Përtëritja e Besëlidhjes
1 Atëherë mbreti dërgoi lajm të mblidhej tek ai e gjithë pleqësia e Judës dhe e Jerusalemit. 2 Mbreti shkoi në tempullin e Zotit dhe bashkë me të, të gjithë banorët e Judës dhe të Jerusalemit, priftërinjtë, profetët e mbarë populli, i madh e i vogël. Ai lexoi para tyre të gjitha fjalët e librit të Besëlidhjes që ishte gjetur në tempullin e Zotit. 3 Pastaj mbreti qëndroi pranë shtyllës së tempullit dhe bëri një besëlidhje para Zotit, për të ecur udhës së Zotit dhe për të mbajtur urdhërimet, dëshmitë dhe rregullat e tij me gjithë zemër e me gjithë shpirt, duke i përmbushur të gjitha fjalët e asaj besëlidhjeje, ashtu siç ishin shkruar në atë libër. Mbarë populli e pranoi besëlidhjen.
4 Atëherë mbreti Josi i dha urdhër kryepriftit Hilkiah, priftërinjve të rangut të dytë dhe portarëve të nxirrnin jashtë tempullit të Zotit të gjitha sendet, që ishin punuar për nder të Baalit, të Asherasë apo të ushtrisë qiellore. Mbreti i dogji sendet jashtë Jerusalemit, në luginën e Kidronit dhe hirin e tyre e çoi në Betel. 5 Ai hoqi edhe priftërinjtë e idhujve, që mbretërit e Judës kishin caktuar për të kushtuar temjan në faltoret në vende të larta nëpër qytetet e Judës dhe në rrethinat e Jerusalemit, si edhe ata që i kushtonin temjan Baalit, diellit, hënës, shenjave të yjeve e mbarë ushtrisë qiellore. 6 Shtyllën e Asherasë e nxori nga tempulli i Zotit jashtë Jerusalemit në luginën e Kidronit, ku e dogji, e bëri hi dhe hirin e shpërndau mbi varret e popullit. 7 Ai shkatërroi edhe ndërtesat e lavirëve të kultit, që ndodheshin në tempullin e Zotit, ku gratë endnin pëlhura për shtyllat e Asherasë. 8 Mandej solli priftërinjtë nga të gjitha qytetet e Judës dhe përdhosi faltoret në vende të larta, ku kishin kushtuar temjan, që nga Geba e deri në Bershebë. Ai rrënoi edhe faltoret te Porta e Jozuehut, qeveritarit të qytetit, që ndodhej në të majtë të portës kryesore të qytetit. 9 Megjithatë, priftërinjve të faltoreve në vende të larta nuk u lejohej të ngjiteshin para altarit të Zotit në Jerusalem për të kushtuar fli, por ata mund të hanin bukët e ndorme si priftërinjtë e tjerë. 10 Josia përdhosi edhe Tofetin, që ndodhej në luginën e Ben Hinomit, me qëllim që askush të mos i kushtonte më si fli në zjarr djalin apo vajzën e vet Molekut. 11 Mandej ai hoqi kuajt, që mbretërit e Judës ia kishin kushtuar diellit e që rrinin në hyrje të tempullit të Zotit, në shtesën pranë dhomës ku banonte eunuku Natan Melek, ndërsa karrocat e diellit i dogji në zjarr. 12 Mbreti Josi shembi edhe altarët që kishte ndërtuar Ahazi, mbreti i Judës, mbi tarracën e dhomës së sipërme, si edhe altarët, që kishte ndërtuar Manaseu në dy tremet e tempullit të Zotit. I bëri copë e çikë dhe pluhurin e tyre e hodhi në luginën e Kidronit. 13 Përdhosi edhe faltoret në vende të larta përballë Jerusalemit, në anën e djathtë të malit të Shkretimit, të cilat i kishte ndërtuar Solomoni, mbreti i Izraelit, për nder të Ashtarotës, idhullit të ndyrë të sidonasve, për nder të Kemoshit, idhullit të ndyrë të Moabit, dhe Milkomit, idhullit të ndyrë të amonitëve. 14 Copëtoi përmendoret e shenjta dhe preu shtyllat e Asherasë. Gropat e tyre i mbushi me eshtra njerëzish.
15 Josia shkatërroi edhe altarin që ishte në faltoren e Betelit, të cilin e kishte ndërtuar Jeroboami, biri i Nebatit, që kishte shtyrë Izraelin në mëkat. E rrënoi altarin bashkë me faltoren në vend të lartë, e dogji dhe e bëri pluhur. Dogji edhe shtyllën e Asherasë. 16 Josia ktheu kokën e pa varret që ndodheshin në kodër. Atëherë ai dërgoi të merrnin eshtra nga varret dhe i dogji mbi altar, duke e përdhosur, sipas fjalës së Zotit, që kishte thënë kohë më parë njeriu i Perëndisë. 17 Pastaj Josia tha: «Çfarë është kjo përmendore që shoh?». Banorët e qytetit i thanë: «Është varri i njeriut të Perëndisë, që erdhi nga Juda dhe tha fjalët, të cilat ti sot i përmbushe, kundër altarit të Betelit». 18 Josia tha: «Lëreni të qetë e askush të mos i prekë eshtrat e tij». Kështu, ata nuk i prekën eshtrat e profetit që kishte ardhur nga Samaria. 19 Josia zhduku të gjitha faltoret nëpër vende të larta të Samarisë, të cilat i kishin ndërtuar mbretërit e Izraelit, duke ndezur zemërimin e Zotit. Ai bëri me to siç kishte bërë në Betel. 20 Priftërinjtë e faltoreve në vende të larta, Josia i flijoi mbi altarët e këtyre faltoreve, duke djegur mbi to edhe eshtra njerëzish. Mandej ai u kthye në Jerusalem.
Kremtimi i Pashkës
21 Mbreti Josi i dha këtë urdhër mbarë popullit: «Kremtoni Pashkën për nder të Zotit, Perëndisë tuaj, ashtu siç është shkruar në librin e kësaj besëlidhjeje». 22 Pashkën nuk e kishin kremtuar ashtu që nga koha e gjyqtarëve që kishin udhëhequr Izraelin, madje as edhe gjatë sundimit të mbretërve të Izraelit e të Judës. 23 Një Pashkë e tillë për nder të Zotit u kremtua në Jerusalem vetëm në vitin e tetëmbëdhjetë të mbretërimit të Josisë.
24 Ai zhduku ata që thërrasin shpirtra të vdekurish, shortarët, idhujt familjarë, shëmbëlltyrat e idhujve dhe të gjitha gjërat e neveritshme që ishin parë në Jerusalem e në mbarë tokën e Judës. Kështu, zbatoi fjalët e ligjit që ishin shkruar në librin që prifti Hilkiah kishte gjetur në tempullin e Zotit. 25 Para Josisë nuk kishte pasur kurrë mbret si ai, që të ishte kthyer te Zoti me gjithë zemrën, me gjithë shpirtin e me gjithë forcën e vet, sipas tërë ligjit të Moisiut, e nuk pati as pas tij.
26 E megjithatë, Zoti nuk e fashiti zemërimin e tij të madh që ishte ndezur kundër Judës për shkak të të gjitha ngallmimeve që kishte bërë Manaseu kundër tij. 27 Kështu, Zoti tha: «Do ta dëboj edhe Judën nga prania ime, ashtu siç dëbova edhe Izraelin. Jerusalemin, qytetin që zgjodha vetë, do ta flak tutje, bashkë me tempullin, për të cilin pata thënë se në të do të banonte emri im».
Vdekja e Josisë
28 Bëmat e tjera të Josisë dhe të gjitha veprat e tij janë të shkruara në Librin e Kronikave të Mbretërve të Judës. 29 Gjatë sundimit të tij, faraoni Nekoh, mbreti i Egjiptit, doli kundër mbretit të Asirisë në lumin Eufrat. Mbreti Josi marshoi kundër tij, por faraoni e vrau në Megido, që në sulmin e parë. 30 Shërbëtorët e mbartën trupin e Josisë në një karrocë dhe e sollën në Jerusalem, ku e varrosën në varrin e tij. Populli i vendit mori Jehoahazin, birin e Josisë, e vajosën mbret dhe e vunë të mbretërojë në vend të të atit.
Mbretërimi i Jehoahazit në Judë
31 Jehoahazi ishte njëzet e tre vjeç kur u bë mbret dhe mbretëroi vetëm tre muaj në Jerusalem. E ëma e tij quhej Hamitala dhe ishte bija e Jeremisë nga Libnahu. 32 Jehoahazi bëri çka është keq në sytë e Zotit, ashtu siç kishin bërë paraardhësit e tij. 33 Faraoni Nekoh e burgosi Jehoahazin në Riblah, në vendin e Hamatit, që të mos mbretëronte në Jerusalem. Ai i caktoi vendit një tagër prej tre mijë kilogramësh argjendi dhe tridhjetë kilogramësh ari. 34 Faraoni Nekoh bëri mbret Eliakimin, birin e Josisë, të cilit ia ndryshoi emrin në Jehojakim dhe e vuri të mbretërojë në vend të Josisë, atit të tij. Jehoahazin faraoni e mori rob në Egjipt, ku edhe vdiq. 35 Jehojakimi ia dha argjendin dhe arin faraonit, por, për t'ia plotësuar kërkesën, e ngarkoi vendin me tatime. Ai e detyroi të gjithë popullin të paguante sasinë e argjendit dhe të arit të caktuar për secilin, në mënyrë që t'i jepej faraonit.
Mbretërimi i Jehojakimit në Judë
36 Jehojakimi ishte njëzet e pesë vjeç kur u bë mbret dhe mbretëroi për njëmbëdhjetë vjet në Jerusalem. E ëma e tij quhej Zebida dhe ishte bija e Pedajahut nga Rumahu. 37 Jehojakimi bëri çka është keq në sytë e Zotit, ashtu siç kishin bërë paraardhësit e tij.
1 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καὶ συνήγαγεν πρὸς ἑαυτὸν πάντας τοὺς πρεσβυτέρους Ιουδα καὶ Ιερουσαλημ. 2 καὶ ἀνέβη ὁ βασιλεὺς εἰς οἶκον κυρίου καὶ πᾶς ἀνὴρ Ιουδα καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν Ιερουσαλημ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ προφῆται καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀπὸ μικροῦ καὶ ἕως μεγάλου, καὶ ἀνέγνω ἐν ὠσὶν αὐτῶν πάντας τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τῆς διαθήκης τοῦ εὑρεθέντος ἐν οἴκῳ κυρίου. 3 καὶ ἔστη ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν στῦλον καὶ διέθετο διαθήκην ἐνώπιον κυρίου τοῦ πορεύεσθαι ὀπίσω κυρίου καὶ τοῦ φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ ἐν πάσῃ ψυχῇ τοῦ ἀναστῆσαι τοὺς λόγους τῆς διαθήκης ταύτης, τὰ γεγραμμένα ἐπὶ τὸ βιβλίον τοῦτο· καὶ ἔστη πᾶς ὁ λαὸς ἐν τῇ διαθήκῃ. 4 καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Χελκια τῷ ἱερεῖ τῷ μεγάλῳ καὶ τοῖς ἱερεῦσιν τῆς δευτερώσεως καὶ τοῖς φυλάσσουσιν τὸν σταθμὸν τοῦ ἐξαγαγεῖν ἐκ τοῦ ναοῦ κυρίου πάντα τὰ σκεύη τὰ πεποιημένα τῷ Βααλ καὶ τῷ ἄλσει καὶ πάσῃ τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσεν αὐτὰ ἔξω Ιερουσαλημ ἐν σαδημωθ Κεδρων καὶ ἔλαβεν τὸν χοῦν αὐτῶν εἰς Βαιθηλ. 5 καὶ κατέπαυσεν τοὺς χωμαριμ, οὓς ἔδωκαν βασιλεῖς Ιουδα καὶ ἐθυμίων ἐν τοῖς ὑψηλοῖς καὶ ἐν ταῖς πόλεσιν Ιουδα καὶ τοῖς περικύκλῳ Ιερουσαλημ, καὶ τοὺς θυμιῶντας τῷ Βααλ καὶ τῷ ἡλίῳ καὶ τῇ σελήνῃ καὶ τοῖς μαζουρωθ καὶ πάσῃ τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ. 6 καὶ ἐξήνεγκεν τὸ ἄλσος ἐξ οἴκου κυρίου ἔξωθεν Ιερουσαλημ εἰς τὸν χειμάρρουν Κεδρων καὶ κατέκαυσεν αὐτὸν ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεδρων καὶ ἐλέπτυνεν εἰς χοῦν καὶ ἔρριψεν τὸν χοῦν αὐτοῦ εἰς τὸν τάφον τῶν υἱῶν τοῦ λαοῦ. 7 καὶ καθεῖλεν τὸν οἶκον τῶν καδησιμ τῶν ἐν τῷ οἴκῳ κυρίου, οὗ αἱ γυναῖκες ὕφαινον ἐκεῖ χεττιιν τῷ ἄλσει. 8 καὶ ἀνήγαγεν πάντας τοὺς ἱερεῖς ἐκ πόλεων Ιουδα καὶ ἐμίανεν τὰ ὑψηλά, οὗ ἐθυμίασαν ἐκεῖ οἱ ἱερεῖς, ἀπὸ Γαβαα καὶ ἕως Βηρσαβεε. καὶ καθεῖλεν τὸν οἶκον τῶν πυλῶν τὸν παρὰ τὴν θύραν τῆς πύλης Ιησου ἄρχοντος τῆς πόλεως, τῶν ἐξ ἀριστερῶν ἀνδρὸς ἐν τῇ πύλῃ τῆς πόλεως. 9 πλὴν οὐκ ἀνέβησαν οἱ ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν πρὸς τὸ θυσιαστήριον κυρίου ἐν Ιερουσαλημ, ὅτι εἰ μὴ ἔφαγον ἄζυμα ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν. 10 καὶ ἐμίανεν τὸν Ταφεθ τὸν ἐν φάραγγι υἱοῦ Εννομ τοῦ διάγειν ἄνδρα τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἄνδρα τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τῷ Μολοχ ἐν πυρί. 11 καὶ κατέπαυσεν τοὺς ἵππους, οὓς ἔδωκαν βασιλεῖς Ιουδα τῷ ἡλίῳ ἐν τῇ εἰσόδῳ οἴκου κυρίου εἰς τὸ γαζοφυλάκιον Ναθαν βασιλέως τοῦ εὐνούχου ἐν φαρουριμ, καὶ τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου κατέκαυσεν πυρί. 12 καὶ τὰ θυσιαστήρια τὰ ἐπὶ τοῦ δώματος τοῦ ὑπερῴου Αχαζ, ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς Ιουδα, καὶ τὰ θυσιαστήρια, ἃ ἐποίησεν Μανασσης ἐν ταῖς δυσὶν αὐλαῖς οἴκου κυρίου, καὶ καθεῖλεν ὁ βασιλεὺς καὶ κατέσπασεν ἐκεῖθεν καὶ ἔρριψεν τὸν χοῦν αὐτῶν εἰς τὸν χειμάρρουν Κεδρων. 13 καὶ τὸν οἶκον τὸν ἐπὶ πρόσωπον Ιερουσαλημ τὸν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρους τοῦ Μοσοαθ, ὃν ᾠκοδόμησεν Σαλωμων βασιλεὺς Ισραηλ τῇ Ἀστάρτῃ προσοχθίσματι Σιδωνίων καὶ τῷ Χαμως προσοχθίσματι Μωαβ καὶ τῷ Μολχολ βδελύγματι υἱῶν Αμμων, ἐμίανεν ὁ βασιλεύς. 14 καὶ συνέτριψεν τὰς στήλας καὶ ἐξωλέθρευσεν τὰ ἄλση καὶ ἔπλησεν τοὺς τόπους αὐτῶν ὀστέων ἀνθρώπων. — 15 καί γε τὸ θυσιαστήριον τὸ ἐν Βαιθηλ, τὸ ὑψηλόν, ὃ ἐποίησεν Ιεροβοαμ υἱὸς Ναβατ, ὃς ἐξήμαρτεν τὸν Ισραηλ, καί γε τὸ θυσιαστήριον ἐκεῖνο καὶ τὸ ὑψηλὸν κατέσπασεν καὶ συνέτριψεν τοὺς λίθους αὐτοῦ καὶ ἐλέπτυνεν εἰς χοῦν καὶ κατέκαυσεν τὸ ἄλσος. 16 καὶ ἐξένευσεν Ιωσιας καὶ εἶδεν τοὺς τάφους τοὺς ὄντας ἐκεῖ ἐν τῇ πόλει καὶ ἀπέστειλεν καὶ ἔλαβεν τὰ ὀστᾶ ἐκ τῶν τάφων καὶ κατέκαυσεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐμίανεν αὐτὸ κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἑστάναι Ιεροβοαμ ἐν τῇ ἑορτῇ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. καὶ ἐπιστρέψας ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τὸν τάφον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ τοῦ λαλήσαντος τοὺς λόγους τούτους 17 καὶ εἶπεν Τί τὸ σκόπελον ἐκεῖνο, ὃ ἐγὼ ὁρῶ; καὶ εἶπον αὐτῷ οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως Ὁ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ ἐξεληλυθὼς ἐξ Ιουδα καὶ ἐπικαλεσάμενος τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἐπεκαλέσατο ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον Βαιθηλ. 18 καὶ εἶπεν Ἄφετε αὐτό, ἀνὴρ μὴ κινησάτω τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ· καὶ ἐρρύσθησαν τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ μετὰ τῶν ὀστῶν τοῦ προφήτου τοῦ ἥκοντος ἐκ Σαμαρείας. — 19 καί γε εἰς πάντας τοὺς οἴκους τῶν ὑψηλῶν τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν Σαμαρείας, οὓς ἐποίησαν βασιλεῖς Ισραηλ παροργίζειν κύριον, ἀπέστησεν Ιωσιας καὶ ἐποίησεν ἐν αὐτοῖς πάντα τὰ ἔργα, ἃ ἐποίησεν ἐν Βαιθηλ. 20 καὶ ἐθυσίασεν πάντας τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν τοὺς ὄντας ἐκεῖ ἐπὶ τῶν θυσιαστηρίων καὶ κατέκαυσεν τὰ ὀστᾶ τῶν ἀνθρώπων ἐπ᾽ αὐτά· καὶ ἐπεστράφη εἰς Ιερουσαλημ.
21 Καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς παντὶ τῷ λαῷ λέγων Ποιήσατε τὸ πασχα τῷ κυρίῳ θεῷ ἡμῶν, καθὼς γέγραπται ἐπὶ βιβλίου τῆς διαθήκης ταύτης· 22 ὅτι οὐκ ἐγενήθη τὸ πασχα τοῦτο ἀφ᾽ ἡμερῶν τῶν κριτῶν, οἳ ἔκρινον τὸν Ισραηλ, καὶ πάσας τὰς ἡμέρας βασιλέων Ισραηλ καὶ βασιλέων Ιουδα, 23 ὅτι ἀλλ᾽ ἢ τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ ἔτει τοῦ βασιλέως Ιωσια ἐγενήθη τὸ πασχα τῷ κυρίῳ ἐν Ιερουσαλημ. 24 καί γε τοὺς θελητὰς καὶ τοὺς γνωριστὰς καὶ τὰ θεραφιν καὶ τὰ εἴδωλα καὶ πάντα τὰ προσοχθίσματα τὰ γεγονότα ἐν γῇ Ιουδα καὶ ἐν Ιερουσαλημ ἐξῆρεν ὁ βασιλεὺς Ιωσιας, ἵνα στήσῃ τοὺς λόγους τοῦ νόμου τοὺς γεγραμμένους ἐπὶ τοῦ βιβλίου, οὗ εὗρεν Χελκιας ὁ ἱερεὺς ἐν οἴκῳ κυρίου. 25 ὅμοιος αὐτῷ οὐκ ἐγενήθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ βασιλεύς, ὃς ἐπέστρεψεν πρὸς κύριον ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτοῦ καὶ ἐν ὅλῃ ἰσχύι αὐτοῦ κατὰ πάντα τὸν νόμον Μωυσῆ, καὶ μετ᾽ αὐτὸν οὐκ ἀνέστη ὅμοιος αὐτῷ. 26 πλὴν οὐκ ἀπεστράφη κύριος ἀπὸ θυμοῦ ὀργῆς αὐτοῦ τοῦ μεγάλου, οὗ ἐθυμώθη ὀργὴ αὐτοῦ ἐν τῷ Ιουδα ἐπὶ τοὺς παροργισμούς, οὓς παρώργισεν αὐτὸν Μανασσης. 27 καὶ εἶπεν κύριος Καί γε τὸν Ιουδαν ἀποστήσω ἀπὸ τοῦ προσώπου μου, καθὼς ἀπέστησα τὸν Ισραηλ, καὶ ἀπώσομαι τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἐξελεξάμην, τὴν Ιερουσαλημ, καὶ τὸν οἶκον, οὗ εἶπον Ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ. 28 καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Ιωσιου καὶ πάντα, ὅσα ἐποίησεν, οὐχὶ ταῦτα γεγραμμένα ἐπὶ βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ιουδα; 29 ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἀνέβη Φαραω Νεχαω βασιλεὺς Αἰγύπτου ἐπὶ βασιλέα Ἀσσυρίων ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην· καὶ ἐπορεύθη Ιωσιας εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ, καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν Νεχαω ἐν Μαγεδδω ἐν τῷ ἰδεῖν αὐτόν. 30 καὶ ἐπεβίβασαν αὐτὸν οἱ παῖδες αὐτοῦ νεκρὸν ἐκ Μαγεδδω καὶ ἤγαγον αὐτὸν εἰς Ιερουσαλημ καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυιδ, καὶ ἔλαβεν ὁ λαὸς τῆς γῆς τὸν Ιωαχας υἱὸν Ιωσιου καὶ ἔχρισαν αὐτὸν καὶ ἐβασίλευσαν αὐτὸν ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
31 Υἱὸς εἴκοσι καὶ τριῶν ἐτῶν ἦν Ιωαχας ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ τρίμηνον ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ, καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Αμιταλ θυγάτηρ Ιερεμιου ἐκ Λεμνα. 32 καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς κυρίου κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ. 33 καὶ μετέστησεν αὐτὸν Φαραω Νεχαω ἐν Δεβλαθα ἐν γῇ Εμαθ τοῦ μὴ βασιλεύειν ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἔδωκεν ζημίαν ἐπὶ τὴν γῆν ἑκατὸν τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑκατὸν τάλαντα χρυσίου. 34 καὶ ἐβασίλευσεν Φαραω Νεχαω ἐπ᾽ αὐτοὺς τὸν Ελιακιμ υἱὸν Ιωσιου βασιλέως Ιουδα ἀντὶ Ιωσιου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιωακιμ· καὶ τὸν Ιωαχας ἔλαβεν καὶ εἰσήνεγκεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ. 35 καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον ἔδωκεν Ιωακιμ τῷ Φαραω· πλὴν ἐτιμογράφησεν τὴν γῆν τοῦ δοῦναι τὸ ἀργύριον ἐπὶ στόματος Φαραω, ἀνὴρ κατὰ τὴν συντίμησιν αὐτοῦ ἔδωκαν τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον μετὰ τοῦ λαοῦ τῆς γῆς δοῦναι τῷ Φαραω Νεχαω.
36 Υἱὸς εἴκοσι καὶ πέντε ἐτῶν Ιωακιμ ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν καὶ ἕνδεκα ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ, καὶ ὄνομα τῇ μητρὶ αὐτοῦ Ιελδαφ θυγάτηρ Φεδεϊα ἐκ Ρουμα. 37 καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς κυρίου κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησαν οἱ πατέρες αὐτοῦ.