Paralajmërimi i shpërnguljes
1 Fjala që Zoti i drejtoi Jeremisë për të gjithë popullin e Judës në vitin e katërt të Jehojakimit, birit të Josisë, mbretit të Judës, në vitin e parë të mbretërimit të Nabukodonosorit, mbretit të Babilonisë, 2 dhe që profeti Jeremi ia shpalli mbarë popullit të Judës dhe të gjithë banorëve të Jerusalemit, duke thënë: 3 «Që nga viti i trembëdhjetë i Josisë, birit të Amonit, mbretit të Judës, deri më sot, për njëzet e tre vjet, fjala e Zotit më është drejtuar dhe unë ju kam folur pa u lodhur, por nuk më keni dëgjuar. 4 Madje, Zoti ju ka dërguar pareshtur të gjithë profetët, shërbëtorët e tij, por ju nuk keni dëgjuar e nuk u keni vënë vesh për t'i dëgjuar 5 kur thoshin: “Të kthehet secili nga udha e mbrapshtë e nga veprat e veta të mbrapshta, që të mund të banoni në dheun që ua dha Zoti juve dhe etërve tuaj qëmoti e përgjithmonë. 6 Mos shkoni pas perëndive të tjerë, për t'u shërbyer e për t'i adhuruar, mos më zemëroni me veprën e duarve tuaja, që mos t'ju bëj keq”. 7 Por ju nuk më keni dëgjuar, kumton Zoti, prandaj më zemëruat me veprën e duarve tuaja, për të keqen tuaj».
8 Prandaj, kështu thotë Zoti i ushtrive: «Meqë nuk i dëgjuat fjalët e mia, 9 ja, do të dërgoj njerëz të marrin të gjitha fiset e veriut, kumton Zoti, dhe Nabukodonosorin, mbretin e Babilonisë, shërbëtorin tim, e do t'i sjell kundër këtij vendi, kundër banorëve të tij e kundër të gjitha kombeve përreth. Do t'i shfaros, do t'i kthej në mbeturinë, tallje e rrënim përgjithmonë. 10 Do ta shuaj prej tyre tingullin e haresë e britmën e gëzimit, zërin e dhëndrit e zërin e nuses, zhurmën e mokrës dhe dritën e kandilit. 11 Gjithë ky vend do të kthehet në shkretëtirë e djerrinë e këta kombe do t'i shërbejnë mbretit të Babilonisë për shtatëdhjetë vjet. 12 Pasi të mbushen shtatëdhjetë vjet, do ta ndëshkoj mbretin e Babilonisë dhe atë komb, kumton Zoti, për fajin e tyre, dhe tokën e tyre do ta shkretoj përgjithmonë. 13 Do të dërgoj në atë tokë të gjitha gjërat që thashë kundër saj, gjithçka shkruhet në këtë libër, që Jeremia profetizoi kundër të gjitha kombeve. 14 Shumë kombe e mbretër të fuqishëm do të marrin skllevër edhe prej tyre, por unë do t'ua kthej sipas bëmave të veta e sipas veprave të duarve të veta».
Ndëshkimi i kombeve
15 Kështu më tha Zoti, Perëndia i Izraelit: «Merre prej duarve të mia këtë kupë vere të zemërimit dhe jepua të pinë të gjitha kombeve ku po të dërgoj. 16 Ta pinë, të kalamenden e të trullosen, për shkak të shpatës që do të çoj ndër ta».
17 E mora kupën nga dora e Zotit e ua dhashë ta pinin të gjitha kombeve te të cilat Zoti më kishte dërguar: 18 Jerusalemit e qyteteve të Judës, mbretërve e princave, për t'i zhytur në shkretim e në rrënim, në tallje e në mallkim, si sot; 19 edhe faraonit, mbretit të Egjiptit, shërbëtorëve të tij, princave e mbarë popullit të tij; 20 edhe të gjitha fiseve të huaja e të gjithë mbretërve të tokës së Ucit, të gjithë mbretërve të tokës së filistinëve, Ashkelonit, Gazës, Ekronit e tepricës së Ashdodit, 21 Edomit, Moabit, amonitëve, 22 të gjithë mbretërve të Tirit, të gjithë mbretërve të Sidonit, mbretërve të bregut përtej detit, 23 Dedanit, Temait, Buzit dhe të gjithë atyre që qethin tëmthat; 24 të gjithë mbretërve të Arabisë, që banojnë në shkretëtirë; 25 të gjithë mbretërve të Zimriut, të gjithë mbretërve të Elamit e të gjithë mbretërve të Medës; 26 të gjithë mbretërve të veriut, atyre që janë afër e larg, njërit pas tjetrit dhe të gjithë mbretërive që gjenden mbi dhe. Ndërsa mbreti i Sheshakut do të pijë pas tyre.
27 Ti thuaju: «Kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit: pini, dehuni e villni, rrëzohuni e mos u çoni për shkak të shpatës që po çoj mes jush».
28 Nëse nuk e marrin kupën nga dora jote për të pirë, thuaju: «Kështu thotë Zoti i ushtrive: për të pirë do të pini, 29 se, ja, po filloj ta kryej të keqen në qytetin që mban emrin tim, e ju do të shpëtuakeni pa u ndëshkuar? Nuk do t'i shpëtoni ndëshkimit, se unë i kam bërë thirrje shpatës kundër të gjithë banorëve të tokës, kumton Zoti i ushtrive».
30 Ti do t'u profetizosh të gjitha këto fjalë e do t'u thuash:
«Zoti prej së larti buçet,
nga banesa e tij e shenjtë lëshon zë,
buçet kundër lëndinave të tij,
ushton porsi ata që shtypin rrush
kundër të gjithë banorëve të tokës.
31 Mbërriti gumëzhima gjer në skaj të dheut,
se Zoti ngre padi kundër kombeve,
ai nxjerr në gjyq çdo njeri,
të paudhët ia fal shpatës, kumton Zoti».
32 Kështu thotë Zoti i ushtrive:
«Ja, kobi po shtrihet
nga kombi në komb
e stuhia po ngrihet
nga fundi i dheut.
33 Të therurit e Zotit do të gjenden atë ditë nga njëri skaj i tokës te tjetri. Nuk do të vajtohen as do të varrosen, por do të mbeten si pleh përmbi dhe.
34 Çirruni, o barinj, e bërtitni,
rrotullohuni në pluhur, o pronarët e grigjës,
se ditët e therorisë e të flakjes suaj mbërritën
e ju do të bini si enë e çmuar.
35 Barinjtë do të mbeten pa strehim
e pa rrugëdalje pronarët e grigjës.
36 Një zë! Gjëma e barinjve,
britma e pronarëve të grigjës,
se po e shkatërron Zoti kullotën e tyre.
37 U shkatërruan lëndinat e qeta,
për shkak të zemërimit të Zotit.
38 Si luani e braktisi strofullin e tij,
ndaj toka u bë shkretim
prej furisë shtypëse,
prej zemërimit të tij përvëlues».
1 Ὁ λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ιερεμιαν ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν Ιουδα ἐν τῷ ἔτει τῷ τετάρτῳ τοῦ Ιωακιμ υἱοῦ Ιωσια βασιλέως Ιουδα, 2 ὃν ἐλάλησεν πρὸς πάντα τὸν λαὸν Ιουδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικοῦντας Ιερουσαλημ λέγων 3 Ἐν τρισκαιδεκάτῳ ἔτει Ιωσια υἱοῦ Αμως βασιλέως Ιουδα καὶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης εἴκοσι καὶ τρία ἔτη καὶ ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ὀρθρίζων καὶ λέγων 4 καὶ ἀπέστελλον πρὸς ὑμᾶς τοὺς δούλους μου τοὺς προφήτας ὄρθρου ἀποστέλλων, καὶ οὐκ εἰσηκούσατε καὶ οὐ προσέσχετε τοῖς ὠσὶν ὑμῶν, 5 λέγων Ἀποστράφητε ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν, καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ἔδωκα ὑμῖν καὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἀπ᾽ αἰῶνος καὶ ἕως αἰῶνος· 6 μὴ πορεύεσθε ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τοῦ δουλεύειν αὐτοῖς καὶ τοῦ προσκυνεῖν αὐτοῖς, ὅπως μὴ παροργίζητέ με ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν τοῦ κακῶσαι ὑμᾶς. 7 καὶ οὐκ ἠκούσατέ μου. 8 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἐπειδὴ οὐκ ἐπιστεύσατε τοῖς λόγοις μου, 9 ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω καὶ λήμψομαι τὴν πατριὰν ἀπὸ βορρᾶ καὶ ἄξω αὐτοὺς ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας αὐτὴν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τὰ κύκλῳ αὐτῆς καὶ ἐξερημώσω αὐτοὺς καὶ δώσω αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμὸν καὶ εἰς ὀνειδισμὸν αἰώνιον· 10 καὶ ἀπολῶ ἀπ᾽ αὐτῶν φωνὴν χαρᾶς καὶ φωνὴν εὐφροσύνης, φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴν νύμφης, ὀσμὴν μύρου καὶ φῶς λύχνου. 11 καὶ ἔσται πᾶσα ἡ γῆ εἰς ἀφανισμόν, καὶ δουλεύσουσιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἑβδομήκοντα ἔτη. 12 καὶ ἐν τῷ πληρωθῆναι τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη ἐκδικήσω τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, φησὶν κύριος, καὶ θήσομαι αὐτοὺς εἰς ἀφανισμὸν αἰώνιον· 13 καὶ ἐπάξω ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην πάντας τοὺς λόγους μου, οὓς ἐλάλησα κατ᾽ αὐτῆς, πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ.
14 Ἃ ἐπροφήτευσεν Ιερεμιας ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ Αιλαμ.
15 Τάδε λέγει κύριος Συντριβήτω τὸ τόξον Αιλαμ, ἀρχὴ δυναστείας αὐτῶν. 16 καὶ ἐπάξω ἐπὶ Αιλαμ τέσσαρας ἀνέμους ἐκ τῶν τεσσάρων ἄκρων τοῦ οὐρανοῦ καὶ διασπερῶ αὐτοὺς ἐν πᾶσιν τοῖς ἀνέμοις τούτοις, καὶ οὐκ ἔσται ἔθνος, ὃ οὐχ ἥξει ἐκεῖ οἱ ἐξωσμένοι Αιλαμ. 17 καὶ πτοήσω αὐτοὺς ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν τῶν ζητούντων τὴν ψυχὴν αὐτῶν καὶ ἐπάξω ἐπ᾽ αὐτοὺς κακὰ κατὰ τὴν ὀργὴν τοῦ θυμοῦ μου καὶ ἐπαποστελῶ ὀπίσω αὐτῶν τὴν μάχαιράν μου ἕως τοῦ ἐξαναλῶσαι αὐτούς. 18 καὶ θήσω τὸν θρόνον μου ἐν Αιλαμ καὶ ἐξαποστελῶ ἐκεῖθεν βασιλέα καὶ μεγιστᾶνας. 19 καὶ ἔσται ἐπ᾽ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν Αιλαμ, λέγει κύριος. — 20 ἐν ἀρχῇ βασιλεύοντος Σεδεκιου τοῦ βασιλέως ἐγένετο ὁ λόγος οὗτος περὶ Αιλαμ.