1 «Në atë kohë, kumton Zoti, do të nxirren nga varret eshtrat e mbretërve të Judës, eshtrat e princave, eshtrat e priftërinjve, eshtrat e profetëve dhe eshtrat e banorëve të Jerusalemit. 2 Do të shpërndahen para diellit e hënës, para mbarë ushtrisë së qiejve, që ata i deshën, të cilëve u shërbyen, pas të cilëve shkuan, që u kërkuan udhëzim e i adhuruan. Jo, nuk do të mblidhen e as do të varrosen, por do të mbeten si plehu përmbi dhe. 3 Do të zgjedhë vdekjen më shumë se jetën mbarë teprica që do të mbesë prej kësaj dere të mbrapshtë në vendet ku do t'i dëboj, kumton Zoti i ushtrive».
Mëkati dhe kokëfortësia e Izraelit
4 «Do t'u thuash, se kështu thotë Zoti:
kush rrëzohet, a nuk ngrihet sërish?
Kush shmanget, a nuk kthehet sërish?
5 Përse ky popull, Jerusalemi, u shmang,
u bë besëshkalë, kokëfortë,
u kap fort pas mashtrimit
e u bë i pandreqshëm?
6 Ua vura veshin dhe i dëgjova,
por nuk flisnin hijshëm.
Askush nuk tërhiqet nga ligësia e vet
e thotë: “Çfarë bëra?”.
Të gjithë kthehen në harbimin e vet,
siç lëshohet kali në betejë.
7 Edhe lejleku në qiell e njeh kohën e vet,
turtulli, dallëndyshja e mëllenja
e mbajnë kohën e rikthimit,
por populli im nuk e njeh ligjësinë e Zotit.
8 Si mund të thoni: jemi të urtë,
se kemi me vete ligjin e Zotit?
Ja, në mashtrim e ktheu
pena mashtruese e shkruesve.
9 Të urtët do të turpërohen,
do të hutohen e do të zihen në lak.
Ja, e përzunë fjalën e Zotit,
e çfarë urtie mund të kenë?
10 Prandaj, gratë e tyre do t'ua jap të tjerëve,
arat e tyre pushtuesve,
se nga më i vogli te më i madhi
të gjithë kërkojnë të përfitojnë,
nga profeti deri te prifti
të gjithë veprojnë me mashtrim.
11 Mjekojnë me mendjelehtësi plagën e popullit tim
e thonë: “Paqe, paqe”,
por paqe nuk ka.
12 A u bënë me turp kur vepruan neveritshëm?
As turpi nuk i mbuloi,
as të skuqen nuk ditën,
prandaj do të bien me të rënët,
kur t'i ndëshkoj, do të shemben, kumton Zoti.
13 Do të mblidhja e do të vilja, kumton Zoti,
por nuk ka vile në hardhi,
nuk ka fiq në fik,
edhe gjethet janë vyshkur
gjithçka u dhashë ka kaluar.
14 Pse rrimë shtruar ne?
Mblidhuni të shkojmë në qytetet e fortifikuara
e aty të fundosemi,
se Zoti, Perëndia ynë, na fundosi,
se na dha të pimë ujë me helm,
ngaqë mëkatuam kundër Zotit.
15 Prisnim paqen, por nuk ka mirësi,
kohën e shërimit, por, ja, tmerr.
16 Nga Dani dëgjohet hingëllima e kuajve të tij,
prej zërit ushtues të hamshorëve të tij dridhet toka mbarë.
Vijnë dhe e përpijnë tokën me gjithçka është plot,
qytetin me banorët e tij.
17 Se ja, po dërgoj mes jush gjarpërinj,
nepërka që nuk magjepsen,
dhe do t'ju kafshojnë, kumton Zoti».
Vajtimi i Jeremisë
18 «Iku ngazëllimi im e më mbuloi pikëllimi,
zemra po më lëshon.
19 Ja zëri kushtrues i bijës së popullit tim
nga një tokë e largët:
“A nuk është Zoti në Sion?
A nuk është aty mbreti i tij?
Përse më zemëruan me idhujt e tyre,
me kotësitë e huaja?”.
20 Kaluan të korrat, iku vera
e ne nuk kemi shpëtim.
21 Lëndimi i bijës së popullit tim më lëndon,
mbaj zi e më ka zënë pikëllimi.
22 A nuk ka balsam në Gilead?
A nuk ka mjek atje?
Përse, pra, nuk iu përtëri shëndeti
bijës së popullit tim?
23 Ah, kokën gurrë uji ta kisha
e sytë burim lotësh,
ditë e natë të qaja
të therurit e bijës së popullit tim».
1 in tempore illo ait Dominus
eicient ossa regis Iuda et ossa principum eius
et ossa sacerdotum et ossa prophetarum
et ossa eorum qui habitaverunt Hierusalem de sepulchris suis
2 et pandent ea ad solem et lunam et omnem militiam caeli
quae dilexerunt et quibus servierunt
et post quae ambulaverunt et quae quaesierunt et adoraverunt
non colligentur et non sepelientur
in sterquilinium super faciem terrae erunt
3 et eligent magis mortem quam vitam
omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima
in universis locis quae derelicta sunt
ad quae eieci eos dicit Dominus exercituum
4 et dices ad eos haec dicit Dominus
numquid qui cadet non resurget
et qui aversus est non revertetur
5 quare ergo aversus est populus iste in Hierusalem aversione contentiosa
adprehenderunt mendacium et noluerunt reverti
6 adtendi et auscultavi nemo quod bonum est loquitur
nullus est qui agat paenitentiam super peccato suo dicens quid feci
omnes conversi sunt ad cursum suum
quasi equus impetu vadens in proelio
7 milvus in caelo cognovit tempus suum
turtur et hirundo et ciconia custodierunt tempus adventus sui
populus autem meus non cognovit iudicium Domini
8 quomodo dicitis sapientes nos sumus et lex Domini nobiscum est
vere mendacium operatus est stilus mendax scribarum
9 confusi sunt sapientes perterriti et capti sunt
verbum enim Domini proiecerunt et sapientia nulla est in eis
10 propterea dabo mulieres eorum exteris agros eorum heredibus
quia a minimo usque ad maximum omnes avaritiam sequuntur
a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt mendacium
11 et sanabant contritionem filiae populi mei ad ignominiam
dicentes pax pax cum non esset pax
12 confusi sunt quia abominationem fecerunt
quinimmo confusione non sunt confusi et erubescere nescierunt
idcirco cadent inter corruentes
in tempore visitationis suae corruent dicit Dominus
13 congregans congregabo eos ait Dominus
non est uva in vitibus et non sunt ficus in ficulnea
folium defluxit et dedi eis quae praetergressa sunt
14 quare sedemus convenite et ingrediamur civitatem munitam
et sileamus ibi quia Dominus noster silere nos fecit
et potum dedit nobis aquam fellis peccavimus enim Domino
15 expectavimus pacem et non erat bonum
tempus medellae et ecce formido
16 a Dan auditus est fremitus equorum eius
a voce hinnituum pugnatorum eius commota est omnis terra
et venerunt et devoraverunt terram et plenitudinem eius
urbem et habitatores eius
17 quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos
quibus non est incantatio
et mordebunt vos ait Dominus
18 dolor meus super dolorem in me cor meum maerens
19 ecce vox clamoris filiae populi mei de terra longinqua
numquid Dominus non est in Sion aut rex eius non est in ea
quare ergo me ad iracundiam concitaverunt
in sculptilibus suis et in vanitatibus alienis
20 transiit messis finita est aestas et nos salvati non sumus
21 super contritionem filiae populi mei contritus sum et
contristatus
stupor obtinuit me
22 numquid resina non est in Galaad aut medicus non est ibi
quare igitur non est obducta cicatrix filiae populi mei