Shërbëtori i Zotit
1 Ja, shërbëtori im që unë e përkrah!
Ja, i zgjedhuri im që shpirtin ma kënaq!
Mbi të kam vënë shpirtin tim,
ai do t'u sjellë kombeve drejtësinë.
2 Nuk do të bërtasë, zërin s'do ta ngrejë,
s'do t'i dëgjohet zëri nëpër rrugë.
3 Kallamin e shkelur s'do ta thyejë,
kandilin që nxjerr tym s'do ta shuajë,
të drejtën me vërtetësi do ta shpallë.
4 S'do të meket, s'do të mposhtet,
derisa të ketë vënë drejtësi mbi tokë;
ujdhesat presin të mësojnë ligjin e tij.
5 Kështu thotë Zoti Perëndi,
ai që krijon qiejt e i ndeh,
ai që shtrin tokën me gjithçka prodhon,
që mbi tokë frymë i jep njeriut
e shpirt atyre që ecin mbi të:
6 unë, Zoti, të thirra në drejtësi
e për dore të kam kapur.
Të kam ruajtur e të kam caktuar
si besëlidhje për popullin,
si dritë për kombet,
7 për t'u hapur sytë të verbërve,
të burgosurit për t'i nxjerrë nga burgu,
prej shtëpisë së robërisë,
ata që rrinë në terr.
8 Unë jam Zoti, ky është emri im,
lavdinë time tjetërkujt s'ia jap,
as lavdërimet e mia idhujve të gdhendur.
9 Ngjarjet e mëparshme, ja, kanë ndodhur
e tani po shpall gjëra të reja.
Para se të ndodhin,
do t'jua bëj të njohura.
10 Këndojini Zotit një këngë të re,
jepini lavdi prej skajeve të dheut,
ju që lundroni në det e ju krijesat e detit,
ujdhesat me gjithë banorët e tyre.
11 Le ta ngrejë zërin shkretëtira e qytetet e saj,
bashkë me fshatrat e vendbanimeve të Kedarit,
banorët e Selaut le të brohorasin,
prej majave të maleve le të thërrasin.
12 Le t'i japin lavdi Zotit,
nëpër ujdhesa lavdërimin e tij të shpallin.
13 Si trim marshon Zoti,
porsi luftëtari e ndez zellin e tij,
me britma lëshon kushtrimin,
mbi armiqtë ngadhënjen.
14 Kam heshtur për shumë kohë,
kam mbyllur gojën, jam përmbajtur,
tani do të këlthas si gruaja kur lind,
do të gulçoj e do të turfulloj njëherësh.
15 Do të shkretoj male e kodra,
bimësinë e tyre do ta vyshk,
lumenjtë në ujdhesa do t'i kthej
e pellgjet do t'i thaj.
16 Të verbërve do t'u prij në udhë të panjohura,
shtigjeve që s'i njohin do t'i drejtoj,
errësirën para tyre në dritë do ta kthej,
udhët e shtrembra të drejta do t'i bëj.
Do t'i bëj këto gjëra për ta
e nuk do t'i braktis.
17 Do të kthehen të mbuluar me turp
ata që në idhujt besojnë,
ata që shtatoreve të derdhura u thonë:
«Ju jeni perënditë tona».
18 Dëgjoni, o të shurdhër!
O të verbër, hapni sytë e shihni!
19 Kush është i verbër, në mos shërbëtori im,
apo i shurdhër si lajmëtari që kam dërguar?
Kush është i verbër si i zgjedhuri im
apo i shurdhër si shërbëtori i Zotit?
20 Shumë gjëra pa, por s'u kushtoi vëmendje,
veshët hapur i pati, por nuk dëgjoi.
21 I pëlqeu Zotit, për hir të drejtësisë së tij,
ta madhërojë ligjin e ta bëjë të lavdishëm.
22 Një popull i plaçkitur e i vjedhur është ky,
të gjithë të prangosur nëpër gropa,
nëpër burgje i kanë mbyllur.
Janë bërë pre e askush nuk i çliron,
janë bërë plaçkë e askush s'thotë: «Ktheji!».
23 Kush prej jush po i vë vesh kësaj?
Kush prej jush do t'i kushtojë vëmendje
e do të dëgjojë për të ardhmen?
24 Kush e bëri Jakobin pre të plaçkitësve?
Kush e la Izraelin në dorë të kusarëve?
A nuk qe Zoti, kundër të cilit mëkatuam?
E, pra, udhëve të tij nuk deshën të ecnin,
ligjit të tij nuk iu bindën.
25 Furinë e zemërimit të tij mbi ta e derdhi,
bashkë me tmerrin e luftës.
I rrethoi zjarri nga të gjitha anët,
por as që e kuptuan,
i përpinë flakët,
por vesh nuk morën.
1 ecce servus meus suscipiam eum
electus meus conplacuit sibi in illo anima mea
dedi spiritum meum super eum
iudicium gentibus proferet
2 non clamabit neque accipiet personam
nec audietur foris vox eius
3 calamum quassatum non conteret et linum fumigans non extinguet
in veritate educet iudicium
4 non erit tristis neque turbulentus
donec ponat in terra iudicium et legem eius insulae expectabunt
5 haec dicit Dominus Deus creans caelos et extendens eos
firmans terram et quae germinant ex ea
dans flatum populo qui est super eam et spiritum calcantibus eam
6 ego Dominus vocavi te in iustitia et adprehendi manum tuam
et servavi et dedi te in foedus populi in lucem gentium
7 ut aperires oculos caecorum et educeres de conclusione vinctum
de domo carceris sedentes in tenebris
8 ego Dominus hoc est nomen meum
gloriam meam alteri non dabo et laudem meam sculptilibus
9 quae prima fuerant ecce venerunt
nova quoque ego adnuntio
antequam oriantur audita vobis faciam
10 cantate Domino canticum novum laus eius ab extremis terrae
qui descenditis in mare et plenitudo eius
insulae et habitatores earum
11 sublevetur desertum et civitates eius in domibus habitabit Cedar
laudate habitatores Petrae de vertice montium clamabunt
12 ponent Domino gloriam et laudem eius in insulis nuntiabunt
13 Dominus sicut fortis egredietur
sicut vir proeliator suscitabit zelum
vociferabitur et clamabit super inimicos suos confortabitur
14 tacui semper silui patiens fui
sicut pariens loquar dissipabo et absorbebo simul
15 desertos faciam montes et colles
et omne gramen eorum exsiccabo
et ponam flumina in insulas et stagna arefaciam
16 et ducam caecos in via
quam nesciunt
in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam
ponam tenebras coram eis in lucem et prava in recta
haec verba feci eis et non dereliqui eos
17 conversi sunt retrorsum
confundantur confusione qui confidunt in sculptili
qui dicunt conflatili vos dii nostri
18 surdi audite et caeci intuemini ad videndum
19 quis caecus nisi servus meus
et surdus nisi ad quem nuntios meos misi
quis caecus nisi qui venundatus est
quis caecus nisi servus Domini
20 qui vides multa nonne custodies
qui apertas habes aures nonne audies
21 et Dominus voluit ut sanctificaret eum
et magnificaret legem et extolleret
22 ipse autem populus direptus et vastatus
laqueus iuvenum omnes
et in domibus carcerum absconditi sunt
facti sunt in rapinam nec est qui eruat
in direptionem et non est qui dicat redde
23 quis est in vobis qui audiat hoc adtendat et auscultet futura
24 quis dedit in direptionem Iacob et Israhel vastantibus
nonne Dominus ipse cui peccavimus
et noluerunt in viis eius ambulare et non audierunt legem eius
25 et effudit super eum indignationem furoris sui et forte bellum
et conbusit eum in circuitu et non cognovit
et succendit eum et non intellexit