Bekimi përfundimtar
1 Moisiu, njeriu i Perëndisë, i bekoi kështu izraelitët para se të vdiste:
2 «Zoti erdhi prej Sinait,
prej Seirit rrezatoi mbi ta,
vezulloi prej malit Paran,
bashkë me mijëra të shenjtë.
Zjarr flakërues,
lëshonte dora e tij e djathtë .
3 Ti që popujt i do,
në dorë i ke gjithë të shenjtët.
Nën këmbët e tua, ata përulen,
e fjalën tënde zbatojnë,
4 ligjin, që na dha Moisiu,
si trashëgimi për bashkësinë e Jakobit.
5 Mbret i Jeshurunit u bë Zoti,
kur u mblodhën krerët e popullit,
të gjitha fiset e Izraelit.
6 Rroftë Rubeni e mos u shoftë,
edhe pse i vogël në numër».
7 Këtë i tha Judës:
«Dëgjoje, o Zot, zërin e Judës,
ktheje te populli i vet.
Duart i pastë gati për luftë,
prej kundërshtarëve shpëtoje».
8 Levit i tha:
«Tumimi e Urimi yt,
qoftë me besëtarin.
Atë e sprovove në Masë,
në ujërat e Meribës me të u grinde.
9 Për nënën e atin e vet tha:
“Nuk i këqyr!”,
vëllanë nuk e pranoi,
bijtë e vet nuk i njohu,
për të mbajtur fjalën tënde,
besëlidhjen tënde për të ruajtur.
10 Do t'ia mësojë Jakobit vendimet e tua,
Izraelit, ligjin tënd.
Temjan do të djegin para teje,
fli shkrumbimi mbi altarin tënd.
11 Bekoje, o Zot, fuqinë e tij,
pranoji veprat e duarve të tij.
Kundërshtarët e tij këputi në mes,
mos ngritshin më krye armiqtë e tij».
12 Benjaminit i tha:
«I dashuri i Zotit jeton i sigurt pranë tij,
gjithë ditën nën mbrojtjen e tij.
Në kraharorin e Zotit banon ai».
13 Jozefit i tha:
«Toka e tij, bekim prej Zotit,
prej stolive të vesës së qiellit,
të ujërave që shtrihen nën dhe,
14 prej dhuratave që prodhon dielli,
që sjell çdo hënë e re,
15 prej të përzgjedhurave të bjeshkëve të moçme,
prej begatisë së kodrave të amshuara,
16 prej të mirave e plotësisë së dheut,
dhe përkrahjes së atij që në shkurre u duk.
Ia mbulofshin kryet Jozefit,
ballin e të shuguruarit mes vëllezërve.
17 Madhështor si i parëlinduri i mëzatit,
e me bri si ato të kaut,
që me to shpon popujt
e tokën anekënd.
E tillë është moria e Efraimit
e mijërat e Manaseut».
18 Zabulonit i tha:
«Gëzohu, o Zabulon, në rrugëtimet e tua
e ti Isahar në tendat e tua.
19 Do të thërrasin popujt në mal,
për të kushtuar fli drejtësie.
Do të gëzojnë pasuritë e detit
e thesaret e fshehta të rërës».
20 Gadit i tha:
«Bekuar qofshin hapësirat e Gadit,
si luan ai shtrihet
e shqyen fund e krye.
21 Zgjodhi për vete më të mirën,
se kur krerët e popullit u mblodhën,
hise prijësish ai mori.
Drejtësinë e Zotit, ai zbatoi,
vendimet e tij bashkë me Izraelin».
22 Danit i tha:
«Dani është pjellë luani
që kërcen prej Bashanit».
23 Neftaliut i tha:
«Neftaliu u kënaq me hir,
përplot me bekimet e Zotit.
Zotëron perëndimin e jugun».
24 Asherit i tha:
«Qoftë Asheri ndër më të bekuarit e fëmijëve,
i pëlqyeshëm ndër vëllezërit e tij.
Këmbët i laftë me vaj.
25 Shulat i pastë prej hekuri e bronzi
e fuqia i qoftë përjetë».
26 «Nuk ka si Perëndia, o Jeshurun.
Kalëron qiej e re me madhështi,
që në ndihmë të të vijë.
27 Strehë është Perëndia i amshuar,
përkrahje krahët e tij të përjetshëm.
Armiqtë i zbon para teje,
“Shkatërrojini”, ai urdhëron.
28 Izraeli banon i sigurt,
rrjedha e Jakobit e qetë,
në tokën e drithit e të verës,
ku vesa e qiellit rigon.
29 Lum ti, o Izrael.
Cilin popull shpëtoi Zoti si ti?
Ai është mburoja që të mbron,
shpata që lavdi të sjell.
Armiqtë do të të lëpihen,
e ti do t'i shtypësh me këmbë».
1 Καὶ αὕτη ἡ εὐλογία, ἣν εὐλόγησεν Μωυσῆς ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τοὺς υἱοὺς Ισραηλ πρὸ τῆς τελευτῆς αὐτοῦ· 2 καὶ εἶπεν
Κύριος ἐκ Σινα ἥκει
καὶ ἐπέφανεν ἐκ Σηιρ ἡμῖν
καὶ κατέσπευσεν ἐξ ὄρους Φαραν σὺν μυριάσιν Καδης,
ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ.
3 καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,
καὶ πάντες οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰς χεῖράς σου·
καὶ οὗτοι ὑπὸ σέ εἰσιν,
καὶ ἐδέξατο ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ
4 νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωυσῆς,
κληρονομίαν συναγωγαῖς Ιακωβ.
5 καὶ ἔσται ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἄρχων
συναχθέντων ἀρχόντων λαῶν
ἅμα φυλαῖς Ισραηλ.
6 Ζήτω Ρουβην καὶ μὴ ἀποθανέτω
καὶ ἔστω πολὺς ἐν ἀριθμῷ.
7 Καὶ αὕτη Ιουδα
Εἰσάκουσον, κύριε, φωνῆς Ιουδα,
καὶ εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ εἰσέλθοισαν·
αἱ χεῖρες αὐτοῦ διακρινοῦσιν αὐτῷ,
καὶ βοηθὸς ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ ἔσῃ.
8 Καὶ τῷ Λευι εἶπεν
Δότε Λευι δήλους αὐτοῦ
καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τῷ ἀνδρὶ τῷ ὁσίῳ,
ὃν ἐπείρασαν αὐτὸν ἐν πείρᾳ,
ἐλοιδόρησαν αὐτὸν ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας· 9 ὁ λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί Οὐχ ἑόρακά σε,
καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνω
καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἀπέγνω·
ἐφύλαξεν τὰ λόγιά σου
καὶ τὴν διαθήκην σου διετήρησεν. 10 δηλώσουσιν τὰ δικαιώματά σου τῷ Ιακωβ
καὶ τὸν νόμον σου τῷ Ισραηλ·
ἐπιθήσουσιν θυμίαμα ἐν ὀργῇ σου
διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου. 11 εὐλόγησον, κύριε, τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ
καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ δέξαι·
κάταξον ὀσφὺν ἐχθρῶν ἐπανεστηκότων αὐτῷ,
καὶ οἱ μισοῦντες αὐτὸν μὴ ἀναστήτωσαν.
12 Καὶ τῷ Βενιαμιν εἶπεν
Ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώς,
καὶ ὁ θεὸς σκιάζει ἐπ᾽ αὐτῷ πάσας τὰς ἡμέρας,
καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ κατέπαυσεν.
13 Καὶ τῷ Ιωσηφ εἶπεν
Ἀπ᾽ εὐλογίας κυρίου ἡ γῆ αὐτοῦ
ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ καὶ δρόσου
καὶ ἀπὸ ἀβύσσων πηγῶν κάτωθεν 14 καὶ καθ᾽ ὥραν γενημάτων ἡλίου τροπῶν
καὶ ἀπὸ συνόδων μηνῶν 15 καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ἀρχῆς
καὶ ἀπὸ κορυφῆς βουνῶν ἀενάων 16 καὶ καθ᾽ ὥραν γῆς πληρώσεως.
καὶ τὰ δεκτὰ τῷ ὀφθέντι ἐν τῷ βάτῳ
ἔλθοισαν ἐπὶ κεφαλὴν Ιωσηφ,
καὶ ἐπὶ κορυφῆς δοξασθεὶς ἐν ἀδελφοῖς. 17 πρωτότοκος ταύρου τὸ κάλλος αὐτοῦ,
κέρατα μονοκέρωτος τὰ κέρατα αὐτοῦ·
ἐν αὐτοῖς ἔθνη κερατιεῖ ἅμα ἕως ἐπ᾽ ἄκρου γῆς.
αὗται μυριάδες Εφραιμ,
καὶ αὗται χιλιάδες Μανασση.
18 Καὶ τῷ Ζαβουλων εἶπεν
Εὐφράνθητι, Ζαβουλων, ἐν ἐξοδίᾳ σου
καί, Ισσαχαρ, ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτοῦ. 19 ἔθνη ἐξολεθρεύσουσιν, καὶ ἐπικαλέσεσθε ἐκεῖ
καὶ θύσετε θυσίαν δικαιοσύνης,
ὅτι πλοῦτος θαλάσσης θηλάσει σε
καὶ ἐμπόρια παράλιον κατοικούντων.
20 Καὶ τῷ Γαδ εἶπεν
Εὐλογημένος ἐμπλατύνων Γαδ·
ὡς λέων ἀνεπαύσατο
συντρίψας βραχίονα καὶ ἄρχοντα. 21 καὶ εἶδεν ἀπαρχὴν αὐτοῦ,
ὅτι ἐκεῖ ἐμερίσθη γῆ ἀρχόντων
συνηγμένων ἅμα ἀρχηγοῖς λαῶν·
δικαιοσύνην κύριος ἐποίησεν
καὶ κρίσιν αὐτοῦ μετὰ Ισραηλ.
22 Καὶ τῷ Δαν εἶπεν
Δαν σκύμνος λέοντος
καὶ ἐκπηδήσεται ἐκ τοῦ Βασαν.
23 Καὶ τῷ Νεφθαλι εἶπεν
Νεφθαλι πλησμονὴ δεκτῶν
καὶ ἐμπλησθήτω εὐλογίαν παρὰ κυρίου·
θάλασσαν καὶ λίβα κληρονομήσει.
24 Καὶ τῷ Ασηρ εἶπεν
Εὐλογητὸς ἀπὸ τέκνων Ασηρ
καὶ ἔσται δεκτὸς τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
βάψει ἐν ἐλαίῳ τὸν πόδα αὐτοῦ· 25 σίδηρος καὶ χαλκὸς τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ ἔσται,
καὶ ὡς αἱ ἡμέραι σου ἡ ἰσχύς σου.
26 Οὐκ ἔστιν ὥσπερ ὁ θεὸς τοῦ ἠγαπημένου·
ὁ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βοηθός σου
καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴς τοῦ στερεώματος. 27 καὶ σκέπασις θεοῦ ἀρχῆς
καὶ ὑπὸ ἰσχὺν βραχιόνων ἀενάων
καὶ ἐκβαλεῖ ἀπὸ προσώπου σου ἐχθρὸν
λέγων Ἀπόλοιο. 28 καὶ κατασκηνώσει Ισραηλ πεποιθὼς
μόνος ἐπὶ γῆς Ιακωβ
ἐπὶ σίτῳ καὶ οἴνῳ,
καὶ ὁ οὐρανὸς αὐτῷ συννεφὴς δρόσῳ. 29 μακάριος σύ, Ισραηλ·
τίς ὅμοιός σοι λαὸς σῳζόμενος ὑπὸ κυρίου;
ὑπερασπιεῖ ὁ βοηθός σου,
καὶ ἡ μάχαιρα καύχημά σου·
καὶ ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου,
καὶ σὺ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῶν ἐπιβήσῃ.