1 Përderisa premtimi për të hyrë në prehjen e Perëndisë vazhdon të jetë i vlefshëm, le të kemi frikë se mos ndonjëri nga ju mbetet jashtë. 2 Edhe ne e kemi dëgjuar ungjillin, sikurse edhe ata që ishin në shkretëtirë, por atyre nuk u vlejti fjala që dëgjuan, pasi nuk e dëgjuan me besim. 3 Ne që besuam do të hyjmë në prehjen e Perëndisë, për të cilën ai ka thënë:
dhe kështu u përbetova në zemërimin tim:
nuk kanë për të hyrë
në prehjen time.
Ai e tha këtë, ndonëse veprat e tij kishin përfunduar që me krijimin e botës. 4 Ndërsa për ditën e shtatë ka thënë diku: Perëndia pushoi ditën e shtatë, pasi i kreu të gjitha veprat e tij. 5 Po për të njëjtën gjë shton: nuk kanë për të hyrë në prehjen time. 6 Ata që e dëgjuan në fillim ungjillin nuk hynë në prehjen e Perëndisë për shkak të mosbindjes. Por, meqenëse mbeten edhe të tjerë për të hyrë në të, 7 Perëndia caktoi përsëri një ditë të quajtur «sot», kur thotë pas kaq kohe nëpërmjet Davidit:
sot, nëse e dëgjoni zërin e tij,
mos i ngurtësoni zemrat tuaja.
8 Pra, nëse Jozuehu do ta kishte çuar popullin në prehje, atëherë Perëndia nuk do të fliste më për një ditë tjetër. 9 Kështu, për popullin e Perëndisë është ende e mundshme një ditë prehjeje si e shtuna e prehjes së Perëndisë. 10 Ai që hyn në prehjen e Perëndisë do të pushojë së bëri veprat e veta, ashtu siç bëri edhe Perëndia. 11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në këtë prehje, që të mos bjerë ndokush në të njëjtin shembull të mosbindjes.
12 Fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese. Ajo është më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e frymës së jetës nga shpirti, të kockës nga palca. Ajo shqyrton mendimet dhe qëllimet e zemrës. 13 Nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para Perëndisë, por të gjitha janë të zhveshura dhe të zbuluara në sytë e atij të cilit do t'i japim llogari.
Jezui, kryeprifti i madh
14 Le ta mbajmë, pra, fort besimin që shpallim, sepse kemi një kryeprift të madh që shkoi deri në qiej, Jezuin, Birin e Perëndisë. 15 Ne nuk kemi një kryeprift që nuk mund të vuajë me ne për dobësitë tona. Përkundrazi, ai u tundua në gjithçka ashtu si ne, por nuk mëkatoi. 16 Le t'i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir për ndihmë në kohë nevoje.
1 timeamus ergo
ne forte relicta pollicitatione introeundi in requiem eius
existimetur aliqui ex vobis deesse
2 etenim et nobis nuntiatum est quemadmodum et illis
sed non profuit illis sermo auditus
non admixtis fidei ex his quae audierunt
3 ingrediemur enim in requiem qui credidimus
quemadmodum dixit
sicut iuravi in ira mea si introibunt in requiem meam
et quidem operibus ab institutione mundi factis
4 dixit enim quodam loco de die septima sic
et requievit Deus die septima ab omnibus operibus suis
5 et in isto rursum si introibunt in requiem meam
6 quoniam ergo superest quosdam introire in illam
et hii quibus prioribus adnuntiatum est
non introierunt propter incredulitatem
7 iterum terminat diem quendam
hodie in David dicendo post tantum temporis
sicut supra dictum est
hodie si vocem eius audieritis nolite obdurare corda vestra
8 nam si eis Iesus requiem praestitisset
numquam de alio loqueretur posthac die
9 itaque relinquitur sabbatismus populo Dei
10 qui enim ingressus est in requiem eius
etiam ipse requievit ab operibus suis sicut a suis Deus
11 festinemus ergo ingredi in illam requiem
ut ne in id ipsum quis incidat incredulitatis exemplum
12 vivus est enim Dei sermo et efficax
et penetrabilior omni gladio ancipiti
et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus
conpagum quoque et medullarum
et discretor cogitationum et intentionum cordis
13 et non est ulla creatura invisibilis in conspectu eius
omnia autem nuda et aperta sunt oculis eius
ad quem nobis sermo
14 habentes ergo pontificem magnum
qui penetraverit caelos Iesum Filium Dei
teneamus confessionem
15 non enim habemus pontificem
qui non possit conpati infirmitatibus nostris
temptatum autem per omnia pro similitudine absque peccato
16 adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiae
ut misericordiam consequamur
et gratiam inveniamus in auxilio oportuno