Çlirimi i Sionit prej robërisë
1 Zgjohu, zgjohu,
ngjishu me fuqi, o Sion,
vishi rrobat e tua më të bukura,
o Jerusalem, qyteti i shenjtë,
se te ti nuk do të vijë më kurrë
i parrethpreri e i papastri.
2 Shkunde pluhurin,
ngrihu, o Jerusalem i robëruar,
zgjidhi vargonjtë që ke në qafë,
o e robëruara bijë e Sionit.
3 Se kështu thotë Zoti:
Ju shitën për hiçgjë,
por pa para do të shpengoheni.
4 Se kështu thotë Zoti Perëndi:
populli im zbriti dikur në Egjipt për të jetuar.
Mandej erdhën asirianët dhe e shtypën pa shkak.
5 E tani ç'fitoj unë këtu, kumton Zoti,
kur popullin tim e rrëmbyen pa shkak?
Sunduesit e tij ngadhënjejnë, kumton Zoti,
dhe emri im shahet përherë tërë ditën.
6 Prandaj populli im do ta njohë emrin tim,
prandaj atë ditë do ta dijë se unë jam
ai që thoshte: «Ja ku jam!».
7 Sa të bukura janë mbi male
këmbët e lajmëtarit,
të atij që shpall lajmin e paqes,
që shpall shpëtimin e i thotë Sionit:
«Perëndia yt mbretëron!».
8 Rojtarët e tu po thërrasin,
po ngrenë tok zërin e po brohorasin,
se me sytë e tyre po shohin
Zotin që kthehet në Sion.
9 Shpërtheni së bashku në britma gëzimi,
o rrënojat e Jerusalemit,
se Zoti i jep ngushëllim popullit të tij,
Jerusalemin po e shpengon.
10 Se Zoti e zhveshi krahun e tij të shenjtë
në sytë e mbarë kombeve.
Mbarë skajet e tokës do ta shohin
shpëtimin e Perëndisë tonë.
11 Nisuni, nisuni, dilni prej andej,
mos prekni asgjë të papastër,
dilni prej Babilonisë e pastrohuni,
o ju që mbartni enët e Zotit.
12 Se nuk do të dilni me nxitim,
me ngut nuk do të ikni.
Para jush do të shkojë Zoti,
pas jush do të jetë Perëndia i Izraelit.
Vuajtjet e shërbëtorit të Zotit
13 Ja, shërbëtorit tim do t'i prijë e mbara,
do të nderohet, do të lartësohet, shumë do të madhërohet.
14 Të shumtë ata që u shtangën prej tij,
kur panë pamjen e njeriut të shfytyruar,
kaq ndryshe nga trajta e bijve të njeriut.
15 Kështu, ai do të mahnitë shumë kombe
e mbretërit do të mbyllin gojën para tij,
sepse do të shohin çka nuk u ishte treguar,
do të kuptojnë çka nuk kishin dëgjuar.
1 Ἐξεγείρου ἐξεγείρου, Σιων, ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν σου, Σιων, καὶ ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου, Ιερουσαλημ πόλις ἡ ἁγία· οὐκέτι προστεθήσεται διελθεῖν διὰ σοῦ ἀπερίτμητος καὶ ἀκάθαρτος. 2 ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι κάθισον, Ιερουσαλημ· ἔκδυσαι τὸν δεσμὸν τοῦ τραχήλου σου, ἡ αἰχμάλωτος θυγάτηρ Σιων. 3 ὅτι τάδε λέγει κύριος Δωρεὰν ἐπράθητε καὶ οὐ μετὰ ἀργυρίου λυτρωθήσεσθε. 4 οὕτως λέγει κύριος Εἰς Αἴγυπτον κατέβη ὁ λαός μου τὸ πρότερον παροικῆσαι ἐκεῖ, καὶ εἰς Ἀσσυρίους βίᾳ ἤχθησαν· 5 καὶ νῦν τί ὧδέ ἐστε; τάδε λέγει κύριος. ὅτι ἐλήμφθη ὁ λαός μου δωρεάν, θαυμάζετε καὶ ὀλολύζετε· τάδε λέγει κύριος. δι᾽ ὑμᾶς διὰ παντὸς τὸ ὄνομά μου βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν. 6 διὰ τοῦτο γνώσεται ὁ λαός μου τὸ ὄνομά μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτὸς ὁ λαλῶν· πάρειμι 7 ὡς ὥρα ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὡς πόδες εὐαγγελιζομένου ἀκοὴν εἰρήνης, ὡς εὐαγγελιζόμενος ἀγαθά, ὅτι ἀκουστὴν ποιήσω τὴν σωτηρίαν σου λέγων Σιων Βασιλεύσει σου ὁ θεός· 8 ὅτι φωνὴ τῶν φυλασσόντων σε ὑψώθη, καὶ τῇ φωνῇ ἅμα εὐφρανθήσονται· ὅτι ὀφθαλμοὶ πρὸς ὀφθαλμοὺς ὄψονται, ἡνίκα ἂν ἐλεήσῃ κύριος τὴν Σιων. 9 ῥηξάτω εὐφροσύνην ἅμα τὰ ἔρημα Ιερουσαλημ, ὅτι ἠλέησεν κύριος αὐτὴν καὶ ἐρρύσατο Ιερουσαλημ. 10 καὶ ἀποκαλύψει κύριος τὸν βραχίονα αὐτοῦ τὸν ἅγιον ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν, καὶ ὄψονται πάντα τὰ ἄκρα τῆς γῆς τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ. 11 ἀπόστητε ἀπόστητε ἐξέλθατε ἐκεῖθεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῆς ἀφορίσθητε, οἱ φέροντες τὰ σκεύη κυρίου· 12 ὅτι οὐ μετὰ ταραχῆς ἐξελεύσεσθε οὐδὲ φυγῇ πορεύσεσθε, πορεύσεται γὰρ πρότερος ὑμῶν κύριος καὶ ὁ ἐπισυνάγων ὑμᾶς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ.
13 Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. 14 ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοί — οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων —, 15 οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ᾽ αὐτῷ, καὶ συνέξουσιν βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν, συνήσουσιν. —