Përshëndetje
1 Unë, Pali, apostull i Krishtit Jezu, përmes vullnetit të Perëndisë, dhe vëllai ynë Timoteu, po i shkruajmë kishës së Perëndisë që është në Korint dhe të gjithë të shenjtëve në mbarë Akainë: 2 hiri e paqja e Perëndisë, Atit tonë, dhe e Zotit Jezu Krisht qofshin me ju!
Pali falënderon Perëndinë
3 Bekuar qoftë Perëndia dhe Ati i Zotit tonë, Jezu Krishtit, Ati i mëshirës dhe Perëndia i çdo ngushëllimi! 4 Ai na ngushëllon në të gjitha vuajtjet tona, që edhe ne të mund të ngushëllojmë ata që vuajnë, me ngushëllimin me të cilin na ngushëlloi Perëndia. 5 Sikurse janë të shumta vuajtjet e Krishtit për ne, edhe ngushëllimi ynë është i plotë përmes Jezu Krishtit. 6 Kur vuajmë, kjo ndodh për ngushëllimin dhe shpëtimin tuaj. Kur Perëndia na ngushëllon, kjo ndodh për ngushëllimin tuaj që ju forcon për të mbartur me durim të njëjtat vuajtje që po kalojmë edhe ne. 7 Shpresa jonë për ju është e palëkundshme, sepse e dimë se, sikurse merrni pjesë në vuajtjet tona, merrni pjesë edhe në ngushëllimin tonë.
8 Vëllezër, nuk duam që të mos jeni në dijeni për vuajtjet që kaluam në Azi, se aty gjendja jonë u rëndua përtej fuqive tona dhe aq shumë, saqë e kishim humbur edhe shpresën për të jetuar. 9 Menduam se ishim dënuar me vdekje dhe kjo që të mos shpresonim te vetja, por te Perëndia që ngjall të vdekurit. 10 Ai që na shpëtoi nga rreziku i vdekjes, do të vazhdojë të na shpëtojë. Tek ai shpresojmë se do të na shpëtojë, 11 por edhe ju do të na ndihmoni me anë të lutjeve tuaja e kështu shumë vetë do të falënderojnë Perëndinë për ne.
Vonesa për në Korint
12 Ne krenohemi e për këtë dëshmon edhe ndërgjegjja jonë, se kemi jetuar në botë, e veçanërisht mes jush, me thjeshtësi dhe me sinqeritetin që vjen nga Perëndia, të udhëhequr nga hiri i tij e jo nga urtia njerëzore. 13 Nuk po ju shkruajmë gjë tjetër, përveç asaj që lexoni e kuptoni. Unë shpresoj se deri në fund do ta kuptoni plotësisht, 14 sikurse deri diku na keni kuptuar edhe ne, se në Ditën e Zotit Jezu ne do të krenohemi me ju dhe ju do të krenoheni me ne.
15 Me këtë bindje desha të vija së pari te ju, që të gëzoheshit dyfish. 16 Doja të kaloja nga ju për të shkuar në Maqedoni e nga Maqedonia të kthehesha përsëri te ju, që të më përcillnit për në Jude. 17 Kur vendosa të bëja kështu, mos vallë po veproja me mendjelehtësi? Mos vallë i marr vendimet sipas gjykimeve njerëzore, që të them «po» e «jo» njëherësh? 18 Perëndia dëshmon se fjala jonë për ju nuk ka qenë «po» e «jo» njëherësh, 19 se Biri i Perëndisë, Jezu Krishti, që e shpallëm mes jush unë, Silvani e Timoteu, nuk ishte «po» e «jo» njëherësh. Përkundrazi ai u bë «po-ja» e Perëndisë.
20 Përmes Jezuit merr «po» çdo premtim i Perëndisë, prandaj përmes tij ne lavdërojmë Perëndinë duke i thënë «Amen». 21 Është vetë Perëndia ai që na forcon bashkë me ju në jetën me Krishtin, ai që na vajos, 22 dhe ai që na ka vulosur duke vënë Shpirtin e tij në zemrat tona si kapar.
23 Por për këtë thërras Perëndinë si dëshmitar për shpirtin tim: unë nuk u ktheva në Korint, se nuk doja t'ju bëhesha barrë. 24 Nuk duam të sillemi si zotër të besimit tuaj, por si bashkëpunëtorë të gëzimit tuaj, meqenëse qëndroni të fortë në besim.
1 Paulus apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei et Timotheus frater
ecclesiae Dei quae est Corinthi
cum sanctis omnibus qui sunt in universa Achaia
2 gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo
3 benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi
Pater misericordiarum et Deus totius consolationis
4 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra
ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt
per exhortationem qua exhortamur et ipsi a Deo
5 quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis
ita et per Christum abundat consolatio nostra
6 sive autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute
sive exhortamur pro vestra exhortatione
quae operatur in tolerantia earundem passionum
quas et nos patimur
7 et spes nostra firma pro vobis
scientes quoniam sicut socii passionum estis
sic eritis et consolationis
8 non enim volumus ignorare vos fratres
de tribulatione nostra quae facta est in Asia
quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem
ita ut taederet nos etiam vivere
9 sed ipsi in nobis ipsis responsum mortis habuimus
ut non simus fidentes in nobis
sed in Deo qui suscitat mortuos
10 qui de tantis periculis eripuit nos et eruet
in quem speramus quoniam et adhuc eripiet
11 adiuvantibus et vobis in oratione pro nobis
ut ex multis personis
eius quae in nobis est donationis per multos gratiae agantur pro nobis
12 nam gloria nostra haec est testimonium conscientiae nostrae
quod in simplicitate et sinceritate Dei
et non in sapientia carnali
sed in gratia Dei conversati sumus in mundo
abundantius autem ad vos
13 non enim alia scribimus vobis
quam quae legistis et cognoscitis
spero autem quod usque in finem cognoscetis
14 sicut et cognovistis nos ex parte
quia gloria vestra sumus
sicut et vos nostra in die Domini nostri Iesu Christi
15 et hac confidentia
volui prius venire ad vos ut secundam gratiam haberetis
16 et per vos transire in Macedoniam
et iterum a Macedonia venire ad vos
et a vobis deduci in Iudaeam
17 cum hoc ergo voluissem
numquid levitate usus sum
aut quae cogito secundum carnem cogito
ut sit apud me est et non
18 fidelis autem Deus quia sermo noster qui fit apud vos
non est in illo est et non
19 Dei enim Filius Iesus Christus
qui in vobis per nos praedicatus est
per me et Silvanum et Timotheum
non fuit est et non sed est in illo fuit
20 quotquot enim promissiones Dei sunt in illo est
ideo et per ipsum amen Deo ad gloriam nostram
21 qui autem confirmat nos vobiscum in Christum
et qui unxit nos Deus
22 et qui signavit nos
et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris
23 ego autem testem Deum invoco in animam meam
quod parcens vobis non veni ultra Corinthum
24 non quia dominamur fidei vestrae
sed adiutores sumus gaudii vestri
nam fide stetistis