Profeci kundër Babilonisë
1 Profecia kundër Babilonisë, që pa Isaia, biri i Amosit.
2 Mbi një mal të zhveshur ngrini flamurin,
lëshojuni kushtrimin e bëjuani me dorë,
që të hyjnë nëpër dyert e fisnikëve.
3 Të shenjtëruarve të mi u kam dhënë urdhër
e trimat i kam thirrur,
që të vënë në jetë zemërimin tim,
ata që krenohen me madhështinë time.
4 Një zë turme nëpër male,
i ngjan një morie të shumtë,
ushtojnë mbretëritë,
kombet e bëra tok;
Zoti i ushtrive po mbledh
ushtrinë për të bërë luftë!
5 Vijnë nga një vend i largët,
nga skajet e qiellit vijnë
Zoti dhe armët e zemërimit të tij,
tokën mbarë për të shkatërruar.
6 Vajtoni, se po afron dita e Zotit,
si shkatërrim prej të gjithëpushtetshmit po vjen!
7 Prandaj të gjitha duart po ngathen,
gjithë njerëzit po i lëshon zemra.
8 Do të tmerrohen, do të dridhen,
dhimbjet do t'i pushtojnë,
do të përpëliten si gruaja që lind,
me tmerr do të shohin njëri-tjetrin,
fytyrat do t'u përflaken.
9 Ja, po vjen dita e Zotit,
mizore dhe e furishme,
plot zemërim përvëlues,
për ta kthyer vendin në shkretëtirë,
mëkatarët për t'ia zhbirë.
10 Yjet e qiellit, bashkë me yjësitë,
më nuk do të ndriçojnë,
sapo të lindë, dielli do të erret
e hëna dritë më s'do të bëjë.
11 Do ta ndëshkoj botën për ligësinë e saj
e të paudhët për fajet e tyre,
do t'i jap fund mburrjes së kryelartëve,
do ta hedh poshtë kryeneçësinë e gjakatarëve.
12 Njeriu do të jetë më i rrallë se ari i kulluar,
njerëzia më e rrallë se ari i Ofirit.
13 Do ta bëj qiellin të trandet
e toka do të tundet nga vendi,
prej zemërimit të Zotit të ushtrive
ditën e shpërthimit të furisë së tij.
14 Do të ndodhë si me sutën që e ndjekin pas,
si me delet që kanë mbetur pa bari.
Gjithkush do të kthehet te populli i vet,
gjithkush do t'ia mbathë drejt vendit të vet.
15 Kush kapet, do të tejshpohet,
kush zihet, do të bjerë nga shpata.
16 Fëmijët do t'ua copëtojnë para syve,
shtëpitë do t'ua plaçkitin,
gratë do t'ua dhunojnë.
17 Ja, kundër tyre do të ngre medët,
të cilët argjendin nuk e çmojnë
e arin nuk e dëshirojnë.
18 Me hark do t'ua vrasin të rinjtë,
për foshnjat në bark s'do të kenë mëshirë,
as për fëmijët s'do të duan t'ia dinë.
19 Babilonia, më e bukura ndër mbretëritë,
lavdia e krenarisë së kaldenjve,
si Sodoma e Gomorra do të bëhet,
kur ta përmbysë Perëndia.
20 Në të nuk do të rrijë më kush,
e pabanuar do të jetë brez pas brezi,
atje arabët nuk do të ngrenë më tenda
e barinjtë s'do të ndalen me bagëtitë.
21 Veç egërsirat e shkretëtirës do të rrinë atje,
shtëpitë e tyre do të mbushen me huta,
zogjtë e strucit do të gjejnë atje strehë,
dhitë e egra do të hedhin valle.
22 Në banesat e saj do të hingëllijnë hienat,
çakejtë në pallatet e saj të shtrenjta.
Koha e saj s'do të vonojë të vijë,
ditët e saj nuk kanë për të zgjatur.
1 Ὅρασις, ἣν εἶδεν Ησαιας υἱὸς Αμως κατὰ Βαβυλῶνος
2 Ἐπ᾽ ὄρους πεδινοῦ ἄρατε σημεῖον, ὑψώσατε τὴν φωνὴν αὐτοῖς, μὴ φοβεῖσθε, παρακαλεῖτε τῇ χειρί Ἀνοίξατε, οἱ ἄρχοντες. 3 ἐγὼ συντάσσω, καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς· ἡγιασμένοι εἰσίν, καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς· γίγαντες ἔρχονται πληρῶσαι τὸν θυμόν μου χαίροντες ἅμα καὶ ὑβρίζοντες. 4 φωνὴ ἐθνῶν πολλῶν ἐπὶ τῶν ὀρέων ὁμοία ἐθνῶν πολλῶν, φωνὴ βασιλέων καὶ ἐθνῶν συνηγμένων. κύριος σαβαωθ ἐντέταλται ἔθνει ὁπλομάχῳ 5 ἔρχεσθαι ἐκ γῆς πόρρωθεν ἀπ᾽ ἄκρου θεμελίου τοῦ οὐρανοῦ, κύριος καὶ οἱ ὁπλομάχοι αὐτοῦ, τοῦ καταφθεῖραι τὴν οἰκουμένην ὅλην. 6 ὀλολύζετε, ἐγγὺς γὰρ ἡ ἡμέρα κυρίου, καὶ συντριβὴ παρὰ τοῦ θεοῦ ἥξει. 7 διὰ τοῦτο πᾶσα χεὶρ ἐκλυθήσεται, καὶ πᾶσα ψυχὴ ἀνθρώπου δειλιάσει· 8 καὶ ταραχθήσονται οἱ πρέσβεις, καὶ ὠδῖνες αὐτοὺς ἕξουσιν ὡς γυναικὸς τικτούσης· καὶ συμφοράσουσιν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἐκστήσονται καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὡς φλὸξ μεταβαλοῦσιν. 9 ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα κυρίου ἀνίατος ἔρχεται θυμοῦ καὶ ὀργῆς θεῖναι τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπολέσαι ἐξ αὐτῆς. 10 οἱ γὰρ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὁ Ὠρίων καὶ πᾶς ὁ κόσμος τοῦ οὐρανοῦ τὸ φῶς οὐ δώσουσιν, καὶ σκοτισθήσεται τοῦ ἡλίου ἀνατέλλοντος, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φῶς αὐτῆς. 11 καὶ ἐντελοῦμαι τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ κακὰ καὶ τοῖς ἀσεβέσιν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν· καὶ ἀπολῶ ὕβριν ἀνόμων καὶ ὕβριν ὑπερηφάνων ταπεινώσω. 12 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἔντιμοι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον τὸ ἄπυρον, καὶ ὁ ἄνθρωπος μᾶλλον ἔντιμος ἔσται ἢ ὁ λίθος ὁ ἐκ Σουφιρ. 13 ὁ γὰρ οὐρανὸς θυμωθήσεται καὶ ἡ γῆ σεισθήσεται ἐκ τῶν θεμελίων αὐτῆς διὰ θυμὸν ὀργῆς κυρίου σαβαωθ τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἐπέλθῃ ὁ θυμὸς αὐτοῦ. 14 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ὡς δορκάδιον φεῦγον καὶ ὡς πρόβατον πλανώμενον, καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων, ὥστε ἄνθρωπον εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀποστραφῆναι καὶ ἄνθρωπον εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ διῶξαι. 15 ὃς γὰρ ἂν ἁλῷ, ἡττηθήσεται, καὶ οἵτινες συνηγμένοι εἰσίν, μαχαίρᾳ πεσοῦνται· 16 καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν ῥάξουσιν καὶ τὰς οἰκίας αὐτῶν προνομεύσουσιν καὶ τὰς γυναῖκας αὐτῶν ἕξουσιν. 17 ἰδοὺ ἐπεγείρω ὑμῖν τοὺς Μήδους, οἳ οὐ λογίζονται ἀργύριον οὐδὲ χρυσίου χρείαν ἔχουσιν. 18 τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσιν καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖς τέκνοις οὐ φείσονται οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν. 19 καὶ ἔσται Βαβυλών, ἣ καλεῖται ἔνδοξος ὑπὸ βασιλέως Χαλδαίων, ὃν τρόπον κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σοδομα καὶ Γομορρα· 20 οὐ κατοικηθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ μὴ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν διὰ πολλῶν γενεῶν, οὐδὲ μὴ διέλθωσιν αὐτὴν Ἄραβες, οὐδὲ ποιμένες οὐ μὴ ἀναπαύσωνται ἐν αὐτῇ· 21 καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ θηρία, καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου, καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ σειρῆνες, καὶ δαιμόνια ἐκεῖ ὀρχήσονται, 22 καὶ ὀνοκένταυροι ἐκεῖ κατοικήσουσιν, καὶ νοσσοποιήσουσιν ἐχῖνοι ἐν τοῖς οἴκοις αὐτῶν· ταχὺ ἔρχεται καὶ οὐ χρονιεῖ.