1 Populli, që ecte në errësirë,
pa një dritë të madhe,
mbi ata, që banonin në vendin e territ,
shkëlqeu drita.
2 Ti e madhështove atë komb,
gëzimin ia shtove,
gëzojnë para teje,
siç gëzojnë gjatë korrjes,
siç gëzojnë kur ndajnë prenë.
3 Se ti e theve zgjedhën që u rëndonte,
purtekën që mbi shpatulla u rrinte,
skeptrin e atij që i shtypte
e copëtove si në ditën e Midianit.
4 Çdo këpucë luftëtari që marshon
e çdo gunë e lyer në gjak
do të digjet e do të bëhet dru për zjarr.
5 Se na lindi një fëmijë, një djalë na u dha,
mbi supet e tij qëndron sundimi.
Emrin do ta ketë: «Këshilltar i mrekullueshëm,
Perëndi i fuqishëm, Atë i amshuar, princ i paqes».
6 I madh do të jetë sundimi i tij
e paqja nuk do të ketë fund
mbi fronin e Davidit e mbi mbretërinë e tij.
Do të zërë rrënjë e do të forcohet
në të drejtë e drejtësi,
që tani e deri në amshim.
E këtë ka për ta bërë
zelli i Zotit të ushtrive.
Zemërimi i Zotit me Izraelin
7 Zoti dërgoi fjalë kundër Jakobit
e ajo ra mbi Izraelin.
8 E mori vesh mirë mbarë populli,
Efraimi bashkë me banorët e Samarisë,
që me krenari e mburrje në zemër thanë:
9 «Tullat vërtet kanë rënë,
por do të ndërtojmë me gurë të latuar,
fiqtë vërtet na i kanë prerë,
por do t'i zëvendësojmë me cedra».
10 E Zoti ngriti kundër tyre armiqësinë e Recinit,
kundërshtarët e tyre për luftë i nxiti.
11 Arami nga lindja e filistinët nga perëndimi
hapën gojën për ta përpirë Izraelin.
E megjithëkëtë zemërimi i tij nuk u fashit
e krahu i tij mbeti i shtrirë.
12 Por populli nuk u kthye tek ai që i goditi,
Zotin e ushtrive nuk e kërkoi.
13 Prandaj Zoti i preu Izraelit kokën e bishtin,
degën e palmës e kallamin, në një ditë të vetme.
14 Pleqësia e paria janë koka,
profeti e mësuesi i rremë janë bishti.
15 Udhëheqësit e këtij populli e ngashënjyen në mashtrim
dhe ata që udhëhiqeshin prej tyre u çoroditën.
16 Prandaj Zoti s'do të jetë i kënaqur me të rinjtë e tij,
s'do të tregojë mëshirë për jetimët e vejushat e tij,
se të gjithë janë të pafe e të paudhë,
çdo gojë thotë veç marrëzi.
E megjithëkëtë zemërimi i tij nuk u fashit
e krahu i tij mbeti i shtrirë.
17 Se paudhësia është ndezur flakë si zjarri,
ka përpirë ferrat bashkë me shkurret,
në mes të pyllit të dendur është ndezur,
shtëllunga-shtëllunga ngrihet tymi lart.
18 Prej zemërimit të Zotit të ushtrive u përvëlua toka,
populli u bë si druri që ushqen zjarrin
e askush nuk kursen as vëllanë e vet.
19 Përpin djathtas, por ende ka uri,
përlan majtas, por ende nuk ngopet,
secili gëlltit mishin e të afërtit të vet.
20 Manaseu Efraimin, Efraimi Manaseun
dhe tok janë kundër Judës.
E megjithëkëtë zemërimi i tij nuk u fashit
e krahu i tij mbeti i shtrirë.
1 primo tempore adleviata est terra Zabulon et terra
Nepthalim
et novissimo adgravata est via maris trans Iordanem Galileae gentium
2 populus qui ambulabat in tenebris vidit lucem magnam
habitantibus in regione umbrae mortis lux orta est eis
3 multiplicasti gentem non magnificasti laetitiam
laetabuntur coram te sicut laetantur in messe
sicut exultant quando
dividunt spolia
4 iugum enim oneris eius et virgam umeri eius
et sceptrum exactoris eius superasti sicut in die Madian
5 quia omnis violenta praedatio cum tumultu
et vestimentum mixtum sanguine
erit in conbustionem et cibus ignis
6 parvulus enim natus est nobis filius datus est nobis
et factus est principatus super umerum eius
et vocabitur nomen eius Admirabilis consiliarius
Deus fortis Pater futuri saeculi Princeps pacis
7 multiplicabitur eius imperium et pacis non erit finis
super solium David et super regnum eius
ut confirmet illud et corroboret in iudicio et iustitia
amodo et usque in sempiternum
zelus Domini exercituum faciet hoc
8 verbum misit Dominus in Iacob et cecidit in Israhel
9 et sciet populus omnis Ephraim et habitantes Samariam
in superbia et magnitudine cordis dicentes
10 lateres ceciderunt sed quadris lapidibus aedificabimus
sycomoros succiderunt sed cedros inmutabimus
11 et elevabit Dominus hostes Rasin super eum
et inimicos eius in tumultum vertet
12 Syriam ab oriente et Philisthim ab occidente
et devorabunt Israhel toto ore
in omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta
13 et populus non est reversus ad percutientem se
et Dominum exercituum non inquisierunt
14 et disperdet Dominus ab Israhel caput et caudam incurvantem et
refrenantem die una
15 longevus et honorabilis ipse est caput
et propheta docens mendacium ipse cauda est
16 et erunt qui beatificant populum istum seducentes
et qui beatificantur praecipitati
17 propter hoc super adulescentulis eius non laetabitur Dominus
et pupillorum eius et viduarum non miserebitur
quia omnis hypocrita est et nequam
et universum os locutum est stultitiam
in omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta
18 succensa est enim quasi ignis impietas veprem et spinam vorabit
et succendetur in densitate saltus et convolvetur superbia fumi
19 in ira Domini exercituum conturbata est terra
et erit populus quasi esca ignis vir fratri suo non parcet
20 et declinabit ad dexteram et esuriet
et comedet ad sinistram et non saturabitur
unusquisque carnem brachii sui vorabit
Manasses Ephraim et Ephraim Manassen simul ipsi contra Iudam
21 in omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta