Rënia e Babilonisë
1 Ra Beli, u rrëzua Neboja!
Idhujt e tyre janë ngarkuar
mbi kafshë e mbi bagëti.
Barrët, që ju i mbanit,
rëndojnë mbi kafshët e këputura.
2 Kanë rënë, janë rrëzuar të gjitha,
ngarkesën nuk e shpëtojnë dot,
edhe ato vetë po shkojnë në robëri.
3 Më dëgjoni, o shtëpi e Jakobit,
dhe tërë ju, o teprica e shtëpisë së Izraelit,
ju që ju kam mbajtur që në bark të nënës,
që ju kam mbartur që në ngjizje.
4 Derisa të plakeni, unë jam po ai,
derisa të thinjeni, unë do t'ju mbaj.
Unë ju kam bërë, unë do t'ju mbart,
unë do t'ju mbaj e do t'ju çliroj.
5 Me kë doni të më barazoni
e të ngjashëm të më bëni?
Me kë doni të më krahasoni,
që të njëjtë të jemi?
6 Nga kuleta e nxjerrin arin,
argjendin në peshore e matin,
paguajnë argjendarin që t'ua punojë hyjninë,
bien përmbys para saj dhe e adhurojnë.
7 E ngrenë mandej mbi supe për ta mbartur,
në vendin e duhur e vendosin.
Atje qëndron, s'luan vendit,
edhe po t'i thërrasësh, nuk përgjigjet,
nga fatkeqësia nuk shpëton askënd.
8 Kujtohuni për këtë e mbahuni fort!
Thellohuni për këtë në zemrat tuaja, o të paudhë!
9 Kujtohuni për gjërat e tejshkuara,
se unë jam Perëndia e tjetër s'ka,
unë jam Perëndia e të ngjashëm me mua s'ka.
10 Që nga fillimi e paralajmëroj të ardhmen,
qëmoti, ngjarjet që s'kanë ndodhur ende.
Ju them se qëllimi im do të përmbushet
e gjithë dëshirat e mia do të plotësohen.
11 Nga lindja e thërras shpendin grabitqar,
nga vendi i largët atë njeri për qëllimin tim.
E kam thënë e do ta sjell,
e kam shestuar e do ta bëj.
12 Më dëgjoni mua, o zemërgurë,
ju që i rrini larg drejtësisë.
13 Drejtësia ime po afron, nuk është larg,
shpëtimi im nuk ka për të vonuar,
Sionit do t'i sjell shpëtimin,
lavdinë time, Izraelit.
1 Ἔπεσε Βηλ, συνετρίβη Δαγων, ἐγένετο τὰ γλυπτὰ αὐτῶν εἰς θηρία καὶ κτήνη· αἴρετε αὐτὰ καταδεδεμένα ὡς φορτίον κοπιῶντι 2 καὶ πεινῶντι καὶ ἐκλελυμένῳ οὐκ ἰσχύοντι ἅμα, οἳ οὐ δυνήσονται σωθῆναι ἀπὸ πολέμου, αὐτοὶ δὲ αἰχμάλωτοι ἤχθησαν.
3 Ἀκούσατέ μου, οἶκος τοῦ Ιακωβ καὶ πᾶν τὸ κατάλοιπον τοῦ Ισραηλ οἱ αἰρόμενοι ἐκ κοιλίας καὶ παιδευόμενοι ἐκ παιδίου· 4 ἕως γήρους ἐγώ εἰμι, καὶ ἕως ἂν καταγηράσητε, ἐγώ εἰμι· ἐγὼ ἀνέχομαι ὑμῶν, ἐγὼ ἐποίησα καὶ ἐγὼ ἀνήσω, ἐγὼ ἀναλήμψομαι καὶ σώσω ὑμᾶς. 5 τίνι με ὡμοιώσατε; ἴδετε τεχνάσασθε, οἱ πλανώμενοι. 6 οἱ συμβαλλόμενοι χρυσίον ἐκ μαρσιππίου καὶ ἀργύριον ἐν ζυγῷ στήσουσιν ἐν σταθμῷ καὶ μισθωσάμενοι χρυσοχόον ἐποίησαν χειροποίητα καὶ κύψαντες προσκυνοῦσιν αὐτοῖς. 7 αἴρουσιν αὐτὸ ἐπὶ τῶν ὤμων, καὶ πορεύονται· ἐὰν δὲ θῶσιν αὐτό, ἐπὶ τοῦ τόπου αὐτοῦ μένει, οὐ μὴ κινηθῇ· καὶ ὃς ἂν βοήσῃ πρὸς αὐτόν, οὐ μὴ εἰσακούσῃ, ἀπὸ κακῶν οὐ μὴ σώσῃ αὐτόν. 8 μνήσθητε ταῦτα καὶ στενάξατε, μετανοήσατε, οἱ πεπλανημένοι, ἐπιστρέψατε τῇ καρδίᾳ. 9 καὶ μνήσθητε τὰ πρότερα ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ θεός, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμοῦ 10 ἀναγγέλλων πρότερον τὰ ἔσχατα πρὶν αὐτὰ γενέσθαι, καὶ ἅμα συνετελέσθη· καὶ εἶπα Πᾶσά μου ἡ βουλὴ στήσεται, καὶ πάντα, ὅσα βεβούλευμαι, ποιήσω· 11 καλῶν ἀπ᾽ ἀνατολῶν πετεινὸν καὶ ἀπὸ γῆς πόρρωθεν περὶ ὧν βεβούλευμαι, ἐλάλησα καὶ ἤγαγον, ἔκτισα καὶ ἐποίησα, ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. 12 ἀκούσατέ μου, οἱ ἀπολωλεκότες τὴν καρδίαν οἱ μακρὰν ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης. 13 ἤγγισα τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὴν σωτηρίαν τὴν παρ᾽ ἐμοῦ οὐ βραδυνῶ· δέδωκα ἐν Σιων σωτηρίαν τῷ Ισραηλ εἰς δόξασμα.