1 Disa burra prej pleqve të Izraelit erdhën tek unë dhe u ulën kundruall meje. 2 Atëherë fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 3 «Bir i njeriut, këta burra i kanë për zemër idhujt e vet dhe e mbajnë para vetes një shkas për të mëkatuar me ligësi. Mos vallë duhet të më këshillojnë ata? 4 Prandaj fol me ta e thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: kushdo nga shtëpia e Izraelit që i ka për zemër idhujt e vet dhe e mban para vetes një shkas për të mëkatuar me ligësi, por do të paraqitet te profeti, unë, Zoti, do t'i përgjigjem, kur të vijë me turmën e idhujve të vet, 5 e kështu t'i rrëmbej zemrën shtëpisë së Izraelit, të cilët m'u tëhuajtën të gjithë, për shkak të idhujve të vet.
6 Prandaj thuaji shtëpisë së Izraelit se kështu thotë Zoti im, Zoti: pendohuni e kthehuni prej idhujve tuaj. Hiqini sytë nga të gjitha pështirësitë tuaja, 7 sepse unë vetë, Zoti, do t'i përgjigjem kujtdo nga shtëpia e Izraelit dhe nga të huajt që banojnë në Izrael, kujtdo që ndahet nga unë dhe merr për zemër idhujt e vet, që mban para vetes një shkas për të mëkatuar me ligësi dhe vjen te profeti për t'u këshilluar me mua. 8 Do ta kthej fytyrën kundër atij njeriu e do ta bëj shembull e përrallë. Do ta zhbij nga populli im e do ta merrni vesh se unë jam Zoti.
9 Nëse profeti gënjehet e flet ndonjë fjalë, atë profet e kam gënjyer unë, Zoti. Do të shtrij dorën kundër tij e do ta zhduk nga mesi i popullit tim Izraelit. 10 Ata do të ngarkohen me fajin e vet dhe si faji i pyetësit do të jetë edhe faji i profetit, 11 që shtëpia e Izraelit të mos përendet më larg meje, që të mos fëlliqen më me të gjitha shkeljet e veta, por ata të jenë populli im dhe unë të jem Perëndia i tyre, kumton Zoti im, Zoti».
Gjykimi i pashmangshëm
12 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 13 «Bir i njeriut, nëse një tokë mëkaton kundër meje dhe bën tradhti, unë ngre dorë kundër saj dhe ia thyej enën e bukës, i dërgoj zinë e bukës dhe zhbij prej saj njerëz e kafshë. 14 Do të gjenden këta tre burra në të: Noeu, Danieli e Jobi, por ata do ta shpëtojnë jetën e vet falë drejtësisë, kumton Zoti im, Zoti.
15 Nëse dërgoj egërsira për ta përshkuar tokën e ajo do të bëhet shterpë dhe e shkretë, sa të jetë e papërshkueshme për shkak të kafshëve, 16 edhe po të gjenden në të këta tre burra, pasha jetën time, kumton Zoti im, Zoti, nuk do të shpëtonin as bijtë, as bijat. Do të shpëtonin vetëm ata, por toka do të mbetej e shkretë.
17 Ose, nëse çoj shpatën kundër asaj toke e them: “Le ta përshkojë shpata tokën, që të zhdukë prej saj njerëz e kafshë”, 18 edhe po të gjenden në të këta tre burra, pasha jetën time, kumton Zoti im, Zoti, nuk do të shpëtonin as bijtë, as bijat. Do të shpëtonin vetëm ata.
19 Ose, nëse çoj murtajën kundër asaj tokë dhe e zbraz zemërimin tim kundër saj me gjak, duke zhdukur prej saj njerëz e kafshë, 20 edhe po të gjenden në të Noeu, Danieli e Jobi, pasha jetën time, kumton Zoti im, Zoti, nuk do të shpëtonin as bijtë, as bijat. Do të shpëtonin vetëm ata, falë drejtësisë së tyre.
21 Se kështu thotë Zoti im, Zoti: edhe nëse dërgoj kundër Jerusalemit katër gjykimet e kobshme: shpatën, zinë e bukës, kafshët e egra dhe murtajën, për të zhbirë njerëz e kafshë, 22 ja, në të do të mbetet një tepricë. Disa bij e bija do të nxirren përjashta. Do të dalin drejt jush e ju do të shihni sjelljen dhe veprat e tyre. Atëherë do të ngushëlloheni për kobin që dërgova kundër Jerusalemit, për gjithçka pata dërguar kundër tij. 23 Ata do t'ju ngushëllojnë kur të shihni sjelljen dhe veprat e tyre dhe do ta merrni vesh se nuk e kam bërë kot çfarë kam bërë kundër tij, kumton Zoti im, Zoti».
1 Καὶ ἦλθον πρός με ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ισραηλ καὶ ἐκάθισαν πρὸ προσώπου μου. 2 καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 3 Υἱὲ ἀνθρώπου, οἱ ἄνδρες οὗτοι ἔθεντο τὰ διανοήματα αὐτῶν ἐπὶ τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ τὴν κόλασιν τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν ἔθηκαν πρὸ προσώπου αὐτῶν· εἰ ἀποκρινόμενος ἀποκριθῶ αὐτοῖς; 4 διὰ τοῦτο λάλησον αὐτοῖς καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος Ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου Ισραηλ, ὃς ἂν θῇ τὰ διανοήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προφήτην, ἐγὼ κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν οἷς ἐνέχεται ἡ διάνοια αὐτοῦ, 5 ὅπως πλαγιάσῃ τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ κατὰ τὰς καρδίας αὐτῶν τὰς ἀπηλλοτριωμένας ἀπ᾽ ἐμοῦ ἐν τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῶν. 6 διὰ τοῦτο εἰπὸν πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ Τάδε λέγει κύριος κύριος Ἐπιστράφητε καὶ ἀποστρέψατε ἀπὸ τῶν ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν ἀσεβειῶν ὑμῶν καὶ ἐπιστρέψατε τὰ πρόσωπα ὑμῶν. 7 διότι ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου Ισραηλ καὶ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν προσηλυτευόντων ἐν τῷ Ισραηλ, ὃς ἂν ἀπαλλοτριωθῇ ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ θῆται τὰ ἐνθυμήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προφήτην τοῦ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν ἐν ἐμοί, ἐγὼ κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν ᾧ ἐνέχεται ἐν αὐτῷ· 8 καὶ στηριῶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ θήσομαι αὐτὸν εἰς ἔρημον καὶ εἰς ἀφανισμὸν καὶ ἐξαρῶ αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου· καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος. 9 καὶ ὁ προφήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ, ἐγὼ κύριος πεπλάνηκα τὸν προφήτην ἐκεῖνον καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ᾽ αὐτὸν καὶ ἀφανιῶ αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου Ισραηλ. 10 καὶ λήμψονται τὴν ἀδικίαν αὐτῶν· κατὰ τὸ ἀδίκημα τοῦ ἐπερωτῶντος καὶ κατὰ τὸ ἀδίκημα ὁμοίως τῷ προφήτῃ ἔσται, 11 ὅπως μὴ πλανᾶται ἔτι ὁ οἶκος τοῦ Ισραηλ ἀπ᾽ ἐμοῦ, καὶ ἵνα μὴ μιαίνωνται ἔτι ἐν πᾶσιν τοῖς παραπτώμασιν αὐτῶν· καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν, καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεόν, λέγει κύριος.
12 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 13 Υἱὲ ἀνθρώπου, γῆ ἐὰν ἁμάρτῃ μοι τοῦ παραπεσεῖν παράπτωμα καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ᾽ αὐτὴν καὶ συντρίψω αὐτῆς στήριγμα ἄρτου καὶ ἐξαποστελῶ ἐπ᾽ αὐτὴν λιμὸν καὶ ἐξαρῶ ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτήνη, 14 καὶ ἐὰν ὦσιν οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς, Νωε καὶ Δανιηλ καὶ Ιωβ, αὐτοὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτῶν σωθήσονται, λέγει κύριος. 15 ἐὰν καὶ θηρία πονηρὰ ἐπάγω ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τιμωρήσομαι αὐτὴν καὶ ἔσται εἰς ἀφανισμὸν καὶ οὐκ ἔσται ὁ διοδεύων ἀπὸ προσώπου τῶν θηρίων, 16 καὶ οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς ὦσι, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, εἰ υἱοὶ ἢ θυγατέρες σωθήσονται, ἀλλ᾽ ἢ αὐτοὶ μόνοι σωθήσονται, ἡ δὲ γῆ ἔσται εἰς ὄλεθρον. 17 ἢ καὶ ῥομφαίαν ἐὰν ἐπάγω ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην καὶ εἴπω Ῥομφαία διελθάτω διὰ τῆς γῆς, καὶ ἐξαρῶ ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος, 18 καὶ οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, οὐ μὴ ῥύσωνται υἱοὺς οὐδὲ θυγατέρας, αὐτοὶ μόνοι σωθήσονται. 19 ἢ καὶ θάνατον ἐπαποστείλω ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην καὶ ἐκχεῶ τὸν θυμόν μου ἐπ᾽ αὐτὴν ἐν αἵματι τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος, 20 καὶ Νωε καὶ Δανιηλ καὶ Ιωβ ἐν μέσῳ αὐτῆς, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ἐὰν υἱοὶ ἢ θυγατέρες ὑπολειφθῶσιν, αὐτοὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτῶν ῥύσονται τὰς ψυχὰς αὐτῶν. 21 τάδε λέγει κύριος Ἐὰν δὲ καὶ τὰς τέσσαρας ἐκδικήσεις μου τὰς πονηράς, ῥομφαίαν καὶ λιμὸν καὶ θηρία πονηρὰ καὶ θάνατον, ἐξαποστείλω ἐπὶ Ιερουσαλημ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος 22 καὶ ἰδοὺ ὑπολελειμμένοι ἐν αὐτῇ οἱ ἀνασεσῳσμένοι αὐτῆς, οἳ ἐξάγουσιν ἐξ αὐτῆς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, ἰδοὺ αὐτοὶ ἐκπορεύονται πρὸς ὑμᾶς, καὶ ὄψεσθε τὰς ὁδοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν καὶ μεταμεληθήσεσθε ἐπὶ τὰ κακά, ἃ ἐπήγαγον ἐπὶ Ιερουσαλημ, πάντα τὰ κακὰ ἃ ἐπήγαγον ἐπ᾽ αὐτήν, 23 καὶ παρακαλέσουσιν ὑμᾶς, διότι ὄψεσθε τὰς ὁδοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν, καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι οὐ μάτην πεποίηκα πάντα, ὅσα ἐποίησα ἐν αὐτῇ, λέγει κύριος.