Profeti dhe vendlindja
(Mt 13.53-58Lk 4.16-30)1 Si iku që andej, Jezui shkoi në vendlindjen e tij dhe dishepujt i shkuan pas. 2 Kur erdhi e shtuna, filloi të mësojë njerëzit në sinagogë e shumë nga ata që e dëgjonin mrekulloheshin e thoshin: «Nga i vijnë këto gjëra? Ç'është kjo dituri që i është dhënë e këto mrekulli që bëhen prej duarve të tij? 3 A nuk është ky zdrukthëtari, i biri i Marisë, vëllai i Jakobit, i Josesë, i Judës e i Simonit? A nuk janë edhe motrat e tij këtu te ne?». Dhe kjo i pengonte të besonin në të. 4 Por Jezui u tha: «Asnjë profet nuk përçmohet askund, përveçse në vendlindjen e tij, te të afërmit e tij e në shtëpinë e tij». 5 Dhe atje nuk mundi të bënte asnjë mrekulli, përveçse shëroi disa të sëmurë, duke vënë duart mbi ta. 6 Ai u çudit për shkak të mosbesimit të tyre.
Dërgimi i të dymbëdhjetëve
(Mt 10.1, Mt 5-15Lk 9.1-6)Kështu, Jezui shkonte nëpër fshatra e mësonte njerëzit. 7 Ai i thirri pranë vetes të dymbëdhjetët e filloi t'i dërgojë dy nga dy. U dha pushtet mbi shpirtrat e ndyrë 8 e i porositi që të mos merrnin asgjë me vete për udhëtim përveç një shkopi, të mos merrnin as bukë, as trastë, as para në brez, 9 por të vishnin sandalet e të mos mbanin dy tunika. 10 Pastaj u tha: «Qëndroni në shtëpinë ky hyni, derisa të niseni prej aty. 11 E nëse ka ndonjë vend ku nuk do t'ju pranojnë e nuk do t'ju dëgjojnë, kur të dilni që andej, shkundni pluhurin nga këmbët, si dëshmi për ta ».
12 Dishepujt u nisën e predikonin që njerëzit të pendoheshin 13 si dhe dëbonin shumë djaj, lyenin me vaj shumë të sëmurë e i shëronin.
Vrasja e Gjon Pagëzorit
(Mt 14.1-12Lk 9.7-9)14 Mbreti Herod dëgjoi për Jezuin, sepse emri i tij ishte bërë i njohur e disa thoshin: «Gjon Pagëzori është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të». 15 Disa të tjerë thoshin: «Ky është Elia». Dhe të tjerë: «Ky është profet si profetët e tjerë». 16 Kur i dëgjoi këto gjëra, Herodi tha: «Ky është Gjoni, të cilit i preva kokën dhe është ngjallur». 17 Në të vërtetë, Herodi ishte ai që kishte dërguar njerëz për ta kapur Gjonin, për ta lidhur e për ta futur në burg, për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të tij, me të cilën ishte martuar. 18 Gjoni i kishte thënë Herodit: «Nuk të lejohet të marrësh gruan e vëllait tënd». 19 Herodiada e urrente për këtë dhe donte ta vriste, por nuk mundte, 20 se Herodi e kishte frikë Gjonin, meqenëse e njihte si njeri të drejtë e të shenjtë; prandaj e mbronte. Atij nuk i vinte mirë nga ato që dëgjonte prej Gjonit, por e dëgjonte me ëndje.
21 Një ditë erdhi rasti i duhur kur Herodi, për ditëlindjen e vet, shtroi një darkë për të mëdhenjtë, për kryemijësit e për parinë e Galilesë. 22 Bija e Herodiadës kërceu një valle që i pëlqeu Herodit e të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës: «Më kërko çfarë të duash e unë do të ta jap». 23 Dhe iu betua: «Çfarëdo që të më kërkosh do të ta jap, deri edhe gjysmën e mbretërisë sime!». 24 Ajo doli e i tha së ëmës: «Çfarë të kërkoj?». Ajo i tha: «Kokën e Gjon Pagëzorit». 25 Në çast u kthye me nxitim te mbreti e i bëri këtë kërkesë: «Dua që të më japësh menjëherë kokën e Gjon Pagëzorit në një pjatë». 26 Mbreti u trishtua shumë, por nuk deshi ta shkelte premtimin për shkak të betimit e të të ftuarve. 27 Menjëherë mbreti dërgoi një rojë dhe e urdhëroi të sillte kokën e Gjonit. Roja shkoi e ia preu kokën në burg, 28 pastaj e solli kokën e tij në një pjatë, ia dha vajzës e vajza së ëmës.
29 Dishepujt e Gjonit, sapo e morën lajmin, erdhën e morën kufomën e tij dhe e vunë në një varr.
Ushqimi i pesë mijë vetave
(Mt 14.13-21Lk 9.10-17Gjn 6.1-14)30 Apostujt u mblodhën pranë Jezuit e i treguan për gjithçka kishin bërë e u kishin mësuar njerëzve. 31 Ai u tha: «Ejani veçmas në një vend të vetmuar që të pushoni pak!». Në të vërtetë, aq shumë njerëz vinin e shkonin, saqë nuk kishin kohë as të hanin. 32 Kështu u nisën me varkë drejt një vendi të shkretë për të ndenjur vetëm. 33 Kur i panë se po largoheshin, shumë veta e kuptuan këtë dhe nga të gjitha qytetet vrapuan e arritën përpara tyre .
34 Ndërsa po zbrisnin nga varka, Jezui pa një turmë të madhe, e cila iu dhimbs, se ishin si delet pa bari. Atëherë filloi t'u mësonte shumë gjëra. 35 Tashmë ishte bërë vonë, prandaj dishepujt iu afruan e i thanë: «Vendi është i shkretë e është bërë vonë. 36 Lëri të shkojnë nëpër fushat e fshatrat përreth, që të blejnë diçka për të ngrënë!». 37 Ai u përgjigj: «Jepuni ju të hanë!». Ata i thanë: «A të shkojmë të blejmë dyqind denarë bukë, që t'u japim për të ngrënë?». 38 Jezui u tha: «Sa bukë keni? Shkoni e shikoni». Ata e dinin, prandaj i thanë: «Pesë bukë e dy peshq». 39 Atëherë ai u dha urdhër dishepujve t'i ulnin të gjithë në grupe mbi barin e gjelbër. 40 Ata u ulën në grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë. 41 Pasi mori pesë bukët e dy peshqit, Jezui ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukët e ua dha dishepujve të vet, që t'i shtronin. Edhe dy peshqit ua ndau të gjithëve. 42 Të gjithë hëngrën e u ngopën 43 dhe mblodhën copat që tepruan, aq sa u mbushën dymbëdhjetë shporta, bashkë me çka teproi nga peshqit.
44 Ata që hëngrën bukët ishin pesë mijë burra.
Ecja mbi ujë
(Mt 14.22-33Gjn 6.15-21)45 Menjëherë Jezui i urdhëroi dishepujt të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, nga ana e Betsaidës, derisa ai të shpërndante turmën. 46 Si u nda prej tyre, shkoi në mal për t'u lutur.
47 Kur ra mbrëmja, varka ishte në mes të liqenit dhe ai gjendej i vetëm në breg. 48 Jezui pa se dishepujt ishin lodhur duke vozitur, se kishin erën kundër dhe, në të gdhirë , erdhi drejt tyre duke ecur mbi liqen e donte t'i kalonte. 49 Kur e panë duke ecur mbi liqen, menduan se ishte fantazmë e bërtitën, 50 sepse të gjithë e kishin parë e ishin trembur. Por menjëherë ai u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!». 51 Pastaj hipi në varkë tek ata dhe era pushoi. Ata u çuditën së tepërmi.
52 Nuk kishin kuptuar asgjë për bukët, se zemra e tyre ishte ngurtësuar.
Shërimi në Gjenesaret
(Mt 14.34-36)53 Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit dhe lidhën varkën. 54 Sapo dolën nga varka, njerëzit e njohën menjëherë Jezuin 55 dhe vrapuan nëpër gjithë atë krahinë e filluan të mbartnin të sëmurët në vigje e t'ia sillnin kudo që merrnin vesh se ishte. 56 Kudo që hynte, në fshatra, në qytete a nëpër ara, vendosnin të sëmurët nëpër sheshe e i luteshin t'i preknin së paku cepin e gunës. Të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.
1 Et egressus inde abiit in patriam suam
et sequebantur illum discipuli sui
2 et facto sabbato coepit in synagoga docere
et multi audientes admirabantur in doctrina eius dicentes
unde huic haec omnia et quae est sapientia quae data est illi
et virtutes tales quae per manus eius efficiuntur
3 nonne iste est faber filius Mariae
frater Iacobi et Ioseph et Iudae et Simonis
nonne et sorores eius hic nobiscum sunt
et scandalizabantur in illo
4 Et dicebat eis Iesus
quia non est propheta sine honore nisi in patria sua
et in cognatione sua et in domo sua
5 et non poterat ibi virtutem ullam facere
nisi paucos infirmos inpositis manibus curavit
6 et mirabatur propter incredulitatem eorum
7 Et circumibat castella in circuitu docens
Et convocavit duodecim et coepit eos mittere binos
et dabat illis potestatem spirituum inmundorum
8 et praecepit eis ne quid tollerent in via nisi virgam tantum
non peram non panem neque in zona aes
9 sed calciatos sandaliis et ne induerentur duabus tunicis
10 Et dicebat eis
quocumque introieritis in domum illic manete donec exeatis inde
11 Et quicumque non receperint vos nec audierint vos
exeuntes inde excutite pulverem de pedibus vestris
in testimonium illis
12 Et exeuntes praedicabant ut paenitentiam agerent
13 et daemonia multa eiciebant
et unguebant oleo multos aegrotos et sanabant
14 Et audivit Herodes rex
manifestum enim factum est nomen eius
et dicebat
quia Iohannes Baptista resurrexit a mortuis
et propterea inoperantur virtutes
in illo
15 alii autem dicebant quia Helias est
alii vero dicebant propheta est quasi unus ex prophetis
16 Quo audito Herodes ait
quem ego decollavi Iohannem hic a mortuis resurrexit
17 Ipse enim Herodes misit ac tenuit Iohannem
et vinxit eum in carcere
propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui quia duxerat eam
18 Dicebat enim Iohannes Herodi
non licet tibi habere uxorem fratris tui
19 Herodias autem insidiabatur illi
et volebat occidere eum nec poterat
20 Herodes enim metuebat Iohannem
sciens eum virum iustum et sanctum
et custodiebat eum
et audito eo multa faciebat et libenter eum audiebat
21 et cum dies oportunus accidisset
Herodes natalis sui cenam fecit
principibus et tribunis et primis Galilaeae
22 cumque introisset filia ipsius Herodiadis et saltasset
et placuisset Herodi simulque recumbentibus
rex ait puellae pete a me quod vis et dabo tibi
23 et iuravit illi quia quicquid petieris dabo tibi
licet dimidium regni mei
24 quae cum exisset dixit matri suae quid petam
et illa dixit caput Iohannis Baptistae
25 cumque introisset statim cum festinatione ad regem petivit dicens
volo ut protinus des mihi in disco caput Iohannis Baptistae
26 et contristatus rex
propter iusiurandum et propter simul recumbentes
noluit eam contristare
27 sed misso speculatore
praecepit adferri caput eius in disco
et decollavit eum in carcere
28 et adtulit caput eius in disco et dedit illud puellae
et puella dedit matri suae
29 quo audito discipuli eius venerunt
et tulerunt corpus eius et posuerunt illud in monumento
30 Et convenientes apostoli ad Iesum
renuntiaverunt illi omnia quae egerant et docuerant
31 Et ait illis
venite seorsum in desertum locum et requiescite pusillum
erant enim qui veniebant et rediebant multi
et nec manducandi spatium habebant
32 Et ascendentes in navi abierunt in desertum locum seorsum
33 et viderunt eos abeuntes et cognoverunt multi
et pedestre et de omnibus civitatibus
concurrerunt illuc
et praevenerunt eos
34 et exiens vidit multam turbam Iesus
et misertus est super eos
quia erant sicut oves non habentes pastorem
et coepit docere illos multa
35 Et cum iam hora multa fieret accesserunt discipuli eius dicentes
desertus est locus hic et iam hora praeterivit
36 dimitte illos ut euntes in proximas villas et vicos
emant sibi cibos quos manducent
37 et respondens ait illis date illis manducare
et dixerunt ei euntes emamus denariis ducentis panes
et dabimus eis manducare
38 et dicit eis quot panes habetis ite et videte
et cum cognovissent dicunt quinque et duos pisces
39 et praecepit illis ut accumbere facerent omnes
secundum contubernia super viride faenum
40 et discubuerunt in partes per centenos et per quinquagenos
41 et acceptis quinque panibus et duobus piscibus
intuens in caelum benedixit et fregit panes
et dedit discipulis suis ut ponerent ante eos
et duos pisces divisit omnibus
42 et manducaverunt omnes et saturati sunt
43 et sustulerunt reliquias fragmentorum duodecim cofinos plenos
et de piscibus
44 erant autem qui manducaverunt quinque milia virorum
45 Et statim coegit discipulos suos ascendere navem
ut praecederent eum trans fretum ad Bethsaidam
dum ipse dimitteret populum
46 Et cum dimisisset eos abiit in montem orare
47 Et cum sero esset erat navis in medio mari
et ipse solus in terra
48 et videns eos laborantes in remigando
erat enim ventus contrarius eis
et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos
ambulans super mare
et volebat praeterire eos
49 at illi ut viderunt eum ambulantem super mare
putaverunt fantasma esse et exclamaverunt
50 omnes enim eum viderunt et conturbati sunt
et statim locutus est cum eis et dixit illis
confidite ego sum nolite timere
51 Et ascendit ad illos in navem et cessavit ventus
et plus magis intra se stupebant
52 non enim intellexerant de panibus
erat enim cor illorum obcaecatum
53 et cum transfretassent pervenerunt in terram Gennesareth
et adplicuerunt
54 Cumque egressi essent de navi continuo cognoverunt eum
55 et percurrentes universam regionem illam
coeperunt in grabattis eos qui se male habebant circumferre
ubi audiebant eum esse
56 et quocumque introibat in vicos vel in villas aut civitates
in plateis ponebant infirmos
et deprecabantur eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent
et quotquot tangebant eum salvi fiebant