Kundër grave të Samarisë
1 «Dëgjoni këtë fjalë, o ju lopët e Bashanit, që jeni në malin e Samarisë,
ju që shtypni të mjerët e mundoni skamnorët,
ju që u thoni zotërinjve tuaj: na sillni për të pirë!
2 Zoti, Zoti im u betua për shenjtërinë e vet,
se po ju vijnë ditët
kur do t'ju kapin me grremça,
e pasardhësit tuaj me grepa.
3 Njërën pas tjetrës do t'ju kapin përmes të çarave të murit
e në Harmon do t'ju degdisin,
kumton Zoti.
4 Shkoni në Betel e shkelni ligjin,
në Gilgal e shtoni shkeljet.
Sillini flijimet në mëngjes,
të dhjetën në ditën e tretë.
5 Digjeni për lavd kushtimin e mbrujtur,
shpallni me të madhe flitë vullnetare,
se kështu doni të veproni, o bij të Izraelit,
kumton Zoti, Zoti im.
6 Ndaj dhe unë ju lashë gojëzbrazur
në të gjitha qytetet tuaja
e pa bukë në gjithë vendet tuaja,
por tek unë ju nuk u kthyet,
kumton Zoti.
7 Ndaj dhe unë e mbajta shiun
tre muaj para korrjes.
E çoja shiun në një qytet,
por jo në një tjetër.
Njëra pjesë e tokës lagej,
ndërsa tjetra digjej e thatë.
8 Banorët e dy a tri qyteteve
iknin në një qytet tjetër
për të gjetur ujë e s'ngopeshin,
por tek unë ju nuk u kthyet,
kumton Zoti.
9 Ju godita me urth e vrug.
Shumë kopshte e vreshta tuajat,
fiq e ullishta i përlau vemja,
por tek unë ju nuk u kthyet,
kumton Zoti.
10 Dërgova murtajën mes jush,
siç e dërgova në Egjipt.
I vrava me shpatë djelmoshat tuaj,
kuajt tuaj i bëra pre.
Hundët jua shpova me kutërbimin e fushimit,
por tek unë ju nuk u kthyet,
kumton Zoti.
11 Ju përmbysa,
siç i përmbysi Perëndia Sodomën e Gomorrën,
u bëtë si trungu i përcëlluar nga zjarri,
por tek unë ju nuk u kthyet,
kumton Zoti.
12 Ndaj kështu do të sillem me ty, o Izrael.
Meqë do të veproj kështu,
përgatitu të takosh Perëndinë tënd, o Izrael.
13 Ja, ai që u dha trajtë maleve dhe erën krijoi,
ai që i dëfton njeriut synimet,
ai që e bën agimin terr
dhe ecën mbi kreshtat e tokës,
është Zoti,
Perëndi i ushtrive është emri i tij».
1 Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦτον, δαμάλεις τῆς Βασανίτιδος αἱ ἐν τῷ ὄρει τῆς Σαμαρείας αἱ καταδυναστεύουσαι πτωχοὺς καὶ καταπατοῦσαι πένητας αἱ λέγουσαι τοῖς κυρίοις αὐτῶν Ἐπίδοτε ἡμῖν ὅπως πίωμεν· 2 ὀμνύει κύριος κατὰ τῶν ἁγίων αὐτοῦ Διότι ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται ἐφ᾽ ὑμᾶς, καὶ λήμψονται ὑμᾶς ἐν ὅπλοις, καὶ τοὺς μεθ᾽ ὑμῶν εἰς λέβητας ὑποκαιομένους ἐμβαλοῦσιν ἔμπυροι λοιμοί, 3 καὶ ἐξενεχθήσεσθε γυμναὶ κατέναντι ἀλλήλων καὶ ἀπορριφήσεσθε εἰς τὸ ὄρος τὸ Ρεμμαν, λέγει κύριος ὁ θεός.
4 Εἰσήλθατε εἰς Βαιθηλ καὶ ἠνομήσατε καὶ εἰς Γαλγαλα ἐπληθύνατε τοῦ ἀσεβῆσαι καὶ ἠνέγκατε εἰς τὸ πρωὶ θυσίας ὑμῶν, εἰς τὴν τριημερίαν τὰ ἐπιδέκατα ὑμῶν· 5 καὶ ἀνέγνωσαν ἔξω νόμον καὶ ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίας· ἀπαγγείλατε ὅτι ταῦτα ἠγάπησαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ, λέγει κύριος ὁ θεός. 6 καὶ ἐγὼ δώσω ὑμῖν γομφιασμὸν ὀδόντων ἐν πάσαις ταῖς πόλεσιν ὑμῶν καὶ ἔνδειαν ἄρτων ἐν πᾶσι τοῖς τόποις ὑμῶν· καὶ οὐκ ἐπεστρέψατε πρός με, λέγει κύριος. 7 καὶ ἐγὼ ἀνέσχον ἐξ ὑμῶν τὸν ὑετὸν πρὸ τριῶν μηνῶν τοῦ τρυγήτου· καὶ βρέξω ἐπὶ πόλιν μίαν, ἐπὶ δὲ πόλιν μίαν οὐ βρέξω· μερὶς μία βραχήσεται, καὶ μερίς, ἐφ᾽ ἣν οὐ βρέξω ἐπ᾽ αὐτήν, ξηρανθήσεται· 8 καὶ συναθροισθήσονται δύο καὶ τρεῖς πόλεις εἰς πόλιν μίαν τοῦ πιεῖν ὕδωρ καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῶσιν· καὶ οὐκ ἐπεστρέψατε πρός με, λέγει κύριος. 9 ἐπάταξα ὑμᾶς ἐν πυρώσει καὶ ἐν ἰκτέρῳ· ἐπληθύνατε κήπους ὑμῶν, ἀμπελῶνας ὑμῶν καὶ συκῶνας ὑμῶν καὶ ἐλαιῶνας ὑμῶν κατέφαγεν ἡ κάμπη· καὶ οὐδ᾽ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με, λέγει κύριος. 10 ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς θάνατον ἐν ὁδῷ Αἰγύπτου καὶ ἀπέκτεινα ἐν ῥομφαίᾳ τοὺς νεανίσκους ὑμῶν μετὰ αἰχμαλωσίας ἵππων σου καὶ ἀνήγαγον ἐν πυρὶ τὰς παρεμβολὰς ὑμῶν ἐν τῇ ὀργῇ μου· καὶ οὐδ᾽ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με, λέγει κύριος. 11 κατέστρεψα ὑμᾶς, καθὼς κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα, καὶ ἐγένεσθε ὡς δαλὸς ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός· καὶ οὐδ᾽ ὧς ἐπεστρέψατε πρός με, λέγει κύριος. 12 διὰ τοῦτο οὕτως ποιήσω σοι, Ισραηλ· πλὴν ὅτι οὕτως ποιήσω σοι, ἑτοιμάζου τοῦ ἐπικαλεῖσθαι τὸν θεόν σου, Ισραηλ. 13 διότι ἰδοὺ ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα καὶ ἀπαγγέλλων εἰς ἀνθρώπους τὸν χριστὸν αὐτοῦ, ποιῶν ὄρθρον καὶ ὁμίχλην καὶ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὰ ὕψη τῆς γῆς· κύριος ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ.