Gjykimi i Edomit
1 Afrohuni, o kombe, e dëgjoni,
ju, o popuj, mbani vesh!
Le të dëgjojë toka e gjithçka në të,
bota e gjithçka që ajo prodhon!
2 Zemërimi i Zotit shfreu mbi gjithë kombet,
furia e tij mbi gjithë ushtritë e tyre,
shkatërrimin e tyre e ka vendosur,
i ka caktuar për shfarosje.
3 Të vrarët e tyre do të hidhen përtokë,
era e qelbur e kufomave do të përhapet,
malet do të qullen me gjakun e tyre.
4 Tërë ushtria e qiellit do të shfaroset,
qiejt si rrotulla do të mblidhen,
gjithë ushtria e tyre do të bjerë,
siç bien gjethet e hardhisë,
si gjethet e thara të fikut.
5 Vringëllon shpata ime në qiell,
e ja, përmbi Edomin do të bjerë,
mbi popullin që caktova për shfarosje,
gjykimin për të kryer.
6 Shpata e Zotit kullon gjak,
plot dhjamë është mëlmyer,
me gjak qengjash e kecash,
me dhjamë veshkash dashi,
se flija e Zotit po kushtohet në Bocrah,
kërdi e madhe në vendin e Edomit.
7 Bashkë me ta po theren buaj,
mëzetërit bashkë me demat,
me gjakun e tyre po dehet toka,
dheu i tyre po mëlmehet me dhjamë.
8 Se është dita e hakmarrjes së Zotit,
viti i shpagimit për hir të Sionit.
9 Përrenjtë e Edomit do të kthehen në katran,
dheu i tij do të bëhet squfur,
katran i ndezur toka e tij.
10 S'do të shuhet as ditën, as natën,
tymi përherë do të dalë prej tij,
i shkretë do të mbetet brez pas brezi,
kurrë më nëpër të s'do të kalojë kush.
11 Zotër të tij do të jenë huta e iriqi,
kukuvajka e korbi në të do të banojnë.
Mbi të Zoti do të shtrijë litarin e rrënimit,
bashkë me plumbçin e zbrazëtisë.
12 Fisnikë atje s'do të ketë më,
që mbretëri atë ta quajnë,
të gjithë princat do të jenë zhdukur.
13 Në fortesat e tij do të mbijnë ferra,
në kullat e tij hithra e driza,
strofull për çakejtë do të bëhet,
fole për këlyshët e strucit.
14 Macet e egra do të takohen me hienat,
dhitë e egra do të thërrasin njëra-tjetrën,
atje do të bëjnë fole egërsirat e natës,
aty do të gjejnë strehë.
15 Atje do të ngrejë folenë shigjetulla,
vezët e veta aty do t'i shtrojë,
do t'i çelë e do t'i rritë nën hijen e saj
e atje do të mblidhen bashkë hutat.
16 Kërkoni në librin e Zotit e lexoni:
«Asnjë prej atyre kafshëve s'do të mungojë,
asnjërës s'do t'i mungojë shoqja e vet.
E ka urdhëruar Zoti me gojën e vet,
vetë shpirti i tij i ka bashkuar.
17 Ai vetë hodhi short për to,
dora e tij e ndau tokën me matës.
Ato do ta trashëgojnë në amshim,
brez pas brezi në të do të banojnë».
1 Προσαγάγετε, ἔθνη, καὶ ἀκούσατε, ἄρχοντες· ἀκουσάτω ἡ γῆ καὶ οἱ ἐν αὐτῇ, ἡ οἰκουμένη καὶ ὁ λαὸς ὁ ἐν αὐτῇ. 2 διότι θυμὸς κυρίου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ὀργὴ ἐπὶ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν τοῦ ἀπολέσαι αὐτοὺς καὶ παραδοῦναι αὐτοὺς εἰς σφαγήν. 3 οἱ δὲ τραυματίαι αὐτῶν ῥιφήσονται καὶ οἱ νεκροί, καὶ ἀναβήσεται αὐτῶν ἡ ὀσμή, καὶ βραχήσεται τὰ ὄρη ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῶν. 4 καὶ ἑλιγήσεται ὁ οὐρανὸς ὡς βιβλίον, καὶ πάντα τὰ ἄστρα πεσεῖται ὡς φύλλα ἐξ ἀμπέλου καὶ ὡς πίπτει φύλλα ἀπὸ συκῆς. 5 ἐμεθύσθη ἡ μάχαιρά μου ἐν τῷ οὐρανῷ· ἰδοὺ ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν καταβήσεται καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν τῆς ἀπωλείας μετὰ κρίσεως. 6 ἡ μάχαιρα κυρίου ἐνεπλήσθη αἵματος, ἐπαχύνθη ἀπὸ στέατος ἀρνῶν καὶ ἀπὸ στέατος τράγων καὶ κριῶν· ὅτι θυσία κυρίῳ ἐν Βοσορ καὶ σφαγὴ μεγάλη ἐν τῇ Ιδουμαίᾳ. 7 καὶ συμπεσοῦνται οἱ ἁδροὶ μετ᾽ αὐτῶν καὶ οἱ κριοὶ καὶ οἱ ταῦροι, καὶ μεθυσθήσεται ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ αἵματος καὶ ἀπὸ τοῦ στέατος αὐτῶν ἐμπλησθήσεται. 8 ἡμέρα γὰρ κρίσεως κυρίου καὶ ἐνιαυτὸς ἀνταποδόσεως κρίσεως Σιων. 9 καὶ στραφήσονται αὐτῆς αἱ φάραγγες εἰς πίσσαν καὶ ἡ γῆ αὐτῆς εἰς θεῖον, καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ γῆ καιομένη ὡς πίσσα 10 νυκτὸς καὶ ἡμέρας καὶ οὐ σβεσθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, καὶ ἀναβήσεται ὁ καπνὸς αὐτῆς ἄνω· εἰς γενεὰς ἐρημωθήσεται καὶ εἰς χρόνον πολύν. 11 καὶ κατοικήσουσιν ἐν αὐτῇ ὄρνεα καὶ ἐχῖνοι καὶ ἴβεις καὶ κόρακες, καὶ ἐπιβληθήσεται ἐπ᾽ αὐτὴν σπαρτίον γεωμετρίας ἐρήμου, καὶ ὀνοκένταυροι οἰκήσουσιν ἐν αὐτῇ. 12 οἱ ἄρχοντες αὐτῆς οὐκ ἔσονται· οἱ γὰρ βασιλεῖς αὐτῆς καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες αὐτῆς ἔσονται εἰς ἀπώλειαν. 13 καὶ ἀναφύσει εἰς τὰς πόλεις αὐτῶν ἀκάνθινα ξύλα καὶ εἰς τὰ ὀχυρώματα αὐτῆς, καὶ ἔσται ἔπαυλις σειρήνων καὶ αὐλὴ στρουθῶν. 14 καὶ συναντήσουσιν δαιμόνια ὀνοκενταύροις καὶ βοήσουσιν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον· ἐκεῖ ἀναπαύσονται ὀνοκένταυροι, εὗρον γὰρ αὑτοῖς ἀνάπαυσιν. 15 ἐκεῖ ἐνόσσευσεν ἐχῖνος, καὶ ἔσωσεν ἡ γῆ τὰ παιδία αὐτῆς μετὰ ἀσφαλείας· ἐκεῖ ἔλαφοι συνήντησαν καὶ εἶδον τὰ πρόσωπα ἀλλήλων· 16 ἀριθμῷ παρῆλθον, καὶ μία αὐτῶν οὐκ ἀπώλετο, ἑτέρα τὴν ἑτέραν οὐκ ἐζήτησαν· ὅτι κύριος ἐνετείλατο αὐτοῖς, καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ συνήγαγεν αὐτάς. 17 καὶ αὐτὸς ἐπιβαλεῖ αὐτοῖς κλήρους, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ διεμέρισεν βόσκεσθαι· εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον κληρονομήσετε, εἰς γενεὰς γενεῶν ἀναπαύσονται ἐπ᾽ αὐτῆς.