Gjykimi i Jerusalemit
1 «Mjerë qyteti i ndyrë,
kryengritës e shtypës.
2 Askënd nuk dëgjon
e qortim nuk pranon.
Në Zotin s'ka besim,
Perëndisë së vet nuk iu afrua.
3 Princat mes tij
ulërijnë porsi luanët.
Gjyqtarët e tij si dhelprat e mbrëmjes,
s'lënë gjë për mëngjes.
4 Profetët e tij kokëkrisur,
njerëz dinakë janë ata.
Priftërinjtë e tij ndyjnë shenjtëroren,
ligjin dhunojnë.
5 Por, Zoti, mes tij, është i drejtë
e nuk bën padrejtësi.
Mëngjes për mëngjes nxjerr në dritë gjykimin e tij
e kurrë nuk do të mungojë,
por i mbrapshti nuk ka turp!
6 I zhbiva kombet,
pirgjet e tyre u rrënuan.
I shkretova udhët e tyre,
askush s'kalon më në to.
I rrafshova qytetet e tyre,
askush s'banon më në to.
7 Thashë: “Tani, vërtet, do të më druash,
qortimin do ta pranosh,
që banesa jote të mos zhbihet ,
siç urdhërova kundër teje”.
Por, ja, shpejt u shthurën
në çdo gjë që bëjnë.
8 Ndaj, pritmëni, kumton Zoti,
pritni ditën kur të ngrihem si paditës .
Vendosa t'i mbledh kombet tok,
mbretëritë t'i bëj bashkë,
që të derdh mbi ta zemërimin tim,
tërë hidhërimin tim të flaktë,
se në zjarrin e zellit tim
mbarë toka do të përpihet.
9 Atëherë do t'ua pastroj buzët popujve,
që të gjithë të thërrasin emrin e Zotit
e t'i shërbejnë atij njëzëri.
10 Përtej lumenjve të Kushit,
adhuruesit e mi, bijat e atyre që degdisa,
kushtime do të më sjellin.
11 Atë ditë s'do të turpërohesh
për veprat që bëre,
kur ngrite krye kundër meje,
se do t'i heq mburravecët e të krekosurit prej teje
e ti s'do të krenohesh më
në malin tim të shenjtë.
12 Një popull të përvuajtur e të varfër,
do të lë mes teje.
Në emrin e Zotit do të gjejnë strehë.
13 Të mbeturit e Izraelit s'do të bëjnë padrejtësi,
s'do të thonë gënjeshtra,
gjuhë mashtruese nuk do të ketë mes tyre.
Do të kullotin e mrizojnë,
askush nuk do t'i shqetësojë!
Psalm gëzimi
14 Këndo, o bija e Sionit,
brohorit, o Izrael,
gëzohu e ngazëllehu me gjithë zemër,
o bija e Jerusalemit.
15 Zoti e hoqi dënimin tënd,
armiqtë e tu i largoi.
Zoti, mbreti i Izraelit, është mes teje,
s'do t'i trembesh më ligësisë.
16 Atë ditë do t'i thuhet Jerusalemit:
“Mos ki frikë, o Sion,
dora mos t'u dridhtë!”.
17 Zoti, Perëndia yt, është mes teje,
trim shpëtimtar.
Me ty do të gëzohet plot hare,
do të qetësohet prej dashurisë,
do të brohorasë e këndojë për ty,
18 porsi në ditë feste .
Do ta heq prej teje fatkeqësinë,
që të mos përçmohesh më.
19 Ja, atë ditë do të merrem
me tërë shtypësit e tu.
Të çalin do ta shpëtoj,
të zbuarin do ta kthej.
Do t'u jap lavdi dhe emër
në çdo vend ku u poshtëruan.
20 Atë ditë do t'ju kthej,
në atë kohë do t'ju mbledh tok.
Do t'ju jap lavdi dhe emër
mes mbarë popujve të dheut,
kur fatin t'jua kthej para syve,
thotë Zoti».
1 Ὦ ἡ ἐπιφανὴς καὶ ἀπολελυτρωμένη, ἡ πόλις ἡ περιστερά· 2 οὐκ εἰσήκουσεν φωνῆς, οὐκ ἐδέξατο παιδείαν, ἐπὶ τῷ κυρίῳ οὐκ ἐπεποίθει καὶ πρὸς τὸν θεὸν αὐτῆς οὐκ ἤγγισεν. 3 οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἐν αὐτῇ ὡς λέοντες ὠρυόμενοι· οἱ κριταὶ αὐτῆς ὡς λύκοι τῆς Ἀραβίας, οὐχ ὑπελίποντο εἰς τὸ πρωί· 4 οἱ προφῆται αὐτῆς πνευματοφόροι, ἄνδρες καταφρονηταί· οἱ ἱερεῖς αὐτῆς βεβηλοῦσιν τὰ ἅγια καὶ ἀσεβοῦσιν νόμον. 5 ὁ δὲ κύριος δίκαιος ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ μὴ ποιήσῃ ἄδικον· πρωὶ πρωὶ δώσει κρίμα αὐτοῦ εἰς φῶς καὶ οὐκ ἀπεκρύβη καὶ οὐκ ἔγνω ἀδικίαν ἐν ἀπαιτήσει καὶ οὐκ εἰς νεῖκος ἀδικίαν. 6 ἐν διαφθορᾷ κατέσπασα ὑπερηφάνους, ἠφανίσθησαν γωνίαι αὐτῶν· ἐξερημώσω τὰς ὁδοὺς αὐτῶν τὸ παράπαν τοῦ μὴ διοδεύειν· ἐξέλιπον αἱ πόλεις αὐτῶν παρὰ τὸ μηδένα ὑπάρχειν μηδὲ κατοικεῖν. 7 εἶπα Πλὴν φοβεῖσθέ με καὶ δέξασθε παιδείαν, καὶ οὐ μὴ ἐξολεθρευθῆτε ἐξ ὀφθαλμῶν αὐτῆς, πάντα ὅσα ἐξεδίκησα ἐπ᾽ αὐτήν· ἑτοιμάζου ὄρθρισον, διέφθαρται πᾶσα ἡ ἐπιφυλλὶς αὐτῶν.
8 Διὰ τοῦτο ὑπόμεινόν με, λέγει κύριος, εἰς ἡμέραν ἀναστάσεώς μου εἰς μαρτύριον· διότι τὸ κρίμα μου εἰς συναγωγὰς ἐθνῶν τοῦ εἰσδέξασθαι βασιλεῖς τοῦ ἐκχέαι ἐπ᾽ αὐτοὺς πᾶσαν ὀργὴν θυμοῦ μου· διότι ἐν πυρὶ ζήλους μου καταναλωθήσεται πᾶσα ἡ γῆ. 9 ὅτι τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν εἰς γενεὰν αὐτῆς τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πάντας τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ ζυγὸν ἕνα. 10 ἐκ περάτων ποταμῶν Αἰθιοπίας οἴσουσιν θυσίας μοι. 11 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ οὐ μὴ καταισχυνθῇς ἐκ πάντων τῶν ἐπιτηδευμάτων σου, ὧν ἠσέβησας εἰς ἐμέ· ὅτι τότε περιελῶ ἀπὸ σοῦ τὰ φαυλίσματα τῆς ὕβρεώς σου, καὶ οὐκέτι μὴ προσθῇς τοῦ μεγαλαυχῆσαι ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου. 12 καὶ ὑπολείψομαι ἐν σοὶ λαὸν πραῢν καὶ ταπεινόν, καὶ εὐλαβηθήσονται ἀπὸ τοῦ ὀνόματος κυρίου 13 οἱ κατάλοιποι τοῦ Ισραηλ καὶ οὐ ποιήσουσιν ἀδικίαν καὶ οὐ λαλήσουσιν μάταια, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν τῷ στόματι αὐτῶν γλῶσσα δολία, διότι αὐτοὶ νεμήσονται καὶ κοιτασθήσονται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβῶν αὐτούς.
14 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιων, κήρυσσε, θύγατερ Ιερουσαλημ· εὐφραίνου καὶ κατατέρπου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, θύγατερ Ιερουσαλημ. 15 περιεῖλεν κύριος τὰ ἀδικήματά σου, λελύτρωταί σε ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν σου· βασιλεὺς Ισραηλ κύριος ἐν μέσῳ σου, οὐκ ὄψῃ κακὰ οὐκέτι. 16 ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐρεῖ κύριος τῇ Ιερουσαλημ Θάρσει, Σιων, μὴ παρείσθωσαν αἱ χεῖρές σου· 17 κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί, δυνατὸς σώσει σε, ἐπάξει ἐπὶ σὲ εὐφροσύνην καὶ καινιεῖ σε ἐν τῇ ἀγαπήσει αὐτοῦ καὶ εὐφρανθήσεται ἐπὶ σὲ ἐν τέρψει ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς. 18 καὶ συνάξω τοὺς συντετριμμένους· οὐαί, τίς ἔλαβεν ἐπ᾽ αὐτὴν ὀνειδισμόν; 19 ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ ἐν σοὶ ἕνεκεν σοῦ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, λέγει κύριος, καὶ σώσω τὴν ἐκπεπιεσμένην καὶ τὴν ἀπωσμένην· εἰσδέξομαι καὶ θήσομαι αὐτοὺς εἰς καύχημα καὶ ὀνομαστοὺς ἐν πάσῃ τῇ γῇ. 20 καὶ καταισχυνθήσονται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὅταν καλῶς ὑμῖν ποιήσω, καὶ ἐν τῷ καιρῷ, ὅταν εἰσδέξωμαι ὑμᾶς· διότι δώσω ὑμᾶς ὀνομαστοὺς καὶ εἰς καύχημα ἐν πᾶσιν τοῖς λαοῖς τῆς γῆς. ἐν τῷ ἐπιστρέφειν με τὴν αἰχμαλωσίαν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν, λέγει κύριος.