Rrethimi i Samarisë
1 Ben Hadadi, mbreti i Aramit, mblodhi tërë ushtrinë e tij. Me të ishin bashkuar edhe tridhjetë e dy mbretër me kuaj e me qerre lufte. Ai u nis për të sulmuar Samarinë, e rrethoi dhe i hapi luftë. 2 Pastaj i dërgoi lajmëtarë në qytet Ahabit, mbretit të Izraelit, 3 e i thanë: «Ben Hadadi thotë se argjendi dhe ari yt i përkasin atij. Po ashtu edhe gratë e tua dhe bijtë e tu të mirë i përkasin atij». 4 Mbreti i Izraelit iu përgjigj e i tha: «Është siç thua ti, o imzot mbret. Unë dhe gjithçka e imja të përkasim ty». 5 Por lajmëtarët u kthyen sërish e i thanë: «Ben Hadadi thotë se të dërgoi lajmëtarë që t'i jepje argjendin, arin, gratë e tua dhe bijtë e tu. 6 Nesër në këtë kohë do të dërgojë shërbëtorët e tij për të bastisur shtëpinë tënde dhe shtëpitë e shërbëtorëve të tu. Ata do të rrëmbejnë e do të marrin gjithçka që ti çmon».
7 Atëherë mbreti i Izraelit thirri të gjithë pleqësinë e vendit e u tha: «Shikoni sesi ky njeri kërkon të na bëjë keq. Më dërgoi lajmëtarë dhe më kërkoi gratë e mija, bijtë e mi, argjendin dhe arin tim e unë nuk ia mohova». 8 Pleqësia e popullit i tha: «Mos e dëgjo dhe mos prano». 9 Atëherë Ahabi u tha lajmëtarëve të Ben Hadadit: «Thuajini timzoti, mbretit, se gjithçka që i kërkoi shërbëtorit të tij herën e parë, do ta plotësoj, por këtë gjë nuk mund ta bëj». Lajmëtarët u kthyen te Ben Hadadi e i njoftuan përgjigjen. 10 Ben Hadadi i nisi përsëri lajmëtarët që i thanë Ahabit: «Keq e më keq ma bëfshin perënditë nëse pluhuri i Samarisë do të mjaftojë për të mbushur grushtin të gjithë luftëtarët që do të vijnë me mua». 11 Mbreti i Izraelit u përgjigj me këtë thënie: «Thuajini mbretit se kush e ngjesh shpatën për luftë nuk duhet të mburret para atij që e zgjesh pas lufte». 12 Ben Hadadi po pinte bashkë me mbretërit e tjerë nëpër çadra kur i lajmëruan përgjigjen e Ahabit. Atëherë ai u dha urdhër shërbëtorëve të tij të rrethonin qytetin dhe ata e rrethuan.
Fitorja e izraelitëve
13 Një profet iu afrua Ahabit, mbretit të Izraelit, e i tha: «Kështu thotë Zoti: “A e shikon gjithë këtë turmë të madhe? Ja, sot do të ta dorëzoj ty, që ta marrësh vesh se unë jam Zoti”». 14 Ahabi e pyeti: «Me anë të kujt?». Profeti iu përgjigj: «Kështu thotë Zoti: “Me anë të djelmoshave që janë në shërbim të qeveritarëve të krahinave”». Ahabi e pyeti: «Kush e nis betejën?». Profeti i tha: «Ti». 15 Ahabi i vuri në rresht djelmoshat që ishin në shërbim të qeveritarëve të krahinave. Ata numëronin dyqind e tridhjetë e dy luftëtarë. Pastaj rreshtoi të gjithë ushtrinë e izraelitëve që numëronte shtatë mijë luftëtarë.
16 Në mesditë ata u hodhën në sulm. Ndërkohë Ben Hadadi pinte nëpër çadra bashkë me tridhjetë e dy mbretërit që i ishin bashkuar atij. 17 Të parët në sulm u hodhën djelmoshat që ishin në shërbim të qeveritarëve të krahinave. Ben Hadadi dërgoi përgjues e ata i thanë: «Disa luftëtarë kanë dalë nga Samaria». 18 Ai u urdhëroi: «Kapini të gjallë si në paçin dalë për paqe, si në paçin dalë për luftë».
19 Djelmoshat, që ishin në shërbim të qeveritarëve të krahinave, kishin dalë nga qyteti dhe pas tyre vinte ushtria. 20 Secili prej djelmoshave vrau atë që i doli para dhe luftëtarët e Aramit ia mbathën. Izraelitët i ndoqën pas, por Ben Hadadi arriti të shpëtojë e bashkë me të edhe kalorësit. 21 Në sulm u hodh edhe mbreti i Izraelit. Ai goditi kalorësinë bashkë me qerret e luftës dhe bëri kërdinë mbi luftëtarët e Aramit.
22 Atëherë profeti iu afrua mbretit të Izraelit e i tha: «Forca! Merr guxim dhe mendohu mirë për atë që do të bësh, sepse pas një viti mbreti i Aramit do të të sulmojë sërish».
23 Shërbëtorët e mbretit të Aramit i thanë zotërisë së tyre: «Perëndia i izraelitëve është Perëndi malesh, prandaj izraelitët dolën më të fortë se ne. Le të ndeshemi me ta në fushë dhe kemi për të dalë ne më të fortë. 24 Bëj kështu: shkarkoji nga detyra të gjithë mbretërit dhe në vend të tyre cakto qeveritarë. 25 Mandej mblidh një ushtri, sa ajo që kishe, si edhe kuaj e qerre lufte, po aq sa kishe. Do të ndeshemi me ta në fushë dhe kemi për të dalë më të fortë». Ben Hadadi e dëgjoi këshillën e tyre dhe ashtu bëri.
26 Pas një viti, Ben Hadadi, mblodhi ushtrinë e Aramit dhe shkoi në Afek për të luftuar kundër Izraelit. 27 Edhe izraelitët ishin mbledhur për luftë. Si u pajisën me ushqime, u nisën për t'u ndeshur me armiqtë. Izraelitët fushuan përballë ushtrisë së Aramit dhe dukeshin si dy kope të vogla dhish. Ndërsa ushtria e Aramit kishte mbushur vendin. 28 Njeriu i Perëndisë iu afrua mbretit të Izraelit e i tha: «Kështu thotë Zoti: “Meqenëse luftëtarët e Aramit kanë thënë se Zoti është Perëndi malesh e jo Perëndi fushash, unë do të ta dorëzoj tërë këtë turmë, që ta marrësh vesh se unë jam Zoti”». 29 Qëndruan në fushim përballë njëri-tjetrit për shtatë ditë. Ditën e shtatë filloi beteja dhe izraelitët vranë njëqind mijë këmbësorë në një ditë. 30 Pjesa tjetër e luftëtarëve të Aramit ia mbathën drejt qytetit të Afekut, muret e të cilit ranë dhe zunë poshtë njëzet e shtatë mijë prej tyre. Edhe Ben Hadadi ia mbathi në qytet dhe u fsheh në dhomën e një shtëpie.
31 Atëherë shërbëtorët e tij i thanë: «Kemi dëgjuar se mbretërit e shtëpisë së Izraelit janë zemërmirë. Prandaj le të vishemi me grathore, le të vëmë litarë në kokë dhe le të shkojmë te mbreti i Izraelit. Ndoshta na lë gjallë». 32 Kështu, pasi u veshën me grathore dhe vunë litarë në kokë, ata shkuan te mbreti i Izraelit e i thanë: «Ben Hadadi, shërbëtori yt, thotë: “Të lutem, ma fal jetën”». Ahabi u tha: «A është ende gjallë? Ai është vëllai im». 33 Të dërguarit e panë këtë si shenjë të mirë, prandaj dhe nxituan të thoshin: «Po, Ben Hadadi është vëllai yt». Ai u tha: «Shkoni dhe silleni këtu». Ben Hadadi shkoi tek Ahabi dhe ai e hipi në karrocën e vet. 34 Atëherë Ben Hadadi i tha: «Qytetet, që im atë i mori tyt eti, do të t'i kthej. Hap tregjet e tua në Damask, siç i ka patur edhe im atë në Samari». Ahabi i tha: «Me këtë besëlidhje që bëmë, po të lë të ikësh». Ahabi bëri një besëlidhje me Ben Hadadin dhe e la të ikte.
Qortimi i Ahabit
35 Zoti i tha njërit prej bijve të profetëve, që t'i thoshte shokut të vet: «Të lutem, më godit!». Shoku i vet nuk pranoi ta godasë. 36 Biri i profetit i tha: «Meqenëse nuk iu binde urdhrit të Zotit, sapo të largohesh prej meje, do të të shqyejë luani». E, vërtet, kur shoku i birit të profetit u largua prej tij, iu vërsul një luan dhe e shqeu. 37 Atëherë i biri i profetit takoi një njeri tjetër e i tha: «Të lutem, më godit!». Ai e rrahu dhe e la të plagosur. 38 Mandej profeti u nis e qëndroi rrugës ku do të kalonte mbreti. Profeti kishte lidhur një pëlhurë mbi sy, që mbreti të mos e njihte. 39 Kur po kalonte mbreti, ai i tha duke thirrur: «Shërbëtori yt ishte duke luftuar në betejë, kur ja, m'u afrua një luftëtar, më solli një rob e më tha: “Ruaje këtë njeri. Nëse të ikën, do ta paguash me jetën tënde ose me tre mijë monedha argjendi”. 40 E ndërsa shërbëtori yt ishte i zënë me punë sa andej-këndej, robi i luftës kishte ikur». Mbreti i Izraelit i tha: «E vendose vetë dënimin tënd». 41 Atëherë profeti hoqi menjëherë pëlhurën nga sytë dhe mbreti i Izraelit e njohu që ishte njëri nga profetët. 42 Profeti i tha: «Kështu thotë Zoti: meqenëse e le të lirë njeriun që kisha caktuar për ta vrarë, do të vdesësh ti në vend të tij dhe populli yt në vend të popullit të tij». 43 Mbreti i Izraelit u kthye në shtëpinë e vet në Samari i pikëlluar dhe i zemëruar.
1 porro Benadad rex Syriae congregavit omnem exercitum suum
et triginta et duos reges secum et equos et currus
et ascendens pugnabat contra Samariam et obsidebat eam
2 mittensque nuntios ad Ahab regem Israhel in civitatem
3 ait
haec dicit Benadad
argentum tuum et aurum tuum meum est
et uxores tuae et filii tui optimi mei sunt
4 responditque rex Israhel
iuxta verbum tuum domine mi rex tuus sum ego et omnia mea
5 revertentesque nuntii dixerunt
haec dicit Benadad qui misit nos ad te
argentum tuum et aurum tuum et uxores tuas et filios tuos dabis mihi
6 cras igitur hac eadem hora mittam servos meos ad te
et scrutabuntur domum tuam et domum servorum tuorum
et omne quod eis placuerit ponent in manibus suis et auferent
7 vocavit autem rex Israhel omnes seniores terrae et ait
animadvertite et videte quoniam insidietur nobis
misit enim ad me pro uxoribus meis et filiis
et pro argento et auro et non abnui
8 dixeruntque omnes maiores natu et universus populus ad eum
non audias neque adquiescas illi
9 respondit itaque nuntiis Benadad dicite domino meo regi
omnia propter quae misisti ad me servum tuum initio faciam
hanc autem rem facere non possum
10 reversique nuntii rettulerunt ei
qui remisit et ait haec faciant mihi dii et haec addant
si suffecerit pulvis Samariae pugillis omnis populi qui sequitur
me
11 et respondens rex Israhel ait
dicite ei ne glorietur accinctus aeque ut discinctus
12 factum est autem cum audisset verbum istud
bibebat ipse et reges in umbraculis
et ait servis suis circumdate civitatem
et circumdederunt eam
13 et ecce propheta unus accedens ad Ahab regem Israhel ait
haec dicit Dominus
certe vidisti omnem multitudinem hanc nimiam
ecce ego tradam eam in manu tua hodie
ut scias quia ego sum Dominus
14 et ait Ahab per quem
dixitque ei haec dicit Dominus
per pedisequos principum provinciarum
et ait quis incipiet proeliari
et ille dixit tu
15 recensuit ergo pueros principum provinciarum
et repperit numerum ducentorum triginta duum
et post eos recensuit populum omnes filios Israhel
septem milia
16 et egressi sunt meridie
Benadad autem bibebat temulentus in umbraculo suo
et reges triginta duo cum eo qui ad auxilium eius venerant
17 egressi sunt autem pueri principum provinciarum in prima fronte
misit itaque Benadad qui nuntiaverunt ei dicentes
viri egressi sunt de Samaria
18 at ille sive ait pro pace veniunt adprehendite
eos vivos
sive ut proelientur vivos eos capite
19 egressi sunt ergo pueri principum provinciarum
ac reliquus exercitus sequebatur
20 et percussit unusquisque virum qui contra se venerat
fugeruntque Syri et persecutus est eos Israhel
fugit quoque Benadad rex Syriae in equo cum equitibus
21 nec non et egressus rex Israhel percussit equos et currus
et percussit Syriam plaga magna
22 accedens autem propheta ad regem Israhel dixit ei
vade et confortare et scito et vide quid facias
sequenti enim anno rex Syriae ascendet contra te
23 servi vero regis Syriae dixerunt ei
dii montium sunt dii eorum ideo superaverunt nos
sed melius est ut pugnemus contra eos in campestribus
et obtinebimus eos
24 tu ergo verbum hoc fac
amove reges singulos ab exercitu suo
et pone principes pro eis
25 et instaura numerum militum qui ceciderunt de tuis
et equos secundum equos pristinos
et currus secundum currus quos ante habuisti
et pugnabimus contra eos in campestribus
et videbis quod obtinebimus eos
credidit consilio eorum et fecit ita
26 igitur postquam annus transierat
recensuit Benadad Syros et ascendit in Afec
ut pugnaret contra Israhel
27 porro filii Israhel recensiti sunt
et acceptis cibariis profecti ex adverso
castraque metati contra eos
quasi duo parvi greges caprarum
Syri autem repleverunt terram
28 et accedens unus vir Dei dixit ad regem Israhel
haec dicit Dominus
quia dixerunt Syri deus montium est Dominus et non est deus vallium
dabo omnem multitudinem grandem hanc in manu tua
et scietis quia ego Dominus
29 dirigebant septem diebus ex adverso hii atque
illi acies
septima autem die commissum est bellum
percusseruntque filii Israhel de Syris centum milia peditum in die una
30 fugerunt autem qui remanserant in Afec in civitatem
et cecidit murus super viginti septem milia hominum qui
remanserant
porro Benadad fugiens ingressus est civitatem
in cubiculum quod erat intra cubiculum
31 dixeruntque ei servi sui
ecce audivimus quod reges domus Israhel clementes sint
ponamus itaque saccos in lumbis nostris
et funiculos in capitibus nostris
et egrediamur ad regem Israhel
forsitan salvabit animas nostras
32 accinxerunt saccis lumbos suos
et posuerunt funes in capitibus
veneruntque ad regem Israhel et dixerunt
servus tuus Benadad dicit vivat oro te anima mea
et ille ait si adhuc vivit frater meus est
33 quod acceperunt viri pro omine
et festinantes rapuerunt verbum ex ore eius atque dixerunt
frater tuus Benadad
et dixit eis ite et adducite eum
egressus est ergo ad eum Benadad
et levavit eum in currum suum
34 qui dixit ei civitates quas tulit pater meus a patre tuo reddam
et plateas fac tibi in Damasco sicut fecit pater meus in Samaria
et ego foederatus recedam a te
pepigit ergo foedus et dimisit eum
35 tunc vir quidam de filiis prophetarum
dixit ad socium suum in sermone Domini percute me
at ille noluit percutere
36 cui ait quia noluisti audire vocem Domini
ecce recedes a me et percutiet te leo
cumque paululum recessisset ab eo invenit eum leo atque percussit
37 sed et alterum conveniens virum
dixit ad eum percute me
qui percussit eum et vulneravit
38 abiit ergo propheta et occurrit regi in via
et mutavit aspersione pulveris os et oculos suos
39 cumque rex transiret clamavit ad regem et ait
servus tuus egressus est ad proeliandum comminus
cumque fugisset vir unus adduxit eum quidam ad me et ait
custodi virum istum
qui si lapsus fuerit erit anima tua pro anima eius
aut talentum argenti adpendes
40 dum autem ego turbatus huc illucque me verterem
subito non conparuit
et ait rex Israhel ad eum
hoc est iudicium tuum quod ipse decrevisti
41 at ille statim abstersit pulverem de facie sua
et cognovit eum rex Israhel quod esset de prophetis
42 qui ait ad eum haec dicit Dominus
quia dimisisti virum dignum morte de manu tua
erit anima tua pro anima eius
et populus tuus pro populo eius
43 reversus est igitur rex Israhel in domum suam
audire contemnens et furibundus venit Samariam