Himn falënderimi
1 O Zot, ti je Perëndia im,
ty të madhëroj, emrin tënd përlëvdoj,
se i përmbushe qëllimet e tua të mrekullueshme,
që nga lashtësia ato janë fort të besueshme.
2 Qytetin e ktheve në pirg gërmadhash,
qytezën e fortifikuar në rrënojë.
Kështjella e të huajve s'është më qytet
e s'do të rindërtohet më kurrë.
3 Prandaj populli i fortë të lavdëron,
qyteti i kombeve të tmerrshme të ka frikë.
4 Ti ke qenë streha e skamnorit,
vendstrehimi i të varfrit në pikëllim,
streha kundër stuhisë,
hija kundër të nxehtit,
sepse furia e gjakatarëve
është si stuhia që përplaset në mur,
5 është si i nxehti në tokë të djegur.
Poteren e të huajve do ta nënshtrosh,
si të nxehtin me hijen e reve,
këngën e gjakatarëve do ta fashitësh.
6 Zoti i ushtrive do të bëjë mbi këtë mal
një gosti me mish të majmë për të gjithë popujt,
një gosti me verëra të vjetra,
plot me mish të majmë e me palcë,
me verëra të vjetra e të zgjedhura.
7 Mbi këtë mal do ta shqyejë velin,
që fytyrën e gjithë popujve mbulonte,
velin e shtrirë mbi të gjitha kombet.
8 Përgjithmonë do ta zhdukë vdekjen,
Zoti Perëndi do t'i thajë lotët nga çdo fytyrë,
do t'ia heqë qortimin popullit të tij në mbarë tokën,
se kështu ka thënë Zoti.
9 «Ja, ky është Perëndia ynë!», do të thuhet atë ditë.
«Tek ai kemi shpresuar e ai na shpëtoi.
Ky është Zoti, tek i cili kemi shpresuar,
le të gëzojmë e të ngazëllejmë për shpëtimin e tij».
10 Ja, dora e Zotit
mbi këtë mal do të prehet!
Nën të Moabi do të dërrmohet,
siç shtypet kashta në gropë të plehut.
11 Në mes të tij duart do t'i shtrijë,
siç i shtrin notari kur noton,
krenaria e tij do të përulet,
me gjithë rropatjen e duarve të tij.
12 Fortesat e mureve të tua mbrojtëse
ai do t'i shkatërrojë,
do t'i rrafshojë, do t'i hedhë përdhe,
pluhur do t'i bëjë.
1 Κύριε ὁ θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, κύριε. 2 ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ. 3 διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσίν σε· 4 ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασιν διὰ ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ῥύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων. 5 εὐλογήσουσίν σε ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιων ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας. 6 καὶ ποιήσει κύριος σαβαωθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον. 7 ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. 8 κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλεν ὁ θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν. 9 καὶ ἐροῦσιν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν, ἐφ᾽ ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ εὐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν. 10 ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβῖτις, ὃν τρόπον πατοῦσιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαις· 11 καὶ ἀνήσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ὃν τρόπον καὶ αὐτὸς ἐταπείνωσεν τοῦ ἀπολέσαι, καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτοῦ ἐφ᾽ ἃ τὰς χεῖρας ἐπέβαλεν· 12 καὶ τὸ ὕψος τῆς καταφυγῆς τοῦ τοίχου σου ταπεινώσει, καὶ καταβήσεται ἕως τοῦ ἐδάφους.