae civitas illa magna Babylon civitas illa fortis
quoniam una hora venit iudicium tuum
11 et negotiatores terrae flebunt et lugebunt super illam
quoniam merces eorum nemo emet amplius
12 mercem auri et argenti et lapidis pretiosi
et margaritis et byssi et purpurae et serici et
cocci
et omne lignum thyinum et omnia vasa eboris
et omnia vasa de lapide pretioso et aeramento et ferro et marmore
13 et cinnamomum et amomum
et odoramentorum et unguenti et turis
et vini et olei et similae et tritici
et iumentorum et ovium et equorum et raedarum
et mancipiorum et animarum hominum
14 et poma tua desiderii animae
discessit a te
et omnia pinguia et clara perierunt a te
et amplius illa iam non invenient
15 mercatores horum qui divites facti sunt ab ea longe stabunt
propter timorem tormentorum eius
flentes ac lugentes
16 et dicentes
vae vae civitas illa magna
quae amicta erat byssino et purpura et cocco
et deaurata est auro et lapide pretioso et margaritis
17 quoniam una hora destitutae sunt tantae divitiae
et omnis gubernator
et omnis qui in locum navigat
et nautae et qui maria operantur
longe steterunt
18 et clamaverunt
videntes locum incendii eius dicentes
quae similis civitati huic magnae
19 et miserunt pulverem super capita sua
et clamaverunt flentes et lugentes dicentes
vae vae civitas magna
in qua divites facti sunt omnes
qui habent naves in mari de pretiis eius
quoniam una hora desolata est
20 exulta super eam caelum et sancti et apostoli et
prophetae
quoniam iudicavit Deus iudicium vestrum de illa
21 et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum
et misit in mare dicens
hoc impetu mittetur Babylon magna illa civitas
et ultra iam non invenietur
22 et vox citharoedorum et musicorum
et tibia canentium et tuba non audietur in te amplius
et omnis artifex omnis artis non invenietur in te
amplius
et vox molae non audietur in te amplius
23 et lux lucernae non lucebit tibi amplius
et vox sponsi et sponsae non audietur adhuc in te
quia mercatores tui erant principes terrae
quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes
24 et in ea sanguis prophetarum et sanctorum inventus est
et omnium qui interfecti sunt in terra