Kuptimi i vërtetë i vuajtjeve të Jobit
1 Elihui foli sërish e tha:
2 «Ki pak durim e unë do të të mësoj,
sepse ende mund të flas për Perëndinë.
3 Prej së largu do ta nxjerr njohurinë time
e krijuesit tim do t'i jap të drejtë,
4 se vërtet nuk janë të rreme fjalët e mia
e me ty po flet një dijeplotë.
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm e nuk përbuz,
e fuqishme forca e kuptimit të tij.
6 Të paudhin nuk e lë të gjallë
e të pikëlluarve ua jep të drejtën.
7 Nuk i heq sytë nga i drejti,
por i vendosi mbi fron me mbretërit
e të madhëruar janë përgjithmonë.
8 Nëse kanë rënë në pranga
e janë zënë në leqet e pikëllimit,
9 ai u tregon veprat e tyre
e shkeljet që bënë prej krenarisë,
10 u hap veshët të dëgjojnë qortimin
e u bën thirrje të lënë prapësinë.
11 Nëse dëgjojnë e atij i shërbejnë,
në begati do t'i shtyjnë ditët
e vitet në kënaqësi.
12 Por, në mos e dëgjofshin,
nëpër shpatë do të kalojnë,
do të japin shpirt pa e kuptuar si.
13 Zemërpërdalët grumbullojnë zemërim
e kur Perëndia t'i robërojë nuk kërkojnë shpëtim.
14 Të rinj ata heqin shpirt,
u shuhet jeta në lavirësi.
15 Me pikëllim i shpëton të pikëlluarit,
me fatkeqësi veshët ua hap.
16 Edhe ty të nxori nga gryka e ngushticës
në një vend të hapur, pa shtrëngesa,
e plot me gjellë të majme
u shtrua tryeza jote.
17 Ti u mbushe me gjykime të mbrapshta,
por gjykimi i drejtë mbi ty do të bjerë.
18 Je i zemëruar, por mos u tall,
shumë blatove, por mos e tepro.
19 A të nxjerr nga ngushtica britma jote
me gjithë mundin e fuqisë sate?
20 Mos e dëshiro atë natë
kur popujt do të shkojnë në vendin që u takon.
21 Ruhu e mos iu kthe ligësisë,
se për shkak të saj të zuri pikëllimi».
Madhështia e Perëndisë
22 «Ja, i madhërishëm është Perëndia në fuqinë e vet,
ku ka udhërrëfyes si ai?
23 Kush ia caktoj udhën atij
e kush i tha: “Veprove keq”?
24 Kujtohu ta madhërosh veprën e tij,
të cilës njerëzit këngë i thurën.
25 Mbarë njerëzia e ka kundruar,
secili e vështron nga larg.
26 Po, i madhërishëm është Perëndia
e ne nuk e rrokim dot,
të panumërueshme janë vitet e tij.
27 Pikëzat e ujit lart ai i ngre
e avujt e tyre kthehen në shira,
28 që retë i zbrazin
e me rrëshekë mbi njerëzit bien.
29 Kush e merr me mend shtrirjen e resë
dhe ushtimën e banesës së tij?
30 Ja, ai e rrethon veten me dritë
dhe thellësitë e detit i mbulon.
31 Kështu i gjykon ai popujt,
u jep ushqim me mbushulli.
32 Në pëllëmbë të dorës i mban rrufetë
e i urdhëron të gjuajnë.
33 Gjëmimi i tyre flet për të,
zemërimi i tij nuk e duron të keqen. »
1 Προσθεὶς δὲ Ελιους ἔτι λέγει
2 Μεῖνόν με μικρὸν ἔτι, ἵνα διδάξω σε·
ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστιν λέξις.
3 ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακρὰν
ἔργοις δέ μου δίκαια ἐρῶ
4 ἐπ᾽ ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ῥήματα·
ἀδίκως συνίεις.
5 γίγνωσκε δὲ ὅτι ὁ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον.*
δυνατὸς ἰσχύι καρδίας
6 ἀσεβῆ οὐ μὴ ζωοποιήσει*
καὶ κρίμα πτωχῶν δώσει.
7 οὐκ ἀφελεῖ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ·*
καὶ μετὰ βασιλέων εἰς θρόνον*
καὶ καθιεῖ αὐτοὺς εἰς νῖκος, καὶ ὑψωθήσονται.
8 καὶ εἰ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαις*
συσχεθήσονται ἐν σχοινίοις πενίας,
9 καὶ ἀναγγελεῖ αὐτοῖς τὰ ἔργα αὐτῶν*
καὶ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ὅτι ἰσχύσουσιν.‡
10 ἀλλὰ τοῦ δικαίου εἰσακούσεται·*
καὶ εἶπεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίας.
11 ἐὰν ἀκούσωσιν καὶ δουλεύσωσιν,*
συντελέσουσιν τὰς ἡμέρας αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς*
καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν ἐν εὐπρεπείαις.‡
12 ἀσεβεῖς δὲ οὐ διασῴζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον
καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἦσαν.
13 καὶ ὑποκριταὶ καρδίᾳ τάξουσιν θυμόν·*
οὐ βοήσονται, ὅτι ἔδησεν αὐτούς.‡
14 ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτῶν,
ἡ δὲ ζωὴ αὐτῶν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων,
15 ἀνθ᾽ ὧν ἔθλιψαν ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον·
κρίμα δὲ πραέων ἐκθήσει.
16 καὶ προσέτι ἠπάτησέν σε ἐκ στόματος ἐχθροῦ·*
ἄβυσσος, κατάχυσις ὑποκάτω αὐτῆς·*
καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος.‡
17 οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα,
18 θυμὸς δὲ ἐπ᾽ ἀσεβεῖς ἔσται
δι᾽ ἀσέβειαν δώρων, ὧν ἐδέχοντο ἐπ᾽ ἀδικίαις.
19 μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νοῦς
δεήσεως ἐν ἀνάγκῃ ὄντων ἀδυνάτων,*
καὶ πάντας τοὺς κραταιοῦντας ἰσχύν.
20 μὴ ἐξελκύσῃς τὴν νύκτα*
τοῦ ἀναβῆναι λαοὺς ἀντ᾽ αὐτῶν·‡
21 ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξῃς ἄτοπα·*
ἐπὶ τοῦτον γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείας.
22 ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς κραταιώσει ἐν ἰσχύι αὐτοῦ·‡
τίς γάρ ἐστιν κατ᾽ αὐτὸν δυνάστης;
23 τίς δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτοῦ τὰ ἔργα;
ἢ τίς ὁ εἴπας Ἔπραξεν ἄδικα;
24 μνήσθητι ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτοῦ τὰ ἔργα,*
ὧν ἦρξαν ἄνδρες·
25 πᾶς ἄνθρωπος εἶδεν ἐν ἑαυτῷ,‡
ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσιν βροτοί.
26 ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς πολύς, καὶ οὐ γνωσόμεθα·*
ἀριθμὸς ἐτῶν αὐτοῦ καὶ ἀπέραντος.‡
27 ἀριθμηταὶ δὲ αὐτῷ σταγόνες ὑετοῦ,*
καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετῷ εἰς νεφέλην·
28 ῥυήσονται παλαιώματα,‡
ἐσκίασεν δὲ νέφη ἐπὶ ἀμυθήτων βροτῶν.
28a ὥραν ἔθετο κτήνεσιν,
οἴδασιν δὲ κοίτης τάξιν.
28b ἐπὶ τούτοις πᾶσιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια
οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματος;
29 καὶ ἐὰν συνῇ ἀπεκτάσεις νεφέλης,*
ἰσότητα σκηνῆς αὐτοῦ,
30 ἰδοὺ ἐκτείνει ἐπ᾽ αὐτὸν ηδω*
καὶ ῥιζώματα τῆς θαλάσσης ἐκάλυψεν.
31 ἐν γὰρ αὐτοῖς κρινεῖ λαούς,*
δώσει τροφὴν τῷ ἰσχύοντι.
32 ἐπὶ χειρῶν ἐκάλυψεν φῶς*
καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτῆς ἐν ἀπαντῶντι·
33 ἀναγγελεῖ περὶ αὐτοῦ φίλον αὐτοῦ·*
κτῆσις καὶ περὶ ἀδικίας.