Vrasja e Faraonit
1 Në vitin e njëmbëdhjetë, në muajin e tretë, në ditën e tretë të muajit, fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, thuaji faraonit, mbretit të Egjiptit, dhe turmës së tij:
kujt i ngjan ti në madhështinë tënde?
3 Ja, Asiria ishte cedër në Liban,
me degë të bukura
e me kurorë hijeplotë,
shtatlartë, me degët që kapnin retë.
4 Ujërat e kishin ushqyer,
humnera e kishte lartësuar,
me lumenjtë që rridhnin rreth dheut ku u mboll,
me rrëketë lëshuar kah tërë pemët e fushës.
5 Kështu u ngrit lart mbi pemët e fushës,
me degë të zgjatura, me kurorë të dendur,
falë ujërave të begata, kur buloi.
6 Ndër degët e tij e vunë folenë
të gjithë zogjtë e qiellit;
nën degët e tij pollën
të gjitha kafshët e fushës;
nën hijen e tij u ulën
të gjitha kombet e mëdha.
7 Ishte i hijshëm në madhështinë e tij,
me degët e gjata,
se rrënjët i kishte në ujëra të begata.
8 Cedrat nuk e mbulonin dot
në kopshtin e Perëndisë;
selvitë nuk përngjanin me kurorën e tij;
asnjë pemë në kopshtin e Perëndisë
nuk ngjante me të për hijeshi.
9 E bëra të bukur, me degë të dendura,
prandaj e lakmonin mbarë pemët e Edenit
që gjendeshin në kopshtin e Perëndisë.
10 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti: meqë u krekos për shkak të lartësisë së vet e i mbërriti maja ndër re dhe iu rrit mendja për shkak të lartësisë, 11 do t'ia lë në dorë një princi të kombeve. Ai do të veprojë me të sipas ligësisë së tij. Unë e dëbova. 12 Kombet e huaja mizore do ta zhbijnë e do ta braktisin. Nëpër male e në të gjitha luginat ranë degët e tij. U thyen filizat e tij dhe kurorat e tij u plandosën në të gjitha shpatet. U larguan nga hija e tij të gjithë popujt e tokës dhe e braktisën. 13 Në trungun e tij të rënë vendohen të gjithë zogjtë e qiellit dhe në degët e tij prehen të gjitha kafshët e fushës, 14 që të mos rritet lart asnjë pemë ndanë ujit e të mos i kapë retë maja e tyre, të mos ngrihen falë lartësisë së vet asnjë nga të parët e tyre, që ushqehen me ujë, se të gjithë do t'i falen vdekjes e nëndheut, mes bijve të njerëzve, drejt atyre që zbresin në gropë.
15 Kështu thotë Zoti im, Zoti: ditën kur zbriti në skëterrë, unë shpalla zinë. E mbylla humnerën sipër tij, ia ndala lumenjtë dhe u shterën ujërat e shumtë. E bëra Libanin të vajtojë për të dhe të gjitha pemët e fushës u mekën prej saj. 16 Kombet i bëra të dridhen nga ushtima e shembjes së tij, kur e plandosa në skëterrë, me ata që zbresin në gropë. U ngushëlluan në nëntokë të gjitha pemët e Edenit, më të zgjedhurat e më të mirat e Libanit, të gjitha të ushqyera me ujë. 17 Edhe ato zbritën në skëterrë me të, me të therurit me shpatë. Ishin krahu i tij dhe banonin mes kombeve në hijen e tij.
18 Me cilën ndër pemët e Edenit ngjason, ti kështu, për nga lavdia e madhështia? Do të plandosesh me pemët e Edenit në nëntokë. Me të parrethprerët do të banosh, me të therurit me shpatë. Ky është faraoni dhe tërë turma e tij, kumton Zoti im, Zoti».
1 et factum est in undecimo anno
tertio una mensis
factum est verbum Domini ad me dicens
2 fili hominis dic Pharaoni regi Aegypti et populo eius
cui similis factus es in magnitudine tua
3 ecce Assur quasi cedrus in Libano
pulcher ramis et frondibus nemorosus excelsusque altitudine
et inter condensas frondes elevatum est cacumen eius
4 aquae nutrierunt illum abyssus exaltavit eum
flumina eius manabant in circuitu radicum eius
et rivos suos emisit ad universa ligna regionis
5 propterea elevata est altitudo eius super omnia ligna regionis
et multiplicata sunt arbusta eius
et elevati sunt rami eius prae aquis multis
6 cumque extendisset umbram suam
in ramis eius fecerunt nidos omnia volatilia caeli
et sub frondibus eius genuerunt omnes bestiae saltuum
et sub umbraculo illius habitabat coetus gentium plurimarum
7 eratque pulcherrimus in magnitudine sua
et in dilatatione arbustorum suorum
erat enim radix illius iuxta aquas multas
8 cedri non fuerunt altiores illo in paradiso Dei
abietes non adaequaverunt summitatem eius
et platani non fuerunt aequae frondibus illius
omne lignum paradisi Dei non est adsimilatum illi et pulchritudini eius
9 quoniam speciosum feci eum et multis condensisque frondibus
et aemulata sunt eum omnia ligna voluptatis
quae erant in paradiso Dei
10 propterea haec dicit Dominus Deus
pro eo quod sublimatus est in altitudine
et dedit summitatem suam virentem atque condensam
et elevatum est cor eius in altitudine sua
11 tradidi eum in manu fortissimi gentium
faciens faciet ei
iuxta impietatem eius eieci eum
12 et succident illum alieni et crudelissimi nationum
et proicient eum super montes
et in cunctis convallibus corruent rami eius
et confringentur arbusta eius in universis rupibus terrae
et recedent de umbraculo eius omnes populi terrae
et relinquent eum
13 in ruina eius habitaverunt omnia volatilia caeli
et in ramis eius fuerunt universae bestiae regionis
14 quam ob rem non elevabuntur in altitudine sua omnia ligna aquarum
neque ponent sublimitatem suam inter nemorosa atque frondosa
nec stabunt in sublimitate eorum omnia quae inrigantur aquis
quia omnes traditi sunt in mortem ad terram ultimam
in medio filiorum hominum ad eos qui descendunt in lacum
15 haec dicit Dominus Deus
in die quando descendit ad inferos
indixi luctum
operui eum abysso et prohibui flumina eius
et coercui aquas multas
contristatus est super eum Libanus
et omnia ligna agri concussa sunt
16 a sonitu ruinae eius commovi gentes
cum deducerem eum ad infernum
cum his qui descendebant in lacum
et consolata sunt in terra infima omnia ligna
voluptatis
egregia atque praeclara in Libano universa quae inrigabantur aquis
17 nam et ipsi cum ea descendent ad infernum
ad interfectos gladio
et brachium uniuscuiusque sedebit sub umbraculo eius
in medio nationum
18 cui adsimilatus es o inclite atque sublimis inter ligna voluptatis
ecce deductus es cum lignis voluptatis ad terram ultimam
in medio incircumcisorum dormies
cum his qui interfecti sunt gladio
ipse est Pharao et omnis multitudo eius dicit Dominus Deus