Kundër ligësisë
1 «Mjerë unë!
U bëra si korrësi i të korrave,
si vjelësi i rrushit,
ku s'ka rrush për të ngrënë
e as fiq që m'i ka ënda.
2 U zhduk besëtari nga toka,
s'ka më të drejtë mes njerëzve.
Të gjithë ngrenë pritë për gjak,
zënë njëri-tjetrin me rrjeta.
3 Mirë u punojnë duart për keq,
princi kërkon, gjykatësi merr mitë,
i forti flet si ia ka ënda,
e ata bashkë thurin mbrapshti.
4 Mirësia e tyre porsi driza,
drejtësia më keq se shkurre ferrash.
Mbërriti dita e ndëshkimit që rojat shpallën,
tani do të pështjellohen.
5 Mos i zini besë mikut,
as mos kini shpresë tek i afërti.
Ruaj se hap gojën
para gruas që të shtrihet në gji.
6 Se biri e shpërfill të atin,
bija ngrihet kundër të ëmës,
nusja kundër vjehrrës,
armiqtë e njeriut janë njerëzit e shtëpisë.
7 Por unë nga Zoti do të vështroj,
do të pres për Perëndinë, shpëtimtarin tim.
Perëndia im do të më dëgjojë.
8 Mos u ngazëllo për mua, o armikja ime,
se ndonëse rashë, u ngrita,
ndonëse rri në errësirë,
Zoti është drita ime.
9 Do ta duroj zemërimin e Zotit,
se kundër tij mëkatova,
derisa ta gjykojë çështjen time,
e të më shpallë të drejtë.
Ai do të më nxjerrë në dritë
e drejtësinë e tij do të vëzhgoj.
10 Armikja do të më shohë
e turpi do ta zërë,
atë që më tha:
“Ku është Zoti, Perëndia yt?”.
Sytë e mi do ta shohin,
kur me këmbë do të shtypet,
porsi balta rrugëve.
11 Kjo është dita kur do të ndërtosh muret,
dita kur kufijtë do të zgjerohen,
12 dita kur te ti do të vijnë njerëz,
nga Asiria e nga qytetet e Egjiptit,
nga Egjipti deri në Eufrat,
prej detit në det
e prej malit në mal.
13 Toka do të shkretohet,
për faj të banorëve të saj,
për faj të veprave të tyre.
14 Kullote me kërrabë popullin tënd,
dhentë e trashëgimisë sate,
banorët që veças rrinë në korije,
në mes të kullotave .
Kullotshin ata në Bashan e Gilgal
si në ditët e moçme.
15 Si në ditët kur dole nga toka e Egjiptit,
do t'i dëftoj mrekullitë.
16 Do ta shohin kombet e do të turpërohen
për tërë fuqinë e tyre.
Do ta mbulojnë gojën me dorë
e veshët do t'u shurdhohen.
17 Do ta lëpijnë pluhurin porsi gjarpri,
porsi zvarranikët e tokës.
Prej strofujve do të dalin duke u dridhur,
Zotit, Perëndisë tonë, do t'i nënshtrohen të tmerruar
e prej teje do të kenë frikë.
18 Cili Perëndi është si ti,
që fajin e fal e shkeljen e kapërcen
për tepricën e trashëgimisë sate?
Zemërimi i tij s'mban përgjithmonë,
se ai kënaqet kur përdëllim tregon.
19 Mëshirë do të ketë sërish për ne.
Ai do t'i ndryjë fajet tona,
në fund të detit do t'i hedhë tërë mëkatet tona.
20 Do të tregohesh besnik me Jakobin,
dashamirës me Abrahamin,
siç u premtove etërve tanë,
në ditët e kahershme».
1 vae mihi quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiae
non est botrus ad comedendum
praecoquas ficus desideravit anima mea
2 periit sanctus de terra et rectus in hominibus non est
omnes in sanguine insidiantur
vir fratrem suum venatur ad mortem
3 malum manuum suarum dicunt bonum
princeps postulat et iudex in reddendo est
et magnus locutus est desiderium animae suae
et conturbaverunt eam
4 qui optimus in eis est quasi paliurus et qui rectus quasi spina de sepe
dies speculationis tuae visitatio tua venit
nunc erit vastitas eorum
5 nolite credere amico et nolite confidere in duce
ab ea quae dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui
6 quia filius contumeliam facit patri
filia consurgit adversus matrem suam
nurus contra socrum suam
inimici hominis domestici eius
7 ego autem ad Dominum aspiciam
expectabo Deum salvatorem meum audiet me Deus meus
8 ne laeteris inimica mea super me quia cecidi consurgam
cum sedero in tenebris Dominus lux mea est
9 iram Domini portabo quoniam peccavi ei
donec iudicet causam meam et faciat iudicium meum
educet me in lucem videbo in iustitiam eius
10 et aspiciet inimica mea et operietur confusione
quae dicit ad me ubi est Dominus Deus tuus
oculi mei videbunt in eam
nunc erit in conculcationem ut lutum platearum
11 dies ut aedificentur maceriae tuae
in die illa longe fiet lex
12 in die illa et usque ad te veniet Assur
et usque ad civitates munitas
et a civitatibus munitis usque ad flumen
et ad mare de mari et ad montem de monte
13 et erit terra in desolationem propter habitatores suos
et propter fructum cogitationum eorum
14 pasce populum tuum in virga tua gregem hereditatis tuae
habitantes solos in saltu in medio Carmeli
pascentur Basan et Galaad iuxta dies antiquos
15 secundum dies egressionis tuae de terra Aegypti
ostendam ei mirabilia
16 videbunt gentes et confundentur super omni fortitudine sua
ponent manus super os aures eorum surdae erunt
17 lingent pulverem sicut serpens
velut reptilia terrae proturbabuntur de
aedibus suis
Dominum Deum nostrum desiderabunt et timebunt te
18 quis Deus similis tui qui aufers iniquitatem
et transis peccatum reliquiarum hereditatis tuae
non inmittet ultra furorem suum quoniam volens misericordiam est
19 revertetur et miserebitur nostri deponet iniquitates nostras
et proiciet in profundum maris omnia peccata nostra
20 dabis veritatem Iacob misericordiam Abraham
quae iurasti patribus nostris a diebus antiquis
EXPLICIT MICHA PROPHETA