Rrethimi i Jerusalemit
1 «Arratisuni, o bijtë e Benjaminit,
nga mesi i Jerusalemit!
Bjerini borisë në Tekoa,
jepni një shenjë në Betkerem,
se prej veriut u nis zezona
e rrënimi i madh.
2 Të hijshmen, të brishtën, bijën e Sionit,
do ta rrënoj.
3 Kundër saj do të vijnë barinjtë me grigjat e veta,
përreth saj do t'i ngulin tendat,
do të kullotin, secili në krahun e vet.
4 Përgatitni luftën kundër saj!
Ngrihuni, ta sulmojmë në mes të ditës!
Mjerë ne, se iku dita,
se u zgjatën hijet e mbrëmjes.
5 Ngrihuni, ta sulmojmë natën,
t'ia shembim fortesat.
6 Se kështu thotë Zoti i ushtrive:
“Prijani pemët,
ngrini ledhe rreth Jerusalemit.
Këtë qytet e pret rrënimi,
gjithçka është shtypëse në mesin e tij.
7 Siç e ruan pusi ujin e vet,
ashtu e ka ruajtur të freskët paudhësinë.
Dhunë e rrëmujë dëgjohet në të,
lëngatë e plagë kam gjithmonë para syve.
8 Pranoje qortimin, Jerusalem,
që të mos largohem prej teje,
që mos të të kthej në shkretim,
në tokë të pabanuar”.
9 Kështu thotë Zoti i ushtrive:
“Shkoqeni, shkoqeni porsi hardhinë
tepricën e Izraelit,
vër dorë në të si vjelësi në shermende”.
10 Kujt t'i flas e t'i drejtohem,
që të më dëgjojnë?
Ja, veshët i kanë të parrethprerë
e nuk mund të jenë të vëmendshëm.
Ja, tallen me Fjalën e Zotit,
nuk kënaqen me të.
11 Prandaj jam plot me zemërimin e Zotit,
u lodha duke u përmbajtur.
Zbraze, pra, përmbi fëmijët në rrugë,
edhe përmbi kuvendin e të rinjve,
se do të kapen burrë e grua,
plak e i moshuar.
12 Shtëpitë e tyre do t'u jepen të tjerëve,
me ara e me gra,
se do të shtrij dorën mbi banorët e dheut,
kumton Zoti.
13 Se nga më i vogli te më i madhi
të gjithë kërkojnë përfitime,
nga profeti te prifti
të gjithë janë dredharakë.
14 E shërojnë plagën e popullit tim me mendjelehtësi
duke thënë: “Paqe, paqe”, por paqe s'ka.
15 Mos vallë u vjen turp që veprojnë neveritshëm?
As u vjen turp, as dinë të skuqen.
Prandaj do të bien me të rënët,
në kohën e ndëshkimit do të rrëzohen,
thotë Zoti.
16 Kështu thotë Zoti:
“Ndaluni ndanë udhëve e shikoni,
pyesni për udhët e qëmoçme,
ku është udha e mbarë, që të ecni në të
e të gjeni prehje për shpirtrat tuaj”.
Por ata thanë: “Nuk do të ecim andej”.
17 Atëherë ju caktova rojtarët:
“Vërini vesh zërit të bririt!”.
Por m'u përgjigjën:
“Nuk do t'i vëmë vesh!”.
18 Prandaj, dëgjoni, o kombe,
e merrni vesh, o kuvendarë, çfarë do t'u ndodhë.
19 Dëgjo, o tokë: “Ja, po i sjell të mbrapshtën këtij populli,
frytin e shestimeve të tyre,
se nuk u vunë vesh fjalëve të mia
dhe e shpërfillën ligjin tim.
20 Pse më kushtoni temjanin e Shebës
apo kanellën e shijshme që vjen prej së largu?
Flitë tuaja të shkrumbimit nuk më kënaqin,
flijimet tuaja nuk më pëlqejnë”.
21 Prandaj, kështu thotë Zoti:
“Ja, do t'i vë pengesa këtij populli
e ata do të pengohen etër e bij njësoj,
i afërmi e miku i tij do të rrënohen”.
22 Kështu thotë Zoti:
“Ja, një popull po vjen prej dheut të veriut,
nga skajet e dheut
një komb i madh po ngrihet,
23 harkun e heshtën vringëllojnë,
është mizor e i pamëshirshëm,
ushtima e tij si ushtima e detit,
mbi kuaj kalërojnë,
si trup i vetëm për betejë kundër teje,
o bija e Sionit”.
24 Kur e dëgjuam këtë lajm,
duart na u prenë,
ankthi e dhimbjet na zunë
si dhimbjet e gruas që lind.
25 Mos dilni ndër ara,
mos ecni në rrugë,
se armiku ka shpatë
e gjithandej ka tmerr.
26 O bija e popullit tim, vish grathoren,
zhgërryhu në hi,
mbaj zi si për të vetmin djalë,
vajto me hidhërim,
se befas do të bjerë mbi ne rrënimtari.
27 Ty të caktova furrnaltë për të spastruar popullin tim,
fortesë, që të vëresh e të shqyrtosh sjelljen e tij.
28 Të gjithë janë kryeneçë,
përhapës trillimesh,
janë si bronzi e hekuri,
të gjithë janë shthurur.
29 Rrësheku i fryn zjarrit,
që zjarri plumbin krejt ta shkrijë,
por më kot bëhet shkrirja,
se papastërtitë nuk ndahen.
30 “Argjend i përjashtuar” quhen,
se Zoti i ka përjashtuar».
1 Ἐνισχύσατε, υἱοὶ Βενιαμιν, ἐκ μέσου τῆς Ιερουσαλημ καὶ ἐν Θεκουε σημάνατε σάλπιγγι καὶ ὑπὲρ Βαιθαχαρμα ἄρατε σημεῖον, ὅτι κακὰ ἐκκέκυφεν ἀπὸ βορρᾶ, καὶ συντριβὴ μεγάλη γίνεται, 2 καὶ ἀφαιρεθήσεται τὸ ὕψος σου, θύγατερ Σιων. 3 εἰς αὐτὴν ἥξουσιν ποιμένες καὶ τὰ ποίμνια αὐτῶν καὶ πήξουσιν ἐπ᾽ αὐτὴν σκηνὰς κύκλῳ καὶ ποιμανοῦσιν ἕκαστος τῇ χειρὶ αὐτοῦ. 4 παρασκευάσασθε ἐπ᾽ αὐτὴν εἰς πόλεμον, ἀνάστητε καὶ ἀναβῶμεν ἐπ᾽ αὐτὴν μεσημβρίας· οὐαὶ ἡμῖν, ὅτι κέκλικεν ἡ ἡμέρα, ὅτι ἐκλείπουσιν αἱ σκιαὶ τῆς ἑσπέρας. 5 ἀνάστητε καὶ ἀναβῶμεν ἐν τῇ νυκτὶ καὶ διαφθείρωμεν τὰ θεμέλια αὐτῆς. 6 ὅτι τάδε λέγει κύριος Ἔκκοψον τὰ ξύλα αὐτῆς, ἔκχεον ἐπὶ Ιερουσαλημ δύναμιν· ὦ πόλις ψευδής, ὅλη καταδυναστεία ἐν αὐτῇ. 7 ὡς ψύχει λάκκος ὕδωρ, οὕτως ψύχει κακία αὐτῆς· ἀσέβεια καὶ ταλαιπωρία ἀκουσθήσεται ἐν αὐτῇ ἐπὶ πρόσωπον αὐτῆς διὰ παντός. πόνῳ καὶ μάστιγι 8 παιδευθήσῃ, Ιερουσαλημ, μὴ ἀποστῇ ἡ ψυχή μου ἀπὸ σοῦ, μὴ ποιήσω σε ἄβατον γῆν ἥτις οὐ κατοικηθήσεται. 9 ὅτι τάδε λέγει κύριος Καλαμᾶσθε καλαμᾶσθε ὡς ἄμπελον τὰ κατάλοιπα τοῦ Ισραηλ, ἐπιστρέψατε ὡς ὁ τρυγῶν ἐπὶ τὸν κάρταλλον αὐτοῦ. 10 πρὸς τίνα λαλήσω καὶ διαμαρτύρωμαι, καὶ ἀκούσεται; ἰδοὺ ἀπερίτμητα τὰ ὦτα αὐτῶν, καὶ οὐ δύνανται ἀκούειν· ἰδοὺ τὸ ῥῆμα κυρίου ἐγένετο αὐτοῖς εἰς ὀνειδισμόν, οὐ μὴ βουληθῶσιν αὐτὸ ἀκοῦσαι. 11 καὶ τὸν θυμόν μου ἔπλησα καὶ ἐπέσχον καὶ οὐ συνετέλεσα αὐτούς· ἐκχεῶ ἐπὶ νήπια ἔξωθεν καὶ ἐπὶ συναγωγὴν νεανίσκων ἅμα, ὅτι ἀνὴρ καὶ γυνὴ συλλημφθήσονται, πρεσβύτερος μετὰ πλήρους ἡμερῶν· 12 καὶ μεταστραφήσονται αἱ οἰκίαι αὐτῶν εἰς ἑτέρους, ἀγροὶ καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό, ὅτι ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν ταύτην, λέγει κύριος. 13 ὅτι ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν καὶ ἕως μεγάλου πάντες συνετελέσαντο ἄνομα, ἀπὸ ἱερέως καὶ ἕως ψευδοπροφήτου πάντες ἐποίησαν ψευδῆ. 14 καὶ ἰῶντο τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ μου ἐξουθενοῦντες καὶ λέγοντες Εἰρήνη εἰρήνη· καὶ ποῦ ἐστιν εἰρήνη; 15 κατῃσχύνθησαν, ὅτι ἐξελίποσαν· καὶ οὐδ᾽ ὧς καταισχυνόμενοι κατῃσχύνθησαν καὶ τὴν ἀτιμίαν αὐτῶν οὐκ ἔγνωσαν. διὰ τοῦτο πεσοῦνται ἐν τῇ πτώσει αὐτῶν καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀπολοῦνται, εἶπεν κύριος. 16 τάδε λέγει κύριος Στῆτε ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς καὶ ἴδετε, καὶ ἐρωτήσατε τρίβους κυρίου αἰωνίους καὶ ἴδετε, ποία ἐστὶν ἡ ὁδὸς ἡ ἀγαθή, καὶ βαδίζετε ἐν αὐτῇ, καὶ εὑρήσετε ἁγνισμὸν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· καὶ εἶπαν Οὐ πορευσόμεθα. 17 κατέστακα ἐφ᾽ ὑμᾶς σκοπούς, ἀκούσατε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος· καὶ εἶπαν Οὐκ ἀκουσόμεθα. 18 διὰ τοῦτο ἤκουσαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ ποιμαίνοντες τὰ ποίμνια αὐτῶν. 19 ἄκουε, γῆ· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον κακά, τὸν καρπὸν ἀποστροφῆς αὐτῶν· ὅτι τῶν λόγων μου οὐ προσέσχον καὶ τὸν νόμον μου ἀπώσαντο. 20 ἵνα τί μοι λίβανον ἐκ Σαβα φέρετε καὶ κιννάμωμον ἐκ γῆς μακρόθεν; τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν οὔκ εἰσιν δεκτά, καὶ αἱ θυσίαι ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν μοι. 21 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον ἀσθένειαν, καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν αὐτῇ πατέρες καὶ υἱοὶ ἅμα, γείτων καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ ἀπολοῦνται. 22 τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ λαὸς ἔρχεται ἀπὸ βορρᾶ, καὶ ἔθνη ἐξεγερθήσεται ἀπ᾽ ἐσχάτου τῆς γῆς· 23 τόξον καὶ ζιβύνην κρατήσουσιν, ἰταμός ἐστιν καὶ οὐκ ἐλεήσει, φωνὴ αὐτοῦ ὡς θάλασσα κυμαίνουσα, ἐφ᾽ ἵπποις καὶ ἅρμασιν παρατάξεται ὡς πῦρ εἰς πόλεμον πρὸς σέ, θύγατερ Σιων. 24 ἠκούσαμεν τὴν ἀκοὴν αὐτῶν, παρελύθησαν αἱ χεῖρες ἡμῶν, θλῖψις κατέσχεν ἡμᾶς, ὠδῖνες ὡς τικτούσης. 25 μὴ ἐκπορεύεσθε εἰς ἀγρὸν καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς μὴ βαδίζετε, ὅτι ῥομφαία τῶν ἐχθρῶν παροικεῖ κυκλόθεν. 26 θύγατερ λαοῦ μου, περίζωσαι σάκκον, κατάπασαι ἐν σποδῷ, πένθος ἀγαπητοῦ ποίησαι σεαυτῇ, κοπετὸν οἰκτρόν, ὅτι ἐξαίφνης ἥξει ταλαιπωρία ἐφ᾽ ὑμᾶς. 27 δοκιμαστὴν δέδωκά σε ἐν λαοῖς δεδοκιμασμένοις, καὶ γνώσῃ με ἐν τῷ δοκιμάσαι με τὴν ὁδὸν αὐτῶν· 28 πάντες ἀνήκοοι, πορευόμενοι σκολιῶς, χαλκὸς καὶ σίδηρος, πάντες διεφθαρμένοι εἰσίν. 29 ἐξέλιπεν φυσητὴρ ἀπὸ πυρός, ἐξέλιπεν μόλιβος· εἰς κενὸν ἀργυροκόπος ἀργυροκοπεῖ, πονηρία αὐτῶν οὐκ ἐτάκη. 30 ἀργύριον ἀποδεδοκιμασμένον καλέσατε αὐτούς, ὅτι ἀπεδοκίμασεν αὐτοὺς κύριος.