Shëmbëlltyra e vreshtit
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, ç'epërsi ka bima e hardhisë mbi çdo bimë, shermendi që gjendet mes bimëve të pyllit? 3 A nxirret dru prej saj, për të bërë zeje? A nxjerrin ndonjë pykë prej saj, për të varur në të ndonjë vegël? 4 Ja, hidhet për të ushqyer zjarrin. Zjarri ia përpin të dy skajet, edhe mesi i përcëllohet. A duhet vallë për zeje? 5 Ja, as kur ishte i plotë nuk bënte për zeje, mos do të bëjë për zeje pasi ta përpijë e ta përcëllojë zjarri? 6 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti: siç e hedh drurin e hardhisë, ndër drunjtë e pyllit, për të ushqyer zjarrin, kështu i kam hedhur tej banorët e Jerusalemit. 7 Do ta kthej kundër tyre fytyrën time. Edhe pse i shpëtuan zjarrit, zjarri do t'i përpijë e ju do ta merrni vesh se unë jam Zoti, pasi të kthej fytyrën time kundër tyre. 8 Ndërsa tokën do ta bëj të shkretë, sepse vepruan me pabesi, kumton Zoti im, Zoti».
1 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 2 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, τί ἂν γένοιτο τὸ ξύλον τῆς ἀμπέλου ἐκ πάντων τῶν ξύλων τῶν κλημάτων τῶν ὄντων ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ δρυμοῦ; 3 εἰ λήμψονται ἐξ αὐτῆς ξύλον τοῦ ποιῆσαι εἰς ἐργασίαν; εἰ λήμψονται ἐξ αὐτῆς πάσσαλον τοῦ κρεμάσαι ἐπ᾽ αὐτὸν πᾶν σκεῦος; 4 πάρεξ πυρὶ δέδοται εἰς ἀνάλωσιν, τὴν κατ᾽ ἐνιαυτὸν κάθαρσιν ἀπ᾽ αὐτῆς ἀναλίσκει τὸ πῦρ, καὶ ἐκλείπει εἰς τέλος· μὴ χρήσιμον ἔσται εἰς ἐργασίαν; 5 οὐδὲ ἔτι αὐτοῦ ὄντος ὁλοκλήρου οὐκ ἔσται εἰς ἐργασίαν. μὴ ὅτι ἐὰν καὶ πῦρ αὐτὸ ἀναλώσῃ εἰς τέλος, εἰ ἔσται ἔτι εἰς ἐργασίαν; 6 διὰ τοῦτο εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Ὃν τρόπον τὸ ξύλον τῆς ἀμπέλου ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ δρυμοῦ, ὃ δέδωκα αὐτὸ τῷ πυρὶ εἰς ἀνάλωσιν, οὕτως δέδωκα τοὺς κατοικοῦντας Ιερουσαλημ. 7 καὶ δώσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπ᾽ αὐτούς· ἐκ τοῦ πυρὸς ἐξελεύσονται, καὶ πῦρ αὐτοὺς καταφάγεται, καὶ ἐπιγνώσονται ὅτι ἐγὼ κύριος ἐν τῷ στηρίσαι με τὸ πρόσωπόν μου ἐπ᾽ αὐτούς. 8 καὶ δώσω τὴν γῆν εἰς ἀφανισμὸν ἀνθ᾽ ὧν παρέπεσον παραπτώματι, λέγει κύριος.