Profeci kundër Etiopisë
1 Mjerë ti, o tokë me flatra zukatëse,
përtej lumenjve të Kushit,
2 që nëpër det dërgon lajmëtarë.
Lundrojnë ata me lundra xunkthi.
Shkoni shpejt, o lajmëtarë,
drejt popullit shtatlartë e lëkurëbutë,
drejt popullit që ia kanë frikën këtu e kudo,
popull shumë i fortë e ngadhënjimtar
që tokën lumenjtë ia çajnë.
3 Të gjithë ju, o banorë të botës,
e ju që mbi tokë banoni,
kur të jetë ngritur flamuri mbi male, shikoni,
kur të dëgjohet tingulli i borisë, dëgjoni!
4 Se kështu më tha Zoti:
«I qetë do të vrojtoj nga banesa ime,
si i nxehti verbues në dritë,
porsi reja e vesës në vapën e korrjes».
5 Se para korrjes, sapo të ketë mbaruar lulëzimi
e vilet e rrushit të jenë pjekur mirë,
me kizë do t'ia presë shermendet,
do t'ia këpusë lastarët e do t'ia flakë.
6 Të gjithë do t'u lihen shpendëve të malit,
do t'u lihen egërsirave të tokës.
Në vendin e tyre do ta kalojnë verën grabitqarët,
egërsirat e tokës do të kalojnë dimrin.
7 Do t'i sjellin në atë kohë Zotit të ushtrive
dhurata prej një populli shtatlartë e lëkurëbutë,
prej një populli që ia kanë frikën këtu e kudo,
popull shumë i fortë e ngadhënjimtar
që tokën lumenjtë ia çajnë.
Do t'ia sjellin në vendin e emrit të Zotit të ushtrive,
në malin e Sionit.
1 Mieri ti, o dhe që bën hie me krahat, që je përtej lumravet Ethiopisë,
2 që dërgon të i laimë ndëpër det, edhe me lundra të kulmakta mbi ujërat. Shkoni, ju o këmbësorë zë-dhënës, te një komp i riepur’ e i çqyerë, te një gjëndëje e frikëshime që kur është zënë e gjer mbë sot, komp’ i numëruar’ e i shkelurë, të cilit i rrëmbyenë dhenë lumratë!
3 Ju gjithë vëndësit’ e botësë, edhe ju që rrini mbi dhet, shihni, kur të ngrihetë flamburë mbi malet, edhe dëgjoni, kur të biere zë trumbete.
4 Sepse kështu më tha Zoti: Do të pushonj, edhe do të vë re vëndinë t’im që rri, posi vapë më e ndriturë se drita, posi re vese ndë vapët të verësë.
5 Sepse përpara verësë, kur të piqetë të mbirëtë, edhe gresta të piqetë nga luleja, do të presë bimatë me kizë, edhe si të presë hardhitë, do t’i heqë.
6 Do të lihenë bashkë për shpest’ e malevet, edhe për egrësirat’ e dheut; edhe shpest’ e egrë do të shkonjënë verënë mbi ata, edhe gjith’ egrësirat’ e dheut do të dimëronjënë mbi ata.
7 Atë kohë do t’i bienë dhuratë Zotit ushtërivet nga një komp i riepur’ e i shqyerë, edhe nga një gjëndëje e frikëshime që kur është zënë e gjer mbë sot, (prej) një kombi të numëruar’ e të shkelurë, të cilit i rrëmbyenë dhenë lumratë, ndë vënt të emërit të Zotit ushtërivet, mali i Sionësë.