Mbretërimi i Uziahut në Judë
1 Mbarë populli i Judës mori Uziahun, që ishte gjashtëmbëdhjetë vjeç, dhe e bënë mbret në vend të të atit, Amacjahut. 2 Ai rindërtoi Ejlatin dhe e ktheu nën sundimin e Judës, pas vdekjes së mbretit. 3 Uziahu ishte gjashtëmbëdhjetë vjeç kur u bë mbret dhe sundoi pesëdhjetë e dy vjet në Jerusalem. E ëma quhej Jeholia dhe ishte nga Jerusalemi. 4 Uziahu bëri çka është e drejtë në sytë e Zotit, ashtu siç kishte bërë edhe i ati, Amacjahu. 5 Ai e kërkoi Perëndinë sa qe gjallë Zakaria, i cili kuptonte vegimet e Perëndisë. Për sa kohë kërkoi Zotin, Perëndia i dha Uziahut begati.
6 Uziahu luftoi kundër filistinëve. Ai rrënoi muret e Gatit, të Jabnehut dhe të Ashdodit dhe ndërtoi qytete përreth Ashdodit dhe në krahinën e filistinëve. 7 Perëndia e ndihmoi kundër filistinëve, kundër arabëve, që jetonin në Gur Baal dhe kundër meunitëve. 8 Edhe amonitët i paguanin tagra Uziahut. Ai u bë aq i fuqishëm, saqë fama e tij shkoi deri në kufijtë e Egjiptit. 9 Uziahu ndërtoi në Jerusalem një kullë te Porta e Këndit dhe një kullë te Porta e Luginës, të cilat i fortifikoi. 10 Ndërtoi kulla edhe në shkretëtirë, hapi shumë puse, sepse zotëronte shumë bagëti si në Shefelah, ashtu edhe në krahinën fushore. Ai pati edhe bujq e vreshtarë nëpër krahinat malore dhe nëpër rrafshnaltat pjellore , sepse i pëlqente bujqësia. 11 Uziahu pati edhe një ushtri të stërvitur e të ndarë në njësi sulmuese, sipas njehsimit të bërë nga shkruesi Jejel dhe nëpunësi Masejah, nën udhëzimet e Hananiahut, zyrtarit të mbretit. 12 Numri i të gjithë krerëve të vëllazërive të luftëtarëve trima ishte dy mijë e gjashtëqind. 13 E gjithë ushtria ishte nën drejtimin e tyre, treqind e shtatë mijë e pesëqind luftëtarë të aftë për luftë, të gatshëm për të luftuar kundër armiqve të mbretit. 14 Uziahu e pajisi të gjithë ushtrinë me shqyte, heshta, përkrenare, parzmore, harqe dhe hobe për të gjuajtur me gurë. 15 Në Jerusalem ai bëri disa pajisje lufte të ndërtuara me mjeshtëri, të cilat ai i vendosi nëpër kulla dhe nëpër qoshe, për të gjuajtur me shigjeta dhe me gurë të mëdhenj. Fama e tij u përhap në vende të largëta, sepse Zoti e kishte ndihmuar në mënyrë të mrekullueshme dhe i kishte dhënë forcë.
Mburrja dhe ndëshkimi i Uziahut
16 Mirëpo, kur u bë i fuqishëm, Uziahut iu rrit mendja dhe kjo e çoi në shkatërrim. Ai e tradhtoi Zotin, Perëndinë e tij, dhe shkoi në tempullin e Zotit për të kushtuar temjan mbi altar. 17 Pas tij hyri prifti Azarjah bashkë me tetëdhjetë priftërinj të Zotit, burra trima. 18 Ata i dolën përpara mbretit e i thanë: «Nuk të takon ty, o Uziah, t'i kushtosh temjan Zotit, por priftërinjve, pasardhësve të Aronit, që janë shenjtëruar për të kushtuar temjan. Dil nga shenjtërorja, sepse ke bërë paudhësi. Nuk do të ketë më lavdi për ty nga Zoti, Perëndia». 19 Uziahu u zemërua shumë dhe në dorë mbante temjanicën për të kushtuar temjanin. Teksa filloi të grindej me priftërinjtë, iu shfaq në ballë lebra, përpara priftërinjve në tempullin e Zotit, pranë altarit të temjanit. 20 Kur kryeprifti Azarjah dhe të gjithë priftërinjtë e tjerë panë lebrën në ballin e Uziahut, e nxorën me nxitim jashtë tempullit. Edhe vetë Uziahu doli me nxitim, sepse Zoti e kishte goditur me lebër. 21 Mbreti Uziah mbeti i lebrosur deri ditën kur vdiq. Ai banoi në një shtëpi të veçuar, i lebrosur dhe i përjashtuar nga tempulli i Zotit. Ishte i biri, Jotami, ai që drejtonte punët e pallatit mbretëror dhe që qeveriste popullin e vendit.
22 Bëmat e tjera të Uziahut, të hershmet e të vonshmet, i ka shkruar profeti Isai, biri i Amosit. 23 Uziahu u preh me paraardhësit e tij dhe populli e varrosi bashkë me ta në fushën e varrezave mbretërore, sepse thanë se kishte qenë i lebrosur. Në vend të tij mbretëroi i biri, Jotami.
1 Καὶ ἔλαβεν πᾶς ὁ λαὸς τῆς γῆς τὸν Οζιαν, καὶ αὐτὸς δέκα καὶ ἓξ ἐτῶν, καὶ ἐβασίλευσαν αὐτὸν ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Αμασιου. 2 αὐτὸς ᾠκοδόμησεν τὴν Αιλαθ, αὐτὸς ἐπέστρεψεν αὐτὴν τῷ Ιουδα μετὰ τὸ κοιμηθῆναι τὸν βασιλέα μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ. 3 υἱὸς δέκα ἓξ ἐτῶν ἐβασίλευσεν Οζιας καὶ πεντήκοντα καὶ δύο ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ, καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Χαλια ἀπὸ Ιερουσαλημ. 4 καὶ ἐποίησεν τὸ εὐθὲς ἐνώπιον κυρίου κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησεν Αμασιας ὁ πατὴρ αὐτοῦ. 5 καὶ ἦν ἐκζητῶν τὸν κύριον ἐν ταῖς ἡμέραις Ζαχαριου τοῦ συνίοντος ἐν φόβῳ κυρίου· καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἐζήτησεν τὸν κύριον, καὶ εὐόδωσεν αὐτῷ κύριος. 6 καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἐπολέμησεν πρὸς τοὺς ἀλλοφύλους καὶ κατέσπασεν τὰ τείχη Γεθ καὶ τὰ τείχη Ιαβνη καὶ τὰ τείχη Ἀζώτου καὶ ᾠκοδόμησεν πόλεις Ἀζώτου καὶ ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις. 7 καὶ κατίσχυσεν αὐτὸν κύριος ἐπὶ τοὺς ἀλλοφύλους καὶ ἐπὶ τοὺς Ἄραβας τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς πέτρας καὶ ἐπὶ τοὺς Μιναίους. 8 καὶ ἔδωκαν οἱ Μιναῖοι δῶρα τῷ Οζια, καὶ ἦν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἕως εἰσόδου Αἰγύπτου, ὅτι κατίσχυσεν ἕως ἄνω. 9 καὶ ᾠκοδόμησεν Οζιας πύργους ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τῆς γωνίας καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τῆς φάραγγος καὶ ἐπὶ τῶν γωνιῶν καὶ κατίσχυσεν. 10 καὶ ᾠκοδόμησεν πύργους ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἐλατόμησεν λάκκους πολλούς, ὅτι κτήνη πολλὰ ὑπῆρχεν αὐτῷ ἐν Σεφηλα καὶ ἐν τῇ πεδινῇ καὶ ἀμπελουργοὶ ἐν τῇ ὀρεινῇ καὶ ἐν τῷ Καρμήλῳ, ὅτι φιλογέωργος ἦν. 11 καὶ ἐγένετο τῷ Οζια δυνάμεις ποιοῦσαι πόλεμον καὶ ἐκπορευόμεναι εἰς παράταξιν εἰς ἀριθμόν, καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν διὰ χειρὸς Ιιηλ τοῦ γραμματέως καὶ Μαασαιου τοῦ κριτοῦ διὰ χειρὸς Ανανιου τοῦ διαδόχου τοῦ βασιλέως. 12 πᾶς ὁ ἀριθμὸς τῶν πατριαρχῶν τῶν δυνατῶν εἰς πόλεμον δισχίλιοι ἑξακόσιοι, 13 καὶ μετ᾽ αὐτῶν δύναμις πολεμικὴ τριακόσιαι χιλιάδες καὶ ἑπτακισχίλιοι πεντακόσιοι· οὗτοι οἱ ποιοῦντες πόλεμον ἐν δυνάμει ἰσχύος βοηθῆσαι τῷ βασιλεῖ ἐπὶ τοὺς ὑπεναντίους. 14 καὶ ἡτοίμαζεν αὐτοῖς Οζιας πάσῃ τῇ δυνάμει θυρεοὺς καὶ δόρατα καὶ περικεφαλαίας καὶ θώρακας καὶ τόξα καὶ σφενδόνας εἰς λίθους. 15 καὶ ἐποίησεν ἐν Ιερουσαλημ μηχανὰς μεμηχανευμένας λογιστοῦ τοῦ εἶναι ἐπὶ τῶν πύργων καὶ ἐπὶ τῶν γωνιῶν βάλλειν βέλεσιν καὶ λίθοις μεγάλοις· καὶ ἠκούσθη ἡ κατασκευὴ αὐτῶν ἕως πόρρω, ὅτι ἐθαυμαστώθη τοῦ βοηθηθῆναι, ἕως οὗ κατίσχυσεν.
16 Καὶ ὡς κατίσχυσεν, ὑψώθη ἡ καρδία αὐτοῦ τοῦ καταφθεῖραι, καὶ ἠδίκησεν ἐν κυρίῳ θεῷ αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν ναὸν κυρίου θυμιάσαι ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν θυμιαμάτων. 17 καὶ εἰσῆλθεν ὀπίσω αὐτοῦ Αζαριας ὁ ἱερεὺς καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ἱερεῖς τοῦ κυρίου ὀγδοήκοντα υἱοὶ δυνατοὶ 18 καὶ ἔστησαν ἐπὶ Οζιαν τὸν βασιλέα καὶ εἶπαν αὐτῷ Οὐ σοί, Οζια, θυμιάσαι τῷ κυρίῳ, ἀλλ᾽ ἢ τοῖς ἱερεῦσιν υἱοῖς Ααρων τοῖς ἡγιασμένοις θυμιάσαι· ἔξελθε ἐκ τοῦ ἁγιάσματος, ὅτι ἀπέστης ἀπὸ κυρίου, καὶ οὐκ ἔσται σοι τοῦτο εἰς δόξαν παρὰ κυρίου θεοῦ. 19 καὶ ἐθυμώθη Οζιας, καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὸ θυμιατήριον τοῦ θυμιάσαι ἐν τῷ ναῷ, καὶ ἐν τῷ θυμωθῆναι αὐτὸν πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ ἡ λέπρα ἀνέτειλεν ἐν τῷ μετώπῳ αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἱερέων ἐν οἴκῳ κυρίου ἐπάνω τοῦ θυσιαστηρίου τῶν θυμιαμάτων. 20 καὶ ἐπέστρεψεν ἐπ᾽ αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ὁ πρῶτος καὶ οἱ ἱερεῖς, καὶ ἰδοὺ αὐτὸς λεπρὸς ἐν τῷ μετώπῳ· καὶ κατέσπευσαν αὐτὸν ἐκεῖθεν, καὶ γὰρ αὐτὸς ἔσπευσεν ἐξελθεῖν, ὅτι ἤλεγξεν αὐτὸν κύριος. 21 καὶ ἦν Οζιας ὁ βασιλεὺς λεπρὸς ἕως ἡμέρας τῆς τελευτῆς αὐτοῦ, καὶ ἐν οἴκῳ αφφουσωθ ἐκάθητο λεπρός, ὅτι ἀπεσχίσθη ἀπὸ οἴκου κυρίου· καὶ Ιωαθαμ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ κρίνων τὸν λαὸν τῆς γῆς. 22 καὶ οἱ λοιποὶ λόγοι Οζιου οἱ πρῶτοι καὶ οἱ ἔσχατοι γεγραμμένοι ὑπὸ Ιεσσιου τοῦ προφήτου. 23 καὶ ἐκοιμήθη Οζιας μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ ἐν τῷ πεδίῳ τῆς ταφῆς τῶν βασιλέων, ὅτι εἶπαν ὅτι Λεπρός ἐστιν· καὶ ἐβασίλευσεν Ιωαθαμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾽ αὐτοῦ.