Psalmi i Davidit
1 Davidi i drejtoi Zotit fjalët e kësaj kënge ditën që Zoti e shpëtoi nga dora e armiqve dhe nga dora e Saulit 2 e tha:
«Zoti është shkëmbi im,
fortesa ime e çliruesi im,
3 është Perëndia im,
shkrepi ku gjej strehë.
Zoti është mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim,
ai është kështjella ime.
4 Lavdi pastë Zoti!
I thirra dhe nga armiqtë shpëtova.
5 Valët e vdekjes më mbërthyen,
përrenj shkatërrimi më tmerruan.
6 Leqet e skëterrës më rrethuan,
më zunë pritë grackat e vdekjes.
7 Kur u gjenda ngushtë, i thirra Zotit,
i thirra Perëndisë tim.
Nga tempulli i tij e dëgjoi zërin tim,
klithma ime arriti te veshët e tij.
8 Ndaj toka u trand e u tund,
themelet e qiejve u shkundën e luajtën vendit,
prej zjarrit të zemërimit të tij.
9 Tym doli nga flegrat e hundës së tij
e nga goja e tij zjarr shkrumbues.
Thëngjij përvëlues prej tij flakëruan.
10 Qiejt i uli e zbriti poshtë,
me një re të errët nën këmbë.
11 Hipur mbi një kerub fluturoi,
u shfaq mbi krahët e erës.
12 Errësirën e hodhi rreth vetes,
tendë iu bënë retë e dendura si ujërat e errëta.
13 Prej shkëlqimit të tij
flakëronte prush i zjarrtë.
14 Zoti bëri të gjëmojnë qiejt,
i Tejlarti bëri t'i dëgjohet zëri.
15 Shigjetat e tij dërgoi dhe i shpërndau,
me rrufe i gjuajti e i shpartalloi.
16 Burimet e deteve u dukën,
themelet e tokës u zbuluan,
prej qortimit tënd, o Zot,
prej shfryrjes së flegrave të tua.
17 Dorën shtriu nga lart e më kapi,
më nxori prej ujërave të shumtë.
18 Më shpëtoi nga armiq të fuqishëm,
nga ata që më urrenin,
që ishin më të fortë se unë.
19 M'u vërsulën ditën e fatkeqësisë sime,
por Zoti u bë përkrahësi im.
20 Më nxori në vend të hapur,
më shpëtoi se më kishte për zemër.
21 Kështu bëri Zoti me mua,
se jam i drejtë,
kështu më shpërbleu,
se të pastra duart i kam.
22 Udhët e Zotit kam ndjekur
e nuk jam larguar nga Perëndia im me ligësi.
23 Gjithë vendimet e tij i mbaj parasysh,
nga rregullat e tij nuk shmangem.
24 Kam qenë i ndershëm me të
dhe veten nga paudhësia e kam ruajtur.
25 Zoti më shpërbleu se jam i drejtë,
se e pa që jam i pastër.
26 Njeriut besnik ti i qëndron besnik,
me të ndershmin i ndershëm tregohesh.
27 Me njeriun e pastër tregohesh i pastër,
por me të mbrapshtin tregohesh dinak.
28 Popullin e përvuajtur e shpëton,
por sytë e krenarëve i ul poshtë.
29 O Zot, ti je dritëza ime.
Perëndia im ma ndriçon errësirën.
30 Me ty do t'i sulmoj çetat plaçkitëse,
me Perëndinë tim do t'i kapërcej muret.
31 Udha e Perëndisë është e përsosur,
fjala e Zotit e sprovuar në zjarr,
ai është mburojë i të gjithë atyre
që kërkojnë strehë tek ai.
32 Kush tjetër është Perëndi veç Zotit?
Kush tjetër është shkëmb veç Perëndisë tonë?
33 Perëndia që më dha forcë,
e ma bëri udhën të përsosur.
34 Këmbët m'i bëri të shpejta si të drerit,
në vende të larta më vuri të qëndroj.
35 Duart m'i mësoi për betejë,
që krahët e mi të ndejnë hark bronzi.
36 Më dhe mburojën e shpëtimit tënd,
përkrahja jote më madhëroi.
37 E shtrove udhën para hapave të mi
e këmbët nuk më rrëshqitën.
38 I ndoqa pas armiqtë e i shtypa,
nuk do të kthehem pa i shkatërruar.
39 U dhashë fund,
i qëllova e më nuk ngrihen,
ranë para këmbëve të mia.
40 Më dhe forcë për të luftuar
e ata që m'u ngritën kundër
nën këmbë m'i përkule.
41 I bëre armiqtë e mi të më kthejnë kurrizin,
ata që më urrenin i zhbiva.
42 Hodhën vështrimin,
por s'kishte kush t'i shpëtonte,
i thirrën edhe Zotit,
por nuk iu përgjigj.
43 I thërrmova si pluhurin që e merr era,
i shkërmoqa e i shkela si baltën e rrugës.
44 Më çlirove nga grindjet e popullit,
në krye të kombeve më vure,
një popull që nuk më njihte më shërbeu.
45 Me të dëgjuar për mua, u bindën,
bijtë e të huajve u përkulën para meje.
46 U zbehën, u drodhën,
e nga fortesat e tyre dolën.
47 Zoti është i gjallë!
Bekuar qoftë shkëmbi im!
Perëndia u madhëroftë,
ai, shkëmbi i shpëtimit tim!
48 Ai merr shpagim për mua,
popujt nën këmbë m'i nënshtron,
49 nga armiqtë e mi më çliron.
Ti më ngre mbi kundërshtarët e mi,
prej njeriut të dhunshëm më shpëton.
50 Ndaj të përlëvdoj mes kombeve, o Zot,
emrin tënd përhimnoj.
51 Zoti ia shton fitoret mbretit të tij,
tregon mirësi përjetë ndaj të vajosurit të vet,
Davidit e gjithë pasardhësve të tij».
1 Καὶ ἐλάλησεν Δαυιδ τῷ κυρίῳ τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν ᾗ ἡμέρᾳ ἐξείλατο αὐτὸν κύριος ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς Σαουλ, 2 καὶ εἶπεν
Κύριε, πέτρα μου καὶ ὀχύρωμά μου καὶ ἐξαιρούμενός με ἐμοί,
3 ὁ θεός μου φύλαξ ἔσται μου, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ᾽ αὐτῷ,
ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου,
ἀντιλήμπτωρ μου καὶ καταφυγή μου σωτηρίας μου,
ἐξ ἀδίκου σώσεις με.
4 αἰνετὸν ἐπικαλέσομαι κύριον
καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.
5 ὅτι περιέσχον με συντριμμοὶ θανάτου,
χείμαρροι ἀνομίας ἐθάμβησάν με·
6 ὠδῖνες θανάτου ἐκύκλωσάν με,
προέφθασάν με σκληρότητες θανάτου.
7 ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπικαλέσομαι κύριον
καὶ πρὸς τὸν θεόν μου βοήσομαι·
καὶ ἐπακούσεται ἐκ ναοῦ αὐτοῦ φωνῆς μου,
καὶ ἡ κραυγή μου ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτοῦ.
8 καὶ ἐταράχθη καὶ ἐσείσθη ἡ γῆ,
καὶ τὰ θεμέλια τοῦ οὐρανοῦ συνεταράχθησαν
καὶ ἐσπαράχθησαν, ὅτι ἐθυμώθη κύριος αὐτοῖς.
9 ἀνέβη καπνὸς ἐν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ,
καὶ πῦρ ἐκ στόματος αὐτοῦ κατέδεται,
ἄνθρακες ἐξεκαύθησαν ἀπ᾽ αὐτοῦ.
10 καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη,
καὶ γνόφος ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ.
11 καὶ ἐπεκάθισεν ἐπὶ Χερουβιν καὶ ἐπετάσθη
καὶ ὤφθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμου.
12 καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ κύκλῳ αὐτοῦ,
ἡ σκηνὴ αὐτοῦ σκότος ὑδάτων·
ἐπάχυνεν ἐν νεφέλαις ἀέρος.
13 ἀπὸ τοῦ φέγγους ἐναντίον αὐτοῦ
ἐξεκαύθησαν ἄνθρακες πυρός.
14 ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ κύριος,
καὶ ὁ ὕψιστος ἔδωκεν φωνὴν αὐτοῦ
15 καὶ ἀπέστειλεν βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτούς,
ἀστραπὴν καὶ ἐξέστησεν αὐτούς.
16 καὶ ὤφθησαν ἀφέσεις θαλάσσης,
καὶ ἀπεκαλύφθη θεμέλια τῆς οἰκουμένης
ἐν τῇ ἐπιτιμήσει κυρίου,
ἀπὸ πνοῆς πνεύματος θυμοῦ αὐτοῦ.
17 ἀπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέν με,
εἵλκυσέν με ἐξ ὑδάτων πολλῶν·
18 ἐρρύσατό με ἐξ ἐχθρῶν μου ἰσχύος,
ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
19 προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου,
καὶ ἐγένετο κύριος ἐπιστήριγμά μου
20 καὶ ἐξήγαγέν με εἰς πλατυσμὸν
καὶ ἐξείλατό με, ὅτι εὐδόκησεν ἐν ἐμοί.
21 καὶ ἀνταπέδωκέν μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου,
κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταπέδωκέν μοι,
22 ὅτι ἐφύλαξα ὁδοὺς κυρίου
καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου,
23 ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ κατεναντίον μου,
καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, οὐκ ἀπέστην ἀπ᾽ αὐτῶν.
24 καὶ ἔσομαι ἄμωμος αὐτῷ
καὶ προφυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.
25 καὶ ἀποδώσει μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου
καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.
26 μετὰ ὁσίου ὁσιωθήσῃ
καὶ μετὰ ἀνδρὸς τελείου τελειωθήσῃ
27 καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ
καὶ μετὰ στρεβλοῦ στρεβλωθήσῃ.
28 καὶ τὸν λαὸν τὸν πτωχὸν σώσεις
καὶ ὀφθαλμοὺς ἐπὶ μετεώρων ταπεινώσεις.
29 ὅτι σὺ ὁ λύχνος μου, κύριε,
καὶ κύριος ἐκλάμψει μοι τὸ σκότος μου.
30 ὅτι ἐν σοὶ δραμοῦμαι μονόζωνος
καὶ ἐν τῷ θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος.
31 ὁ ἰσχυρός, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ,
τὸ ῥῆμα κυρίου κραταιόν, πεπυρωμένον,
ὑπερασπιστής ἐστιν πᾶσιν τοῖς πεποιθόσιν ἐπ᾽ αὐτῷ.
32 τίς ἰσχυρὸς πλὴν κυρίου;
καὶ τίς κτίστης ἔσται πλὴν τοῦ θεοῦ ἡμῶν;
33 ὁ ἰσχυρὸς ὁ κραταιῶν με δυνάμει,
καὶ ἐξετίναξεν ἄμωμον τὴν ὁδόν μου·
34 τιθεὶς τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφων
καὶ ἐπὶ τὰ ὕψη ἱστῶν με·
35 διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον
καὶ κατάξας τόξον χαλκοῦν ἐν βραχίονί μου.
36 καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας μου,
καὶ ἡ ὑπακοή σου ἐπλήθυνέν με
37 εἰς πλατυσμὸν εἰς τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου,
καὶ οὐκ ἐσαλεύθησαν τὰ σκέλη μου.
38 διώξω ἐχθρούς μου καὶ ἀφανιῶ αὐτοὺς
καὶ οὐκ ἀναστρέψω, ἕως συντελέσω αὐτούς·
39 καὶ θλάσω αὐτούς, καὶ οὐκ ἀναστήσονται
καὶ πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.
40 καὶ ἐνισχύσεις με δυνάμει εἰς πόλεμον,
κάμψεις τοὺς ἐπανιστανομένους μοι ὑποκάτω μου·
41 καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον,
τοὺς μισοῦντάς με, καὶ ἐθανάτωσας αὐτούς.
42 βοήσονται, καὶ οὐκ ἔστιν βοηθός,
πρὸς κύριον, καὶ οὐχ ὑπήκουσεν αὐτῶν.
43 καὶ ἐλέανα αὐτοὺς ὡς χοῦν γῆς,
ὡς πηλὸν ἐξόδων ἐλέπτυνα αὐτούς.
44 καὶ ῥύσῃ με ἐκ μάχης λαῶν,
φυλάξεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν·
λαός, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσάν μοι,
45 υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι,
εἰς ἀκοὴν ὠτίου ἤκουσάν μου·
46 υἱοὶ ἀλλότριοι ἀπορριφήσονται
καὶ σφαλοῦσιν ἐκ τῶν συγκλεισμῶν αὐτῶν.
47 ζῇ κύριος, καὶ εὐλογητὸς ὁ φύλαξ μου,
καὶ ὑψωθήσεται ὁ θεός μου, ὁ φύλαξ τῆς σωτηρίας μου.
48 ἰσχυρὸς κύριος ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοί,
παιδεύων λαοὺς ὑποκάτω μου
49 καὶ ἐξάγων με ἐξ ἐχθρῶν μου,
καὶ ἐκ τῶν ἐπεγειρομένων μοι ὑψώσεις με,
ἐξ ἀνδρὸς ἀδικημάτων ῥύσῃ με.
50 διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν τοῖς ἔθνεσιν
καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ,
51 μεγαλύνων σωτηρίας βασιλέως αὐτοῦ
καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ,
τῷ Δαυιδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.