1 I Solomonit.
O Perëndi, dhuroja mbretit gjykimet e tua
e drejtësinë tënde birit të mbretit,
2 që popullin tënd ta gjykojë me drejtësi
e skamnorëve të tu t'u japë të drejtën.
3 Malet le t'i sjellin paqe popullit
e kodrat drejtësi.
4 Mbreti le t'u japë drejtësi skamnorëve të popullit,
bijtë e nevojtarëve le t'i shpëtojë
e shtypësin ta dërrmojë.
5 Të paçin frikë brez pas brezi,
sa të ketë diell e sa të ketë hënë.
6 Le të zbresë si shiu mbi luadh të kositur,
si rrebeshi që ujit tokën.
7 Në ditët e tij le të lulëzojë i drejti
e paqe të madhe le të ketë,
derisa të mos jetë më hëna.
8 Le të sundojë nga deti në det,
nga lumi deri në skajet e tokës.
9 Përpara tij le të përkulen banorët e shkretëtirës
dhe armiqtë e tij le të lëpijnë pluhurin.
10 Mbretërit e Tarshishit e ishujt le t'i sjellin tagrin,
mbretërit e Shebës e të Sebës, dhurata.
11 Para tij le të përkulen gjithë mbretërit,
gjithë kombet atij t'i shërbejnë.
12 Se ai do ta shpëtojë nevojtarin që thërret
e skamnorin që s'e ndihmon askush.
13 Do t'i dhimbset i dobëti e nevojtari,
nevojtarëve do t'ua shpëtojë jetën.
14 Do t'i shpëtojë nga shtypja e dhuna,
gjaku i tyre do të jetë i çmuar në sytë e tij.
15 Rroftë mbreti e prej arit të Shebës marrtë!
U lutshin për të pa pushim,
gjithë ditën e bekofshin!
16 Toka dhëntë drithë me shumicë,
majave të maleve u valëvitshin kallinjtë,
prodhimi i tyre qoftë i begatë si Libani,
prej qytetit lulëzofshin si bari i fushës .
17 Emri i tij mbettë përjetë!
Emri i tij qëndroftë sa të jetë dielli!
Në të u bekofshin njerëzit,
gjithë kombet e quajtshin të lum.
18 Bekuar qoftë Zoti Perëndi, Perëndia i Izraelit,
i vetmi që bën mrekulli!
19 Bekuar qoftë përjetë edhe emri i tij i lavdishëm
e me lavdinë e tij u mbushtë tërë toka!
Amen! Amen!
20 Këtu mbarojnë lutjet e Davidit, birit të Jeseut.
1 canticum Asaph
attamen bonus est Israhel Deus his qui mundo sunt corde
2 mei autem paene vacillaverunt pedes paene effusi sunt gressus mei
3 quia aemulatus sum contra iniquos pacem impiorum videns
4 quod non recogitaverint de morte sua
et firma sint vestibula eorum
5 in labore hominum non sunt et cum hominibus non flagellabuntur
6 ideo nutriti sunt ad superbiam circumdederunt iniquitatem sibi
7 processerunt a pinguidine oculi eorum
transierunt cogitationes cordis
8 inriserunt et locuti sunt in malitia
calumniam de excelso loquentes
9 posuerunt in caelo os suum
et lingua eorum deambulavit in terra
10 propterea convertetur populus eius hic
et quis plenus invenietur in eis
11 et dixerunt quomodo novit Deus et si est scientia in Excelso
12 ecce isti impii et abundantes in saeculo multiplicaverunt divitias
13 ergone frustra mundavi cor meum
et lavi in innocentia manus meas
14 et fui flagellatus tota die et increpatio mea in matutinis
15 dixi si narravero sic ecce generationem filiorum tuorum reliqui
16 et cogitavi ut intellegerem istud labor est in oculis meis
17 donec veniam ad sanctuaria Dei
intellegam in novissimo eorum
18 verumtamen in lubrico posuisti eos deiecisti eos ad interitum
19 quomodo vastati sunt subito defecerunt
consumpti sunt quasi non sint
20 quasi somnium evigilantis
Domine in civitate tua imaginem eorum ad nihilum rediges
21 quia contractum est cor meum et lumbi mei velut ignis fumigans
22 et ego insipiens et nescius
23 quasi iumentum factus sum apud te et eram semper tecum
24 et tenebas manum dexteram meam
in consilium tuum deduces me et postea in gloria suscipies me
25 quid mihi est in caelo et tecum nolui in terra
26 consumpta est caro mea et cor meum
robur cordis mei et pars mea Deus in aeternum
27 quia ecce qui elongant se a te peribunt
perdidisti omnem fornicantem a te
28 mihi autem adpropinquare Deo bonum est
posui in Domino Deo spem meam
ut narrem omnes adnuntiationes tuas