Vendosmëria e Zotit
1 Zoti më tha: «Edhe po të qëndronin para meje vetë Moisiu e Samueli, shpirti im nuk do të prirej drejt këtij populli. Dëboji nga prania ime e le të ikin. 2 E kur të të pyesin: “Ku të shkojmë?”, ti do t'u thuash: kështu thotë Zoti:
kush është për vdekje, në vdekje;
kush është për shpatë, në shpatë;
kush është për zi buke, në zi buke;
kush është për robëri, në robëri.
3 Do të dërgoj mbi ta katër lloje mynxyrash, kumton Zoti: shpatën për të vrarë, qentë për të zvarritur, zogjtë e qiellit dhe kafshët e tokës për të gëlltitur e për të shkatërruar. 4 Do t'i bëj tmerrin e mbarë mbretërive të dheut, për shkak të asaj që bëri në Jerusalem Manaseu, biri i Ezekisë, mbretit të Judës.
5 Kush do të të mëshirojë, o Jerusalem,
e kush do të të ngushëllojë?
Kush do të kthehet
për të të pyetur si je?
6 Ti më dëbove, kumton Zoti,
po ecën prapthi,
ndaj shtriva dorën kundër teje e të shkatërrova.
U lodha së përdëllyeri.
7 I shpërndava me terplote
te portat e vendit,
e lashë pa fëmijë, e rrënova popullin tim,
se nuk u kthyen prej udhëve të tyre.
8 Të vejat e tij m'u shtuan
më shumë se rëra e detit.
Solla kundër nënave e kundër të rinjve
rrënimtarin në mes të ditës,
zbraza mbi ta papritur
trazim e tmerrim.
9 U mek ajo që lindi shtatë fëmijë,
e la fryma.
I perëndoi dielli që me ditë,
u turpërua e u trondit.
Tepricën e tyre do t'i shkoj në shpatë
para armiqve të tyre, kumton Zoti».
Ankimi i Jeremisë
10 Vaj për mua, o nëna ime,
që më linde mua
njeri rragatjesh e kundërshtimesh
për mbarë vendin!
As dhashë e as mora hua,
e, pra, të gjithë më mallkojnë.
11 Zoti tha: «A nuk të ruajta ty për të mirë?
A nuk e bëra armikun të të lutej
në kohë të liga
e në kohë ngushtice?
12 A thyhet hekuri,
hekuri i veriut dhe bronzi?
13 Pasurinë tënde dhe thesaret e tua
do t'i jap për plaçkë, pa çmim,
për shkak të mëkateve tuaja,
anembanë trojeve tuaja.
14 Do të të bëj skllav të armiqve të tu
në një tokë që ti nuk e njeh,
se u ndez zjarri i zemërimit tim
që do të përflaket kundër teje».
15 Ti e di, o Zot.
Kujtohu për mua, eja tek unë
e hakmerru me përndjekësit e mi.
Falë durimit tënd, mos më zhbij.
Përfille qortimin që durova për shkakun tënd.
16 U shfaqën fjalët e tua e unë i përpiva.
Fjalët e tua u bënë për mua gëzimi
e hareja e zemrës sime,
sepse thirra emrin tënd,
o Zot, Perëndia i ushtrive.
17 Nuk ndenja në shoqërinë e hokatarëve
e nuk u argëtova.
Për shkak të dorës sate ndenja i vetëm,
se me hidhërim më kishe mbushur.
18 Pse nuk merr fund dhimbja ime
e plaga ime e pashërueshme
s'pranon të shërohet?
Ti u bëre për mua si mashtrim,
si uji, që s'i zihet besë.
19 Prandaj, kështu thotë Zoti:
«Nëse kthehesh,
unë do të të kthej
e ti do të qëndrosh në praninë time.
Nëse do të nxjerrësh të vyerën nga e pavyera,
do të jesh si goja ime.
Ata do të kthehen drejt teje,
por ti nuk do të kthehesh drejt tyre.
20 Para këtij populli do të të bëj
mur bronzi të fortifikuar.
Do të luftojnë kundër teje,
por nuk do të të mundin,
se me ty do të jem unë, për të të çliruar»,
kumton Zoti.
21 «Do të të çliroj prej dorës së të paudhëve,
do të të shpengoj prej dorës së mujsharëve».
1 et dixit Dominus ad me
si steterit Moses et Samuhel coram me
non est anima mea ad populum istum
eice illos a facie mea et egrediantur
2 quod si dixerint ad te quo egrediemur
dices ad eos haec dicit Dominus
qui ad mortem ad mortem et qui ad gladium ad gladium
et qui ad famem ad famem et qui ad captivitatem ad captivitatem
3 et visitabo super eos quattuor species dicit Dominus
gladium ad occisionem et canes ad lacerandum
et volatilia caeli et bestias terrae ad devorandum et dissipandum
4 et dabo eos in fervorem universis regnis terrae
propter Manassem filium Ezechiae regis Iuda
super omnibus quae fecit in Hierusalem
5 quis enim miserebitur tui Hierusalem
aut quis contristabitur pro te
aut quis ibit ad rogandum pro pace tua
6 tu reliquisti me dicit Dominus retrorsum abisti
et extendam manum meam super te et interficiam te
laboravi rogans
7 et dispergam eos ventilabro in portis terrae
interfeci et perdidi populum meum
et tamen a viis suis non sunt reversi
8 multiplicatae sunt mihi viduae eius super harenam maris
induxi eis super matrem adulescentis vastatorem meridie
misi super civitates repente terrorem
9 infirmata est quae peperit septem defecit anima eius
occidit ei sol cum adhuc esset dies confusa est et erubuit
et residuos eius in gladium dabo
in conspectu inimicorum eorum
ait Dominus
10 vae mihi mater mea quare genuisti me
virum rixae virum discordiae in universa terra
non feneravi nec feneravit mihi quisquam
omnes maledicunt mihi
11 dicit Dominus si non reliquiae tuae in bonum
si non occurri tibi in tempore adflictionis
et in tempore tribulationis adversum inimicum
12 numquid foederabitur ferrum ferro ab aquilone et aes
13 divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis
in omnibus peccatis tuis et in omnibus terminis tuis
14 et adducam inimicos tuos de terra qua nescis
quia ignis succensus est in furore meo super vos ardebit
15 tu scis Domine recordare mei et visita me
et tuere me ab his qui persequuntur me
noli in patientia tua suscipere me
scito quoniam sustinui pro te obprobrium
16 inventi sunt sermones tui et comedi eos
et factum est mihi verbum tuum in gaudium
et in laetitiam cordis mei
quoniam invocatum est nomen tuum super me
Domine Deus exercituum
17 non sedi in concilio ludentium et gloriatus sum
a facie manus tuae solus sedebam
quoniam comminatione replesti me
18 quare factus est dolor meus perpetuus
et plaga mea desperabilis rennuit curari
facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium
19 propter hoc haec dicit Dominus
si converteris convertam te et ante faciem meam stabis
et si separaveris pretiosum a vili quasi os meum eris
convertentur ipsi ad te et tu non converteris ad eos
20 et dabo te populo huic in murum aereum fortem
et bellabunt adversum te et non praevalebunt
quia ego tecum sum
ut salvem te et eruam dicit Dominus
21 et liberabo te de manu pessimorum et redimam te de manu fortium