Elifazi e shpall Jobin fajtor
1 Elifazi u përgjigj e tha:
2 «A i duhet gjë njeriu Perëndisë?
A i duhet gjë atij i urti?
3 Ç'dobi i sjell të gjithëpushtetshmit nëse je i drejtë?
Ç'fiton ai me sjelljen tënde të përkryer?
4 Mos vallë të ndëshkon ngaqë i druhesh?
Prandaj hap gjyq ai me ty?
5 A nuk janë të shumta paudhësitë e tua?
A nuk janë pa fund ligësitë e tua?
6 Vëllait tënd i mbajte peng pa shkak,
edhe të zhveshurit i rrope.
7 Të molisurit ujë s'i dhe të pijë,
të uriturit bukë s'i dhe të hajë.
8 Të fortit tokën ia dhe
e në të banon kush gjen përkrahje.
9 Të vejat i dëbove duarzbrazur
e jetimëve ua theve krahët.
10 Prandaj të rrethojnë leqet
e tmerri të zë papritur,
11 ose terri që të lë pa parë
e vërshimi i ujërave të përmbyt.
12 A nuk është Perëndia lart në qiell?
Shiko sa lart janë yjet më të larta.
13 E ti thua: “Çfarë di Perëndia?
A mund të gjykojë në mes të terrinës?
14 E kanë mbështjellë retë, ndaj nuk sheh,
ai që shëtit mbi kupë të qiellit”.
15 A do të ndjekësh udhën e lashtë,
ku shkelën njerëzit e paudhë?
16 Ata u rroposën para kohe,
themelin ua rrëmbeu lumi.
17 I thanë Perëndisë: “Larg nesh!
Çfarë mund të na bëjë i gjithëpushtetshmi?”.
18 Ai ua mbushte shtëpitë me të mira,
por larg meje këshilli i të paudhëve.
19 Të drejtët shohin e gëzohen
e të pafajshmit me ta tallen:
20 “A nuk u shuan armiqtë tanë?
Pasurinë ua përpiu zjarri”.
21 Pajtohu me Perëndinë e bëj paqe,
se kështu do të të vijë e mbara.
22 Prano mësimin prej gojës së tij
e fjalët e tij në zemër mbaji.
23 Nëse kthehesh kah i gjithëpushtetshmi,
do të ndreqesh.
Nëse e heq ligësinë nga tenda,
24 nëse ari pluhur do të të duket
e zall lumenjsh ari i Ofirit,
25 i gjithëpushtetshmi do të jetë ari yt,
pirgu i argjendit tënd.
26 Atëherë me të gjithëpushtetshmin do të kënaqesh
e kah Perëndia do ta kthesh shikimin.
27 Do t'i lutesh e ai do të të dëgjojë
e do t'i përmbushësh kushtet e tua.
28 Do të vendosësh për diçka e do të kryhet
e drita do të shndrisë në udhën tënde.
29 Kur njerëzit poshtërohen ti thua është nga krenaria ,
se Perëndia të përulurin shpëton.
30 Ai do të çlirojë edhe kë s'është i pafajshëm,
falë duarve të tua të pastra do të çlirohet».
1 Ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει
2 Πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην;
3 τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ, ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος;* ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου;‡
4 ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν;
5 πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή, ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι;
6 ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς, ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου·
7 οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας, ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν·
8 ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον, ᾤκισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς·
9 χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς, ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας.
10 τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες, καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος·
11 τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη, κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν.
12 μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ, τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν;
13 καὶ εἶπας Τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός;* ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ;
14 νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὁραθήσεται* καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύσεται.
15 μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις,* ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι,
16 οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι;* ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν‡
17 οἱ λέγοντες Κύριος τί ποιήσει ἡμῖν; ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ;
18 ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν, βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ᾽ αὐτοῦ.
19 ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν, ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν.
20 εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτῶν,* καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ.‡
21 γενοῦ δὴ σκληρός, ἐὰν ὑπομείνῃς· εἶτ᾽ ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς.
22 ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου.
23 ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇς καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου, πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον.
24 θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ* καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους Ωφιρ.‡
25 ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν, καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον.
26 εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς·
27 εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου, δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς·
28 ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης, ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος.
29 ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν, καὶ ἐρεῖς Ὑπερηφανεύσατο,* καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει·
30 ῥύσεται ἀθῷον,* καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖς χερσίν σου.‡