Lavdia e Jerusalemit
1 Për hir të Sionit nuk do të hesht,
për hir të Jerusalemit gojën nuk do ta mbyll,
derisa drejtësia e tij të agojë si drita
e shpëtimi i tij të ndizet si pishtari.
2 Kombet do ta shohin drejtësinë tënde,
të gjithë mbretërit lavdinë tënde.
Do të quhesh me një emër të ri,
që do ta caktojë goja e Zotit.
3 Kurorë e çmuar do të jesh në dorën e Zotit,
kësulë mbretërore në pëllëmbën e Perëndisë tënd.
4 Nuk do të quhesh më «e lëna»,
as toka jote s'do të quhet më «e shkretuara»,
por do të quhesh «kënaqësia ime»
dhe toka jote «e martuara»,
sepse me ty kënaqet Zoti
dhe toka jote e martuar do të jetë.
5 Sikurse i riu martohet me vashën,
ashtu do të martohen bijtë e tu me ty,
sikurse dhëndri i gëzohet nuses,
ashtu Perëndia yt gëzohet me ty.
6 Mbi muret e tua, o Jerusalem,
rojtarë unë kam caktuar,
që, as ditën e as natën,
kurrë nuk do të heshtin.
O ju, që ia kujtoni Zotit premtimet,
aspak mos reshtni
7 e mos e lini të pushojë,
derisa t'i ketë përtërirë themelet e Jerusalemit
e ta ketë bërë atë lavdinë e tokës mbarë.
8 U betua Zoti për të djathtën e tij
dhe për krahun e tij të fuqishëm:
«Drithin tënd armiqve të tu
s'do t'ua jap më kurrë për ushqim
e të huajt, prej verës së mundit tënd,
s'do të pinë më kurrë
9 e ata që e mblodhën do ta hanë
dhe do të lavdërojnë Zotin,
ata që e volën do të pinë
në tremen e shenjtërores sime».
10 Kaloni, kaloni nëpër porta!
Bëjeni gati udhën për popullin!
Shtrojeni, shtrojeni rrugën,
pastrojeni nga gurët,
valëvisni flamurin para popujve!
11 Zoti shpalli deri në skajet e tokës:
«I thoni bijës së Sionit:
ja, po vjen shpëtimtari yt!
Ja, me vete ka shpërblimin!
Përpara i prin shpagimi!
12 “Popull i shenjtë” do t'i quajnë,
“të shpenguarit e Zotit”.
Ndërsa ti do të quhesh “i kërkuari”,
“qyteti i pabraktisur”».
1 Διὰ Σιων οὐ σιωπήσομαι καὶ διὰ Ιερουσαλημ οὐκ ἀνήσω, ἕως ἂν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου, τὸ δὲ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται. 2 καὶ ὄψονται ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου καὶ βασιλεῖς τὴν δόξαν σου, καὶ καλέσει σε τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν, ὃ ὁ κύριος ὀνομάσει αὐτό. 3 καὶ ἔσῃ στέφανος κάλλους ἐν χειρὶ κυρίου καὶ διάδημα βασιλείας ἐν χειρὶ θεοῦ σου. 4 καὶ οὐκέτι κληθήσῃ Καταλελειμμένη, καὶ ἡ γῆ σου οὐ κληθήσεται Ἔρημος· σοὶ γὰρ κληθήσεται Θέλημα ἐμόν, καὶ τῇ γῇ σου Οἰκουμένη. 5 καὶ ὡς συνοικῶν νεανίσκος παρθένῳ, οὕτως κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου μετὰ σοῦ· καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται νυμφίος ἐπὶ νύμφῃ, οὕτως εὐφρανθήσεται κύριος ἐπὶ σοί. 6 καὶ ἐπὶ τῶν τειχέων σου, Ιερουσαλημ, κατέστησα φύλακας ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα, οἳ διὰ τέλους οὐ σιωπήσονται μιμνῃσκόμενοι κυρίου. 7 οὐκ ἔστιν γὰρ ὑμῖν ὅμοιος, ἐὰν διορθώσῃ καὶ ποιήσῃ Ιερουσαλημ ἀγαυρίαμα ἐπὶ τῆς γῆς. 8 ὤμοσεν κύριος κατὰ τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ καὶ κατὰ τῆς ἰσχύος τοῦ βραχίονος αὐτοῦ Εἰ ἔτι δώσω τὸν σῖτόν σου καὶ τὰ βρώματά σου τοῖς ἐχθροῖς σου, καὶ εἰ ἔτι πίονται υἱοὶ ἀλλότριοι τὸν οἶνόν σου, ἐφ᾽ ᾧ ἐμόχθησας· 9 ἀλλ᾽ ἢ οἱ συνάγοντες φάγονται αὐτὰ καὶ αἰνέσουσιν κύριον, καὶ οἱ συνάγοντες πίονται αὐτὰ ἐν ταῖς ἐπαύλεσιν ταῖς ἁγίαις μου. 10 πορεύεσθε διὰ τῶν πυλῶν μου καὶ ὁδοποιήσατε τῷ λαῷ μου καὶ τοὺς λίθους τοὺς ἐκ τῆς ὁδοῦ διαρρίψατε· ἐξάρατε σύσσημον εἰς τὰ ἔθνη. 11 ἰδοὺ γὰρ κύριος ἐποίησεν ἀκουστὸν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς Εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιων Ἰδού σοι ὁ σωτὴρ παραγίνεται ἔχων τὸν ἑαυτοῦ μισθὸν καὶ τὸ ἔργον πρὸ προσώπου αὐτοῦ. 12 καὶ καλέσει αὐτὸν λαὸν ἅγιον λελυτρωμένον ὑπὸ κυρίου, σὺ δὲ κληθήσῃ ἐπιζητουμένη πόλις καὶ οὐκ ἐγκαταλελειμμένη.