Dënimi i altarit të Betelit
1 Një njeri i Perëndisë mbërriti nga Juda në Betel me urdhër të Zotit kur Jeroboami po qëndronte para altarit për të kushtuar temjan. 2 Njeriu i Perëndisë iu drejtua altarit me fjalën e Zotit e tha: «Altar, altar! Kështu thotë Zoti: “Ja, një djalë, që do të lindë nga shtëpia e Judës e do të quhet Josi, do të flijojë mbi ty priftërinjtë e faltoreve në vende të larta, që kanë kushtuar temjan mbi ty, e mbi ty eshtra njerëzish do të djegë!”». 3 Po atë ditë njeriu i Perëndisë bëri një mrekulli e tha: «Ja cila do të jetë shenja që këto janë fjalët e Zotit: altari do të çahet e hiri që është mbi të, do të derdhet». 4 Kur mbreti Jeroboam dëgjoi fjalët, që njeriu i Perëndisë tha kundër altarit të Betelit, shtriu krahun nga altari ku ishte dhe urdhëroi që ta kapnin njeriun e Perëndisë. Por krahu iu tha e Jeroboami nuk mundi ta mbledhë më. 5 Atë çast altari u ça e hiri u derdh prej tij, sipas shenjës që kishte thënë njeriu i Perëndisë, se do të bëhej sipas fjalës së Zotit. 6 Atëherë mbreti i tha njeriut të Perëndisë: «Të lutem, lutju Zotit Perëndi e përgjëroju për mua, që të më kthehet krahu në vend». Njeriu i Perëndisë iu lut Zotit dhe mbretit iu kthye krahu si më parë. 7 Mbreti i tha njeriut të Perëndisë: «Eja me mua në shtëpi që të marrësh veten e do të të jap edhe dhurata». 8 Por njeriu i Perëndisë iu përgjigj: «Edhe sikur të më jepje gjysmën e mbretërisë, nuk do të vija me ty. Në këtë vend as do të ha bukë e as do të pi ujë, 9 sepse Zoti më ka urdhëruar vetë të mos ha bukë e të mos pi ujë, madje edhe të kthehem nga një rrugë tjetër». 10 Kështu, ai u nis e u kthye nga një rrugë tjetër e jo nga rruga që kishte ardhur në Betel.
Mosbindja e njeriut të Perëndisë
11 Në Betel jetonte një profet i thyer në moshë. Bijtë e tij shkuan e i treguan për gjithçka që kishte bërë atë ditë në Betel njeriu i Perëndisë. Ata i treguan të atit edhe fjalët që njeriu i Perëndisë i kishte thënë mbretit. 12 I ati i pyeti: «Cilën rrugë mori?». Të bijtë i treguan rrugën që kishte marrë njeriu i Perëndisë që kishte ardhur nga Juda. 13 Atëherë ai u tha të bijve: «Ma shaloni gomarin». Ata ia shaluan gomarin dhe ai hipi mbi të. 14 Ai shkoi pas njeriut të Perëndisë dhe e gjeti të ulur nën një lis. Profeti i moshuar e pyeti: «Ti je njeriu i Perëndisë që erdhi nga Juda?». Ai iu përgjigj: «Unë jam». 15 Profeti i moshuar i tha: «Eja me mua në shtëpi të hash bukë». 16 Njeriu i Perëndisë i tha: «Nuk mund të kthehem pas e të vij me ty. As nuk do të ha bukë e as nuk do të pi ujë me ty në këtë vend, 17 sepse vetë Zoti më ka urdhëruar, të mos ha bukë e të mos pi ujë këtu, madje edhe të mos kthehem nga e njëjta rrugë që erdha». 18 Profeti i moshuar i tha: «Edhe unë profet jam, si ti. Një engjëll më foli me urdhër të Zotit e më tha të të ktheja në shtëpi që të hash bukë e të pish ujë». Por profeti e gënjeu. 19 Njeriu i Perëndisë u kthye me të, hëngri bukë e piu ujë në shtëpinë e tij.
20 Teksa ishin në tryezë, Zoti i foli profetit që kishte kthyer njeriun e Perëndisë nga rruga. 21 Atëherë profeti i tha me zë të lartë njeriut të Perëndisë që kishte ardhur nga Juda: «Kështu thotë Zoti: “Meqenëse nuk e dëgjove fjalën e Zotit dhe nuk e zbatove urdhrin që të dha Zoti, Perëndia yt, 22 por u ktheve për të ngrënë bukë e për të pirë ujë në vendin që të kishte thënë të mos haje bukë e të mos pije ujë, kufoma jote nuk do të varroset në varrezën e të parëve të tu”». 23 Pastaj njeriu i Perëndisë hëngri bukë e piu dhe shaloi gomarin e profetit që e ktheu nga rruga. 24 Ai u nis për t'u kthyer, por rrugës i doli përpara një luan dhe e vrau. Kufoma e njeriut të Perëndisë mbeti e shtrirë në rrugë dhe gomari me luanin qëndronin pranë kufomës. 25 Disa kalimtarë panë kufomën të shtrirë përtokë dhe luanin që qëndronte pranë saj. Ata shkuan dhe e përhapën lajmin në qytetin ku jetonte profeti i thyer në moshë.
26 Kur e dëgjoi këtë profeti që e ktheu nga rruga, tha: «Është njeriu i Perëndisë që nuk iu bind urdhrit të Zotit dhe Zoti e la nën kthetrat e luanit. Luani e shqeu dhe e vrau, sipas fjalës që kishte thënë Zoti për të». 27 Atëherë ai u tha bijve të tij: «Ma shaloni gomarin». Ata ia shaluan gomarin 28 e ai u nis. Gjeti kufomën të shtrirë përtokë mbi rrugë dhe gomarin me luanin që rrinin pranë saj. Luani nuk e kishte ngrënë kufomën e nuk e kishte shqyer gomarin. 29 Profeti i thyer në moshë e mori kufomën e njeriut të Perëndisë dhe e ngarkoi mbi gomar. Pastaj u kthye në qytetin e vet për ta vajtuar njeriun e Perëndisë e për ta varrosur. 30 Kufomën e varrosi në varrin e vet dhe njerëzit vajtonin duke thënë: «Mjerë, o vëllai im». 31 Pas varrimit, profeti u tha bijve të vet: «Kur të vdes, më varrosni në varrin ku prehet njeriu i Perëndisë. M'i vini eshtrat pranë eshtrave të tij. 32 Fjala që tha ai me urdhër të Zotit për altarin e Betelit e për faltoret në vende të larta të Samarisë do të përmbushet».
33 As pas këtyre ndodhive, Jeroboami nuk u kthye nga udha e tij e ligë, por vazhdonte të caktonte priftërinj njerëz nga mbarë populli për faltoret në vende të larta. Jeroboami bënte prift për faltoret në vende të larta këdo që e dëshironte. 34 Kjo e bëri shtëpinë e Jeroboamit të mëkatonte dhe solli shkatërrimin e shfarosjen e saj nga faqja e dheut.
1 Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐξ Ιουδα παρεγένετο ἐν λόγῳ κυρίου εἰς Βαιθηλ, καὶ Ιεροβοαμ εἱστήκει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ ἐπιθῦσαι. 2 καὶ ἐπεκάλεσεν πρὸς τὸ θυσιαστήριον ἐν λόγῳ κυρίου καὶ εἶπεν Θυσιαστήριον θυσιαστήριον, τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ υἱὸς τίκτεται τῷ οἴκῳ Δαυιδ, Ιωσιας ὄνομα αὐτῷ, καὶ θύσει ἐπὶ σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν τοὺς ἐπιθύοντας ἐπὶ σὲ καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων καύσει ἐπὶ σέ. 3 καὶ ἔδωκεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τέρας λέγων Τοῦτο τὸ ῥῆμα, ὃ ἐλάλησεν κύριος λέγων Ἰδοὺ τὸ θυσιαστήριον ῥήγνυται, καὶ ἐκχυθήσεται ἡ πιότης ἡ ἐπ᾽ αὐτῷ. 4 καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ιεροβοαμ τῶν λόγων τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ τοῦ ἐπικαλεσαμένου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἐν Βαιθηλ, καὶ ἐξέτεινεν ὁ βασιλεὺς τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου λέγων Συλλάβετε αὐτόν· καὶ ἰδοὺ ἐξηράνθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ, ἣν ἐξέτεινεν ἐπ᾽ αὐτόν, καὶ οὐκ ἠδυνήθη ἐπιστρέψαι αὐτὴν πρὸς ἑαυτόν, 5 καὶ τὸ θυσιαστήριον ἐρράγη, καὶ ἐξεχύθη ἡ πιότης ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου κατὰ τὸ τέρας, ὃ ἔδωκεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐν λόγῳ κυρίου. 6 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ιεροβοαμ τῷ ἀνθρώπῳ τοῦ θεοῦ Δεήθητι τοῦ προσώπου κυρίου τοῦ θεοῦ σου, καὶ ἐπιστρεψάτω ἡ χείρ μου πρός με. καὶ ἐδεήθη ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τοῦ προσώπου κυρίου, καὶ ἐπέστρεψεν τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως πρὸς αὐτόν, καὶ ἐγένετο καθὼς τὸ πρότερον. 7 καὶ ἐλάλησεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ Εἴσελθε μετ᾽ ἐμοῦ εἰς οἶκον καὶ ἀρίστησον, καὶ δώσω σοι δόμα. 8 καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐάν μοι δῷς τὸ ἥμισυ τοῦ οἴκου σου, οὐκ εἰσελεύσομαι μετὰ σοῦ οὐδὲ μὴ φάγω ἄρτον οὐδὲ μὴ πίω ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. 9 ὅτι οὕτως ἐνετείλατό μοι ἐν λόγῳ κύριος λέγων Μὴ φάγῃς ἄρτον καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ. 10 καὶ ἀπῆλθεν ἐν ὁδῷ ἄλλῃ καὶ οὐκ ἀνέστρεψεν ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθεν ἐν αὐτῇ εἰς Βαιθηλ.
11 Καὶ προφήτης εἷς πρεσβύτης κατῴκει ἐν Βαιθηλ, καὶ ἔρχονται οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ διηγήσαντο αὐτῷ ἅπαντα τὰ ἔργα, ἃ ἐποίησεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐν Βαιθηλ, καὶ τοὺς λόγους, οὓς ἐλάλησεν τῷ βασιλεῖ· καὶ ἐπέστρεψαν τὸ πρόσωπον τοῦ πατρὸς αὐτῶν. 12 καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτοὺς ὁ πατὴρ αὐτῶν λέγων Ποίᾳ ὁδῷ πεπόρευται; καὶ δεικνύουσιν αὐτῷ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ τὴν ὁδὸν, ἐν ᾗ ἀνῆλθεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ὁ ἐλθὼν ἐξ Ιουδα. 13 καὶ εἶπεν τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ Ἐπισάξατέ μοι τὸν ὄνον· καὶ ἐπέσαξαν αὐτῷ τὸν ὄνον, καὶ ἐπέβη ἐπ᾽ αὐτόν. 14 καὶ ἐπορεύθη κατόπισθεν τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ καὶ εὗρεν αὐτὸν καθήμενον ὑπὸ δρῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ Εἰ σὺ εἶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ὁ ἐληλυθὼς ἐξ Ιουδα; καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐγώ. 15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Δεῦρο μετ᾽ ἐμοῦ καὶ φάγε ἄρτον. 16 καὶ εἶπεν Οὐ μὴ δύνωμαι τοῦ ἐπιστρέψαι μετὰ σοῦ οὐδὲ μὴ φάγομαι ἄρτον οὐδὲ πίομαι ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ· 17 ὅτι οὕτως ἐντέταλταί μοι ἐν λόγῳ κύριος λέγων Μὴ φάγῃς ἄρτον ἐκεῖ καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ ἐκεῖ καὶ μὴ ἐπιστρέψῃς ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἐπορεύθης ἐν αὐτῇ. 18 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Κἀγὼ προφήτης εἰμὶ καθὼς σύ, καὶ ἄγγελος λελάληκεν πρός με ἐν ῥήματι κυρίου λέγων Ἐπίστρεψον αὐτὸν πρὸς σεαυτὸν εἰς τὸν οἶκόν σου, καὶ φαγέτω ἄρτον καὶ πιέτω ὕδωρ· καὶ ἐψεύσατο αὐτῷ. 19 καὶ ἐπέστρεψεν αὐτόν, καὶ ἔφαγεν ἄρτον καὶ ἔπιεν ὕδωρ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ. 20 καὶ ἐγένετο αὐτῶν καθημένων ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς τὸν προφήτην τὸν ἐπιστρέψαντα αὐτὸν 21 καὶ εἶπεν πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ θεοῦ τὸν ἥκοντα ἐξ Ιουδα λέγων Τάδε λέγει κύριος Ἀνθ᾽ ὧν παρεπίκρανας τὸ ῥῆμα κυρίου καὶ οὐκ ἐφύλαξας τὴν ἐντολήν, ἣν ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου, 22 καὶ ἐπέστρεψας καὶ ἔφαγες ἄρτον καὶ ἔπιες ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ᾧ ἐλάλησεν πρὸς σὲ λέγων Μὴ φάγῃς ἄρτον καὶ μὴ πίῃς ὕδωρ, οὐ μὴ εἰσέλθῃ τὸ σῶμά σου εἰς τὸν τάφον τῶν πατέρων σου. 23 καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ φαγεῖν ἄρτον καὶ πιεῖν ὕδωρ καὶ ἐπέσαξεν αὐτῷ τὸν ὄνον, καὶ ἐπέστρεψεν. 24 καὶ ἀπῆλθεν, καὶ εὗρεν αὐτὸν λέων ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν, καὶ ἦν τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ ὄνος εἱστήκει παρ᾽ αὐτό, καὶ ὁ λέων εἱστήκει παρὰ τὸ σῶμα. 25 καὶ ἰδοὺ ἄνδρες παραπορευόμενοι καὶ εἶδον τὸ θνησιμαῖον ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ λέων εἱστήκει ἐχόμενα τοῦ θνησιμαίου· καὶ εἰσῆλθον καὶ ἐλάλησαν ἐν τῇ πόλει, οὗ ὁ προφήτης ὁ πρεσβύτης κατῴκει ἐν αὐτῇ. 26 καὶ ἤκουσεν ὁ ἐπιστρέψας αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ καὶ εἶπεν Ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ οὗτός ἐστιν, ὃς παρεπίκρανε τὸ ῥῆμα κυρίου. 28 καὶ ἐπορεύθη καὶ εὗρεν τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐρριμμένον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὁ ὄνος καὶ ὁ λέων εἱστήκεισαν παρὰ τὸ σῶμα, καὶ οὐκ ἔφαγεν ὁ λέων τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ καὶ οὐ συνέτριψεν τὸν ὄνον. 29 καὶ ἦρεν ὁ προφήτης τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ καὶ ἐπέθηκεν αὐτὸ ἐπὶ τὸν ὄνον, καὶ ἐπέστρεψεν αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν ὁ προφήτης τοῦ θάψαι αὐτὸν 30 ἐν τῷ τάφῳ ἑαυτοῦ· καὶ ἐκόψαντο αὐτόν Οὐαὶ ἀδελφέ. 31 καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ κόψασθαι αὐτὸν καὶ εἶπεν τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ λέγων Ἐὰν ἀποθάνω, θάψατέ με ἐν τῷ τάφῳ τούτῳ, οὗ ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τέθαπται ἐν αὐτῷ· παρὰ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ θέτε με, ἵνα σωθῶσι τὰ ὀστᾶ μου μετὰ τῶν ὀστῶν αὐτοῦ· 32 ὅτι γινόμενον ἔσται τὸ ῥῆμα, ὃ ἐλάλησεν ἐν λόγῳ κυρίου ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ ἐν Βαιθηλ καὶ ἐπὶ τοὺς οἴκους τοὺς ὑψηλοὺς τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ.
33 Καὶ μετὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο οὐκ ἐπέστρεψεν Ιεροβοαμ ἀπὸ τῆς κακίας αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψεν καὶ ἐποίησεν ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ ἱερεῖς ὑψηλῶν· ὁ βουλόμενος, ἐπλήρου τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ ἐγίνετο ἱερεὺς εἰς τὰ ὑψηλά. 34 καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆμα τοῦτο εἰς ἁμαρτίαν τῷ οἴκῳ Ιεροβοαμ καὶ εἰς ὄλεθρον καὶ εἰς ἀφανισμὸν ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.