Deti i Kuq
1 Zoti i tha Moisiut: 2 «Thuaju izraelitëve të kthehen dhe të fushojnë para Pi Hahirotit, mes Migdolit dhe detit, para Baal Cefonit, përballë detit. 3 Atëherë faraoni do të mendojë se izraelitët po enden kuturu dhe se janë të rrethuar nga shkretëtira. 4 Unë do ta ngurtësoj zemrën e faraonit dhe ai do t'i ndjekë, që unë të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë ushtrinë e tij. Kështu, egjiptianët do ta dinë se unë jam Zoti». Izraelitët vepruan ashtu.
5 Kur i treguan mbretit të Egjiptit se populli kishte ikur, ai bashkë me shërbëtorët e tij ndërruan mendje për izraelitët e thanë: «Çfarë bëmë kështu? Si i lamë të lirë?». 6 Atëherë faraoni bëri gati karrocën dhe mori me vete popullin e tij. 7 Mori gjashtëqind karroca të përzgjedhura dhe tërë karrocat e Egjiptit plot me luftëtarë. 8 Zoti e ngurtësoi zemrën e faraonit, mbretit të Egjiptit, dhe ai i ndoqi izraelitët ndërsa dilnin me ngadhënjim. 9 Egjiptianët i ndoqën dhe tërë karrocat, kalorësit dhe ushtria e faraonit i arritën kur po fushonin para detit, në Pi Hahirot para Baal Cefonit. 10 Ndërkohë që faraoni afrohej, izraelitët ngritën sytë dhe ja, egjiptianët po marshonin pas tyre. I zuri një frikë e madhe dhe i thirrën Zotit. 11 Pastaj i thanë Moisiut: «Pak varre kishte Egjipti që na solle të vdesim në shkretëtirë? Ç'na bëre kështu që na nxore nga Egjipti? 12 A nuk të thamë që në Egjipt: “Na lër të qetë t'u shërbejmë egjiptianëve, sepse më mirë t'u shërbejmë atyre, sesa të vdesim në shkretëtirë!”». 13 Por Moisiu u tha: «Mos kini frikë! Qëndroni e shikoni sesi do t'ju shpëtojë sot Zoti. Egjiptianët që po shihni sot nuk keni për t'i parë më kurrë. 14 Zoti do të luftojë për ju, ndërsa ju rrini qetë!».
15 Zoti i tha Moisiut: «Përse më thërret? Thuaju izraelitëve të nisen. 16 Ti ngri shkopin dhe shtri dorën mbi det që ta ndash atë. Kështu izraelitët do të kalojnë nëpër tokë të thatë. 17 Unë po ngurtësoj zemrat e egjiptianëve dhe ata do t'ju ndjekin pas. Kështu, do të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë ushtrinë e tij, karrocat e kalorësit e tij. 18 Atëherë egjiptianët do ta dinë që unë jam Zoti, kur do të lavdërohem duke shtypur faraonin e tërë karrocat e kalorësit e tij».
19 Atëherë engjëlli i Perëndisë, që printe ushtrinë e Izraelit, doli e qëndroi mbrapa tyre dhe pas qëndroi edhe shtylla e resë që u printe. 20 Ai qëndroi mes ushtrisë së Egjiptit dhe asaj të Izraelit. Reja i mbante në errësirë egjiptianët, ndërsa izraelitëve u bënte dritë, që askush të mos i afrohej njëri-tjetrit gjatë tërë natës.
21 Atëherë Moisiu shtriu dorën mbi det dhe Zoti, gjatë tërë natës, e zmbrapsi detin me një erë të fortë nga lindja. Zoti e ktheu detin në tokë të thatë dhe ujërat u ndanë. 22 Izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë dhe ujërat u qëndronin si mure nga të dyja anët. 23 Edhe egjiptianët me të gjithë kuajt, karrocat e kalorësit e faraonit u sulën pas tyre dhe u futën në mes të detit. 24 Në të gdhirë , Zoti i vështroi egjiptianët nga shtylla e zjarrit dhe e resë dhe e hutoi tërë ushtrinë e tyre. 25 Ua pengoi rrotat e karrocave, saqë mezi lëviznin. Atëherë ata thanë: «T'ia mbathim prej izraelitëve, sepse Zoti po lufton për ta kundër egjiptianëve!».
Mbytja e egjiptianëve
26 Atëherë Zoti i tha Moisiut: «Shtrije dorën mbi det që ujërat të bien mbi egjiptianët, mbi karrocat e kalorësit e tyre!». 27 Moisiu e shtriu dorën mbi det dhe në agim deti u kthye si më parë. Egjiptianët ua mbathën kur panë se deti po vërshonte drejt tyre, por Zoti i plandosi mu në mes të detit. 28 Ujërat vërshuan e mbuluan karroca e kalorës dhe tërë ushtrinë e faraonit që shkoi e i ndoqi pas deri në det. Asnjë prej tyre nuk mbeti gjallë. 29 Por izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë dhe ujërat u qëndronin si mur nga të dyja anët.
30 Atë ditë Zoti e shpëtoi Izraelin nga dora e Egjiptit. Kur i panë egjiptianët të vdekur në breg të detit, 31 izraelitët e kuptuan me ç'forcë të madhe kishte vepruar Zoti kundër Egjiptit. Atëherë populli e druajti Zotin dhe besoi në të dhe në Moisiun, shërbëtorin e tij.
1 locutus est autem Dominus ad Mosen dicens
2 loquere filiis Israhel
reversi castrametentur e regione Phiahiroth
quae est inter Magdolum et mare contra Beelsephon
in conspectu eius castra ponetis super mare
3 dicturusque est Pharao super filiis Israhel
coartati sunt in terra conclusit eos desertum
4 et indurabo cor eius ac persequetur vos
et glorificabor in Pharao et in omni exercitu eius
scientque Aegyptii quia ego sum Dominus
feceruntque ita
5 et nuntiatum est regi Aegyptiorum quod fugisset populus
inmutatumque est cor Pharaonis et servorum eius super populo
et dixerunt quid voluimus facere
ut dimitteremus Israhel ne serviret nobis
6 iunxit ergo currum et omnem populum suum adsumpsit secum
7 tulitque sescentos currus electos
quicquid in Aegypto curruum fuit
et duces totius exercitus
8 induravitque Dominus cor Pharaonis regis Aegypti
et persecutus est filios Israhel
at illi egressi erant in manu excelsa
9 cumque persequerentur Aegyptii vestigia praecedentium
reppererunt eos in castris super mare
omnis equitatus et currus Pharaonis et universus exercitus
erant in Ahiroth contra Beelsephon
10 cumque adpropinquasset Pharao
levantes filii Israhel oculos viderunt Aegyptios post se
et timuerunt valde
clamaveruntque ad Dominum
11 et dixerunt ad Mosen
forsitan non erant sepulchra in Aegypto
ideo tulisti nos ut moreremur in solitudine
quid hoc facere voluisti ut educeres nos ex Aegypto
12 nonne iste est sermo quem loquebamur ad te in Aegypto dicentes
recede a nobis ut serviamus Aegyptiis
multo enim melius est servire eis quam mori in solitudine
13 et ait Moses ad populum nolite timere
state et videte magnalia Domini quae facturus est hodie
Aegyptios enim quos nunc videtis
nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum
14 Dominus pugnabit pro vobis
et vos tacebitis
15 dixitque Dominus ad Mosen quid clamas ad me
loquere filiis Israhel ut proficiscantur
16 tu autem eleva virgam tuam
et extende manum super mare et divide illud
ut gradiantur filii Israhel in medio mari per siccum
17 ego autem indurabo cor Aegyptiorum ut persequantur vos
et glorificabor in Pharaone et in omni exercitu eius
in curribus et in equitibus illius
18 et scient Aegyptii quia ego sum Dominus
cum glorificatus fuero in Pharaone et in curribus atque in equitibus
eius
19 tollensque se angelus Dei qui praecedebat castra Israhel
abiit post eos
et cum eo pariter columna nubis priora dimittens post tergum
20 stetit inter castra Aegyptiorum et castra Israhel
et erat nubes tenebrosa et inluminans noctem
ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent
21 cumque extendisset Moses manum super mare
abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte
et vertit in siccum divisaque est aqua
22 et ingressi sunt filii Israhel per medium maris sicci
erat enim aqua quasi murus a dextra
eorum et leva
23 persequentesque Aegyptii ingressi sunt post eos
omnis equitatus Pharaonis currus eius et equites per medium
maris
24 iamque advenerat vigilia matutina
et ecce respiciens Dominus super castra Aegyptiorum per columnam ignis
et nubis
interfecit exercitum eorum
25 et subvertit rotas curruum ferebanturque in profundum
dixerunt ergo Aegyptii fugiamus Israhelem
Dominus enim pugnat pro eis contra nos
26 et ait Dominus ad Mosen
extende manum tuam super mare
ut revertantur aquae ad Aegyptios super currus et equites eorum
27 cumque extendisset Moses manum contra mare
reversum est primo diluculo ad priorem locum
fugientibusque Aegyptiis occurrerunt aquae
et involvit eos Dominus in mediis fluctibus
28 reversaeque sunt aquae
et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis
qui sequentes ingressi fuerant mare
ne unus quidem superfuit ex eis
29 filii autem Israhel perrexerunt per medium sicci maris
et aquae eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris
30 liberavitque Dominus in die illo Israhel de manu
Aegyptiorum
31 et viderunt Aegyptios mortuos super litus maris
et manum magnam quam exercuerat Dominus contra eos
timuitque populus Dominum
et crediderunt Domino et Mosi servo eius