Jeremia paralajmëron Sedekinë
1 Sedekia, biri i Josisë, u bë mbret në vend të Konjahut, birit të Jehojakimit. Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë, e bëri mbret në tokën e Judës. 2 Megjithatë, as ai, as shërbëtorët e tij, as populli i vendit nuk i dëgjuan fjalët që kishte shpallur Zoti me anë të profetit Jeremi.
3 Mbreti Sedeki dërgoi te Jeremia Jehukalin, birin e Shelemiahut, dhe priftin Sofoni, birin e Masejahut, për t'i thënë: «Lutju për ne Zotit, Perëndisë tonë». 4 Jeremia hynte e dilte në popull, se nuk e kishin futur ende në burg. 5 Ushtria e faraonit kishte dalë nga Egjipti dhe kaldenjtë, që e kishin rrethuar Jerusalemin, sapo e morën vesh, u larguan nga Jerusalemi.
6 Atëherë fjala e Zotit iu drejtua profetit Jeremi e i tha: 7 «Kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: “Kështu thuaji mbretit të Judës, që të dërgoi tek unë, për të më pyetur, se, ja, ushtria e faraonit, që erdhi për t'ju ndihmuar, po kthehet në Egjipt, në tokën e vet. 8 Atëherë do të kthehen kaldenjtë, do të luftojnë kundër këtij qyteti, do ta pushtojnë e do ta djegin me zjarr”. 9 Kështu thotë Zoti: mos e gënjeni veten duke thënë: “Kaldenjtë do të largohen nga ne”, se ata nuk do të largohen. 10 Se, edhe nëse e shpartalloni mbarë ushtrinë e kaldenjve, që po lufton kundër jush, e nëse mbeten ndër ta vetëm të plagosurit, secili do të ngrihej nga tenda e vet e do t'i vinte zjarrin këtij qyteti».
Burgosja e Jeremisë
11 Kur ushtria e kaldenjve u largua nga Jerusalemi, për shkak të ushtrisë së faraonit, 12 Jeremia doli nga Jerusalemi për të shkuar në tokën e Benjaminit, për të marrë pjesën që i takonte mes popullit. 13 Kur ishte te porta e Benjaminit, një përgjegjës i rojtarëve me emrin Irijah, biri i Shelemiahut, të birit të Hahanjahut, e kapi profetin Jeremi e i tha: «Po kalon me kaldenjtë». 14 Jeremia u përgjigj: «Gënjeshtër! Nuk po kaloj me kaldenjtë». Por Irijahu nuk e dëgjoi. E kapi Jereminë dhe e çoi te prijësit. 15 Prijësit ishin të zemëruar me Jereminë. E rrahën dhe e futën në burg, në shtëpinë e shkruesit Jonatan, të cilën e kishin kthyer në burg. 16 Pasi Jeremia kishte hyrë në sternë, në një qeli, dhe kishte ndenjur aty shumë ditë, 17 mbreti Sedeki çoi njerëz për ta marrë dhe mbreti e pyeti fshehurazi, në pallatin e vet: «A ka ndonjë fjalë nga Zoti?». Jeremia u përgjigj: «Ka» dhe tha: «Ti do të biesh në dorë të mbretit të Babilonisë». 18 Pastaj Jeremia i tha mbretit Sedeki: «Çfarë mëkati kam bërë kundër teje, kundër shërbëtorëve të tu e kundër këtij populli, që më keni futur në burg? 19 E ku janë profetët tuaj që profetizonin për ju e thoshin: “Mbreti i Babilonisë nuk do të vijë kundër jush e kundër kësaj toke”? 20 Tani dëgjo, imzot mbret, mbaje parasysh lutjen time. Mos më kthe në shtëpinë e shkruesit Jonatan, që të mos vdes atje». 21 Mbreti Sedeki dha urdhër ta vinin Jereminë në tremen e burgut. I jepnin çdo ditë një kulaç bukë nga Rruga e Furrtarëve, deri kur mbaroi tërë buka në qytet. Kështu, Jeremia mbeti në tremen e burgut.
1 Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν παρὰ κυρίου εἰπεῖν 2 Οὕτως εἶπεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ λέγων Γράψον πάντας τοὺς λόγους, οὓς ἐχρημάτισα πρὸς σέ, ἐπὶ βιβλίου· 3 ὅτι ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶν κύριος, καὶ ἀποστρέψω τὴν ἀποικίαν λαοῦ μου Ισραηλ καὶ Ιουδα, εἶπεν κύριος, καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκα τοῖς πατράσιν αὐτῶν, καὶ κυριεύσουσιν αὐτῆς.
4 Καὶ οὗτοι οἱ λόγοι, οὓς ἐλάλησεν κύριος ἐπὶ Ισραηλ καὶ Ιουδα 5 Οὕτως εἶπεν κύριος Φωνὴν φόβου ἀκούσεσθε· φόβος, καὶ οὐκ ἔστιν εἰρήνη. 6 ἐρωτήσατε καὶ ἴδετε εἰ ἔτεκεν ἄρσεν, καὶ περὶ φόβου, ἐν ᾧ καθέξουσιν ὀσφὺν καὶ σωτηρίαν· διότι ἑώρακα πάντα ἄνθρωπον καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἐπὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ, ἐστράφησαν πρόσωπα, εἰς ἴκτερον 7 ἐγενήθη. ὅτι μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη καὶ οὐκ ἔστιν τοιαύτη, καὶ χρόνος στενός ἐστιν τῷ Ιακωβ, καὶ ἀπὸ τούτου σωθήσεται. 8 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, εἶπεν κύριος, συντρίψω τὸν ζυγὸν ἀπὸ τοῦ τραχήλου αὐτῶν καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διαρρήξω, καὶ οὐκ ἐργῶνται αὐτοὶ ἔτι ἀλλοτρίοις· 9 καὶ ἐργῶνται τῷ κυρίῳ θεῷ αὐτῶν, καὶ τὸν Δαυιδ βασιλέα αὐτῶν ἀναστήσω αὐτοῖς.
12 Οὕτως εἶπεν κύριος Ἀνέστησα σύντριμμα, ἀλγηρὰ ἡ πληγή σου· 13 οὐκ ἔστιν κρίνων κρίσιν σου, εἰς ἀλγηρὸν ἰατρεύθης, ὠφέλεια οὐκ ἔστιν σοι. 14 πάντες οἱ φίλοι σου ἐπελάθοντό σου, οὐ μὴ ἐπερωτήσουσιν· ὅτι πληγὴν ἐχθροῦ ἔπαισά σε, παιδείαν στερεάν, ἐπὶ πᾶσαν ἀδικίαν σου ἐπλήθυναν αἱ ἁμαρτίαι σου. 16 διὰ τοῦτο πάντες οἱ ἔσθοντές σε βρωθήσονται, καὶ πάντες οἱ ἐχθροί σου, κρέας αὐτῶν πᾶν ἔδονται· ἐπὶ πλῆθος ἀδικιῶν σου ἐπληθύνθησαν αἱ ἁμαρτίαι σου, ἐποίησαν ταῦτά σοι· καὶ ἔσονται οἱ διαφοροῦντές σε εἰς διαφόρημα, καὶ πάντας τοὺς προνομεύοντάς σε δώσω εἰς προνομήν. 17 ὅτι ἀνάξω τὸ ἴαμά σου, ἀπὸ πληγῆς ὀδυνηρᾶς ἰατρεύσω σε, φησὶν κύριος, ὅτι ἐσπαρμένη ἐκλήθης· θήρευμα ὑμῶν ἐστιν, ὅτι ζητῶν οὐκ ἔστιν αὐτήν. 18 οὕτως εἶπεν κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστρέψω τὴν ἀποικίαν Ιακωβ καὶ αἰχμαλωσίαν αὐτοῦ ἐλεήσω· καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις ἐπὶ τὸ ὕψος αὐτῆς, καὶ ὁ ναὸς κατὰ τὸ κρίμα αὐτοῦ καθεδεῖται. 19 καὶ ἐξελεύσονται ἀπ᾽ αὐτῶν ᾄδοντες καὶ φωνὴ παιζόντων· καὶ πλεονάσω αὐτούς, καὶ οὐ μὴ ἐλαττωθῶσιν. 20 καὶ εἰσελεύσονται οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὡς τὸ πρότερον, καὶ τὰ μαρτύρια αὐτῶν κατὰ πρόσωπόν μου ὀρθωθήσεται· καὶ ἐπισκέψομαι τοὺς θλίβοντας αὐτούς. 21 καὶ ἔσονται ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτούς, καὶ ὁ ἄρχων αὐτοῦ ἐξ αὐτοῦ ἐξελεύσεται· καὶ συνάξω αὐτούς, καὶ ἀποστρέψουσιν πρός με· ὅτι τίς ἐστιν οὗτος, ὃς ἔδωκεν τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἀποστρέψαι πρός με; φησὶν κύριος. 23 ὅτι ὀργὴ κυρίου ἐξῆλθεν θυμώδης, ἐξῆλθεν ὀργὴ στρεφομένη, ἐπ᾽ ἀσεβεῖς ἥξει. 24 οὐ μὴ ἀποστραφῇ ὀργὴ θυμοῦ κυρίου, ἕως ποιήσῃ καὶ ἕως καταστήσῃ ἐγχείρημα καρδίας αὐτοῦ· ἐπ᾽ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν γνώσεσθε αὐτά.