Ndërhyrja e Elihuit
1 Tre burrat nuk iu përgjigjën më Jobit, se atij i dukej vetja i drejtë. 2 Atëherë Elihui, biri i Barahel Buzitit, prej fisit të Ramit, u zemërua fort me Jobin, për shkak se e hiqte veten më të drejtë se Perëndia. 3 Ai u zemërua shumë edhe me tre shokët e tij, se ata, edhe pse e dënonin Jobin, nuk e kishin gjetur përgjigjen. 4 Elihui kishte pritur e nuk kishte folur me Jobin, ngaqë ata ishin më të moshuar. 5 Kur Elihui pa se nga goja e tre burrave nuk doli asnjë përgjigje, u zemërua se tepërmi.
6 Atëherë Elihui, biri i Barahel Buzitit, u përgjigj e tha:
7 «Thashë me vete: “Le të flasë mosha
e urtinë vitet e shumta le ta kumtojnë!”.
8 Mirëpo vetëm shpirti e jepka kuptimin,
ai dhe fryma e të gjithëpushtetshmit.
9 Nuk janë të urtë veç të moshuarit
e të drejtën s'e kuptojnë veç pleqtë.
10 Prandaj unë thashë: “Dëgjomëni!
Dua edhe unë ta shpalos dijen time”.
11 Ja, i prita fjalët tuaja,
mençurinë tuaj e dëgjova
kur po kërkonit fjalët.
12 Jua vura mendjen, por ja,
askush s'e mposhti Jobin,
fjalëve të tij asnjëri s'iu përgjigj.
13 Edhe mos thoni: “Ja çfarë është e urtë:
Perëndia ta mposhtë, e jo njeriu”.
14 Asnjë fjalë s'ma drejtoi mua
e s'do t'i përgjigjem me fjalët tuaja.
15 U mposhtën e s'u përgjigjën më,
u iku fjala nga goja.
16 Unë prita, por ata nuk folën,
u ndalën e s'u përgjigjën më.
17 Por edhe unë, unë vetë do të them diçka,
edhe unë do ta shpalos dijen time.
18 Dëng unë jam me fjalë
e shpirti më shtyn nga brenda.
19 Përbrenda jam si vera që s'merr frymë
e i pëlcet kacekët e rinj.
20 Duhet të flas e të shfrej,
ta hap gojën e të gjegjem.
21 Nuk do t'i mbaj krah askujt,
as do të lajkatoj njeri,
22 se lajkat nuk i njoh
e do të më zhbënte bërësi im».
1 Ἡσύχασαν δὲ καὶ οἱ τρεῖς φίλοι αὐτοῦ ἔτι ἀντειπεῖν Ιωβ· ἦν γὰρ Ιωβ δίκαιος ἐναντίον αὐτῶν.
2 ὠργίσθη δὲ Ελιους ὁ τοῦ Βαραχιηλ ὁ Βουζίτης ἐκ τῆς συγγενείας Ραμ τῆς Αυσίτιδος χώρας, ὠργίσθη δὲ τῷ Ιωβ σφόδρα, διότι ἀπέφηνεν ἑαυτὸν δίκαιον ἐναντίον κυρίου·
3 καὶ κατὰ τῶν τριῶν δὲ φίλων ὠργίσθη σφόδρα, διότι οὐκ ἠδυνήθησαν ἀποκριθῆναι ἀντίθετα Ιωβ καὶ ἔθεντο αὐτὸν εἶναι ἀσεβῆ.
4 Ελιους δὲ ὑπέμεινεν δοῦναι ἀπόκρισιν Ιωβ,* ὅτι πρεσβύτεροι αὐτοῦ εἰσιν ἡμέραις.
5 καὶ εἶδεν Ελιους ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόκρισις* ἐν στόματι τῶν τριῶν ἀνδρῶν,* καὶ ἐθυμώθη ὀργὴ αὐτοῦ.‡
6 ὑπολαβὼν δὲ Ελιους ὁ τοῦ Βαραχιηλ ὁ Βουζίτης εἶπεν Νεώτερος μέν εἰμι τῷ χρόνῳ, ὑμεῖς δέ ἐστε πρεσβύτεροι· διὸ ἡσύχασα φοβηθεὶς τοῦ ὑμῖν ἀναγγεῖλαι τὴν ἐμαυτοῦ ἐπιστήμην·
7 εἶπα δὲ ὅτι Ὁ χρόνος ἐστὶν ὁ λαλῶν, ἐν πολλοῖς δὲ ἔτεσιν οἴδασιν σοφίαν.
8 ἀλλὰ πνεῦμά ἐστιν ἐν βροτοῖς, πνοὴ δὲ παντοκράτορός ἐστιν ἡ διδάσκουσα·
9 οὐχ οἱ πολυχρόνιοί εἰσιν σοφοί, οὐδ᾽ οἱ γέροντες οἴδασιν κρίμα.
10 διὸ εἶπα Ἀκούσατέ μου, καὶ ἀναγγελῶ ὑμῖν ἃ οἶδα·
11 ἐνωτίζεσθέ μου τὰ ῥήματα· ἐρῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων,* ἄχρι οὗ ἐτάσητε λόγους.
12 καὶ μέχρι ὑμῶν συνήσω,* καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν τῷ Ιωβ ἐλέγχων,* ἀνταποκρινόμενος ῥήματα αὐτοῦ ἐξ ὑμῶν,‡
13 ἵνα μὴ εἴπητε Εὕρομεν σοφίαν κυρίῳ προσθέμενοι·
14 ἀνθρώπῳ δὲ ἐπετρέψατε λαλῆσαι τοιαῦτα ῥήματα. —
15 ἐπτοήθησαν, οὐκ ἀπεκρίθησαν ἔτι,* ἐπαλαίωσαν ἐξ αὐτῶν λόγους.
16 ὑπέμεινα, οὐ γὰρ ἐλάλησαν·* ὅτι ἔστησαν, οὐκ ἀπεκρίθησαν.‡
17 Ὑπολαβὼν δὲ Ελιους λέγει
18 Πάλιν λαλήσω· πλήρης γάρ εἰμι ῥημάτων, ὀλέκει γάρ με τὸ πνεῦμα τῆς γαστρός·
19 ἡ δὲ γαστήρ μου ὥσπερ ἀσκὸς γλεύκους ζέων δεδεμένος ἢ ὥσπερ φυσητὴρ χαλκέως ἐρρηγώς.
20 λαλήσω, ἵνα ἀναπαύσωμαι ἀνοίξας τὰ χείλη·
21 ἄνθρωπον γὰρ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βροτὸν οὐ μὴ ἐντραπῶ·
22 οὐ γὰρ ἐπίσταμαι θαυμάσαι πρόσωπον· εἰ δὲ μή, καὶ ἐμὲ σῆτες ἔδονται.