Pushteti i Jezuit
(Mt 21.23-27Mk 11.27-33)1 Një ditë, kur Jezui po mësonte njerëzit në tempull e po u shpallte të gjithëve ungjillin, erdhën kryepriftërinjtë, shkruesit dhe pleqtë 2 e i thanë: «Na thuaj, me ç'pushtet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë pushtet?». 3 Jezui u tha: «Edhe unë kam një pyetje për ju: më thoni, 4 pagëzimi i Gjonit vinte prej qiellit apo prej njerëzve?». 5 Atëherë ata i thanë njëri-tjetrit: «Po të themi “prej qiellit”, do të na thotë: “Pse nuk i besuat atij?”. 6 Po të themi “prej njerëzve”, populli do të na vrasë me gurë, sepse është i bindur se Gjoni ishte profet». 7 Prandaj iu përgjigjën: «Nuk e dimë prej nga vinte». 8 Dhe Jezui u tha: «As unë nuk ju them se me ç'pushtet i bëj këto gjëra».
Vreshti dhe vreshtarët
(Mt 21.33-46Mk 12.1-12)9 Jezui filloi t'i tregonte popullit këtë shëmbëlltyrë: «Një njeri mbolli një vresht, ua dha disa vreshtarëve me qira e u largua në një vend të huaj për një kohë të gjatë. 10 Kur erdhi koha e të vjelave, dërgoi një shërbëtor te vreshtarët që t'i jepnin pjesën e tij nga prodhimi i vreshtit, por vreshtarët e rrahën dhe e nisën duarzbrazët. 11 Pastaj dërgoi një shërbëtor tjetër. Edhe atë e rrahën, e shanë dhe e nisën duarzbrazët. 12 Përsëri dërgoi një të tretë, por edhe këtë e plagosën dhe e dëbuan. 13 Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë të bëj? Do të dërgoj birin tim të dashur, se ndoshta për të do të kenë respekt”. 14 Por kur e panë të birin, vreshtarët i thanë njëri-tjetrit: “Ky është trashëgimtari. Ta vrasim e kështu trashëgimia bëhet e jona”. 15 Pastaj e dëbuan nga vreshti dhe e vranë.
Çfarë do t'u bëjë atyre i zoti i vreshtit? 16 Ai do të vijë e do t'i vrasë ata vreshtarë e do t'ua japë vreshtin të tjerëve». Kur e dëgjuan këtë gjë, njerëzit thanë: «Larg qoftë!». 17 Por Jezui hodhi sytë drejt tyre e tha: «Çfarë do të thotë ky Shkrim:
guri që ndërtuesit e hodhën tej,
u bë guri i qoshes?
18 Kushdo që bie mbi atë gur, do të bëhet copë dhe, nëse ai gur bie mbi ndonjërin, do ta copëtojë».
19 Shkruesit dhe kryepriftërinjtë e kuptuan që Jezui e kishte thënë këtë shëmbëlltyrë kundër tyre, prandaj donin ta kapnin që në atë çast, por kishin frikë nga populli.
Taksa e Cezarit
(Mt 22.15-22Mk 12.13-17)20 Dhe filluan ta vëzhgonin me kujdes Jezuin, prandaj i vunë spiunë që shtireshin sikur ishin njerëz të drejtë, me qëllim që ta zinin gabim në ndonjë fjalë dhe t'ia dorëzonin parisë e pushtetit të qeveritarit. 21 Ata e pyetën: «Mësues, ne e dimë se flet e mëson drejt dhe nuk ndikohesh nga njeri, por u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë. 22 A është e lejueshme t'i paguajmë taksa Cezarit apo jo?». 23 Por Jezui e kuptoi dinakërinë e tyre e u tha : 24 «Më tregoni një monedhë. Figurën dhe mbishkrimin e kujt mban kjo monedhë?». Ata i thanë: «Të Cezarit». 25 Jezui u tha: «Atëherë, jepini Cezarit ç'është e Cezarit dhe Perëndisë ç'është e Perëndisë».
26 Kështu, ata nuk mundën ta zinin në fjalë para popullit dhe, të mrekulluar me përgjigjen e tij, heshtën.
Çështja e ngjalljes
(Mt 22.23-33Mk 12.18-27)27 Atëherë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, 28 prandaj e pyetën: «Mësues, Moisiu na ka lënë të shkruar: nëse një njeriu i vdes vëllai dhe lë pas gruan pa fëmijë, ky duhet të martohet me gruan e ve për t'i dhënë trashëgimtarë të vëllait. 29 Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua e vdiq pa lënë fëmijë. 30 I dyti 31 e pastaj i treti u martuan me gruan e tij dhe që të shtatë nuk lanë fëmijë kur vdiqën. 32 Në fund vdiq edhe gruaja. 33 Pas ngjalljes, gruaja e kujt do të jetë ajo, meqenëse të shtatë e patën për grua?». 34 Jezui u tha: «Bijtë e kësaj bote martohen e martojnë, 35 por ata që janë vlerësuar të denjë t'i përkasin botës tjetër e të arrijnë ngjalljen prej të vdekurve, as martohen, as martojnë. 36 Ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, meqenëse janë bij të ngjalljes. 37 Edhe Moisiu e ka treguar se të vdekurit do të ngjallen kur, te shkurrja, e quan Zotin, Perëndi të Abrahamit, Perëndi të Isakut e Perëndi të Jakobit. 38 Pra, ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për Perëndinë». 39 Atëherë disa nga farisenjtë i thanë: «Mësues, fole mirë». 40 Dhe nuk guxonin ta pyesnin më.
Biri i Davidit
(Mt 22.41-46Mk 12.35-37)41 Pastaj Jezui u tha: «Si mund të thonë se Krishti është Biri i Davidit? 42 Davidi vetë thotë në librin e Psalmeve:
i tha Zoti, Zotit tim:
ulu në të djathtën time,
43 derisa t'i vë armiqtë e tu
si shtrojë e këmbëve të tua.
44 Nëse Davidi e quan Zot, si mund të jetë ai biri i tij?».
Qortimi për shkruesit
(Mt 23.1-36Mk 12.38-40Lk 11.37-54)45 Kur gjithë populli po dëgjonte, Jezui u tha dishepujve të vet: 46 «Ruhuni nga shkruesit, të cilëve u pëlqen të shëtisin me veshje të gjata e dëshirojnë t'i përshëndesin nëpër sheshe, të zënë vendet e para nëpër sinagoga dhe vendet e nderit nëpër festa. 47 Ata përlajnë gjithçka nga shtëpitë e vejushave e thonë lutje të gjata për t'u dukur. Kështu, ata do të marrin një dënim më të rëndë».
1 Et factum est in una dierum
docente illo populum in templo et evangelizante
convenerunt principes sacerdotum et scribae cum senioribus
2 et aiunt dicentes ad illum dic nobis in qua potestate haec facis
aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem
3 respondens autem dixit ad illos
interrogabo vos et ego verbum respondete mihi
4 baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus
5 at illi cogitabant inter se dicentes
quia si dixerimus de caelo
dicet quare ergo non credidistis illi
6 si autem dixerimus ex hominibus plebs universa lapidabit nos
certi sunt enim Iohannem prophetam esse
7 et responderunt se nescire unde esset
8 et Iesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate haec facio
9 Coepit autem dicere ad plebem parabolam hanc
homo plantavit vineam et locavit eam colonis
et ipse peregre fuit multis temporibus
10 et in tempore misit ad cultores servum
ut de fructu vineae darent illi
qui caesum dimiserunt eum inanem
11 et addidit alterum servum mittere
illi autem hunc quoque caedentes et adficientes contumelia dimiserunt
inanem
12 et addidit tertium mittere
qui et illum vulnerantes eiecerunt
13 dixit autem dominus vineae quid faciam
mittam filium meum dilectum
forsitan cum hunc viderint verebuntur
14 quem cum vidissent coloni
cogitaverunt inter se dicentes hic est heres
occidamus illum ut nostra fiat hereditas
15 et eiectum illum extra vineam occiderunt
quid ergo faciet illis dominus vineae
16 veniet et perdet colonos istos et dabit vineam aliis
quo audito dixerunt illi absit
17 ille autem aspiciens eos ait quid est ergo hoc quod scriptum est
lapidem quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
18 omnis qui ceciderit supra illum lapidem conquassabitur
supra quem autem ceciderit comminuet illum
19 Et quaerebant principes sacerdotum et scribae
mittere in illum manus illa hora
et timuerunt populum
cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem istam
20 Et observantes miserunt insidiatores qui se iustos simularent
ut caperent eum in sermone
et traderent illum principatui et potestati praesidis
21 et interrogaverunt illum dicentes
magister scimus quia recte dicis et doces et non accipis personam
sed in veritate viam Dei doces
22 licet nobis dare tributum Caesari an non
23 considerans autem dolum illorum dixit ad eos quid me temptatis
24 ostendite mihi denarium
cuius habet imaginem et inscriptionem
respondentes dixerunt Caesaris
25 et ait illis reddite ergo quae Caesaris sunt Caesari
et quae Dei sunt Deo
26 et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe
et mirati in responso eius tacuerunt
27 accesserunt autem quidam Sadducaeorum
qui negant esse resurrectionem
et interrogaverunt eum
28 dicentes
magister Moses scripsit nobis
si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem
et hic sine filiis fuerit
ut accipiat eam frater eius uxorem
et suscitet semen fratri suo
29 septem ergo fratres erant
et primus accepit uxorem et mortuus est sine filiis
30 et sequens accepit illam et ipse mortuus est sine filio
31 et tertius accepit illam
similiter et omnes septem
et non reliquerunt semen et mortui sunt
32 novissima omnium mortua est et mulier
33 in resurrectione ergo cuius eorum erit uxor
siquidem septem habuerunt eam uxorem
34 et ait illis Iesus
filii saeculi huius nubunt et
traduntur ad nuptias
35 illi autem qui digni habebuntur saeculo illo
et resurrectione ex mortuis
neque nubunt neque ducunt uxores
36 neque enim ultra mori poterunt
aequales enim angelis sunt et filii sunt Dei
cum sint filii resurrectionis
37 quia vero resurgant mortui
et Moses ostendit secus rubum
sicut dicit Dominum Deum Abraham et Deum Isaac et Deum Iacob
38 Deus autem non est mortuorum sed vivorum omnes enim vivunt ei
39 respondentes autem quidam scribarum dixerunt
magister bene dixisti
40 Et amplius non audebant eum quicquam interrogare
41 Dixit autem ad illos
quomodo dicunt Christum Filium David esse
42 et ipse David dicit in libro Psalmorum
dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis
43 donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
44 David ergo Dominum illum vocat et quomodo filius eius est
45 Audiente autem omni populo dixit discipulis suis
46 adtendite a scribis qui volunt ambulare in stolis
et amant salutationes in foro et primas cathedras in synagogis
et primos discubitus in conviviis
47 Qui devorant domos viduarum
simulantes longam orationem
hii accipient damnationem maiorem