1 Kush ndjek tekat e veta, ndahet nga shokët,
shpërthen kundër çdo këshille.
2 Të marrin nuk e gëzon mençuria,
por shprehja e mendimeve të veta.
3 Bashkë me të ligun vjen edhe përçmimi,
bashkë me turpin vjen edhe poshtërimi.
4 Fjalët e gojës së njeriut janë ujëra të thella,
lum gufues është burimi i urtisë.
5 Nuk është mirë të mbështetësh të paudhin
e të përmbysësh të drejtin para gjyqit.
6 Buzët e të marrit çojnë në grindje
dhe goja e tij thërret për goditje.
7 Goja e të marrit është rrënimi i tij,
buzët e tij lak për jetën e vet.
8 Fjalët e shpifësit janë si gjella e shijshme,
zbresin gjer te zorrët e barkut.
9 Kush është i ngathët në punën e vet,
është vëlla me kryerrënuesin.
10 Kullë e fortë është emri i Zotit,
atje rend i drejti dhe është i mbrojtur.
11 Kamja e të pasurit është kështjella e tij,
mur i lartë në përfytyrimin e tij.
12 Mendjemadhësia e njeriut i prin rrënimit,
lavdisë i prin përulësia.
13 Turp e faqja e zezë
për kë përgjigjet para se të dëgjojë.
14 Shpirti e mbështet njeriun në sëmundje,
po shpirtin e pikëlluar kush do ta mëkëmbë?
15 Mendja e mprehtë e arrin njohjen,
njohjen e kërkon veshi i të urtëve.
16 Dhurata ia hap rrugët njeriut,
e udhëheq përpara të mëdhenjve.
17 Kush flet i pari në një zënkë, duket i drejtë,
por vjen tjetri dhe e heton.
18 Grindjet mbyllen me short,
shorti vendos edhe mes të fuqishmëve.
19 Një vëlla i fyer është më i fortë se një kështjellë;
grindjet janë si hekurat e një kulle.
20 Njeriu ngihet me çfarë nxjerr nga goja,
me çfarë del nga buzët e tij.
21 Vdekja e jeta varen nga gjuha,
kush e do atë, do t'ia hajë frytet.
22 Kush gjen një grua, ka gjetur të mirën,
ka fituar përkrahjen e Zotit.
23 Fjalët e skamnorit janë përgjërime,
ndërsa i pasuri përgjigjet vrazhdë.
24 Njeriu mund ta pësojë nga miqtë,
por miku mund të jetë më i shtrenjtë se vëllai.
1 Kush pëlqen mëndejen’ e ti, kërkon pas dëshërimit ti, (edhe) i rri kundrë ç’do gjëje që ësht’ e dreitë.
2 Të marrit nuk’ i pëlqen urtësia, po ç’mendon zemër’ e ati.
3 Kur vien i paudhi, vien edhe të përqeshuritë; edhe bashkë me të sharëtë vien edhe turpëria.
4 Fialët’ e golësë njeriu (janë) ujëra të thella, edhe gurra e diturisë (është posi) përrua që rrieth.
5 Nuk’ është mirë t’i mbanjë krahë njeriu të paudhit, për të përmbysurë të dreitënë ndë gjyqt.
6 Buzët’ e të marrit hynjënë ndë zënëje, edhe gola e ati gërshet shuplaka.
7 Gola e të marrit (është) prishëja e ati, edhe buzët’ e ati (janë) dhokan ndë shpirt t’ati.
8 Fialët’ e pështëllonjësit kapërcehen’ ëmbëlë, edhe sbresënë gjer ndë zorrët të barkut.
9 Ay që purton të punonjë me të vërtetë (ësht’) i vëllaj i plank-prishësit.
10 Emëri i Zotit (është) pirgu i fortë; i dreiti kur mbulon kryetë ndënë atë, gjëndetë ndë siguri.
11 Të miratë te i pasuri (janë) qytet i fortë, edhe i pandeh për mur të lartë.
12 Përpara prishëjesë lartonetë zemëra e njeriut; edhe të përunjuritë shkon përpara lavdisë.
13 Të përgjegjetë (ndonjë) pa dëgjuarë, është marrëzi e turpëri për atë.
14 Frym’ e njeriut do të forconjë dobësirën’ e ati, po frymën’ e shtrënguarë kush munt ta duronjë?
15 Zemëra e të urtit fiton të kupëtuarë, edhe veshi i të dituret kërkon mënt.
16 Dhurata e njeriut hap vënt për atë, edhe e bie përpara të mëdhenjvet.
17 Ay që flet më përpara ndë gjyq të ti (duket’) i dreitë, po vien kundra-gjyqësi i ati edhe e qërton atë.
18 Shorta pushon qartatë edhe e këput fialënë ndë mest të fortëvet.
19 Kur zihetë vëllaj (është më keq se të bierë ndë) dorë një qytet i fortë, edhe zënëjet’ e atyre (janë) posi lloze pirgu.
20 Nga pemët’ e golësë njeriut do të nginjetë barku i ati; nga prodhi i buzëvet ati do të mbushetë.
21 Vdekëja e jeta varenë ndë gluhët; edhe ata që duan’ atë, do të hanë pemët’ e asaj.
22 Kush gjeti grua, gjeti gjë të mirë, edhe fitoi hirë nga Zoti.
23 I vobegu flet me të lutura, po i pasuri përgjigjetë me të vrazhëtë.
24 Ay njeri (që ka) miq, gjan të shkonjë miqësisht, edhe ka mik më të dashurë se vëllanë.