Kundër mbretit të Tirit
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, thuaji prijësit të Tirit se kështu thotë Zoti im, Zoti:
meqë t'u rrit mendja, the:
“Unë jam Perëndi,
ulem në fronin e perëndive,
në zemër të detit”.
Ndonëse je njeri e jo perëndi,
por të është mbushur mendja se ke mendje perëndish,
3 ja, ti je më i urtë se Danieli,
asnjë fshehtësi nuk të përvidhet.
4 Me urti e mençuri mblodhe pasuri,
vure ar e argjend në thesaret e tua.
5 Me nuhatjen tënde të madhe për tregti,
e shtove pasurinë,
por t'u rrit mendja për shkak të pasurisë.
6 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti:
meqë t'u mbush mendja se ke mendje perëndish,
7 për këtë, ja, do të dërgoj kundër teje të huajt,
kombet më mizore.
Ata do të marrin shpatat kundër urtisë sate të hijshme
e do ta përdhosin hijeshinë tënde.
8 Do të të plandosin në gropë
e do të vdesësh me vdekjen e të therurve
në zemër të detit.
9 A përsëri do të thuash: “Unë jam Perëndi”,
përballë vrasësve të tu?
Por njeri je ti e jo Perëndi,
në dorë të thertarëve të tu.
10 Do të vdesësh siç vdesin të parrethprerët,
nga dora e të huajve, se unë fola,
kumton Zoti im, Zoti».
Vajtimi për Tirin
11 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 12 «Bir i njeriut, nis vajtimin për mbretin e Tirit e thuaji se kështu thotë Zoti im, Zoti:
ti ishe vula e përsosurisë,
plot urti e me bukuri të përkryer.
13 Ti ishe në Eden, në kopshtin e Perëndisë.
Çdo gur të çmuar kishe për mbulojë:
rubin, krisolit e smerald,
topaz, oniks e diaspër,
safir, granat e beril.
Me zeje ari ishin lodrat e tua,
gdhendjet e tua
në ditën e krijimit tënd qenë bërë gati.
14 Ishe si kerub mbrojtës krahëhapur.
Të vura mbi malin e shenjtë të Perëndisë
e mbi gurë të zjarrtë ecje.
15 Të përsosura i kishe sjelljet
që nga dita kur u krijove
deri kur u gjet te ti paudhësia.
16 Për shkak të begatisë së shkëmbimeve të tua,
u dende me dhunë në mesin tënd e mëkatove.
Atëherë të flaka si të përdhosur nga mali i Perëndisë
e të shkatërrova, o kerub mbrojtës,
nga mesi i gurëve të zjarrtë.
17 T'u rrit mendja nga bukuria jote,
t'u çart urtia për shkak të bukurisë.
Të hodha përtokë e të flaka para mbretërve,
që të shihnin shfaqje te ti.
18 Me teprinë e fajeve të tua,
me dredhitë e shkëmbimeve të tua,
i përdhose shenjtëroret e tua,
prandaj qita flakë prej teje
e ajo të përlau.
Të ktheva në pluhur mbi dhe
para syve të të gjithë shikuesve.
19 Tërë sa të njohin ndër popuj
tmerrohen me ty.
U bëre i frikshëm,
more fund përgjithmonë».
Kundër Sidonit
20 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 21 «Bir i njeriut, sillu drejt Sidonit dhe profetizo kundër tij. 22 Thuaji se kështu thotë Zoti im, Zoti:
ja ku më ke kundër teje, o Sidon!
Do të përlëvdohem në mesin tënd.
Do ta marrin vesh se unë jam Zoti
pasi të kem shpallur gjykimin në të,
pasi të kem vendosur në të shenjtërinë time.
23 Do të dërgoj kundër tij murtajën
dhe gjaku do të rrjedhë udhëve të tij.
Në mes të tij do të bien të therurit prej shpatës,
që gjithandej do t'i rrethojë,
e do ta marrin vesh se unë jam Zoti.
24 Nuk do të ketë më gjilpërë therëse për shtëpinë e Izraelit, as gjemb lëndues nga të gjithë ata që e rrethojnë me përçmim. E do ta marrin vesh se unë jam Zoti, Zoti vetë.
25 Kështu thotë Zoti im, Zoti: kur ta mbledh shtëpinë e Izraelit prej popujve ku janë shpërndarë dhe kur ta shfaq shenjtërinë time në ta para syve të kombeve, ata do të banojnë në tokën e vet që ia pata dhënë Jakobit, shërbëtorit tim. 26 Do të jetojnë aty të qetë, do të ndërtojnë shtëpi e do të mbjellin vreshta. Do të jetojnë të qetë, kur të zbatoj gjykimet kundër të gjithë atyre që i rrethonin me përçmim. Atëherë do ta marrin vesh se unë jam Zoti, Perëndia i tyre».
1 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 2 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὸν τῷ ἄρχοντι Τύρου Τάδε λέγει κύριος Ἀνθ᾽ ὧν ὑψώθη σου ἡ καρδία, καὶ εἶπας Θεός εἰμι ἐγώ, κατοικίαν θεοῦ κατῴκηκα ἐν καρδίᾳ θαλάσσης, σὺ δὲ εἶ ἄνθρωπος καὶ οὐ θεὸς καὶ ἔδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν θεοῦ, 3 μὴ σοφώτερος εἶ σὺ τοῦ Δανιηλ; σοφοὶ οὐκ ἐπαίδευσάν σε τῇ ἐπιστήμῃ αὐτῶν; 4 μὴ ἐν τῇ ἐπιστήμῃ σου ἢ ἐν τῇ φρονήσει σου ἐποίησας σεαυτῷ δύναμιν καὶ χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐν τοῖς θησαυροῖς σου; 5 ἐν τῇ πολλῇ ἐπιστήμῃ σου καὶ ἐμπορίᾳ σου ἐπλήθυνας δύναμίν σου, ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐν τῇ δυνάμει σου. 6 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἐπειδὴ δέδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν θεοῦ, 7 ἀντὶ τούτου ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σὲ ἀλλοτρίους λοιμοὺς ἀπὸ ἐθνῶν, καὶ ἐκκενώσουσιν τὰς μαχαίρας αὐτῶν ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸ κάλλος τῆς ἐπιστήμης σου καὶ στρώσουσιν τὸ κάλλος σου εἰς ἀπώλειαν 8 καὶ καταβιβάσουσίν σε, καὶ ἀποθανῇ θανάτῳ τραυματιῶν ἐν καρδίᾳ θαλάσσης. 9 μὴ λέγων ἐρεῖς Θεός εἰμι ἐγώ, ἐνώπιον τῶν ἀναιρούντων σε; σὺ δὲ εἶ ἄνθρωπος καὶ οὐ θεός. ἐν πλήθει 10 ἀπεριτμήτων ἀπολῇ ἐν χερσὶν ἀλλοτρίων· ὅτι ἐγὼ ἐλάλησα, λέγει κύριος.
11 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 12 Υἱὲ ἀνθρώπου, λαβὲ θρῆνον ἐπὶ τὸν ἄρχοντα Τύρου καὶ εἰπὸν αὐτῷ Τάδε λέγει κύριος κύριος Σὺ ἀποσφράγισμα ὁμοιώσεως καὶ στέφανος κάλλους 13 ἐν τῇ τρυφῇ τοῦ παραδείσου τοῦ θεοῦ ἐγενήθης· πᾶν λίθον χρηστὸν ἐνδέδεσαι, σάρδιον καὶ τοπάζιον καὶ σμάραγδον καὶ ἄνθρακα καὶ σάπφειρον καὶ ἴασπιν καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ λιγύριον καὶ ἀχάτην καὶ ἀμέθυστον καὶ χρυσόλιθον καὶ βηρύλλιον καὶ ὀνύχιον, καὶ χρυσίου ἐνέπλησας τοὺς θησαυρούς σου καὶ τὰς ἀποθήκας σου ἐν σοὶ ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἐκτίσθης σύ. 14 μετὰ τοῦ χερουβ ἔθηκά σε ἐν ὄρει ἁγίῳ θεοῦ, ἐγενήθης ἐν μέσῳ λίθων πυρίνων. 15 ἐγενήθης ἄμωμος σὺ ἐν ταῖς ἡμέραις σου ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας σὺ ἐκτίσθης ἕως εὑρέθη τὰ ἀδικήματα ἐν σοί. 16 ἀπὸ πλήθους τῆς ἐμπορίας σου ἔπλησας τὰ ταμιεῖά σου ἀνομίας καὶ ἥμαρτες καὶ ἐτραυματίσθης ἀπὸ ὄρους τοῦ θεοῦ, καὶ ἤγαγέν σε τὸ χερουβ ἐκ μέσου λίθων πυρίνων. 17 ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, διεφθάρη ἡ ἐπιστήμη σου μετὰ τοῦ κάλλους σου· διὰ πλῆθος ἁμαρτιῶν σου ἐπὶ τὴν γῆν ἔρριψά σε, ἐναντίον βασιλέων ἔδωκά σε παραδειγματισθῆναι. 18 διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ τῶν ἀδικιῶν τῆς ἐμπορίας σου ἐβεβήλωσας τὰ ἱερά σου· καὶ ἐξάξω πῦρ ἐκ μέσου σου, τοῦτο καταφάγεταί σε· καὶ δώσω σε εἰς σποδὸν ἐπὶ τῆς γῆς σου ἐναντίον πάντων τῶν ὁρώντων σε. 19 καὶ πάντες οἱ ἐπιστάμενοί σε ἐν τοῖς ἔθνεσιν στυγνάσουσιν ἐπὶ σέ· ἀπώλεια ἐγένου καὶ οὐχ ὑπάρξεις ἔτι εἰς τὸν αἰῶνα.
20 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 21 Υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Σιδῶνα καὶ προφήτευσον ἐπ᾽ αὐτὴν 22 καὶ εἰπόν Τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σιδών, καὶ ἐνδοξασθήσομαι ἐν σοί, καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ἐν τῷ ποιῆσαί με ἐν σοὶ κρίματα, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν σοί. 23 αἷμα καὶ θάνατος ἐν ταῖς πλατείαις σου, καὶ πεσοῦνται τετραυματισμένοι ἐν μαχαίραις ἐν σοὶ περικύκλῳ σου· καὶ γνώσονται διότι ἐγώ εἰμι κύριος. 24 καὶ οὐκ ἔσονται οὐκέτι τῷ οἴκῳ τοῦ Ισραηλ σκόλοψ πικρίας καὶ ἄκανθα ὀδύνης ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ αὐτῶν τῶν ἀτιμασάντων αὐτούς· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος. 25 τάδε λέγει κύριος κύριος Καὶ συνάξω τὸν Ισραηλ ἐκ τῶν ἐθνῶν, οὗ διεσκορπίσθησαν ἐκεῖ, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν αὐτοῖς ἐνώπιον τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν· καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, ἣν δέδωκα τῷ δούλῳ μου Ιακωβ, 26 καὶ κατοικήσουσιν ἐπ᾽ αὐτῆς ἐν ἐλπίδι καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ φυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ κατοικήσουσιν ἐν ἐλπίδι, ὅταν ποιήσω κρίμα ἐν πᾶσιν τοῖς ἀτιμάσασιν αὐτοὺς ἐν τοῖς κύκλῳ αὐτῶν· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν καὶ ὁ θεὸς τῶν πατέρων αὐτῶν.