Kundër Tirit
1 Në vitin e njëmbëdhjetë, në ditën e parë të muajit, fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, meqë Tiri tha për Jerusalemin: “Sa mirë, u thye porta e popujve, u kthye kah unë! Tani unë do të begatohem, se ajo u shkretua!”, 3 për këtë, kështu thotë Zoti im, Zoti: ja ku jam kundër teje, Tir. Do të ngre shumë kombe kundër teje, siç ngre deti dallgët e veta. 4 Do t'i rrënojnë muret e Tirit e do t'ia shembin kullat. Edhe pluhurin do ta fshij prej tij dhe do ta bëj rrasë të zhveshur. 5 Në mes të detit do të bëhet vend për të ndehur rrjetat, sepse unë fola, kumton Zoti im, Zoti. Do të bëhet pre për kombet 6 dhe bijat e saj do të vriten me shpatë nëpër ara. Atëherë do ta marrin vesh se unë jam Zoti. 7 Se kështu thotë Zoti im, Zoti: ja, po sjell nga veriu kundër Tirit Nabukodonosorin, mbretin e Babilonisë, mbretin e mbretërve, me kuaj, karroca e kalorës, me hordhi e me një popull të madh. 8 Do t'i vrasë bijat e tua me shpatë nëpër ara, do të vërë rrethimin kundër teje, do të ngrejë ledh kundër teje dhe do të nxjerrë shqytin kundër teje. 9 Do t'i gjuajë muret e tua me goditjet e deshve të tij dhe me shpatat e tij do t'i shembë kullat e tua. 10 Prej dendurisë së kuajve të tij do të mbulohesh me pluhur. Do të tranden muret e tua prej gjëmimit të kalorësve, të rrotave e të karrocave, kur të hyjë nëpër portat e tua, siç hyhet në qytetin e rënë. 11 Me thundrat e kuajve të tij do t'i shkelë të gjitha rrugicat e tua, do ta vrasë me shpatë popullin tënd dhe do të shemben përdhe shtyllat e fuqisë sate. 12 Do ta përlajnë pasurinë tënde dhe mallin do të ta plaçkisin. Do t'i shembin muret e tua, do t'i rrëzojnë pallatet e tua të hijshme dhe në mes të detit do t'i flakin gurët e tu, drurët dhe pluhurin tënd. 13 Do ta shuaj tingullin e këngëve të tua dhe nuk do të dëgjohet më zëri i lirave të tua. 14 Do të të bëj si shkëmbin e zhveshur. Do të jesh vendi ku ndehen rrjetat. Nuk do të ndërtohesh më, sepse unë, Zoti, fola, kumton Zoti im, Zoti.
15 Kështu thotë Zoti im, Zoti, për Tirin: a nuk do të dridhen ishujt nga fërgëllima e rrëzimit tënd, nga rënkimi i të plagosurve, kur në mesin tënd do të ndodhë theroria? 16 Të gjithë princat e detit do të zbresin nga fronet e veta, do të heqin pelerinat dhe do të zhveshin petkat e larmishme. Do të vishen me drithërima, do të ulen përdhe, do të dridhen çdo çast dhe do të tronditen prej teje. 17 Do t'ia nisin vajit për ty e do të të thonë: si u rrënove, o e banuar me bregdetas, o qytet bujëmadh, i pushtetshëm në det! Ai dhe banorët e tij u shtinin tmerrin të gjithë banorëve të vet. 18 Tani tranden ujdhesat, në ditën e rrëzimit tënd, tremben ishujt e detit në ditën e perëndimit tënd.
19 Se kështu thotë Zoti im, Zoti: pasi të të kem kthyer në një qytet të shkretuar, siç janë qytetet e pabanuara, pasi të kem ngritur kundër teje humnerën dhe të të kenë mbuluar ujërat e rrëmbyeshëm, 20 do të të zbres me ata që zbresin në gropë, drejt një populli të dikurshëm, dhe do të të vendos të banosh në dheun e thellë, në shkretimet e kahershme, me ata që zbresin në gropë, që ti të mos kesh më banorë. Atëherë do të vendos hijeshinë në tokën e të gjallëve. 21 Do të të lë në dorë të tmerrit e nuk do të jesh më. Do të të kërkojnë, por nuk do të gjendesh kurrë më, kumton Zoti im, Zoti».
1 Καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ ἔτει μιᾷ τοῦ μηνὸς ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 2 Υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνθ᾽ ὧν εἶπεν Σορ ἐπὶ Ιερουσαλημ Εὖγε συνετρίβη, ἀπόλωλεν τὰ ἔθνη, ἐπεστράφη πρός με, ἡ πλήρης ἠρήμωται, 3 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σορ, καὶ ἀνάξω ἐπὶ σὲ ἔθνη πολλά, ὡς ἀναβαίνει ἡ θάλασσα τοῖς κύμασιν αὐτῆς. 4 καὶ καταβαλοῦσιν τὰ τείχη Σορ καὶ καταβαλοῦσι τοὺς πύργους σου, καὶ λικμήσω τὸν χοῦν αὐτῆς ἀπ᾽ αὐτῆς καὶ δώσω αὐτὴν εἰς λεωπετρίαν· 5 ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσται ἐν μέσῳ θαλάσσης, ὅτι ἐγὼ λελάληκα, λέγει κύριος· καὶ ἔσται εἰς προνομὴν τοῖς ἔθνεσιν, 6 καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς αἱ ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀναιρεθήσονται· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ κύριος. 7 ὅτι τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σέ, Σορ, τὸν Ναβουχοδονοσορ βασιλέα Βαβυλῶνος ἀπὸ τοῦ βορρᾶ (βασιλεὺς βασιλέων ἐστίν) μεθ᾽ ἵππων καὶ ἁρμάτων καὶ ἱππέων καὶ συναγωγῆς ἐθνῶν πολλῶν σφόδρα. 8 οὗτος τὰς θυγατέρας σου τὰς ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ δώσει ἐπὶ σὲ προφυλακὴν καὶ περιοικοδομήσει καὶ ποιήσει ἐπὶ σὲ κύκλῳ χάρακα καὶ περίστασιν ὅπλων καὶ τὰς λόγχας αὐτοῦ ἀπέναντί σου δώσει· 9 τὰ τείχη σου καὶ τοὺς πύργους σου καταβαλεῖ ἐν ταῖς μαχαίραις αὐτοῦ. 10 ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἵππων αὐτοῦ κατακαλύψει σε ὁ κονιορτὸς αὐτῶν, καὶ ἀπὸ τῆς φωνῆς τῶν ἱππέων αὐτοῦ καὶ τῶν τροχῶν τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ σεισθήσεται τὰ τείχη σου εἰσπορευομένου αὐτοῦ τὰς πύλας σου ὡς εἰσπορευόμενος εἰς πόλιν ἐκ πεδίου. 11 ἐν ταῖς ὁπλαῖς τῶν ἵππων αὐτοῦ καταπατήσουσίν σου πάσας τὰς πλατείας· τὸν λαόν σου μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ τὴν ὑπόστασίν σου τῆς ἰσχύος ἐπὶ τὴν γῆν κατάξει. 12 καὶ προνομεύσει τὴν δύναμίν σου καὶ σκυλεύσει τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ καταβαλεῖ σου τὰ τείχη καὶ τοὺς οἴκους σου τοὺς ἐπιθυμητοὺς καθελεῖ καὶ τοὺς λίθους σου καὶ τὰ ξύλα σου καὶ τὸν χοῦν σου εἰς μέσον τῆς θαλάσσης ἐμβαλεῖ. 13 καὶ καταλύσει τὸ πλῆθος τῶν μουσικῶν σου, καὶ ἡ φωνὴ τῶν ψαλτηρίων σου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἔτι. 14 καὶ δώσω σε εἰς λεωπετρίαν, ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσῃ· οὐ μὴ οἰκοδομηθῇς ἔτι, ὅτι ἐγὼ ἐλάλησα, λέγει κύριος. 15 διότι τάδε λέγει κύριος κύριος τῇ Σορ Οὐκ ἀπὸ φωνῆς τῆς πτώσεώς σου ἐν τῷ στενάξαι τραυματίας ἐν τῷ σπάσαι μάχαιραν ἐν μέσῳ σου σεισθήσονται αἱ νῆσοι; 16 καὶ καταβήσονται ἀπὸ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντες οἱ ἄρχοντες ἐκ τῶν ἐθνῶν τῆς θαλάσσης καὶ ἀφελοῦνται τὰς μίτρας ἀπὸ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν καὶ τὸν ἱματισμὸν τὸν ποικίλον αὐτῶν ἐκδύσονται· ἐκστάσει ἐκστήσονται, ἐπὶ γῆν καθεδοῦνται καὶ φοβηθήσονται τὴν ἀπώλειαν αὐτῶν καὶ στενάξουσιν ἐπὶ σέ· 17 καὶ λήμψονται ἐπὶ σὲ θρῆνον καὶ ἐροῦσίν σοι Πῶς κατελύθης ἐκ θαλάσσης, ἡ πόλις ἡ ἐπαινεστὴ ἡ δοῦσα τὸν φόβον αὐτῆς πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν αὐτήν; 18 καὶ φοβηθήσονται αἱ νῆσοι ἀφ᾽ ἡμέρας πτώσεώς σου. 19 ὅτι τάδε λέγει κύριος κύριος Ὅταν δῶ σε πόλιν ἠρημωμένην ὡς τὰς πόλεις τὰς μὴ κατοικηθησομένας ἐν τῷ ἀναγαγεῖν με ἐπὶ σὲ τὴν ἄβυσσον καὶ κατακαλύψῃ σε ὕδωρ πολύ, 20 καὶ καταβιβάσω σε πρὸς τοὺς καταβαίνοντας εἰς βόθρον πρὸς λαὸν αἰῶνος καὶ κατοικιῶ σε εἰς βάθη τῆς γῆς ὡς ἔρημον αἰώνιον μετὰ καταβαινόντων εἰς βόθρον, ὅπως μὴ κατοικηθῇς μηδὲ ἀνασταθῇς ἐπὶ γῆς ζωῆς. 21 ἀπώλειάν σε δώσω, καὶ οὐχ ὑπάρξεις ἔτι εἰς τὸν αἰῶνα, λέγει κύριος κύριος.