I dërguari i Zotit
1 Shpirti i Zotit, Zotit tim, është mbi mua,
se vetë Zoti më ka vajosur,
më ka dërguar t'u shpall lajmin e mirë të vobektëve,
t'u lidh plagët zemërthyerve,
t'u shpall çlirimin të robëruarve,
të burgosurve, daljen nga burgu,
2 të shpall vitin e hirit të Zotit
dhe ditën e hakmarrjes së Perëndisë tonë,
t'u jap ngushëllim të gjithë atyre që vajtojnë,
3 të ngushëlloj ata që vajtojnë në Sion,
t'u vë kësula mbi kokë në vend të hirit,
vajin e gëzimit, në vend të zisë,
petkun e lavdit, në vend të shpirtit të thyer,
që lisa drejtësie të quhen,
mbëltim i Zotit, për lavdi të tij.
4 Rrënojat e lashta do t'i ndërtojnë sërish,
gërmadhat e vjetra do t'i ngrenë,
do të përtërijnë qytetet e shkretuara,
të shkatërruara prej shumë breznish.
5 Të huaj do të vijnë për t'jua kullotur tufat,
bij të huajsh do të jenë bujqit e vreshtarët tuaj.
6 E ju do të quheni «priftërinj të Zotit».
«Shërbëtorë të Perëndisë tonë», do të thonë për ju.
Do të gëzoni të mirat e kombeve,
me pasurinë e tyre do të krenoheni.
7 Dyfish të turpëruar keni qenë,
«Çnderimi është fati i tyre!», për ju bërtitën,
prandaj tokën tuaj dyfish do ta trashëgoni
e gëzim të përhershëm do të keni.
8 Se unë, Zoti, që e dua drejtësinë
dhe e urrej plaçkitjen e paudhësinë,
unë do t'ju jap shpërblimin me besnikëri
e do të bëj me ju një besëlidhje të amshuar.
9 Fara juaj do të jetë e njohur mes kombeve,
pasardhësit tuaj mes popujve.
Kushdo që do t'i shohë, do t'i njohë,
ata janë fara e bekuar prej Zotit.
10 I madh është gëzimi im në Zotin,
shpirti im ngazëllen në Perëndinë tim,
se më veshi me rrobat e shpëtimit,
me petkun e drejtësisë më mbuloi,
si një dhëndër stolisur me kësulë,
si një nuse zbukuruar me stoli.
11 Siç bën toka të mbijë bimësia,
si kopshti që rrit farën e mbjellë,
ashtu do ta rritë Zoti, Zoti im, drejtësinë
dhe lavdërimin përpara gjithë kombeve.
1 Πνεῦμα κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέν με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τῇ καρδίᾳ, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, 2 καλέσαι ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποδόσεως, παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθοῦντας, 3 δοθῆναι τοῖς πενθοῦσιν Σιων δόξαν ἀντὶ σποδοῦ, ἄλειμμα εὐφροσύνης τοῖς πενθοῦσιν, καταστολὴν δόξης ἀντὶ πνεύματος ἀκηδίας· καὶ κληθήσονται γενεαὶ δικαιοσύνης, φύτευμα κυρίου εἰς δόξαν. 4 καὶ οἰκοδομήσουσιν ἐρήμους αἰωνίας, ἐξηρημωμένας πρότερον ἐξαναστήσουσιν· καὶ καινιοῦσιν πόλεις ἐρήμους ἐξηρημωμένας εἰς γενεάς. 5 καὶ ἥξουσιν ἀλλογενεῖς ποιμαίνοντες τὰ πρόβατά σου, καὶ ἀλλόφυλοι ἀροτῆρες καὶ ἀμπελουργοί· 6 ὑμεῖς δὲ ἱερεῖς κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργοὶ θεοῦ· ἰσχὺν ἐθνῶν κατέδεσθε καὶ ἐν τῷ πλούτῳ αὐτῶν θαυμασθήσεσθε. 7 οὕτως ἐκ δευτέρας κληρονομήσουσιν τὴν γῆν, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν. 8 ἐγὼ γάρ εἰμι κύριος ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην καὶ μισῶν ἁρπάγματα ἐξ ἀδικίας· καὶ δώσω τὸν μόχθον αὐτῶν δικαίοις καὶ διαθήκην αἰώνιον διαθήσομαι αὐτοῖς. 9 καὶ γνωσθήσεται ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὸ σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν· πᾶς ὁ ὁρῶν αὐτοὺς ἐπιγνώσεται αὐτούς, ὅτι οὗτοί εἰσιν σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεοῦ 10 καὶ εὐφροσύνῃ εὐφρανθήσονται ἐπὶ κύριον. — ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ κυρίῳ· ἐνέδυσεν γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης ὡς νυμφίῳ περιέθηκέν μοι μίτραν καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέν με κόσμῳ. 11 καὶ ὡς γῆν αὔξουσαν τὸ ἄνθος αὐτῆς καὶ ὡς κῆπος τὰ σπέρματα αὐτοῦ, οὕτως ἀνατελεῖ κύριος δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν.