Shpartallimi i Absalomit
1 Davidi rreshtoi popullin që ishte me të dhe caktoi mbi ta kryemijës e kryeqindës. 2 Një të tretën e luftëtarëve i la nën udhëheqjen e Joabit, një të tretën nën udhëheqjen e Abishait, birit të Cerujahut e të vëllait të Joabit, dhe një të tretën nën udhëheqjen e Ita Gititit. Mbreti u tha luftëtarëve: «Do të dal edhe unë me ju në luftë». 3 Por luftëtarët i thanë: «Jo, mos dil, sepse po të na duhet t'ia mbathim, nuk do të na japin rëndësi. Edhe po të vritet gjysma prej nesh, nuk do të na japin rëndësi, ndërsa ti vlen sa dhjetë mijë prej nesh. Prandaj është më mirë të rrish në qytet e të na ndihmosh prej atje». 4 Mbreti iu përgjigj: «Do të bëj si të jetë më mirë për ju». Kështu, mbreti qëndroi pranë portës së qytetit, ndërsa ushtria u nis e ndarë në njësi mijëshe dhe qindëshe. 5 Mbreti i dha këtë urdhër Joabit, Abishait e Itait: «Për hatrin tim, mos i bëni keq djaloshit Absalom». Mbarë populli e dëgjoi urdhrin që mbreti u dha krerëve të ushtrisë për Absalomin.
6 Ushtria doli në fushë për t'u ndeshur me Izraelin. Beteja u bë në pyllin e Efraimit. 7 Aty luftëtarët e Davidit i mposhtën izraelitët. Atë ditë u bë kërdia dhe mbetën të vrarë njëzet mijë burra. 8 Beteja u shtri në mbarë krahinën dhe atë ditë pylli gllabëroi më shumë njerëz sesa shpata.
9 Absalomi hasi në luftëtarët e Davidit. Ai i kishte hipur një mushke. Kur mushka hyri nën degët e një lisi të madh, Absalomit i ngeci koka në lis dhe ai mbeti varur në ajër, ndërkohë që mushka ku kishte hipur iku. 10 Dikush e pa, njoftoi Joabin e i tha: «Pashë Absalomin të varur në lis». 11 Joabi i tha atij që e njoftoi: «Nëse e pe, pse nuk e hodhe përtokë? Do të të jepja dhjetë monedha argjendi dhe një brez». 12 Ai burrë i tha Joabit: «Edhe po të më jepje një mijë monedha në dorë, nuk do të vija dorë mbi birin e mbretit, sepse e dëgjuam me veshët tanë kur mbreti të urdhëroi ty, Abishain dhe Itain, që ta mbronit djaloshin Absalom. 13 Po t'ia kisha marrë jetën pabesisht, mbreti do ta merrte vesh, si përherë, dhe as ti nuk do të më mbroje». 14 Joabi i tha: «Po humb kohë kot me ty». Mori tri shtiza në dorë dhe ia nguli në zemër Absalomit, që ishte ende gjallë, në degët e lisit. 15 Absalomin e rrethuan edhe dhjetë djelmoshat, që i mbanin armët Joabit, e goditën dhe e vranë.
16 Atëherë Joabi i ra borisë dhe ushtria e ndali sulmin ndaj Izraelit, sepse i përmbajti Joabi. 17 Pastaj ata e morën Absalomin, e hodhën në një gropë të madhe në pyll dhe e mbuluan me një pirg të madh gurësh. Mbarë Izraeli mori arratinë dhe të gjithë u shpërndanë nëpër tenda. 18 Kur kishte qenë gjallë, Absalomi i kishte ngritur vetes një përmendore në luginën e Mbretit, duke thënë: «Nuk kam djalë që të mbajë në jetë kujtimin e emrit tim». Përmendores i vuri emrin e vet dhe ajo quhet deri sot «Përmendorja e Absalomit».
19 Ahimaci, biri i Cadokut, tha: «Po shkoj me vrap t'i jap mbretit lajmin se Zoti i bëri drejtësi dhe e çliroi prej armiqve». 20 Joabi i tha: «Mos ia ço lajmin sot, por lajmëroje një ditë tjetër. Sot nuk i çon lajm të mirë, se mbeti i vdekur biri i mbretit». 21 Pastaj Joabi i tha një kushiti: «Shko e tregoji mbretit ç'ke parë!». Kushiti u përkul para Joabit dhe u nis me vrap. 22 Ahimaci, biri i Cadokut, i tha përsëri Joabit: «Çfarëdo që të ndodhë, më lejo të shkoj edhe unë me vrap pas kushitit!». Joabi i tha: «Përse të vraposh, biri im? Nuk do të marrësh asnjë shpërblim për lajmin». 23 Ai iu përgjigj: «Të ndodhë ç'të ndodhë, dua të shkoj». Ahimaci vrapoi udhës fushore dhe ia kaloi kushitit.
24 Ndërkohë Davidi ishte ulur midis dy portave. Një vrojtues, që ishte ngjitur mbi çatinë e portës pranë mureve, ngriti sytë dhe pa një burrë që vraponte vetëm. 25 Vrojtuesi bërtiti dhe njoftoi mbretin. Mbreti i tha: «Nëse është vetëm, sjell lajme». 26 Vrojtuesi pa edhe një burrë tjetër që vraponte dhe i bërtiti portarit e i tha: «Shoh një burrë që po vrapon vetëm!». Mbreti tha: «Edhe ai sjell lajme». 27 Atëherë vrojtuesi tha: «Vrapi i të parit më duket si vrapi i Ahimacit, birit të Cadokut». Mbreti i tha: «Është njeri i mirë dhe sjell lajme të mira».
28 Ahimaci i thirri mbretit e i tha: «Paqe!». Pastaj u përkul me fytyrë përtokë e tha: «Bekuar qoftë Zoti, Perëndia yt, që të dorëzoi ata që u ngritën kundër timzoti, mbretit!». 29 Mbreti e pyeti: «A është mirë djaloshi Absalom?». Ahimaci iu përgjigj: «Kur më dërgoi Joabi, shërbëtori i mbretit, pashë se kishte një trazirë të madhe, por shërbëtori yt nuk di gjë». 30 Mbreti i tha: «Hiqu mënjanë dhe rri aty». Ahimaci u hoq mënjanë dhe ndenji.
31 Pastaj erdhi kushiti e tha: «Sjell lajm për timzot, mbretin. Zoti të ka dorëzuar sot ata që t'u ngritën kundër». 32 Mbreti e pyeti kushitin: «A është mirë djaloshi Absalom?». Kushiti iu përgjigj: «Të gjithë armiqtë e timzot, mbretit, dhe të gjithë ata që ngrihen për t'i bërë keq mbretit i gjettë çfarë gjeti djaloshin».
1 igitur considerato David populo suo
constituit super eum tribunos et centuriones
2 et dedit populi tertiam partem sub manu Ioab
et tertiam in manu Abisai filii Sarviae
fratris Ioab
et tertiam sub manu Ethai qui erat de Geth
dixitque rex ad populum egrediar et ego vobiscum
3 et respondit populus non exibis
sive enim fugerimus
non magnopere ad eos de nobis pertinebit
sive media pars ceciderit e nobis non satis curabunt
quia tu unus pro decem milibus conputaris
melius est igitur ut sis nobis in urbe praesidio
4 ad quos rex ait quod vobis rectum videtur hoc faciam
stetit ergo rex iuxta portam
egrediebaturque populus per turmas suas centeni et milleni
5 et praecepit rex Ioab et Abisai et Ethai dicens
servate mihi puerum Absalom
et omnis populus audiebat praecipientem regem cunctis principibus pro
Absalom
6 itaque egressus est populus in campum contra Israhel
et factum est proelium in saltu Ephraim
7 et caesus est ibi populus Israhel ab exercitu David
factaque est ibi plaga magna in die illa viginti milium
8 fuit autem ibi proelium dispersum super faciem omnis terrae
et multo plures erant quos saltus consumpserat de populo
quam hii quos voraverat gladius in die illa
9 accidit autem ut occurreret Absalom servis David sedens mulo
cumque ingressus fuisset mulus
subter condensam quercum et magnam
adhesit caput eius quercui
et illo suspenso inter caelum et terram
mulus cui sederat pertransivit
10 vidit autem hoc quispiam et nuntiavit Ioab dicens
vidi Absalom pendere de quercu
11 et ait Ioab viro qui nuntiaverat ei
si vidisti quare non confodisti eum cum terra
et ego dedissem tibi decem argenti siclos et unum balteum
12 qui dixit ad Ioab si adpenderes in manibus meis mille argenteos
nequaquam mitterem manum meam in filium regis
audientibus enim nobis praecepit rex tibi et Abisai et Ethai
dicens
custodite mihi puerum Absalom
13 sed et si fecissem contra animam meam audacter
nequaquam hoc regem latere potuisset et tu stares ex adverso
14 et ait Ioab non sicut tu vis
sed adgrediar eum coram te
tulit ergo tres lanceas in manu sua et infixit eas in corde Absalom
cumque adhuc palpitaret herens in quercu
15 cucurrerunt decem iuvenes armigeri Ioab
et percutientes interfecerunt eum
16 cecinit autem Ioab bucina
et retinuit populum ne persequeretur fugientem Israhel
volens parcere multitudini
17 et tulerunt Absalom
et proiecerunt eum in saltu in foveam grandem
et conportaverunt super eum acervum lapidum magnum nimis
omnis autem Israhel fugit in tabernacula sua
18 porro Absalom erexerat sibi cum adhuc viveret titulum
qui est in valle Regis
dixerat enim non habeo filium et hoc erit monumentum nominis mei
vocavitque titulum nomine suo
et appellatur manus Absalom usque ad hanc diem
19 Achimaas autem filius Sadoc ait curram et nuntiabo regi
quia iudicium fecerit ei Dominus de manu inimicorum eius
20 ad quem Ioab dixit
non eris nuntius in hac die sed nuntiabis in alia
hodie nolo te nuntiare filius enim regis est mortuus
21 et ait Ioab Chusi vade et nuntia regi quae vidisti
adoravit Chusi Ioab et cucurrit
22 rursum autem Achimaas filius Sadoc dixit ad Ioab
quid inpedit si etiam ego curram post Chusi
dixitque Ioab quid vis currere fili mi
non eris boni nuntii baiulus
23 qui respondit quid enim si cucurrero
et ait ei curre
currens ergo Achimaas per viam conpendii transivit Chusi
24 David autem sedebat inter duas portas
speculator vero qui erat in fastigio portae super murum
elevans oculos vidit hominem currentem solum
25 et exclamans indicavit regi
dixitque rex si solus est bonus est nuntius in ore eius
properante autem illo et accedente propius
26 vidit speculator hominem alterum currentem
et vociferans in culmine ait
apparet mihi homo currens solus
dixitque rex et iste bonus est nuntius
27 speculator autem contemplor ait cursum prioris quasi cursum Achimaas
filii Sadoc
et ait rex vir bonus est et nuntium portans bonum venit
28 clamans autem Achimaas dixit ad regem salve
et adorans regem coram eo pronus in terram ait
benedictus Dominus Deus tuus
qui conclusit homines qui levaverunt manus suas contra dominum meum
regem
29 et ait rex estne pax puero Absalom
dixitque Achimaas vidi tumultum magnum
cum mitteret Ioab servus tuus o rex me servum tuum
nescio aliud
30 ad quem rex transi ait et sta hic
cumque ille transisset et staret
31 apparuit Chusi et veniens ait
bonum adporto nuntium domine mi rex
iudicavit enim pro te Dominus hodie
de manu omnium qui surrexerunt contra te
32 dixit autem rex ad Chusi estne pax puero Absalom
cui respondens Chusi
fiant inquit sicut puer inimici domini mei regis
et universi qui consurgunt adversum eum in malum
33 contristatus itaque rex ascendit cenaculum portae
et flevit et sic loquebatur vadens
fili mi Absalom fili mi Absalom
quis mihi tribuat ut ego moriar pro te
Absalom fili mi fili mi