Gjykimi dhe falja
1 «Samaria është fajtore,
se ngriti krye kundër Perëndisë së vet,
ndaj prej shpatës do të bien,
të vegjlit do t'u theren,
shtatzënave barku do t'u çahet.
2 Kthehu, o Izrael,
te Zoti, Perëndia yt,
se për fajin tënd u pengove.
3 Kthehu te Zoti,
bashkë me fjalët e tua.
Thuaji atij: “Fale tërë fajin,
të mirën pranoje
e ne do të kushtojmë
frytin e buzëve tona .
4 Asiria nuk do të na shpëtojë,
kuajve nuk do t'u grahim.
Nuk do t'i quajmë perëndi
veprat e duarve tona,
se në ty bonjaku gjen mëshirë”.
5 Do ta shëroj pabesnikërinë e tyre,
do t'i dua me gjithë zemër,
se zemërimi kundër tyre m'u fashit.
6 Vesë do të jem për Izraelin,
si zambaku ai do të lulëzojë,
rrënjët thellë do t'i hedhë
porsi pemët e Libanit.
7 Filiza do të nxjerrë,
lavdia e tij do të jetë si ajo e ullirit
e do të kundërmojë si Libani.
8 Nën hijen time
do të kthehen e do të banojnë,
do të rriten me drithë,
porsi vreshti do të begatojnë,
do të kujtohet emri i tij
porsi vera e Libanit.
9 Efraim, ç'më lidh me idhujt?
Unë të përgjigjem e të vrojtoj,
unë jam porsi bredhi, gjithmonë i blertë,
prej meje rrjedh fryti yt.
10 Kush është i urtë këto të kuptojë,
i dituri t'i mëtojë,
se udhët e Zotit janë të drejta,
të drejtë janë ata që ecin në to,
por ligjshkelësit në to pengohen».
1 ἀφανισθήσεται Σαμάρεια, ὅτι ἀντέστη πρὸς τὸν θεὸν αὐτῆς· ἐν ῥομφαίᾳ πεσοῦνται αὐτοί, καὶ τὰ ὑποτίτθια αὐτῶν ἐδαφισθήσονται, καὶ αἱ ἐν γαστρὶ ἔχουσαι αὐτῶν διαρραγήσονται.
2 Ἐπιστράφητι, Ισραηλ, πρὸς κύριον τὸν θεόν σου, διότι ἠσθένησας ἐν ταῖς ἀδικίαις σου. 3 λάβετε μεθ᾽ ἑαυτῶν λόγους καὶ ἐπιστράφητε πρὸς κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν· εἴπατε αὐτῷ ὅπως μὴ λάβητε ἀδικίαν καὶ λάβητε ἀγαθά, καὶ ἀνταποδώσομεν καρπὸν χειλέων ἡμῶν. 4 Ασσουρ οὐ μὴ σώσῃ ἡμᾶς, ἐφ᾽ ἵππον οὐκ ἀναβησόμεθα· οὐκέτι μὴ εἴπωμεν Θεοὶ ἡμῶν, τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ἡμῶν· ὁ ἐν σοὶ ἐλεήσει ὀρφανόν. 5 ἰάσομαι τὰς κατοικίας αὐτῶν, ἀγαπήσω αὐτοὺς ὁμολόγως, ὅτι ἀπέστρεψεν ἡ ὀργή μου ἀπ᾽ αὐτῶν. 6 ἔσομαι ὡς δρόσος τῷ Ισραηλ, ἀνθήσει ὡς κρίνον καὶ βαλεῖ τὰς ῥίζας αὐτοῦ ὡς ὁ Λίβανος· 7 πορεύσονται οἱ κλάδοι αὐτοῦ, καὶ ἔσται ὡς ἐλαία κατάκαρπος, καὶ ἡ ὀσφρασία αὐτοῦ ὡς Λιβάνου· 8 ἐπιστρέψουσιν καὶ καθιοῦνται ὑπὸ τὴν σκέπην αὐτοῦ, ζήσονται καὶ μεθυσθήσονται σίτῳ· καὶ ἐξανθήσει ὡς ἄμπελος τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ, ὡς οἶνος Λιβάνου. 9 τῷ Εφραιμ, τί αὐτῷ ἔτι καὶ εἰδώλοις; ἐγὼ ἐταπείνωσα αὐτόν, καὶ ἐγὼ κατισχύσω αὐτόν· ἐγὼ ὡς ἄρκευθος πυκάζουσα, ἐξ ἐμοῦ ὁ καρπός σου εὕρηται. 10 τίς σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα; ἢ συνετὸς καὶ ἐπιγνώσεται αὐτά; διότι εὐθεῖαι αἱ ὁδοὶ τοῦ κυρίου, καὶ δίκαιοι πορεύσονται ἐν αὐταῖς, οἱ δὲ ἀσεβεῖς ἀσθενήσουσιν ἐν αὐταῖς.