Vajtim për Babiloninë
1 Zbrit e në pluhur ulu,
o virgjëreshë, bijë e Babilonisë!
Ulu përdhe, se s'ka më fron,
o bija e kaldenjve!
Më nuk do të të quajnë
«E ëmbël dhe e brishtë».
2 Merr mokrën e bluaj miellin,
hiqe velin e ngrije cepin e fustanit,
zbathi këmbët e kalo lumin.
3 Le të zbulohet lakuriqësia jote,
le të duket edhe turpi yt!
Kam për të marrë hak
e askush s'do të më ndalë.
4 Shpenguesi ynë është i shenjti i Izraelit,
Zot i ushtrive është emri i tij.
5 Rri në heshtje, fshihu në errësirë,
o bija e kaldenjve,
se më nuk do të të quajnë
«Zonja e Mbretërive».
6 I zemëruar isha kundër popullit tim,
e çnderova trashëgimin tim,
e lashë në dorën tënde.
Mëshirë për ta ti nuk pate,
mbi pleqtë rëndë e vure zgjedhën tënde.
7 E the: «Zonjë do të jem përgjithmonë»,
këto gjëra në zemër nuk i peshove,
për fundin tënd as që u kujtove.
8 E tani, dëgjo, moj epshndjellëse,
ti që rri në vend të sigurt,
që thua në zemrën tënde:
«Unë, përveç meje tjetër s'ka.
E ve s'kam për të mbetur,
humbje fëmijësh s'do të njoh».
9 Por do të të gjejnë këto dy të këqija
njëherësh e brenda ditës.
Humbja e fëmijëve dhe vejëria
do të bien me vrull mbi ty,
për shkak të magjive të tua të shumta,
prej shumicës së yshtjeve të tua.
10 Shpresove në ligësinë tënde,
«Nuk më sheh askush», the.
Urtia e dija jote të mashtruan,
në zemrën tënde thua:
«Unë, përveç meje tjetër s'ka».
11 Do të vijë mbi ty e keqja
e nuk do të dish ta dëbosh,
do të bjerë mbi ty fatkeqësia
e nuk do të mund ta ndalësh,
papritur do të vijë mbi ty shkatërrimi
e nuk do të kuptosh asgjë.
12 Qëndro, pra, në yshtjet e tua,
me magjitë e tua të shumta,
që i ke ushtruar që në rini.
Ndoshta do të përfitosh,
ndoshta do të ndjellësh frikë.
13 Të lodhën këshilltarët e tu të shumtë!
Le të ngrihen, pra, le të të shpëtojnë
ata që qiellin matin,
ata që trupat qiellore vëzhgojnë,
ata që bëjnë parashikime për çdo hënë të re
e të thonë se ç'do të të ndodhë.
14 Ja, janë bërë porsi byku, zjarri i ka djegur!
As veten s'e shpëtojnë dot nga flakët.
Nuk do të ketë më prush për t'u ngrohur,
as zjarr para të cilit të ulesh.
15 Të tillë janë ata për të cilët u mundove,
ata me të cilët dhe e more që në rini,
secili ka shkuar në punë të vet
e ty s'të shpëton askush.
1 Κατάβηθι κάθισον ἐπὶ τὴν γῆν, παρθένος θυγάτηρ Βαβυλῶνος, εἴσελθε εἰς τὸ σκότος, θυγάτηρ Χαλδαίων, ὅτι οὐκέτι προστεθήσῃ κληθῆναι ἁπαλὴ καὶ τρυφερά. 2 λαβὲ μύλον, ἄλεσον ἄλευρον, ἀποκάλυψαι τὸ κατακάλυμμά σου, ἀνακάλυψαι τὰς πολιάς, ἀνάσυραι τὰς κνήμας, διάβηθι ποταμούς· 3 ἀνακαλυφθήσεται ἡ αἰσχύνη σου, φανήσονται οἱ ὀνειδισμοί σου· τὸ δίκαιον ἐκ σοῦ λήμψομαι, οὐκέτι μὴ παραδῶ ἀνθρώποις. 4 εἶπεν ὁ ῥυσάμενός σε κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτῷ ἅγιος Ισραηλ 5 Κάθισον κατανενυγμένη, εἴσελθε εἰς τὸ σκότος, θυγάτηρ Χαλδαίων, οὐκέτι μὴ κληθῇς ἰσχὺς βασιλείας. 6 παρωξύνθην ἐπὶ τῷ λαῷ μου, ἐμίανας τὴν κληρονομίαν μου· ἐγὼ ἔδωκα εἰς τὴν χεῖρά σου, σὺ δὲ οὐκ ἔδωκας αὐτοῖς ἔλεος, τοῦ πρεσβυτέρου ἐβάρυνας τὸν ζυγὸν σφόδρα. 7 καὶ εἶπας Εἰς τὸν αἰῶνα ἔσομαι ἄρχουσα· οὐκ ἐνόησας ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ σου οὐδὲ ἐμνήσθης τὰ ἔσχατα. 8 νῦν δὲ ἄκουσον ταῦτα, ἡ τρυφερὰ ἡ καθημένη πεποιθυῖα ἡ λέγουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς Ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα· οὐ καθιῶ χήρα οὐδὲ γνώσομαι ὀρφανείαν. 9 νῦν δὲ ἥξει ἐξαίφνης ἐπὶ σὲ τὰ δύο ταῦτα ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ· χηρεία καὶ ἀτεκνία ἥξει ἐξαίφνης ἐπὶ σὲ ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐν τῇ ἰσχύι τῶν ἐπαοιδῶν σου σφόδρα 10 τῇ ἐλπίδι τῆς πονηρίας σου. σὺ γὰρ εἶπας Ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. γνῶθι ὅτι ἡ σύνεσις τούτων καὶ ἡ πορνεία σου ἔσται σοι αἰσχύνη. καὶ εἶπας τῇ καρδίᾳ σου Ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. 11 καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἀπώλεια, καὶ οὐ μὴ γνῷς, βόθυνος, καὶ ἐμπεσῇ εἰς αὐτόν· καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ταλαιπωρία, καὶ οὐ μὴ δυνήσῃ καθαρὰ γενέσθαι· καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἐξαπίνης ἀπώλεια, καὶ οὐ μὴ γνῷς. 12 στῆθι νῦν ἐν ταῖς ἐπαοιδαῖς σου καὶ τῇ πολλῇ φαρμακείᾳ σου, ἃ ἐμάνθανες ἐκ νεότητός σου, εἰ δυνήσῃ ὠφεληθῆναι. 13 κεκοπίακας ἐν ταῖς βουλαῖς σου· στήτωσαν καὶ σωσάτωσάν σε οἱ ἀστρολόγοι τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ὁρῶντες τοὺς ἀστέρας ἀναγγειλάτωσάν σοι τί μέλλει ἐπὶ σὲ ἔρχεσθαι. 14 ἰδοὺ πάντες ὡς φρύγανα ἐπὶ πυρὶ κατακαήσονται καὶ οὐ μὴ ἐξέλωνται τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἐκ φλογός· ὅτι ἔχεις ἄνθρακας πυρός, κάθισαι ἐπ᾽ αὐτούς. 15 οὗτοι ἔσονταί σοι βοήθεια, ἐκοπίασας ἐν τῇ μεταβολῇ σου ἐκ νεότητος, ἄνθρωπος καθ᾽ ἑαυτὸν ἐπλανήθη, σοὶ δὲ οὐκ ἔσται σωτηρία.