Kundër Jerusalemit
1 Profeci për luginën e Vegimit:
ç'të ka ndodhur, pra,
që ke hipur i gjithi mbi çati,
2 ty, o qytet plot zhurmë,
qytet i trazuar, qytet plot gëzim?
Të vdekurit e tu s'i vrau shpata,
në luftë ata nuk ranë.
3 Të gjithë prijësit e tu ia mbathën,
u zunë robër e hark nuk kishin.
Ç'kishte mbetur te ti u kap,
u robërua pa shkuar larg.
4 Prandaj po ju them: «Largojini sytë nga unë,
do të qaj plot hidhërim.
E mos kërkoni të më ngushëlloni
për shkatërrimin e bijës së popullit tim».
5 Se kjo ditë e Zotit, Zotit të ushtrive,
është ditë tmerri, shkatërrimi e zvetënimi.
Në luginën e Vegimit u shemb muri,
britma për ndihmë dëgjohen maleve.
6 Elami rroku kukurën,
me qerre e me kalorës,
Kiri e nxori shqytin.
7 Luginat e tua më të mira
me qerre e me kalorës u mbushën.
Përballë portës janë rreshtuar
8 e Judës i është hequr mburoja.
Atë ditë i hodhët sytë
nga armët e Pallatit të Pyllit.
9 Patë sa të shumta ishin të çarat e mureve
në qytetin e Davidit
dhe mblodhët ujërat
e pellgut të poshtëm.
10 Numëruat shtëpitë e Jerusalemit
e shembët shtëpi për të përforcuar muret.
11 Mes dy mureve ndërtuat një ujëmbajtës,
për të mbajtur ujin e pellgut të vjetër,
por nuk i hodhët sytë nga ai që e kishte bërë,
nuk e patë atë që e sendërgjoi qëmoti.
12 Ju thirri atë ditë Zoti, Zoti i ushtrive,
që të qanit e të vajtonit,
që kokat tuaja t'i rruanit
e me grathore të ngjisheshit.
13 Por jo! Gëzonit e dëfrenit,
thernit qe e hanit dhen,
hanit mish e pinit verë.
«Të hamë e të pimë», thoshit,
«Se nesër do të vdesim».
14 Por Zoti i ushtrive më ka thënë në vesh:
«Kjo paudhësi nuk do të shlyhet,
deri kur të vdisni»,
thotë Zoti, Zoti i ushtrive.
Shkarkimi i Shebnaut
15 Kështu thotë Zoti, Zoti i ushtrive:
Ngrihu e shko tek oborrtari Shebna
që është kujdestari i pallatit.
16 «Ç'do ti këtu?», thuaji.
«Kë ke tëndin këtu,
që je duke hapur varr?».
Ke latuar në lartësi varrin tënd,
ke gdhendur në shkëmb banesën tënde.
17 Por ja, Zoti do të të vërvitë me dhunë, o njeri,
e do të të mbërthejë mirë.
18 Do të të mbështjellë mirë e mirë si lëmshin,
me të dyja duart do të të vërvitë si topin në fushë,
atje ke për të vdekur,
atje do të marrin fund qerret e tua të lavdishme,
o turpi i shtëpisë së zotërinjve të tu!
19 Do të të dëbojë nga detyra,
do të të plandosë nga rangu.
20 Atë ditë do të thërras shërbëtorin tim,
Eliakimin, birin e Hilkiahut.
21 Do ta vesh me petkun tënd,
me brezin tënd do ta ngjesh,
pushtetin tënd do t'ia jap atij.
Do të jetë atë për banorët e Jerusalemit
e për shtëpinë e Judës.
22 Mbi supe do t'i vë çelësin e shtëpisë së Davidit;
ai do të çelë e askush s'do të mbyllë,
ai do të mbyllë e askush s'do të çelë.
23 Do ta ngul si kunjin në tokë të fortë,
froni i tij do të jetë lavdi për shtëpinë e atit të tij.
24 Prej tij do të varet tërë lavdia e shtëpisë së atit të tij,
filizat e rinj e tërë degët,
të gjitha enët e vogla,
nga kupat deri te qypat e çdo lloji.
25 Atë ditë, kumton Zoti i ushtrive,
do të hiqet kunji i ngulur në tokë të fortë,
do të këputet e do të bjerë,
gjithçka e varur tek ai do të copëtohet,
se kështu ka folur Zoti.
1 Τὸ ῥῆμα τῆς φάραγγος Σιων.
Τί ἐγένετό σοι νῦν, ὅτι ἀνέβητε πάντες εἰς δώματα 2 μάταια; ἐνεπλήσθη ἡ πόλις βοώντων· οἱ τραυματίαι σου οὐ τραυματίαι μαχαίρας, οὐδὲ οἱ νεκροί σου νεκροὶ πολέμου. 3 πάντες οἱ ἄρχοντές σου πεφεύγασιν, καὶ οἱ ἁλόντες σκληρῶς δεδεμένοι εἰσίν, καὶ οἱ ἰσχύοντες ἐν σοὶ πόρρω πεφεύγασιν. 4 διὰ τοῦτο εἶπα Ἄφετέ με πικρῶς κλαύσομαι, μὴ κατισχύσητε παρακαλεῖν με ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ γένους μου. 5 ὅτι ἡμέρα ταραχῆς καὶ ἀπωλείας καὶ καταπατήματος καὶ πλάνησις παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐν φάραγγι Σιων· πλανῶνται ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, πλανῶνται ἐπὶ τὰ ὄρη. 6 οἱ δὲ Αιλαμῖται ἔλαβον φαρέτρας, ἀναβάται ἄνθρωποι ἐφ᾽ ἵπποις καὶ συναγωγὴ παρατάξεως. 7 καὶ ἔσονται αἱ ἐκλεκταὶ φάραγγές σου πλησθήσονται ἁρμάτων, οἱ δὲ ἱππεῖς ἐμφράξουσι τὰς πύλας σου· 8 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰς πύλας Ιουδα καὶ ἐμβλέψονται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς οἴκους τῆς πόλεως 9 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰ κρυπτὰ τῶν οἴκων τῆς ἄκρας Δαυιδ. καὶ εἴδοσαν ὅτι πλείους εἰσὶν καὶ ὅτι ἀπέστρεψαν τὸ ὕδωρ τῆς ἀρχαίας κολυμβήθρας εἰς τὴν πόλιν 10 καὶ ὅτι καθείλοσαν τοὺς οἴκους Ιερουσαλημ εἰς ὀχύρωμα τοῦ τείχους τῇ πόλει. 11 καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὕδωρ ἀνὰ μέσον τῶν δύο τειχέων ἐσώτερον τῆς κολυμβήθρας τῆς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. 12 καὶ ἐκάλεσεν κύριος σαβαωθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, 13 αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα ὥστε φαγεῖν κρέα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντες Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. 14 καὶ ἀνακεκαλυμμένα ταῦτά ἐστιν ἐν τοῖς ὠσὶν κυρίου σαβαωθ, ὅτι οὐκ ἀφεθήσεται ὑμῖν αὕτη ἡ ἁμαρτία, ἕως ἂν ἀποθάνητε.
15 Τάδε λέγει κύριος σαβαωθ Πορεύου εἰς τὸ παστοφόριον πρὸς Σομναν τὸν ταμίαν καὶ εἰπὸν αὐτῷ 16 Τί σὺ ὧδε καὶ τί σοί ἐστιν ὧδε, ὅτι ἐλατόμησας σεαυτῷ ὧδε μνημεῖον καὶ ἐποίησας σεαυτῷ ἐν ὑψηλῷ μνημεῖον καὶ ἔγραψας σεαυτῷ ἐν πέτρᾳ σκηνήν; 17 ἰδοὺ δὴ κύριος σαβαωθ ἐκβαλεῖ καὶ ἐκτρίψει ἄνδρα καὶ ἀφελεῖ τὴν στολήν σου 18 καὶ τὸν στέφανόν σου τὸν ἔνδοξον καὶ ῥίψει σε εἰς χώραν μεγάλην καὶ ἀμέτρητον, καὶ ἐκεῖ ἀποθανῇ· καὶ θήσει τὸ ἅρμα σου τὸ καλὸν εἰς ἀτιμίαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἄρχοντός σου εἰς καταπάτημα, 19 καὶ ἀφαιρεθήσῃ ἐκ τῆς οἰκονομίας σου καὶ ἐκ τῆς στάσεώς σου. 20 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καλέσω τὸν παῖδά μου Ελιακιμ τὸν τοῦ Χελκιου 21 καὶ ἐνδύσω αὐτὸν τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου δώσω αὐτῷ καὶ τὸ κράτος καὶ τὴν οἰκονομίαν σου δώσω εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ἔσται ὡς πατὴρ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν Ιερουσαλημ καὶ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν Ιουδα. 22 καὶ δώσω τὴν δόξαν Δαυιδ αὐτῷ, καὶ ἄρξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀντιλέγων. 23 καὶ στήσω αὐτὸν ἄρχοντα ἐν τόπῳ πιστῷ, καὶ ἔσται εἰς θρόνον δόξης τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. 24 καὶ ἔσται πεποιθὼς ἐπ᾽ αὐτὸν πᾶς ἔνδοξος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ ἔσονται ἐπικρεμάμενοι αὐτῷ. 25 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ — τάδε λέγει κύριος σαβαωθ — κινηθήσεται ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐστηριγμένος ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ πεσεῖται, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἡ δόξα ἡ ἐπ᾽ αὐτόν, ὅτι κύριος ἐλάλησεν.