1 Lutje e Moisiut, njeriut të Perëndisë.
O Zot, ti ke qenë streha jonë
brez pas brezi.
2 Para se të lindnin malet,
para se të krijoje tokën e botën,
prej amshimit në amshim, ti je Perëndia.
3 Ti e kthen njeriun në pluhur,
e thua: «Kthehuni, o bijtë e njeriut!».
4 Se një mijë vjet në sytë e tu
janë si dita e djeshme që kaloi,
porsi orët e rojës së natës.
5 Në gjumë, si përmbytja i përlan,
si bari që mugullon në mëngjes janë.
6 Në mëngjes lulëzon e mugullon,
në mbrëmje vyshket e thahet.
7 Prej zemërimit tënd morëm fund,
prej furisë sate u tmerruam.
8 Paudhësitë tona i ke vënë para vetes,
të fshehtat tona në dritën e fytyrës sate.
9 Tërë ditët tona fashiten prej mërisë sate,
vitet tona marrin fund si një ofshamë.
10 Vitet e jetës sonë janë shtatëdhjetë,
ja, tetëdhjetë për më të fortët;
vitet më të mira janë mundim e dhimbje,
teren shpejt e ne kalojmë.
11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd?
Si droja ndaj teje ashtu është furia jote.
12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona,
që të fitojmë një zemër plot urti.
13 Kthehu, o Zot! Deri kur?
Ki mëshirë për shërbëtorët e tu!
14 Na ngij në mëngjes me mirësinë tënde,
që të ngazëllejmë e të gëzojmë në të gjitha ditët tona.
15 Bëna të gëzojmë për aq ditë sa na mundove,
për aq vite sa kaluam në fatkeqësi.
16 Le të shfaqet vepra jote te shërbëtorët e tu,
te bijtë e tyre madhështia jote.
17 Ardhtë mbi ne mirësia e Zotit, Perëndisë tonë,
bëje të shkojë mbarë veprën e duarve tona,
përparoftë vepra e duarve tona!
1 qui habitat in abscondito Excelsi
in umbraculo Domini commorabitur
2 dicens Domino spes mea et fortitudo mea
Deus meus confidam in eum
3 quia ipse liberabit te de laqueo venantium
de morte insidiarum
4 in scapulis suis obumbrabit tibi et sub alis eius sperabis
5 scutum et protectio veritas eius non timebis a timore nocturno
6 a sagitta volante per diem a peste in tenebris ambulante
a morsu insanientis meridie
7 cadent a latere tuo mille et decem milia a dextris tuis
ad te autem non adpropinquabit
8 verumtamen oculis tuis videbis et ultionem impiorum cernes
9 tu enim es Domine spes mea Excelsum posuisti habitaculum tuum
10 non accedet ad te malum
et lepra non adpropinquabit tabernaculo tuo
11 quia angelis suis mandabit de te
ut custodiant te in omnibus viis tuis
12 in manibus portabunt te ne forte offendat ad lapidem pes tuus
13 super aspidem et basiliscum calcabis
conculcabis leonem et draconem
14 quoniam mihi adhesit et liberabo eum
exaltabo eum quoniam cognovit nomen meum
15 invocabit me et exaudiam eum
cum ipso ero in tribulatione eruam eum et glorificabo
16 longitudine dierum implebo illum
et ostendam ei salutare meum