Dhuratat
1 Mbreti David i tha mbarë bashkësisë: «Solomoni, biri im, i vetmi që zgjodhi Perëndia, është i ri e njomcak, ndërsa puna është e madhe, sepse tempulli nuk është për një njeri, por për Zotin Perëndi. 2 Për tempullin e Perëndisë tim bëra gati me tërë fuqinë time arin për pajisjet e arta, argjendin për të argjendtat, bronzin për të bronztat, hekurin për të hekurtat, drurin për të drunjtat, gurë oniksi e gurë zbukurues, gurë të zinj e shumëngjyrësh, çdo gur të çmuar e alabastër me shumicë. 3 Për më tepër, nga dashuria që kam për tempullin e Perëndisë tim, po jap për tempullin e Perëndisë tim thesarin e artë e të argjendtë që kam, përveç të gjitha gjërave që kam përgatitur për tempullin e shenjtë: 4 njëqind tonë ar Ofiri, e dyqind e dyzet tonë argjend të kulluar për të veshur muret e tempullit, 5 arin për pajisjet e arta, argjendin për të argjendtat e për të gjitha punimet e bëra prej zejtarëve. Tani, kush do të dhurojë sot, duarplot, për Zotin?».
6 Atëherë krerët e shtëpive, krerët e fiseve të Izraelit, krerët e mijëra e qindra vetëve dhe mbikëqyrësit e punëve të mbretit dhuruan. 7 Ata dhuruan për punimet e tempullit të Perëndisë njëqind e shtatëdhjetë tonë ar, dhjetë mijë monedha ari, treqind tonë argjend, gjashtëqind tonë bronz e tre mijë tonë hekur. 8 Ata që zotëronin gurë të çmuar, i dhuruan për thesarin e tempullit të Zotit, nëpërmjet Jehiel Gershonitit. 9 Populli u gëzua për dhuratat e veta, sepse i kishin dhuruar me gjithë zemër për Zotin. Edhe mbreti David u gëzua shumë.
Lutja e Davidit
10 Davidi e bekoi Zotin para mbarë bashkësisë e tha: «I bekuar je ti, o Zot, Perëndia i Izraelit, atit tonë, ngaherë e përgjithmonë. 11 Ty, o Zot, të takon madhëria, fuqia, shkëlqimi, lartësimi e madhështia, sepse ty të përket gjithçka në qiell e në tokë. Ty të takon mbretërimi, o Zot, i lartësuar mbi të gjithë. 12 Prej teje buron pasuria e lavdia. Ti sundon mbi çdo gjë. Në dorën tënde janë pushteti e fuqia dhe ti e ke në dorë të madhërosh e të mëkëmbësh këdo. 13 E tani, o Perëndia ynë, ne të falënderojmë dhe e lavdërojmë emrin tënd të lavdishëm.
14 Por kush jam unë e kush është populli im, që të jemi të aftë të bëjmë kushtime të tilla? Sepse gjithçka vjen prej teje dhe përmes teje japim. 15 Kalimtarë jemi para teje e të huaj si gjithë etërit tanë. Si hije janë ditët tona mbi dhe e nuk ka shpresë. 16 O Zot, Perëndia ynë, gjithçka që kemi përgatitur me begati për t'i ndërtuar një shtëpi emrit tënd të shenjtë vjen prej teje dhe ty të përket gjithçka. 17 E di, o Perëndia im, se ti i shqyrton zemrat e të pëlqen e drejta. Unë i kushtova me dëshirë e me zemër të drejtë të gjitha këto dhe tani shoh me gëzim se edhe populli yt i pranishëm këtu të kushton me dëshirë. 18 O Zot, Perëndia i Abrahamit, i Isakut dhe i Izraelit, etërve tanë, ruaji gjithmonë këto prirje e mendime në zemrat e popullit tënd dhe drejtoji kah ti zemrat e tyre. 19 Solomonit, birit tim, jepi një zemër të përkryer, që t'i mbajë urdhërimet, dëshmitë e rregullat e tua e të zbatojë gjithçka që i parapërgatita për ndërtimin e tempullit».
20 Pastaj Davidi i tha mbarë bashkësisë: «Bekojeni, pra, Zotin, Perëndinë tuaj». Atëherë mbarë bashkësia e bekoi Zotin, atin e etërve të tyre, u përkulën e ranë përmbys para Zotit e para mbretit. 21 Ata i kushtuan fli Zotit, ndërsa të nesërmen i kushtuan Zotit fli shkrumbimi një mijë mëzetër, një mijë desh e një mijë qengja bashkë me flitë e stërpikjes e shumë fli të tjera për mbarë Izraelin. 22 Atë ditë hëngrën e pinë me gëzim të madh në praninë e Zotit. Solomonin, birin e Davidit, e shpallën përsëri mbret dhe e vajosën për Zotin si prijës, ndërsa Cadokun si prift.
Vajosja e Solomonit
23 Solomoni u ul në fronin e Zotit si mbret në vend të Davidit, atit të tij. I shkoi mbarë dhe tërë populli e dëgjonte. 24 Të gjithë prijësit, trimat dhe të gjithë bijtë e mbretit David iu betuan mbretit Solomon. 25 Zoti e lartësoi Solomonin para mbarë Izraelit dhe e bëri madhështore mbretërinë e tij, siç nuk e kishte pasur asnjë mbret para tij në Izrael.
Vdekja e Davidit
26 Davidi, biri i Jeseut, mbretëroi mbi tërë trojet e Izraelit. 27 Ai mbretëroi dyzet vjet në Izrael, shtatë vjet në Hebron dhe tridhjetë e tre vjet në Jerusalem. 28 Davidi vdiq në pleqëri të lume, i nginjur me ditë, me pasuri e me nder. Pas tij mbretëroi biri i tij, Solomoni. 29 Bëmat e hershme e të mëvonshme të mbretit David janë të shkruara në librin e Vegimtarit Samuel, në librin e Profetit Natan dhe në Librin e Vegimtarit Gad. 30 Aty tregohet për mbretërimin e tij, për fuqinë e tij dhe për kohërat nën sundimin e tij, si në Izrael, ashtu edhe në të gjitha mbretëritë e tokës.
1 locutusque est David rex ad omnem ecclesiam
Salomonem filium meum unum elegit Deus
adhuc puerum et tenellum
opus autem grande est
neque enim homini praeparatur habitatio sed Deo
2 ego autem totis viribus meis
praeparavi inpensas domus Dei mei
aurum ad vasa aurea et argentum in argentea aes in aenea
ferrum in ferrea lignum ad lignea
lapides onychinos et quasi stibinos et diversorum colorum
omnem pretiosum lapidem et marmor parium abundantissime
3 et super haec quae obtuli in domum Dei mei
de peculio meo aurum et argentum do in templum Dei mei
exceptis his quae paravi in aedem
sanctam
4 tria milia talenta auri de auro Ophir
et septem milia talentorum argenti probatissimi
ad deaurandos parietes templi
5 ut ubicumque opus est aurum de auro
et ubicumque opus est argentum
argenti opera fiant per manus artificum
et si quis sponte offert impleat manum suam hodie
et offerat quod voluerit Domino
6 polliciti sunt itaque principes familiarum et proceres tribuum Israhel
tribuni quoque et centuriones et principes possessionum regis
7 dederuntque in opera domus Dei
auri talenta quinque milia et solidos decem milia
argenti talenta decem milia et aeris talenta decem et octo milia
ferri quoque centum milia talentorum
8 et apud quemcumque inventi sunt lapides
dederunt in thesaurum domus Domini
per manum Ieihel Gersonitis
9 laetatusque est populus cum vota sponte promitterent
quia corde toto offerebant ea Domino
sed et David rex laetatus est gaudio magno
10 et benedixit Domino coram universa multitudine et ait
benedictus es Domine Deus Israhel patris nostri
ab aeterno in aeternum
11 tua est Domine magnificentia et potentia et gloria atque victoria
et tibi laus
cuncta enim quae in caelo sunt et in terra tua sunt
tuum Domine regnum et tu es super omnes principes
12 tuae divitiae et tua est gloria tu dominaris omnium
in manu tua virtus et potentia
in manu tua magnitudo et imperium omnium
13 nunc igitur Deus noster confitemur tibi
et laudamus nomen tuum inclitum
14 quis ego et quis populus meus
ut possimus haec tibi universa promittere
tua sunt omnia
et quae de manu tua accepimus dedimus tibi
15 peregrini enim sumus coram te
et advenae sicut omnes patres nostri
dies nostri quasi umbra super terram et nulla est mora
16 Domine Deus noster omnis haec copia quam paravimus
ut aedificaretur domus nomini sancto tuo
de manu tua est et tua sunt omnia
17 scio Deus meus quod probes corda et simplicitatem diligas
unde et ego in simplicitate cordis mei laetus obtuli universa
haec
et populum tuum qui hic reppertus est
vidi cum ingenti gaudio tibi offerre donaria
18 Domine Deus Abraham et Isaac et Israhel patrum nostrorum
custodi in aeternum hanc voluntatem cordis eorum
et semper in venerationem tui mens ista permaneat
19 Salomoni quoque filio meo da cor perfectum
ut custodiat mandata tua testimonia tua
caerimonias tuas
et faciat universa et aedificet aedem cuius inpensas paravi
20 praecepit autem David universae ecclesiae
benedicite Domino Deo nostro
et benedixit omnis ecclesia Domino Deo patrum suorum
et inclinaverunt se et adoraverunt Deum et deinde regem
21 immolaveruntque victimas Domino
et obtulerunt holocausta die sequenti
tauros mille arietes mille agnos mille
cum libaminibus suis et universo ritu
abundantissime in omnem Israhel
22 et comederunt et biberunt coram Domino
in die illo cum grandi laetitia
et unxerunt secundo Salomonem filium David
unxerunt autem Domino in principem
et Sadoc in pontificem
23 seditque Salomon super solium Domini in regem
pro David patre suo
et cunctis placuit et paruit illi omnis Israhel
24 sed et universi principes et potentes
et cuncti filii regis David dederunt manum
et subiecti fuerunt Salomoni regi
25 magnificavit ergo Dominus Salomonem super omnem Israhel
et dedit illi gloriam regni qualem nullus habuit ante eum rex Israhel
26 igitur David filius Isai regnavit super universum Israhel
27 et dies quibus regnavit super Israhel fuerunt quadraginta anni
in Hebron regnavit septem annis
et in Hierusalem triginta tribus
28 et mortuus est in senectute bona plenus dierum et divitiis et gloria
regnavitque Salomon filius eius pro eo
29 gesta autem David regis priora et novissima
scripta sunt in libro Samuhel videntis
et in libro Nathan prophetae atque in volumine Gad videntis
30 universique regni eius et fortitudinis
et temporum quae transierunt sub eo
sive in Israhel sive in cunctis regnis terrarum