Balaku dhe Balaami
1 Izraelitët u nisën e fushuan në stepat e Moabit, përtej Jordanit kundruall Jerikosë. 2 Balaku, biri i Ciporit, pa gjithçka që Izraeli u bëri amoritëve. 3 Atëherë Moabin e kapi një frikë e madhe, se populli ishte i shumtë. Ai u tmerrua prej izraelitëve 4 e u tha pleqve të Midianit: «Tashmë kjo turmë do të përlajë gjithçka përreth nesh siç përlan kau barin e fushës». Asokohe, Balaku, biri i Ciporit, ishte mbreti i Moabit. 5 Ai dërgoi disa lajmëtarë te Balaami, biri i Beorit, në Petora, në vendlindjen e tij, që është buzë Eufratit, për ta ftuar e për t'i thënë: «Ja, ka dalë një popull nga Egjipti dhe ka mbuluar gjithçka që të kap syri e ka zënë vend përballë meje. 6 Eja, pra, e mallkoma këtë popull, se është më i fortë se unë. Ndoshta kështu do të mund ta godas e ta dëboj nga toka, sepse e di se këdo që ti bekon është i bekuar dhe këdo që ti mallkon është i mallkuar».
7 Pleqtë e Moabit e të Midianit shkuan te Balaami me pagesën e shortarit në dorë e i thanë fjalët e Balakut. 8 Atëherë Balaami u tha: «Rrini sonte këtu. Do t'ju kthej përgjigje si të më thotë Zoti». Prijësit e Moabit ndenjën me Balaamin. 9 Perëndia erdhi te Balaami dhe e pyeti: «Ç'janë këta njerëz që janë me ty?». 10 Balaami i tha Perëndisë: «Balaku, biri i Ciporit, mbreti i Moabit, i ka dërguar tek unë për të më thënë: 11 “Ja, populli që doli nga Egjipti ka mbuluar gjithçka që të kap syri. Eja, pra, e mallkoma, se kështu ndoshta do të mund ta sulmoj e ta dëboj”». 12 Perëndia i tha Balaamit: «Mos shko me ta! Mos e mallko këtë popull, se është i bekuar». 13 Balaami u ngrit në mëngjes e u tha prijësve të Balakut: «Kthehuni në vendin tuaj, sepse Zoti nuk donte që të vija me ju». 14 Prijësit u ngritën, shkuan te Balaku e i thanë: «Balaami nuk deshi të vinte me ne».
15 Balaku dërgoi sërish disa prijës. Ata ishin më të shumtë e më të rëndësishëm se të parët. 16 Shkuan te Balaami e i thanë: «Kështu thotë Balaku, biri i Ciporit: “Mos ngurro të vish tek unë, 17 se do të të shpërblej mirë e do të bëj gjithçka që më kërkon. Eja, pra, e mallkoma këtë popull”». 18 Balaami iu përgjigj shërbëtorëve të Balakut: «Edhe sikur Balaku të më japë shtëpinë e tij plot me argjend e me ar, nuk mund t'i bëj bisht aspak fjalës së Zotit, Perëndisë tim. 19 Prandaj, rrini edhe ju sonte këtu, që të marr vesh se mos Zoti më thotë tjetër gjë». 20 Perëndia erdhi natën te Balaami e i tha: «Nëse këta njerëz kanë ardhur për të të ftuar, ngrihu e shko me ta, por do të bësh vetëm siç të them». 21 Kështu, Balaami u ngrit në mëngjes, shaloi gomaren e shkoi me prijësit e Moabit.
Gomarja e Balaamit
22 Perëndia u zemërua që Balaami ishte nisur. Engjëlli i Zotit zuri vend në rrugë që t'i kundërvihej. Balaami i kishte hipur gomares dhe me të ishin dy shërbëtorë. 23 Kur pa engjëllin e Zotit që kishte zënë vend në rrugë me shpatë zhveshur në dorë, gomarja e la rrugën e filloi të ecte në arë. Atëherë Balaami e rrahu gomaren që ta kthente në rrugë. 24 Pastaj engjëlli i Zotit qëndroi në një rrugicë mes vreshtave të rrethuara me ledhe nga të dyja anët. 25 Gomarja, kur pa engjëllin e Zotit, u ngjesh pas ledhit dhe Balaamit iu shtyp këmba. Kështu, ai e rrahu sërish. 26 Engjëlli i Zotit doli përsëri dhe qëndroi në një vend të ngushtë ku nuk mund të shmangej as djathtas, as majtas. 27 Gomarja, kur e pa engjëllin e Zotit, u shtri përtokë me Balaamin sipër saj. Ai u zemërua dhe e rrahu me shkop. 28 Atëherë Zoti ia hapi gojën gomares dhe ajo i tha Balaamit: «Çfarë të kam bërë që më rrahe tri herë?». 29 Balaami i tha gomares: «Sepse po luan me mua. Po ta kisha shpatën me vete do të të kisha vrarë me kohë». 30 Gomarja iu përgjigj: «A nuk jam unë gomarja jote që ke ngarë tërë jetën deri më sot? A të jam sjellë ndonjëherë kështu?». Ai tha: «Jo».
31 Atëherë Zoti ia çeli sytë Balaamit dhe ai e pa engjëllin e Zotit që kishte zënë vend në rrugë me shpatë zhveshur në dorë. Ai uli kryet e u përkul. 32 Engjëlli i Zotit i tha: «Përse e rrahe gomaren tënde tri herë. Isha unë që t'u kundërvura, sepse për mua kjo është rrugë pa krye. 33 Gomarja më pa e m'u shmang tri herë. Nëse nuk do të më shmangej, tashmë ty do të të kisha vrarë e atë do ta kisha lënë gjallë». 34 Balaami i tha engjëllit të Zotit: «Kam mëkatuar! Nuk e dija se ma kishe zënë ti rrugën. Nëse ky udhëtim është i lig për ty, do të kthehem». 35 Engjëlli i Zotit i tha Balaamit: «Shko me ta, por do të thuash vetëm fjalët që do të të them unë». Kështu, Balaami shkoi me princat e Balakut.
36 Balaku, kur dëgjoi se po vinte Balaami, doli për ta takuar në Ir Moab, në kufirin më të skajshëm me Arnonin. 37 Balaku i tha Balaamit: «A nuk të çova lajmëtarë për të të ftuar? Përse ngurrove të vije? A thua nuk jam në gjendje të ta shpërblej?». 38 Balaami iu përgjigj: «Ja, erdha, po a thua do të mund të flas si dua? Do të them vetëm fjalët që Perëndia do të më vërë në gojë». 39 Atëherë Balaami shkoi me Balakun dhe arritën në Kirjat Hucot. 40 Balaku flijoi qe e dhen dhe ua dërgoi Balaamit e prijësve që ishin me të.
41 Të nesërmen në mëngjes Balaku e mori Balaamin dhe e çoi në Bamot Baal. Prej andej, ai pa skajet e fushimit të popullit.
1 profectique castrametati sunt in campestribus Moab
ubi trans Iordanem Hierichus sita est
2 videns autem Balac filius Sepphor
omnia quae fecerat Israhel Amorreo
3 et quod pertimuissent eum Moabitae
et impetum eius ferre non possent
4 dixit ad maiores natu Madian
ita delebit hic populus omnes qui in nostris finibus commorantur
quomodo solet bos herbas usque ad radices carpere
ipse erat eo tempore rex in Moab
5 misit ergo nuntios ad Balaam filium Beor ariolum
qui habitabat super flumen terrae filiorum Ammon
ut vocarent eum et dicerent ecce egressus est populus ex Aegypto
qui operuit superficiem terrae sedens contra me
6 veni igitur et maledic populo huic
quia fortior me est
si quo modo possim percutere et eicere eum de terra mea
novi enim quod benedictus sit cui benedixeris
et maledictus in quem maledicta congesseris
7 perrexerunt seniores Moab et maiores natu Madian
habentes divinationis pretium in manibus
cumque venissent ad Balaam et narrassent ei omnia verba Balac
8 ille respondit manete hic nocte
et respondebo quicquid mihi dixerit Dominus
manentibus illis apud Balaam venit Deus et ait ad eum
9 quid sibi volunt homines isti apud te
10 respondit Balac filius Sepphor rex Moabitarum misit ad me
11 dicens
ecce populus qui egressus est de Aegypto operuit superficiem terrae
veni et maledic ei
si quo modo possim pugnans abicere eum
12 dixitque Deus ad Balaam
noli ire cum eis neque maledicas populo quia benedictus est
13 qui mane consurgens dixit ad principes ite in terram vestram
quia prohibuit me Deus venire vobiscum
14 reversi principes dixerunt ad Balac noluit Balaam venire nobiscum
15 rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat misit
16 qui cum venissent ad Balaam dixerunt
sic dicit Balac filius Sepphor ne cuncteris venire ad me
17 paratum honorare te
et quicquid volueris dare
veni et maledic populo isti
18 respondit Balaam
si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri
non potero inmutare verbum Domini Dei mei
ut vel plus vel minus loquar
19 obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte
et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus
20 venit ergo Deus ad Balaam nocte et ait ei
si vocare te venerunt homines isti surge et vade cum eis
ita dumtaxat ut quod tibi praecepero facias
21 surrexit Balaam mane et strata asina profectus est cum
eis
22 et iratus est Deus stetitque angelus Domini in via contra Balaam
qui sedebat asinae
et duos pueros habebat secum
23 cernens asina angelum stantem in via evaginato gladio
avertit se de itinere et ibat per agrum
quam cum verberaret Balaam et vellet ad semitam reducere
24 stetit angelus in angustiis duarum maceriarum
quibus vineae cingebantur
25 quem videns asina iunxit se parieti et adtrivit sedentis pedem
at ille iterum verberabat
26 et nihilominus angelus ad locum angustum transiens
ubi nec ad dextram nec ad sinistram poterat deviari
obvius stetit
27 cumque vidisset asina stantem angelum
concidit sub pedibus sedentis
qui iratus vehementius caedebat fuste latera
28 aperuitque Dominus os asinae et locuta est
quid feci tibi cur percutis me ecce iam tertio
29 respondit Balaam
quia commeruisti et
inlusisti mihi
utinam haberem gladium ut te percuterem
30 dixit asina nonne animal tuum sum
cui semper sedere consuesti usque in praesentem diem
dic quid simile umquam fecerim tibi
at ille ait numquam
31 protinus aperuit Dominus oculos Balaam
et vidit angelum stantem in via evaginato gladio
adoravitque eum pronus in terram
32 cui angelus cur inquit tertio verberas asinam tuam
ego veni ut adversarer tibi
quia perversa est via tua mihique contraria
33 et nisi asina declinasset de via dans locum resistenti
te occidissem et illa viveret
34 dixit Balaam peccavi nesciens quod tu stares contra me
et nunc si displicet tibi ut vadam revertar
35 ait angelus vade cum istis
et cave ne aliud quam praecepero tibi loquaris
ivit igitur cum principibus
36 quod cum audisset Balac egressus est in occursum eius
in oppido Moabitarum quod situm est in extremis finibus Arnon
37 dixitque ad Balaam misi nuntios ut vocarent te
cur non statim venisti ad me
an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo
38 cui ille respondit ecce adsum
numquid loqui potero aliud nisi quod Deus posuerit in ore meo
39 perrexerunt ergo simul et venerunt in urbem quae in extremis regni eius finibus erat
40 cumque occidisset Balac boves et oves
misit ad Balaam et principes qui cum eo erant munera
41 mane autem facto duxit eum ad excelsa Baal
et intuitus est extremam partem populi