Përkrahësi i Izraelit
1 Le të heshtin para meje ishujt,
le ta përtërijnë fuqinë popujt,
le të afrohen e të flasin,
le të shkojmë bashkë për të bërë gjyq.
2 Kush e ngriti, pra, atë prej lindjes,
kush e thirri të ngrihet për të bërë drejtësi?
Para tij i dorëzon kombet,
para tij i rrëzon mbretërit.
Shpata e tij i kthen në pluhur,
harku i tij, në kashtë të hapërdarë.
3 I ndjek pas e i kalon pa pësuar gjë,
nëpër shtigje, ku këmba e tij s'ka shkelur kurrë.
4 Kush e bëri? Kush e kreu këtë?
Kush i shpall breznitë që në fillim?
Unë, Zoti, jam i pari.
Unë do të jem edhe me të fundit.
5 Shohin ujdhesat e dridhen,
skajet e tokës tmerrohen;
po afrohen, po mbërrijnë!
6 Secili ndihmon të afërtin,
vëllait të vet i thotë: «Bëhu i fortë!».
7 Mjeshtri i jep zemër argjendarit,
bakërpunuesi, farkëtarit me kudhër.
«Mirë është», i thotë për ngjitjen,
dhe me gozhdë e forcon,
që të mos tundet vendit.
8 Po ti, o Izrael, shërbëtori im,
ti, o Jakob, i zgjedhuri im,
fara e Abrahamit, mikut tim,
9 ty, që nga skajet e tokës të mora,
të thirra prej viseve të largëta e të thashë:
«Ti je shërbëtori im, ty të zgjodha
e poshtë nuk të kam hedhur».
10 Mos u tremb, se unë jam me ty,
mos u tmerro, se unë jam Perëndia yt.
Unë të jap forcë, unë të ndihmoj,
me të djathtën e drejtësisë sime të përkrah.
11 Ja, do të turpërohen e do të skuqen
gjithë sa janë të zemëruar me ty,
do të kthehen në hiç, do të zhbihen
ata që luftojnë kundër teje.
12 Do t'i kërkosh, por nuk do t'i gjesh
ata që të kundërshtojnë,
do të jenë si të mos ishin, do të asgjësohen,
ata që të sulmojnë.
13 Se unë jam Zoti, Perëndia yt,
unë të marr për dore e të them:
«Mos ki frikë, unë jam ndihma jote.
14 Mos u tremb, o krimb i Jakobit, o burra të Izraelit,
se unë jam ndihma juaj»,
kumton Zoti, shpëtimtari yt,
i shenjti i Izraelit.
15 Ja tek po të bëj shirëse të mprehtë,
të re e me dhëmbëza të mprehta.
Do t'i shish malet e do t'i copëtosh,
kodrat do t'i kthesh në byk.
16 Do t'i hedhësh lart e do t'i marrë era,
stuhia do t'i shpërndajë.
E ti do të gëzosh në Zotin,
me të shenjtin e Izraelit do të lavdërohesh.
17 Skamnorët e nevojtarët kërkojnë ujë, por ujë nuk ka,
nga etja gjuha e tyre thahet.
Unë, Zoti, do t'u gjendem,
unë, Perëndia i Izraelit, nuk do t'i braktis.
18 Lumenj do të shpërthej prej kodrave të zhveshura,
burime ujërash në mes të luginave,
shkretëtirën do ta bëj pellg ujërash,
tokën e thatë gurrë përrenjsh.
19 Në shkretëtirë do ta mbjell cedrin,
akacien, mërsinën e ullirin,
në shkretëtirë qiparisin do ta vë,
bashkë me vidhin e me bredhin.
20 Kështu, do të shohin e do ta dinë,
do ta kuptojnë e do ta marrin vesh tok,
se këtë e bëri dora e Zotit,
këtë e krijoi i shenjti i Izraelit.
21 «Paraqiteni çështjen tuaj», thotë Zoti,
«Parashtrojini arsyetimet tuaja», thotë mbreti i Jakobit.
22 Të afrohen e të na tregojnë ç'do të ndodhë,
të na tregojnë gjërat që kaluan,
që t'i shqyrtojmë në zemër e të dimë përfundimin,
ose të na shpallin gjërat që do të vijnë.
23 Na tregoni ç'do të ndodhë në të ardhmen,
që ta pranojmë se jeni perëndi.
Bëni diçka të mirë apo diçka të keqe,
që të mahnitemi e të shohim njëri-tjetrin me habi.
24 Ja, ju s'jeni askush,
vepra juaj s'vlen aspak,
i neveritshëm kush ju zgjedh.
25 E kam ngritur dikë prej veriut e ai po vjen,
prej atje ku lind dielli emrin tim ai thërret,
do t'i shkelë prijësit porsi baltën,
si poçari që shtyp argjilën.
26 Kush e shpalli këtë që në krye, që ta dinim,
apo prej kohëve të moçme, që të thoshim: «E drejtë».
Jo, askush nuk e tha e askush nuk e shpalli.
Jo, askush nuk i dëgjoi fjalët e tua.
27 I pari isha që i thashë Sionit: «Ja, ja tek janë!».
Lajmëtarin unë ia dërgova Jerusalemit.
28 Pashë, por nuk ishte askush,
mes tyre s'kishte asnjë që të jepte këshillë
apo që ta pyesja e të më përgjigjej.
29 Ja, të gjithë këta janë veç kotësi,
veprat e tyre krejt pa vlerë,
idhujt e tyre erë e zbrazët.
1 Ἐγκαινίζεσθε πρός με, νῆσοι, οἱ γὰρ ἄρχοντες ἀλλάξουσιν ἰσχύν· ἐγγισάτωσαν καὶ λαλησάτωσαν ἅμα, τότε κρίσιν ἀναγγειλάτωσαν. 2 τίς ἐξήγειρεν ἀπὸ ἀνατολῶν δικαιοσύνην, ἐκάλεσεν αὐτὴν κατὰ πόδας αὐτοῦ, καὶ πορεύσεται; δώσει ἐναντίον ἐθνῶν καὶ βασιλεῖς ἐκστήσει καὶ δώσει εἰς γῆν τὰς μαχαίρας αὐτῶν καὶ ὡς φρύγανα ἐξωσμένα τὰ τόξα αὐτῶν· 3 καὶ διώξεται αὐτοὺς καὶ διελεύσεται ἐν εἰρήνῃ ἡ ὁδὸς τῶν ποδῶν αὐτοῦ. 4 τίς ἐνήργησεν καὶ ἐποίησεν ταῦτα; ἐκάλεσεν αὐτὴν ὁ καλῶν αὐτὴν ἀπὸ γενεῶν ἀρχῆς, ἐγὼ θεὸς πρῶτος, καὶ εἰς τὰ ἐπερχόμενα ἐγώ εἰμι. 5 εἴδοσαν ἔθνη καὶ ἐφοβήθησαν, τὰ ἄκρα τῆς γῆς ἤγγισαν καὶ ἤλθοσαν ἅμα 6 κρίνων ἕκαστος τῷ πλησίον καὶ τῷ ἀδελφῷ βοηθῆσαι καὶ ἐρεῖ 7 Ἴσχυσεν ἀνὴρ τέκτων καὶ χαλκεὺς τύπτων σφύρῃ ἅμα ἐλαύνων· ποτὲ μὲν ἐρεῖ Σύμβλημα καλόν ἐστιν· ἰσχύρωσαν αὐτὰ ἐν ἥλοις, θήσουσιν αὐτὰ καὶ οὐ κινηθήσονται.
8 Σὺ δέ, Ισραηλ, παῖς μου Ιακωβ, ὃν ἐξελεξάμην, σπέρμα Αβρααμ, ὃν ἠγάπησα, 9 οὗ ἀντελαβόμην ἀπ᾽ ἄκρων τῆς γῆς καὶ ἐκ τῶν σκοπιῶν αὐτῆς ἐκάλεσά σε καὶ εἶπά σοι Παῖς μου εἶ, ἐξελεξάμην σε καὶ οὐκ ἐγκατέλιπόν σε, 10 μὴ φοβοῦ, μετὰ σοῦ γάρ εἰμι· μὴ πλανῶ, ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ θεός σου ὁ ἐνισχύσας σε καὶ ἐβοήθησά σοι καὶ ἠσφαλισάμην σε τῇ δεξιᾷ τῇ δικαίᾳ μου. 11 ἰδοὺ αἰσχυνθήσονται καὶ ἐντραπήσονται πάντες οἱ ἀντικείμενοί σοι· ἔσονται γὰρ ὡς οὐκ ὄντες καὶ ἀπολοῦνται πάντες οἱ ἀντίδικοί σου. 12 ζητήσεις αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ εὕρῃς τοὺς ἀνθρώπους, οἳ παροινήσουσιν εἰς σέ· ἔσονται γὰρ ὡς οὐκ ὄντες καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἀντιπολεμοῦντές σε. 13 ὅτι ἐγὼ ὁ θεός σου ὁ κρατῶν τῆς δεξιᾶς σου, ὁ λέγων σοι Μὴ φοβοῦ, 14 Ιακωβ, ὀλιγοστὸς Ισραηλ· ἐγὼ ἐβοήθησά σοι, λέγει ὁ θεὸς ὁ λυτρούμενός σε, Ισραηλ. 15 ἰδοὺ ἐποίησά σε ὡς τροχοὺς ἁμάξης ἀλοῶντας καινοὺς πριστηροειδεῖς, καὶ ἀλοήσεις ὄρη καὶ λεπτυνεῖς βουνοὺς καὶ ὡς χνοῦν θήσεις· 16 καὶ λικμήσεις, καὶ ἄνεμος λήμψεται αὐτούς, καὶ καταιγὶς διασπερεῖ αὐτούς, σὺ δὲ εὐφρανθήσῃ ἐν τοῖς ἁγίοις Ισραηλ. καὶ ἀγαλλιάσονται 17 οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ ἐνδεεῖς· ζητήσουσιν γὰρ ὕδωρ, καὶ οὐκ ἔσται, ἡ γλῶσσα αὐτῶν ἀπὸ τῆς δίψης ἐξηράνθη· ἐγὼ κύριος ὁ θεός, ἐγὼ ἐπακούσομαι, ὁ θεὸς Ισραηλ, καὶ οὐκ ἐγκαταλείψω αὐτούς, 18 ἀλλὰ ἀνοίξω ἐπὶ τῶν ὀρέων ποταμοὺς καὶ ἐν μέσῳ πεδίων πηγάς, ποιήσω τὴν ἔρημον εἰς ἕλη καὶ τὴν διψῶσαν γῆν ἐν ὑδραγωγοῖς, 19 θήσω εἰς τὴν ἄνυδρον γῆν κέδρον καὶ πύξον καὶ μυρσίνην καὶ κυπάρισσον καὶ λεύκην, 20 ἵνα ἴδωσιν καὶ γνῶσιν καὶ ἐννοηθῶσιν καὶ ἐπιστῶνται ἅμα ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταῦτα πάντα καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ κατέδειξεν.
21 Ἐγγίζει ἡ κρίσις ὑμῶν, λέγει κύριος ὁ θεός· ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμῶν, λέγει ὁ βασιλεὺς Ιακωβ. 22 ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν ἃ συμβήσεται, ἢ τὰ πρότερα τίνα ἦν εἴπατε, καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νοῦν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ ἔσχατα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμῖν. 23 ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ᾽ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε· εὖ ποιήσατε καὶ κακώσατε, καὶ θαυμασόμεθα καὶ ὀψόμεθα ἅμα· 24 ὅτι πόθεν ἐστὲ ὑμεῖς καὶ πόθεν ἡ ἐργασία ὑμῶν; ἐκ γῆς· βδέλυγμα ἐξελέξαντο ὑμᾶς. 25 ἐγὼ δὲ ἤγειρα τὸν ἀπὸ βορρᾶ καὶ τὸν ἀφ᾽ ἡλίου ἀνατολῶν, κληθήσονται τῷ ὀνόματί μου· ἐρχέσθωσαν ἄρχοντες, καὶ ὡς πηλὸς κεραμέως καὶ ὡς κεραμεὺς καταπατῶν τὸν πηλόν, οὕτως καταπατηθήσεσθε. 26 τίς γὰρ ἀναγγελεῖ τὰ ἐξ ἀρχῆς, ἵνα γνῶμεν, καὶ τὰ ἔμπροσθεν, καὶ ἐροῦμεν ὅτι ἀληθῆ ἐστιν; οὐκ ἔστιν ὁ προλέγων οὐδὲ ὁ ἀκούων ὑμῶν τοὺς λόγους. 27 ἀρχὴν Σιων δώσω καὶ Ιερουσαλημ παρακαλέσω εἰς ὁδόν. 28 ἀπὸ γὰρ τῶν ἐθνῶν ἰδοὺ οὐδείς, καὶ ἀπὸ τῶν εἰδώλων αὐτῶν οὐκ ἦν ὁ ἀναγγέλλων· καὶ ἐὰν ἐρωτήσω αὐτούς Πόθεν ἐστέ, οὐ μὴ ἀποκριθῶσίν μοι. 29 εἰσὶν γὰρ οἱ ποιοῦντες ὑμᾶς, καὶ μάτην οἱ πλανῶντες ὑμᾶς.