Mëkati i Izraelit
1 «Dëgjo Izrael, sot po kalon Jordanin për të hyrë e për të shpronësuar popuj më të mëdhenj e më të fortë se vetja, qytete të mëdha e të fortifikuara deri në kupë të qiellit, 2 një popull të madh e shtatlartë, anakimët, që i njeh dhe për të cilët ke dëgjuar të thuhet: “Kush do t'u bëjë ballë bijve të Anakut?”. 3 Dije, pra, sot, se Zoti, Perëndia yt, ai vetë, po kalon para teje si një zjarr përvëlues, ai vetë do t'i shkatërrojë e do t'i nënshtrojë ata para teje. Pastaj, ti do t'i zbosh e zhbish menjëherë, siç të tha Zoti.
4 Kur Zoti, Perëndia yt, t'i zbojë para teje, mos thuaj me vete: “Zoti më solli për ta pushtuar këtë tokë në saje të drejtësisë sime”, sepse ai po i zbon këto kombe për shkak të ligësisë së tyre. 5 Nuk po hyn për ta pushtuar tokën e tyre në saje të drejtësisë sate apo në saje të ndershmërisë së zemrës tënde. Zoti, Perëndia yt, po i shpronëson para teje këto kombe për shkak të ligësisë së tyre dhe që të mbajë fjalën që u dha etërve të tu, Abrahamit, Isakut e Jakobit.
6 Dije, pra, se Zoti, Perëndia yt, nuk po ta jep këtë tokë të mirë për ta pushtuar në saje të drejtësisë sate, sepse ti je një popull kokëfortë. 7 Mos harro kurrë si e ndeze zemërimin e Zotit, Perëndisë tënd, kur ishe në shkretëtirë. Që nga dita kur dole nga toka e Egjiptit e derisa arrite në këtë vend, ngrite krye kundër Zotit.
8 Madje, edhe në Horeb e ndezët zemërimin e Zotit. Ai u zemërua me ju e deshi t'ju zhbinte. 9 Kur u ngjita në mal për të marrë rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes që Zoti lidhi me ju, qëndrova atje për dyzet ditë e dyzet net pa ngrënë bukë e pa pirë ujë. 10 Pastaj Zoti m'i dha dy rrasat e gurit të shkruara nga vetë dora e Perëndisë. Ato përmbanin të gjitha fjalët që Zoti ju tha nga mesi i zjarrit në mal, në ditën e tubimit. 11 Pasi kaluan dyzet ditë e dyzet net, Zoti m'i dha dy rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes. 12 Atëherë Zoti më tha: “Ngrihu e zbrit shpejt poshtë, se populli yt, që nxore nga Egjipti, u shthur. E lanë shpejt udhën që u urdhërova e punuan për vete idhuj të metaltë”. 13 Zoti vijoi të më thoshte: “Po shoh se qenka popull kokëfortë! 14 Më lër t'i zhbij e ta shuaj emrin e tyre nën qiell. E prej teje do të bëj një komb të fortë e të madh”.
15 Atëherë u ktheva e zbrita nga mali, ndërkohë që mali digjej zjarr e dy rrasat e besëlidhjes i mbaja në duar. 16 Dhe ja, pashë që kishit mëkatuar kundër Zotit, Perëndisë tuaj dhe kishit punuar për vete një viç të metaltë. E latë shpejt udhën që ju kishte urdhëruar Zoti. 17 Atëherë i mbërtheva të dyja rrasat, i përplasa me të dyja duart dhe i theva para syve tuaj. 18 Pastaj rashë përmbys para Zotit e, si më parë, nuk hëngra bukë e nuk piva ujë për dyzet ditë e dyzet net, për shkak të mëkatit që kishit bërë, sepse e ngucët Zotin duke bërë ligësi në sy të tij. 19 Pata frikë nga zemërimi e tërbimi i Zotit, që ishte ndezur kundër jush për t'ju zhbirë, por Zoti më dëgjoi edhe kësaj here. 20 Zoti u zemërua aq fort edhe me Aronin, sa donte ta zhbinte. Atëherë u luta edhe për të. 21 Sa për mëkatin që bëtë, viçin e punuar e mora, e dogja në zjarr, e bëra copë e thërrime derisa u bë pluhur dhe pluhurin e hodha në përroin që rridhte nga mali.
22 Edhe në Taberah, në Masë e në Kibrot Hatavah e ndezët zemërimin e Zotit. 23 Kur Zoti ju dërgoi nga Kadesh Barnea e ju tha: “Shkoni e pushtojeni tokën që ju kam dhënë”, ju ngritët krye kundër fjalës së Zotit, Perëndisë tuaj. Nuk i besuat atij, as nuk e dëgjuat zërin e tij. 24 Që nga dita që ju kam njohur keni ngritur krye kundër Zotit.
25 Kështu, rashë përmbys para Zotit e për dyzet ditë e dyzet net iu përgjërova, sepse kishte thënë se do t'ju zhbinte. 26 Iu luta Zotit e i thashë: “O Zot, Zoti im, mos e shfaros popullin tënd, trashëgimin tënd, që e çlirove me madhështinë tënde, kur e nxore nga Egjipti me dorë të fuqishme. 27 Kujto shërbëtorët e tu, Abrahamin, Isakun e Jakobin dhe mos i vë vesh kokëfortësisë, ligësisë e mëkatit të këtij populli. 28 Përndryshe, banorët e tokës, prej nga na nxore, do të thonë: ‘Zoti nuk mundi t'i çonte në tokën që u pati premtuar. I urrente, prandaj i nxori që t'i vriste në shkretëtirë’. 29 Por, ky është populli yt dhe trashëgimia jote që e nxore me fuqinë tënde të madhe e me krahun tënd të fortë”».
1 audi Israhel tu transgredieris hodie Iordanem
ut possideas nationes maximas et fortiores te
civitates ingentes et ad caelum usque muratas
2 populum magnum atque sublimem
filios Enacim quos ipse vidisti et audisti
quibus nullus potest ex adverso resistere
3 scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te
ignis devorans atque consumens
qui conterat eos et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter
sicut locutus est tibi
4 ne dicas in corde tuo
cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo
propter iustitiam meam introduxit me Dominus
ut terram hanc possiderem
cum propter impietates suas istae deletae sint nationes
5 neque enim propter iustitias tuas et aequitatem cordis tui ingredieris
ut possideas terras eorum
sed quia illae egerunt impie te introeunte deletae sunt
et ut conpleret verbum suum Dominus
quod sub iuramento pollicitus est patribus tuis Abraham Isaac et Iacob
6 scito igitur quod non propter iustitias tuas
Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem
cum durissimae cervicis sis populus
7 memento et ne obliviscaris
quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine
ex eo die quo es egressus ex Aegypto
usque ad locum istum semper adversum Dominum contendisti
8 nam et in Horeb provocasti eum et iratus delere te voluit
9 quando ascendi in montem ut acciperem tabulas lapideas
tabulas pacti quod pepigit vobiscum Dominus
et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus
panem non comedens et aquam non bibens
10 deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei
et continentes omnia verba quae vobis in monte locutus est de medio ignis
quando contio populi congregata est
11 cumque transissent quadraginta dies et totidem noctes
dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas tabulas foederis
12 dixitque mihi surge et descende hinc cito
quia populus tuus quos eduxisti de Aegypto
deseruerunt velociter viam quam demonstrasti eis
feceruntque sibi conflatile
13 rursumque ait Dominus ad me
cerno quod populus iste durae cervicis sit
14 dimitte me ut conteram eum et deleam nomen eius sub caelo
et constituam te super gentem quae hac maior et fortior sit
15 cumque de monte ardente descenderem
et duas tabulas foederis utraque tenerem manu
16 vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro
et fecisse vobis vitulum conflatilem
ac deseruisse velociter viam eius quam vobis ostenderat
17 proieci tabulas de manibus meis
confregique eas in conspectu vestro
18 et procidi ante Dominum sicut prius quadraginta diebus et
noctibus
panem non comedens et aquam non bibens
propter omnia peccata vestra quae gessistis contra Dominum
et eum ad iracundiam provocastis
19 timui enim indignationem et iram illius
qua adversum vos concitatus delere vos voluit
et exaudivit me Dominus etiam hac vice
20 adversum Aaron quoque vehementer iratus
voluit eum conterere
et pro illo similiter deprecatus sum
21 peccatum autem vestrum quod feceratis id est vitulum arripiens igne
conbusi
et in frusta comminuens omninoque in pulverem redigens
proieci in torrentem qui de monte descendit
22 in Incendio quoque et in Temptatione
et in sepulchris Concupiscentiae provocastis Dominum
23 et quando misit vos de Cadesbarne dicens
ascendite et possidete terram quam dedi vobis
et contempsistis imperium Domini Dei vestri
et non credidistis ei neque vocem eius audire
voluistis
24 sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos coepi
25 et iacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus
quibus eum suppliciter deprecabar
ne deleret vos ut fuerat comminatus
26 et orans dixi Domine Deus ne disperdas populum tuum
et hereditatem tuam quam redemisti in magnitudine tua
quos eduxisti de Aegypto in manu forti
27 recordare servorum tuorum Abraham Isaac et Iacob
ne aspicias duritiam populi huius et impietatem atque peccatum
28 ne forte dicant habitatores terrae de qua eduxisti nos
non poterat Dominus introducere eos in terram quam pollicitus est eis
et oderat illos idcirco eduxit ut interficeret eos in solitudine
29 qui sunt populus tuus et hereditas tua
quos eduxisti in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento