Jerusalemi i ardhshëm
1 Ngazëllohu, o shterpë, që nuk linde,
shpërthe e bërtit nga gëzimi,
ti, që dhimbjet e lindjes nuk i pate.
Ja, bijtë e të braktisurës më të shumtë do të jenë
se bijtë e asaj që ka burrë, thotë Zoti.
2 Zgjeroje vendin e tendës sate,
shtriji pa kursim pëlhurat e banesës sate,
zgjati litarët e tendës sate,
hunjtë e saj përforcoji,
3 se do të përhapesh në të djathtë e në të majtë,
pasardhësit e tu do të zotërojnë kombet,
qytetet e shkretuara do t'i popullojnë.
4 Mos ki frikë, se nuk do të turpërohesh,
mos u skuq, se nuk do të çnderohesh.
Turpin e rinisë do ta harrosh,
çnderimin e vejërisë më s'do ta kujtosh.
5 Krijuesi yt do të jetë bashkëshorti yt,
Zot i ushtrive është emri i tij.
Shpenguesi yt është i shenjti i Izraelit,
Perëndi i mbarë tokës quhet ai.
6 Se si një grua të lënë,
të lënduar në shpirt, të thirri Zoti.
«Gruaja e viteve të rinisë a hidhet poshtë?»,
thotë Perëndia yt.
7 «Për pak kohë të lashë,
por nga dhembshuria e madhe
po të marr sërish.
8 Kur më shpërtheu zemërimi,
e fsheha për një çast fytyrën prej teje,
por nga mirësia e amshuar
pata dhembshuri për ty»,
thotë Zoti, shpenguesi yt.
9 «Si në ditët e Noeut është tani për mua,
kur u betova se ujërat e Noeut
s'do të vërshonin më mbi tokë.
Po ashtu betohem se s'do të zemërohem më me ty
e më nuk do të të kërcënoj.
10 Malet mund të tunden vendit
e kodrat mund të tranden,
por mirësia ime për ty s'do të tundet
dhe besëlidhja e paqes sime s'do të trandet»,
thotë Zoti që ka dhembshuri për ty.
11 O e pikëlluar, e rrahur prej stuhive, e pangushëlluar!
Ja, me gurë të çmuar do të të ndërtoj,
themelet e tua mbi safirë do t'i vendos.
12 Muret e tua prej rubini do t'i bëj,
portat e tua me gurë berili,
gjithë rrethimin tënd me gurë të çmuar.
13 Të gjithë bijtë e tu do të mësojnë prej Zotit,
e madhe do të jetë paqja e bijve të tu!
14 Themelet do t'i kesh në drejtësi,
larg do të jesh nga shtypja.
Frikë nuk do të kesh
e as tmerri nuk do të të prekë.
15 Nëse duan të të sulmojnë,
kjo s'do të vijë prej meje.
Kush do të të sulmojë,
para teje do të bjerë.
16 Ja, unë e krijova farkëtarin,
që fryn mbi prushin e zjarrit,
që prodhon vegla për punën e tij,
por unë krijova edhe shkatërruesin,
që të shkatërrojë.
17 Asnjë armë e farkëtuar kundër teje
nuk do t'ia dalë mbanë.
Çdo gjuhë, që ngrihet në gjyq kundër teje,
do të ndëshkohet.
Kjo është trashëgimia e shërbëtorëve të Zotit,
e drejta e tyre vjen prej meje,
kumton Zoti.
1 Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα, εἶπεν γὰρ κύριος. 2 πλάτυνον τὸν τόπον τῆς σκηνῆς σου καὶ τῶν αὐλαιῶν σου, πῆξον, μὴ φείσῃ· μάκρυνον τὰ σχοινίσματά σου καὶ τοὺς πασσάλους σου κατίσχυσον. 3 ἔτι εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερὰ ἐκπέτασον, καὶ τὸ σπέρμα σου ἔθνη κληρονομήσει, καὶ πόλεις ἠρημωμένας κατοικιεῖς. 4 μὴ φοβοῦ ὅτι κατῃσχύνθης, μηδὲ ἐντραπῇς ὅτι ὠνειδίσθης· ὅτι αἰσχύνην αἰώνιον ἐπιλήσῃ καὶ ὄνειδος τῆς χηρείας σου οὐ μὴ μνησθήσῃ. 5 ὅτι κύριος ὁ ποιῶν σε, κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτῷ· καὶ ὁ ῥυσάμενός σε αὐτὸς θεὸς Ισραηλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται. 6 οὐχ ὡς γυναῖκα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέν σε κύριος οὐδ᾽ ὡς γυναῖκα ἐκ νεότητος μεμισημένην, εἶπεν ὁ θεός σου· 7 χρόνον μικρὸν κατέλιπόν σε καὶ μετὰ ἐλέους μεγάλου ἐλεήσω σε, 8 ἐν θυμῷ μικρῷ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ καὶ ἐν ἐλέει αἰωνίῳ ἐλεήσω σε, εἶπεν ὁ ῥυσάμενός σε κύριος. 9 ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπὶ Νωε τοῦτό μοί ἐστιν· καθότι ὤμοσα αὐτῷ ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ τῇ γῇ μὴ θυμωθήσεσθαι ἐπὶ σοὶ ἔτι μηδὲ ἐν ἀπειλῇ σου 10 τὰ ὄρη μεταστήσεσθαι οὐδὲ οἱ βουνοί σου μετακινηθήσονται, οὕτως οὐδὲ τὸ παρ᾽ ἐμοῦ σοι ἔλεος ἐκλείψει οὐδὲ ἡ διαθήκη τῆς εἰρήνης σου οὐ μὴ μεταστῇ· εἶπεν γὰρ κύριος Ἵλεώς σοι.
11 Ταπεινὴ καὶ ἀκατάστατος, οὐ παρεκλήθης, ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοὶ ἄνθρακα τὸν λίθον σου καὶ τὰ θεμέλιά σου σάπφειρον 12 καὶ θήσω τὰς ἐπάλξεις σου ἴασπιν καὶ τὰς πύλας σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου λίθους ἐκλεκτοὺς 13 καὶ πάντας τοὺς υἱούς σου διδακτοὺς θεοῦ καὶ ἐν πολλῇ εἰρήνῃ τὰ τέκνα σου. 14 καὶ ἐν δικαιοσύνῃ οἰκοδομηθήσῃ· ἀπέχου ἀπὸ ἀδίκου καὶ οὐ φοβηθήσῃ, καὶ τρόμος οὐκ ἐγγιεῖ σοι. 15 ἰδοὺ προσήλυτοι προσελεύσονταί σοι δι᾽ ἐμοῦ καὶ ἐπὶ σὲ καταφεύξονται. 16 ἰδοὺ ἐγὼ κτίζω σε, οὐχ ὡς χαλκεὺς φυσῶν ἄνθρακας καὶ ἐκφέρων σκεῦος εἰς ἔργον· ἐγὼ δὲ ἔκτισά σε οὐκ εἰς ἀπώλειαν φθεῖραι 17 πᾶν σκεῦος φθαρτόν. ἐπὶ σὲ οὐκ εὐοδώσω, καὶ πᾶσα φωνὴ ἀναστήσεται ἐπὶ σὲ εἰς κρίσιν· πάντας αὐτοὺς ἡττήσεις, οἱ δὲ ἔνοχοί σου ἔσονται ἐν αὐτῇ. ἔστιν κληρονομία τοῖς θεραπεύουσιν κύριον, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι δίκαιοι, λέγει κύριος.